Σε επανέκδοση κυκλοφορεί η δεύτερη ταινία της σπουδαίας τριλογίας του κορυφαίου Πολωνού σκηνοθέτη, με αφορμή την συμπλήρωση 80 χρόνων από την γέννησή του. Με πρωταγωνιστές τον Ζμπίγκνιου Ζαμακόφσκι και την Ζιλί Ντελπί, ο Κριστόφ Κισλόφσκι θέτει στο κινηματογραφικό μικροσκόπιο του, μία από τις θεμελιώδεις αξίες του σύγχρονου πολιτισμού, την Ισότητα. Το φιλμ «Τρία Χρώματα: Η Λευκή Ταινία» προβάλλεται από την Πέμπτη 26 Αυγούστου στα εγχώρια Θερινά Σινεμά.

«Η έννοια της ισότητας υποδηλώνει ότι είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι αλήθεια. Κανείς δεν επιθυμεί πραγματικά να είναι ίσος. Όλοι θέλουν να είναι πιο ίσοι από τους άλλους.» – Κριστόφ Κισλόφσκι

Ο Κάρολ, ένας Πολωνός κομμωτής, χωρίζει από την όμορφη Γαλλίδα σύζυγό του και καταλήγει στους δρόμους του Παρισιού, χωρίς χρήματα και διαβατήριο. Όλα φαίνονται χαμένα μέχρι που με τη βοήθεια ενός συμπατριώτη του και μιας βαλίτσας, καταφέρνει να γυρίσει πίσω στη Βαρσοβία, αποφασισμένος να αποκτήσει χρήματα με κάθε μέσο, ώστε να θέσει σε εφαρμογή ένα απίθανο σχέδιο εκδίκησης.

Η Λευκή ταινία είναι η μεσαία δημιουργία της τριλογίας που βασίζεται στα χρώματα της γαλλικής σημαίας, με το μπλε να συμβολίζει την ελευθερία, το κόκκινο την αδελφοσύνη και το λευκό την ισότητα. Ο Κισλόφσκι σκηνοθετεί μια ευφυή και διασκεδαστική μαύρη κωμωδία, για μια από τις πιο θεμελιώδεις αξίες του σύγχρονου πολιτισμού.

Με αφορμή τον Πολωνό ήρωα της ταινίας που φεύγει από το Παρίσι εξευτελιζόμενος από τη σύζυγό του, αποφασισμένος να πλουτίσει ώστε να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του και να γίνει ισότιμος με αυτή, ο Κισλόφσκι στηλιτεύει το σύμπλεγμα κατωτερότητας των χωρών του Ανατολικού μπλοκ και τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξισωθούν με τις πλουσιότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90.

Ταυτόχρονα, Η Λευκή ταινία είναι ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα για τη διαστροφή που συχνά υποβόσκει στις ερωτικές σχέσεις. Καθώς ο Κάρολ καταστρώνει πονηρά την εκδίκησή του και αποκτά τον έλεγχο της σχέσης, η έννοια της “ισότητας” χάνεται σε έναν αγώνα για την υπεροχή.

Η απολαυστική ερμηνεία από τον Ζαμαxόφσκι, πρώτα ως κατεστραμμένος εξόριστος και στη συνέχεια ως κατακτητής επιχειρηματίας, δεν αφήνει ποτέ την απόγνωση, τον πόνο ή και τον θρίαμβο χωρίς λίγο χιούμορ, έστω κι αν είναι μαύρο.

Κάθε πλάνο της ταινίας περιέχει τουλάχιστον ένα λευκό αντικείμενο, σε μια προφανή αναφορά στον τίτλο του έργου. Η Πολωνία, με τον συννεφιασμένο χειμωνιάτικο ουρανό και τα χιονισμένα τοπία της αποτελεί το τέλειο σκηνικό, ενώ το λευκό εμφανίζεται σε δεκάδες άλλα αντικείμενα, όπως και στην λευκή αχλή που κυριαρχεί σε αρκετές σκηνές.

Η Λευκή ταινία βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου του 1994, ενώ ήταν υποψήφια μαζί με τις υπόλοιπες δύο της τριλογίας για τα Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Μετά την «Διπλή Ζωή της Βερόνικα» που κυκλοφόρησε στις 12 Αυγούστου και το φιλμ «Τρία χρώματα: Η Κόκκινη Ταινία» που έλαβε διανομή στις 19 Αυγούστου, οι θεατές θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν στα Θερινά Σινεμά την αριστουργηματική «Λευκή Ταινία» από την σχετική Τριλογία των Χρωμάτων (Trois couleurs: Blanc – 1994), σε ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια.

Τα χρώματα της Τριλογίας είναι αυτά της γαλλικής σημαίας, με το Λευκό να συμβολίζει την Ισότητα. Όπως και στις δύο προηγούμενες ταινίες, την «Μπλε» και την «Κόκκινη», ένα μόνο χρώμα κυριαρχεί κι εδώ, κρατώντας τον θεατή σε εγρήγορση για όλα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις που συνδέονται με αυτό το χρώμα.

Κριστόφ Κισλόφσκι / Krzysztof Kieslowski
(27 Ιουνίου του 1941 – 13 Μαρτίου του 1996)

Ο Κριστόφ Κισλόφσκι, μία από τις κυρίαρχες κινηματογραφικές μορφές στην Ευρώπη, γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1941. Στα πρώτα του χρόνια αναγκάστηκε να μετακινηθεί σε αρκετές πόλεις, ενώ σε ηλικία 16 ετών γράφτηκε σε σχολή πυροσβεστών, την οποία παράτησε πολύ σύντομα. Το 1965 έγινε δεκτός στην περίφημη Κινηματογραφική Σχολή του Λοντζ και την επόμενη χρονιά γύρισε την πρώτη μικρού μήκους ταινία του «Tramwaj» (1966). Το 1969 αποφοίτησε από τη σχολή έχοντας γυρίσει τέσσερις ταινίες μικρού μήκους και για τα επόμενα χρόνια σκηνοθέτησε αρκετά ντοκιμαντέρ.

Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας είναι το «Personel» του 1975. Η συγκεκριμένη ταινία όπως και η επόμενή του «Το Σημάδι» του 1976, είναι έργα κοινωνικού ρεαλισμού με ένα εξαιρετικά μεγάλο επιτελείο ηθοποιών. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και με τις ταινίες, «Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής» του 1979 και «Blind Chance» («Przypadek» – γυρίστηκε το 1981 αλλά εξαιτίας λογοκρισίας προβλήθηκε το 1987), μόνο που εδώ δίνει έμφαση περισσότερο στο άτομο παρά στο κοινωνικό σύνολο.

Η ταινία «Δίχως Τέλος» του 1984, είναι ίσως η πιο ξεκάθαρη, πολιτικά, ταινία του, ενώ ο περίφημος κύκλος ταινιών με γενικό τίτλο «Ο Δεκάλογος» αποτελείται από ισάριθμες μικρού μήκους ταινίες (διάρκειας μίας ώρας), εμπνευσμένες από τις Δέκα Εντολές. Από αυτόν τον κύκλο ταινιών προέκυψαν και οι μεγαλύτερου μήκους αριστουργηματικές εκδοχές του πέμπτου και έκτου επεισοδίου με τον τίτλο «Μικρή Ιστορία για ένα Φόνο» το 1988 και «Μικρή Ερωτική Ιστορία» της ίδιας χρονιάς.

Ωστόσο, οι ταινίες που τον καθιέρωσαν στο ευρύ κοινό και του χάρισαν τη διεθνή αναγνώριση είναι οι τέσσερις τελευταίες δημιουργίες της ζωής του: «Η Διπλή Ζωή της Βερόνικα» του 1991 και βέβαια ο κινηματογραφικός κύκλος, «Τρία Χρώματα: η Μπλε, η Λευκή και η Κόκκινη Ταινία» που γυρίστηκαν το χρονικό διάστημα 1993 με 1994.

Διαβάστε Επίσης:

• Κριστόφ Κισλόφσκι: Ένας Αυθεντικός Κινηματογραφιστής

Τρία Χρώματα: Η Λευκή Ταινία / Three Colors: White / Trois couleurs: Blanc
Σκηνοθεσία: Κριστόφ Κισλόφσκι
Σενάριο: Κριστόφ Κισλόφσκι, Κριστόφ Πίσεβιτς
Πρωταγωνιστούν: Ζμπίγκνιου Ζαμακόφσκι, Ζιλί Ντελπί
Φωτογραφία: Εντουαρντ Κλοσίνσκι
Μοντάζ: Ούρσουλα Λέσιακ
Μουσική: Ζμπίγκνιου Πράισνερ
Έτος Παραγωγής: 1994
Χώρα Παραγωγής: Γαλλία, Πολωνία, Ελβετία
Διάρκεια: 87 λεπτά