Μετά την πρώτη δοκιμαστική εβδομάδα λειτουργίας των θερινών κινηματογράφων και τα ενθαρρυντικά μηνύματα από πλευράς των θεατών, οι εταιρείες διανομής αρχίζουν σιγά σιγά να κυκλοφορούν τις πιο αξιόλογες ταινίες τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο «Πινόκιο» του Ματέο Γκαρόνε, με τον Ρομπέρτο Μπενίνι.
Πέντε νέες ταινίες, κυκλοφορούν στις εγχώριες κινηματογραφικές εβδομάδες, συν τρεις επανεκδόσεις. Ταινία της εβδομάδας είναι φυσικά ο «Πινόκιο», με το εμβληματικό ιταλικό παραμύθι να ζωντανεύει εντυπωσιακά στην μεγάλη οθόνη.
Ενδιαφέρουσα πρόταση αποτελεί επίσης και η νέα δημιουργία του Ολιβιέ Ασαγιάς, με την Πενέλοπε Κρουζ και τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, να μας ταξιδεύουν στην Κούβα, μέσω του φιλμ, «Αβάνα η Πόλη των Κατασκόπων».
Στις επανεκδόσεις, αξίζει να σημειώσουμε την κυκλοφορία της εμβληματικής «Περιφρόνησης», με τον Ζαν-Λυκ Γκοντάρ να σκηνοθετεί την Μπριζίτ Μπαρντό, τον Τζακ Πάλανς, τον Φριτς Λανγκ και τον Μισέλ Πικολί, ο οποίος πρόσφατα έφυγε από τη ζωή. Το σενάριο της ταινίας, είναι βασισμένο σε νουβέλα του Αλμπέρτο Μοράβια. Αναλυτικά:
«Αβάνα η Πόλη των Κατασκόπων» (Wasp Network – 2019) του Ολιβιέ Ασαγιάς (Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο)
Αβάνα, αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο Κουβανός πιλότος Ρενέ Γκονζάλες, κλέβει ένα αεροπλάνο και εγκαταλείπει την Κούβα αφήνοντας πίσω την αγαπημένη του σύζυγο και την κόρη του. Ξεκινάει μια νέα ζωή στο Μαϊάμι και σύντομα και άλλοι Κουβανοί τον ακολουθούν. Όλοι μαζί συστήνουν ένα δίκτυο κατασκόπων με αποστολή να διεισδύσουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις, υπεύθυνες για φονικά χτυπήματα στην Κούβα.
Στη νέα του ταινία, ο Ολιβιέ Ασαγιάς, μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το βιβλίο του Fernando Morais, με τον τίτλο «The Last Soldiers on the Cold War» και περιγράφει την ιστορία πέντε Κουβανών πολιτικών κρατουμένων, οι οποίοι φυλακίστηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες στα τέλη της δεκαετίας του 1990, κατηγορούμενοι για κατασκοπεία και δολοφονίες. Ο καταξιωμένος Γάλλος σκηνοθέτης, έχει συγκεντρώσει ένα εντυπωσιακό σύνολο ηθοποιών. Πρωταγωνιστούν: Άνα ντε Άρμας, Πενέλοπε Κρουζ, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Έντγκαρ Ραμίρεζ, Βάγκνερ Μούρα.
Διαβάστε Επίσης:
«Μάντεψε Ποιός Ήρθε για τα Γενέθλιά σου;» (Fête de Famille / Happy Birthday – 2019) του Σεντρίκ Καν (Γαλλία, Βέλγιο)
Μια μεγάλη οικογένεια συγκεντρώνεται στο σπίτι της στην νότια Γαλλία για να γιορτάσει τα γενέθλια της μητέρας που γίνεται 70 χρονών. Είναι όλοι εκεί: η μητέρα, ο πατέρας καθώς και οι δυο γιοι τους, ο ένας με την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά και ο άλλος με την καινούργια του φίλη από την Αργεντινή, οι οποίοι έχουν φέρει μαζί και μια κάμερα για να καταγράψουν τις όμορφες οικογενειακές στιγμές. Όλα μοιάζουν να πηγαίνουν μια χαρά, μέχρι που χτυπάει το τηλέφωνο και εμφανίζεται η μικρότερη κόρη της οικογένειας, που όλοι έχουν πολύ καιρό να δουν…
«Αυτήν την ιστορία την κουβαλούσα μέσα μου για πολύ καιρό, σχεδόν από πάντα. Και μου χρειάστηκε όλος αυτός ο χρόνος κι όλες αυτές οι ταινίες για να μπορέσω να την πω. Από τη στιγμή που το αποφασίσαμε τα πάντα κύλισαν πολύ γρήγορα. Το φθινόπωρο του 2017 μόλις ολοκλήρωσα την προηγούμενη ταινία μου «Η προσευχή». Έγραψα μια σύνοψη είκοσι σελίδων την οποία η παραγωγός Sylvie Pialat διάβασε αμέσως και θεώρησε ότι πρέπει να γίνει ταινία με μια αίσθηση επείγοντος. Από εκεί και πέρα τα πάντα έγιναν με μεγάλη ταχύτητα: το σενάριο, η εύρεση των ηθοποιών και η χρηματοδότηση ολοκληρώθηκαν και γρήγορα ξεκίνησαν τα γυρίσματα. Για εμένα – που είμαι από την φύση μου αργός – όλο αυτό παραήταν ταχύ και ιλιγγιώδες, αλλά το αντιμετώπισα ως πρόκληση.» – Σεντρίκ Καν
Αυτή είναι η ενδέκατη ταινία του ηθοποιού και σκηνοθέτη, Σεντρίκ Καν, με παρουσία εξαιρετικών ηθοποιών: Κατρίν Ντενέβ, Εμανουέλ Μπερκό, Βενσάν Μακέν, Σεντρίκ Καν, Λουάνα Μπατζαραμί, Λετίσια Κολομπάνι.
«Δεν είχα καμιά πρόθεση να κάνω κάτι το θεατρικό. Είναι όμως η φύση του θέματος να δίνει αυτήν την αίσθηση: Υπάρχει ενότητα στον χώρο (το σπίτι) και στον χρόνο (όλα συμβαίνουν σε 24 ώρες) και όλη η δράση είναι οργανωμένη γύρω από τα γενέθλια της μητέρας. Η ταινία έχει «χτιστεί» γύρω από τρεις πράξεις και υπάρχουν αρκετοί διάλογοι. Η αίσθηση της θεατρικότητας προκύπτει από το ότι και οι χαρακτήρες οι ίδιοι αισθάνονται ότι είναι σε μια σκηνή και μερικές φορές υποδύονται ρόλους, που τους επιβάλλονται σαν να ήταν στο θέατρο.» – αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης, Σεντρίκ Καν και συμπληρώνει:
«Γενικά η κωμωδία και η τραγωδία συνυπάρχουν μέσα στην ταινία. Ήθελα να πω μια ιστορία για μια οικογένεια λίγο τρελή αλλά και πολύ ευτυχισμένη, όπου όλοι έχουν την δυνατότητα να εκφράσουν την φαντασίωση τους, την δημιουργικότητα τους. Οι μεταξύ τους σχέσεις είναι σκληρές αλλά και ζωντανές. Κάποιες φορές λέγονται φοβερά πράγματα. Ήθελα το σύνολο να είναι κάπως φευγάτο, τα παιδιά να είναι ασυγκράτητα, να πίνουν κρασί, να σκαρφαλώνουν στα τραπέζια, και οι ενήλικες να είναι σαν παιδιά, με μια αληθινή αίσθηση ελευθερίας. Όλα να είναι ενστικτώδη, στιγμιαία, το ακριβώς αντίθετο μιας οικογένειας που όλη έχει κάνει ψυχανάλυση. Επίσης ήθελα να υπάρχει και ένα στοιχείο σασπένς. Η άφιξη της Claire μοιάζει να δυναμιτίζει την ομάδα. Όμως, καθώς η ιστορία αναπτύσσεται, μέσα από τις αποκαλύψεις, τις μεθοδεύσεις και τις ανατροπές, η σιγουριά του θεατή κλονίζεται. Η άφιξη της Claire θέτει εξ αρχής πολλά ερωτήματα, καθώς λείπει χρόνια, φτάνει με όλα της τα υπάρχοντα, δεν έχει προσκληθεί για τα γενέθλια της μητέρας της κι η κόρη της μένει με τους παππούδες… Τίποτα δεν είναι κανονικό, ενώ όλοι παριστάνουν πως όλα είναι, κι αυτό είναι ίσως το πιο παράξενο πράγμα. Και έτσι, όταν τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται η ταινία γίνεται μια έρευνα πάνω σε αυτόν τον χαρακτήρα. Έτσι σιγά σιγά το μυστήριο πυκνώνει και πια δεν ξέρουμε ποιος λέει την αλήθεια, ποιος ψεύδεται, ποιος είναι ο ένοχος και ποιος το θύμα. Είναι σαν ένα παιχνίδι με καθρέφτες και όλοι μοιάζει να μην μπορούν μείνουν ανέπαφοι από τους μπελάδες της Claire.»
Διαβάστε Επίσης:
«Πινόκιο» (Pinocchio – 2019) του Ματέο Γκαρόνε (Ιταλία, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο)
Ο Πινόκιο, μια μαριονέτα, αρχίζει να μιλάει και να συμπεριφέρεται σαν άνθρωπος. Ο δημιουργός του, ο Τζεπέτο, τον έχει σαν γιο του. Όταν ο Πινόκιο περιπλανηθεί και χάσει το δρόμο του, θα του τύχουν έναν σωρό μπελάδες. Στο ταξίδι της αναζήτησης του εαυτού του θα έχει για μοναδικό του σύμμαχο μια νεράιδα. Η επιθυμία του Πινόκιο όμως να μοιάσει στα υπόλοιπα αγόρια παραμένει.
Το αριστουργηματικό παραμύθι της ιταλικής λογοτεχνίας στα χέρια του δεξιοτέχνη σκηνοθέτη Ματέο Γκαρόνε μεταμορφώνεται σε ένα αισθητικά πανέμορφο και μαγικό κινηματογραφικό ταξίδι. Πρωταγωνιστεί ο βραβευμένος με Όσκαρ, Ρομπέρτο Μπενίνι στον ρόλο του Τζεπέτο. Ηθοποιοί: Ρομπέρτο Μπενίνι, Φεντερίκο Ιελάπι, Ρόκο Παπαλέο, Μάσιμο Τσεκερίνι, Μαρίν Βακτ, Τζίτζι Προϊέτι.
«Με αυτή την ταινία, ολοκληρώνω το ταξίδι μου στον θαυμαστό κόσμο των παραμυθιών που ξεκίνησα με «Το Παραμύθι των Παραμυθιών». Ελπίζω αυτό να αποτελεί μια εξέλιξη, μιας και απέκτησα εμπειρία. Όμως, ο Πινόκιο είναι μια διαφορετική ταινία επειδή είναι κάτι ανάμεσα στο «Παραμύθι των Παραμυθιών» και στην υπόλοιπη φιλμογραφία μου. Η αγάπη μου για τον Πινόκιο δεν είναι έρωτας με την πρώτη ματιά. Είναι ένας χαρακτήρας που με ενδιέφερε από πάντα και πολύς κόσμος το πρόσεξε αυτό στις ταινίες μου «Γόμορρα» και «Reality».» – Ματέο Γκαρόνε
Διαβάστε Επίσης:
- «Dogman» του Ματέο Γκαρόνε: Η συντριβή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και οι συνέπειες της
- Το αριστούργημα του Ρομπέρτο Μπενίνι: «Η Ζωή Είναι Ωραία»
Κυκλοφορούν Επίσης:
«Bloodshot» (2020) του Ντέιβιντ Σ. Φ. Γουίλσον (Η.Π.Α.)
Βασισμένος στο ευπώλητο comic, ο Βιν Ντίζελ πρωταγωνιστεί ως Ray Garrison, ένας στρατιώτης που πρόσφατα σκοτώθηκε σε μια μάχη και έρχεται πίσω στη ζωή ως ο υπερ-άνθρωπος Bloodshot. Με μια στρατιά νανοτεχνολογίας να ρέει στις φλέβες του, είναι μια ασταμάτητη και ατρόμητη δυναμική μηχανή που έχει την ικανότητα να επουλώνει αμέσως τις πληγές του. Όμως ελέγχοντας το σώμα του, η RST παράλληλα εξουσιάζει και το μυαλό του. Τώρα, ο Ray αδυνατεί να ξεχωρίσει τι είναι αληθινό και τι όχι – και αυτή είναι η τωρινή του αποστολή. Ηθοποιοί: Βιν Ντίζελ, Ελίζα Γκονζάλεζ, Σαμ Χιούγκαν, Τόμπι Κέμπελ, Γκάι Πιρς.
«Μη με Λες Κύριο» (Sir – 2018) της Ροχένα Γκερά (Ινδία, Γαλλία)
Ανάμεσα στους γυάλινους ουρανοξύστες του Μουμπάι, η Ratna εργάζεται ως εσωτερική οικιακή βοηθός για τον Ashwin, ενός νέου εύπορης οικογένειας. Ο Ashwin φαίνεται να τα έχει όλα όμως η Ratna αισθάνεται την βαθιά μελαγχολία του και πως έχει εγκαταλείψει τα όνειρά του. Από την άλλη, η Ratna που φαίνεται πως δεν έχει τίποτα να χάσει, κυνηγά το όνειρό της να γίνει μια σχεδιάστρια μόδας γεμάτη αισιοδοξία. Όταν αυτοί οι αντίθετοι κόσμοι ενώνονται, οι δυό τους έρχονται πιο κοντά μα τα εμπόδια μεταξύ τους φαντάζουν ανυπέρβλητα. Μία ιστορία απαγορευμένης αγάπης από τη δημιουργό του φιλμ, «What’s Love Got to Do With It?», με φόντο τα στερεότυπα και τον έντονο κοινωνικό διαχωρισμό που επικρατεί στην Ινδία.
«Η Ινδία έχει ένα οικιακό εργατικό δυναμικό που φτάνει τα 40 εκατομμύρια. Πρόκειται κυρίως για γυναίκες που εργάζονται ανασφάλιστες, χωρίς δικαιώματα, σε συνθήκες που θυμίζουν σύγχρονη σκλαβιά. Δεν προστατεύονται από τον νόμο σε ό,τι αφορά τον κατώτατο μισθό ή το ωράριο, ούτε έχουν ασφάλεια υγείας, επίδομα ανεργίας ή κάποια άλλη νομική κατοχύρωση. Αυτές οι γυναίκες είναι πλήρως εξαρτώμενες από τους εργοδότες τους. Πολύ από τους εργοδότες πληρώνουν αυτές τις γυναίκες στις 7 ή στις 10 του μήνα, για να μην μπορούν να παραιτηθούν, αφού δεν μπορούν να χάσουν αυτές τις 7 ή 10 μέρες εργασίας. Εκτός από την ακραία σωματική κούραση και τη μεγάλη οικονομική ανασφάλεια, υπόκεινται σε καθημερινές ταπεινώσεις. Τρώνε αποφάγια, κοιμούνται σε στρώματα στο πάτωμα (στην κουζίνα, στον διάδρομο, ή αν είναι τυχερές σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο υπηρεσίας), χρησιμοποιούν διαφορετικά ποτήρια και διαφορετική τουαλέτα (καμιά φορά μία κοινή τουαλέτα που μοιράζονται με τους σοφέρ του κτιρίου). […] Ως σεναριογράφος, επέλεξα να πω μια ιστορία που αποτυπώνει αυτό που πραγματικά μπορεί να συμβεί. Θα ήταν εύκολο να δημιουργήσω δραματικά ή βίαια επεισόδια για να δείξω τις αδικίες αυτού του κόσμου. Αλλά αυτό που βρίσκω πιο ενδιαφέρον είναι πόσο ταμπού μπορεί να είναι ένα τόσο θετικό συναίσθημα κάτω από αυτές τις συνθήκες και πόσο υποκριτική είναι η κοινωνία μας.» – Ροχένα Γκερά
Σε επανέκδοση:
«Η Περιφρόνηση» (Le Mepris / Contempt – 1963) του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ
Ο Αμερικανός παραγωγός Τζέρεμι Πρόκος (Τζακ Πάλανς) προσλαμβάνει τον γνωστό Αυστριακό σκηνοθέτη Φριτς Λανγκ (υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία) προκειμένου να μεταφέρει στον κινηματογράφο την Οδύσσεια του Ομήρου. Δυσαρεστημένος όμως με την «καλλιτεχνική» προσέγγιση που ακολουθεί ο σκηνοθέτης, προσλαμβάνει τον Πωλ Ζαβάλ (Μισέλ Πικολί), συγγραφέα αστυνομικών ιστοριών και θεατρικών έργων, για να επεξεργαστεί το σενάριο.
Η σύγκρουση μεταξύ καλλιτεχνικής έκφρασης και εμπορικής απήχησης ακολουθεί μια παράλληλη πορεία με την προοδευτική αποξένωση του Πωλ από τη σύζυγο του Καμίλ (Μπριζίτ Μπαρντό – φωτογραφία άρθρου) η οποία φαίνεται να ξεκινά από τη στιγμή που ο Πωλ αφήνει την Καμίλ μόνη με τον εκατομμυριούχο παραγωγό.
Η «Περιφρόνηση» του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ είναι ένα από τα κορυφαία αριστουργήματα του σύγχρονου κινηματογράφου. Η ταινία ενέπνευσε παθιασμένους παιάνες και επηρέασε μία ολόκληρη γενιά κινηματογραφιστών. Είναι βέβαια κοινό μυστικό πλέον, πως υπήρχαν πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Από τους φωτογράφους που ακολουθούσαν παντού την Μπαρντό, μέχρι την κακή σχέση του σκηνοθέτη με τον Αμερικανό ηθοποιό Πασκάλ Πάλανς.
Λέγεται μάλιστα ότι ο μόνος με τον οποίο τα πήγαινε καλά ο Γκοντάρ ήταν ο Φριτζ Λανγκ, τον οποίο είχε ως είδωλο. Παρ’ όλα αυτά κανένα ίχνος των προβλημάτων στα γυρίσματα δεν διαφαίνεται στο εξαίρετο τελικό αποτέλεσμα. Η «Περιφρόνηση» είναι δομημένη ως μία άρτια και σύγχρονη τραγωδία.
«Μια βαθύτατα επιδραστική κινηματογραφική συνάντηση με την αιωνιότητα. Μία από τις πιο συγκινητικές ταινίες της εποχής της.» – Μάρτιν Σκορσέζε
Διαβάστε Επίσης:
«Για Όλα Φταίει Το Γκαζόν» (Gazon Maudit / French Twist – 1995) της Ζοσιάν Μπαλασκό (Γαλλία)
Η Βικτόρια Αμπρίλ είναι η Λολί, η γλυκιά και όμορφη μητέρα δύο παιδιών, παντρεμένη με τον Λοράν, ένα σωβινιστικό γουρούνι που την απατά με την παραμικρή ευκαιρία. Όταν στη ζωή (άλλα και το σπίτι) του ζευγαριού εισβάλει η αποφασιστική Μαριχό, η ερωτική έλξη ανάμεσα στις δύο γυναίκες είναι άμεση, εκρηκτική και τελείως αναπάντεχη για τον μπερδεμένο Λοράν. Η Λολί όμως έχει βρει την απόλυτη ευτυχία: τρεις νύχτες στο ίδιο κρεβάτι με τον άντρα της, τρεις με την αγαπημένη της και την Κυριακή ρεπό!
Μία ανατρεπτική γαλλική κωμωδία, με την Ζοσιάν Μπαλασκό να πρωταγωνιστεί τόσο μπροστά, όσο και πίσω από την κάμερα. Η ταινία απέσπασε πέντε Υποψηφιότητες στα γαλλικά βραβεία Σεζάρ, ενώ ήταν Υποψήφια και για την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Στην Ελλάδα τα ΜΜΕ που στηρίζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, χρημαδοτούνται από το ... κράτος. Tο tvxs.gr στηρίζεται στους αναγνώστες του και αποτελεί μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες φωνές στη χώρα. Mε μια συνδρομή, από 2.9 €/μήνα,ενισχύετε την αυτονομία του tvxs.gr και των δημοσιογραφικών του ερευνών. Συγχρόνως αποκτάτε πρόσβαση στα ντοκιμαντέρ και το περιεχόμενο του 24ores.gr.
Δες τα πακέτα συνδρομών >
