Στην Καμένη Βάτο ο Μάνες Σπέρμπερ στήνει μια τοιχογραφία της Κεντρικής Ευρώπης και τον Βαλκανίων τη δεκαετία του ΄30. Εισχωρεί στα άδυτα της Κομιντέρν και αποκαλύπτει ότι το εργαστήρι των μηχανισμών που αλλοίωσαν τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της Επανάστασης δεν είχε άλλη έδρα από τη μεγαλύτερη των αβύσσων: την ανθρώπινη ψυχή. Προσωπικά πάθη και αδυναμίες διαπλέκονται σ’ ένα μείγμα εκρηκτικό, που τινάζει πολλές ζωές στον αέρα.

Ads

Στη δεκαετία του ’30, ο σταλινισμός διαποτίζει τις συνειδήσεις των λαών της Δ. Ευρώπης και της ΕΣΣΔ. Όμως οι περισσότεροι κομουνιστές πιστεύουν ότι το
δηλητήριο ήταν βάλσαμο. Λίγοι συνειδητοποιούσαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά, πως είχαν κάνει λάθος. Οι προσβολές της αλήθειας και οι ενδοκομματικές
προδοσίες (φαινόμενα που αποτυπώθηκαν καθαρά στις δίκες της Μόσχας) διέψευσαν με τραγικό τρόπο τα οράματα όσων είχαν επενδύσει όλη τους την
υπόσταση στην υπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Ντόινο Φάμπερ, ιστορικός, ηγετικό στέλεχος του γερμανικού ΚΚ, κεντρικός ήρωας του βιβλίου.
 

Η καμένη βάτος – Δάκρυ στον Ωκεανό
Μάνες Σπέρμπερ
Εκδόσεις Καστανιώτη

 
«Opus magnum της ευρωπαϊκής μυθιστοριογραφίας του 20ού αιώνα. Έργο πολιτικό και φιλοσοφικό, απαράμιλλο “πορτρέτο των καιρών μας”, που συνδυάζει το πάθος ενός
Ντοστογιέφσκι με την πνευματική διαύγεια των Γάλλων ηθικολόγων». Ζίγκριντ Λε

«Ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της μεταπολεμικής περιόδου, που δεν θα δίσταζα να τοποθετήσω δίπλα στο Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόι». Χάινριχ Μπελ

«Η Σάγκα της Κομιντέρν». Άρθουρ Καίστλερ

«“Σάγκα της Κομιντέρν”, ναι, αλλά παράλληλα ένα αριστούργημα όπου θίγονται οι πιο θεμελιώδεις όψεις της ανθρώπινης υπόστασης». Μαρσέλ Ράιχ-Ρανίτσκι

«Το μυθιστόρημα του 20ού αιώνα που εγώ προσωπικά αγάπησα περισσότερο (μαζί με το Χόμο Φάμπερ, τη Μαλίνα (Ί. Μπάχμαν), τον Ξένο, το Λύκο της Στέπας και τη Δίκη) είναι το Δάκρυ στον Ωκεανό, του Μανές Σπέρμπερ. […] Ένα στοιχείο που αγαπώ στον συγγραφέα αυτόν, είναι ο αισιόδοξος σκεπτικισμός του». Ντανιέλ Κον Μπεντίτ