Ο Ντάρεν Αρονόφσκι («Μαύρος Κύκνος», «Μητέρα») επιστρέφει εντυπωσιακά και επιστρατεύει τον παραγκωνισμένο Μπρένταν Φρέιζερ («Η Μούμια») ώστε να παραδώσει μία σπαρακτική και καθηλωτική ερμηνεία στο διασκευασμένο για την μεγάλη οθόνη θεατρικό του Σάμιουελ Ντ. Χάντερ. Η «Φάλαινα» είναι ένα συγκινητικό, λυτρωτικό, ανθρωποκεντρικό δράμα με πρωταγωνιστή έναν αυτοκαταστροφικό παχύσαρκο άντρα που παλεύει να συμφιλιωθεί με την αποξενωμένη κόρη του και με τα λάθη του παρελθόντος. Τον αγνώριστο πρωταγωνιστή συνοδεύουν οι δυνατές ερμηνείες των Σαμάνθα Μόρτον («Η Συνεκδοχή της Νέας Υόρκης») και η Σέιντι Σινκ («Stranger Things»).

Στη «Φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκι, ο Μπρένταν Φρέιζερ μας χαρίζει μία μεστή ερμηνεία στο πρόσωπο του Τσάρλι, ενός ακραία παχύσαρκου καθηγητή αγγλικών που του απομένει λίγος χρόνος ζωής. Καθώς κάνει την τελευταία τολμηρή απόπειρα να συμφιλιωθεί με τη διαλυμένη οικογένεια του, ο Τσάρλι πρέπει να αντιμετωπίσει με όλη του την καρδιά και όλο του το πνεύμα, τα βαθιά θαμμένα τραύματα και τον ανείπωτο έρωτα που τον έχει στοιχειώσει για δεκαετίες.

Η ταινία εξερευνά τον αγώνα ενός άντρα με το αβάσταχτο βάρος της μεταμέλειας, με το καθήκον της πατρότητας και τη σκοπιμότητα της καλοσύνης. Στον πυρήνα της, η «Φάλαινα» είναι μία ιστορία για τη μεταμόρφωση και την υπέρβαση, η Οδύσσεια εντός και εκτός του σώματος, ένα ταξίδι στα βάθη του πένθους με προορισμό την πιθανότητα της σωτηρίας.

Μέσα από τον Τσάρλι, η ταινία μάς δίνει πρόσβαση με τρυφερή και ευφυή ματιά σε μία ζωή που βλέπουμε σπάνια στη μεγάλη οθόνη. Ο Φρέιζερ διαχέεται στον καλειδοσκοπικό εσωτερικό κόσμο του Τσάρλι, με όλες τις αντιφάσεις και τις επιθυμίες του, με μία γοητευτική και σχεδόν σκανταλιάρικη διάθεση.

Η οικειότητα ανάμεσα στο κοινό και τον πρωταγωνιστή είναι ο σφυγμός της ταινίας, που διαδραματίζεται σε διάστημα πέντε ημερών και παρακολουθεί τον Τσάρλι καθώς αναζητά τη σύνδεση με διάφορους ανθρώπους στη ζωή του, την αποξενωμένη του κόρη, την πρώην σύζυγο του, τον καλύτερο φίλο του, τους διαδικτυακούς μαθητές του, ακόμα και τον γεμάτο ζήλο ιεραπόστολο που του χτυπάει την πόρτα.

Μέσα από κάθε συνάντηση, ανακαλύπτουμε μία νέα πτυχή του Τσάρλι και τη σπαρακτική σοβαρότητα της κατάστασης του. Αυτό που μοιάζει με ένα μικροσκοπικό σπίτι, εξελίσσεται σε ένα ευρύ πεδίο μάχης όπου το παρελθόν, το παρόν και το αβέβαιο μέλλον συγκρούονται.

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι ήθελε να μεταφέρει τη «Φάλαινα» στο Σινεμά από τότε που είδε το θεατρικό, με την υπογραφή του Σάμιουελ Ντι Χάντερ, σχεδόν μία δεκαετία πριν. Τον καθήλωσε η ευφυΐα του έργου και ο τολμηρός τρόπος που σκαλίζει την ανθρώπινη συνθήκη χωρίς να προσφέρει εύκολες απαντήσεις:

«Η Φάλαινα σε ωθεί να βρεις την ανθρωπιά σου σε χαρακτήρες που δεν είναι ούτε καλοί ούτε κακοί, που έχουν πλούσιο και περίπλοκο εσωτερικό κόσμο. Όλοι τους έχουν κάνει λάθη, αλλά μοιράζονται την επιθυμία να αγαπήσουν ακόμα και όταν οι άλλοι μοιάζουν απωθητικοί. Είναι μια ιστορία που θέτει το ουσιαστικό ερώτημα: μπορούμε να σώσουμε ο ένας τον άλλον; Αυτό είναι σημαντικό σήμερα, ειδικά όταν οι άνθρωποι φαίνεται να στρέφονται μακριά από τον διπλανό τους. Η ιστορία μας βάζει στη θέση ενός άντρα που ποτέ δεν θα μας απασχολούσε και μας θυμίζει ότι η υπόσχεση της αγάπης και της εξιλέωσης είναι κομμάτι της ανθρώπινης ύπαρξης.»

Η «Φάλαινα» είναι ένα κυνήγι, μία αναζήτηση της φευγαλέας φύσης της συμπόνιας. Ο Τσάρλι είχε καταρρεύσει μετά τον θάνατο του συντρόφου του, αλλά τώρα καταλήγει στην αισιοδοξία που ζωντανεύει τις δύσκολες μέρες του. Η ελπίδα του Τσάρλι, ειδικά σε ό,τι αφορά τη μισάνθρωπο κόρη του Έλι, είναι ριζωμένη στην πίστη του στην ενσυναίσθηση. «Ο Τσάρλι είναι γεμάτος ελαττώματα, αλλά καταλαβαίνει τη δύναμη της φαντασίας. Πιστεύει ότι όποιος αφιερώσει λίγο χρόνο, μπορεί να καταλάβει και να φανταστεί τον κόσμο κάποιου άλλου.» – Ντάρεν Αρονόφσκι

Από το Θέατρο στο Σινεμά

Το θεατρικό έργο, που έκανε πρεμιέρα το 2012, σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ο Αρονόφσκι το είδε στη Νέα Υόρκη, χωρίς να είναι προετοιμασμένος. Αμέσως αποφάσισε ότι αυτή θα ήταν η επόμενη ταινία του. «Συνδέθηκα με τα θέματα και τις ιδέες, το πώς βρίσκει ομορφιά στα πράγματα που οι προκαταλήψεις μας τα θεωρούν απάνθρωπα» λέει ο σκηνοθέτης. «Με πόνεσε, με έκανε να γελάσω και μου έθεσε το ερώτημα πώς μπορώ να μεταφέρω το κοινό στον κόσμο ενός χαρακτήρα που ποτέ δεν θα φανταζόταν να είναι;»

Ο Αρονόφσκι απευθύνθηκε στον Χάντερ για να γράψει το σενάριο της κινηματογραφικής μεταφοράς. «Ήταν μια ευκαιρία να δω την ιστορία με νέα ματιά και να ωριμάσω μαζί της» λέει ο Χάντερ. Ο ίδιος ο συγγραφέας έπασχε από παχυσαρκία όταν ήταν φοιτητής. Παρ’ όλο που πια έχει χάσει το βάρος αυτό, ήξερε από πρώτο χέρι τι περνάνε άνθρωποι σαν τον Τσάρλι κοινωνικά και σωματικά. Ο Χάντερ συνέδεσε τη παχυσαρκία του Τσάρλι με ανείπωτα συναισθήματα:

«Πολλοί παχύσαρκοι μπορεί να είναι ευτυχισμένοι και υγιείς, αλλά εγώ δεν ήμουν. Είχα πολλά κρυμμένα συναισθήματα από τότε που πήγα σε ένα φονταμενταλιστικό χριστιανικό σχολείο, όπου η σεξουαλικότητα μου καταπιέστηκε και ανέπτυξα μία άρρωστη σχέση με το φαγητό. Όταν άρχισα να γράφω τη Φάλαινα, όλες οι εμπειρίες άρχισαν να κυλάνε από μέσα μου».

Μέσα από τον Τσάρλι, ο Χάντερ εξερεύνησε το τραύμα και τον θυμό της ανατροφής του. Όταν συναντάμε τον Τσάρλι είναι σε μετέωρη κατάσταση σωματικά και συναισθηματικά. Σωματικά δεν μπορεί να κινηθεί και συναισθηματικά πενθεί απαρηγόρητα για τον χαμένο του σύντροφο, τον Άλαν. Δεν μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του για τον ρόλο του στον θάνατο του Αλ και νιώθει ένοχος για την εγκατάλειψη της κόρης του και της γυναίκας του. Έτσι, αρχίζει να τρώει ασταμάτητα και αυτοκαταστροφικά.

Ως καθηγητής ο Τσάρλι ξέρει πόσο σημαντικό είναι να έχει ξεκάθαρη ματιά, να υπερασπίζεται τις θέσεις του, να αποφεύγει τη φλυαρία. Για αυτό προσπαθεί να συνδεθεί με τους ανθρώπους στη ζωή του στις λίγες μέρες που πιστεύει ότι του έχουν απομείνει. Η αναζήτηση της αλήθειας τον φέρνει κοντά στην αποξενωμένη του κόρη, την Έλι, που κρύβει τις πληγές της από την εγκατάλειψη του Τσάρλι κάτω από μία βαριά πανοπλία οργής.

Αρχικά, απορρίπτει την απόπειρα του Τσάρλι να περάσουν χρόνο μαζί, αλλά τελικά υποχωρεί όταν της προτείνει να της βοηθήσει να γράψει τις εργασίες της για το σχολείο. «Ως καθηγητής αγγλικών, ο Τσάρλι ελπίζει να συνδεθεί με την κόρη του μέσα από μία εργασία για τον Μόμπι Ντικ» λέει ο Χάντερ.

Η ολοκληρωμένη ταινία ήταν μία παρηγοριά για τον Αρονόφσκι. Είχε χάσει τη μητέρα και τον πατέρα του τον προηγούμενο χρόνο και η «Φάλαινα» είναι αφιερωμένη στους γονείς του: «Οι γονείς μου ήταν σταθεροί σε όλα τα γυρίσματα, έχουν παίξει σε μερικές ταινίες μου και ήταν η πρώτη φορά που δεν ήρθαν στο γύρισμα λόγων των μέτρων της πανδημίας» λέει ο σκηνοθέτης. «Η μητέρα μου έφυγε από τη ζωή πριν να μοντάρω την ταινία, αλλά ο πατέρας μου μπόρεσε να δει την ταινία και την αφιέρωση στη μητέρα μου».

Για τον Χάντερ, η ταινία δίνει ακόμα περισσότερη ζωή στον Τσάρλι της σκηνής: «Ελπίζω η ταινία να είναι μία πρόσκληση για το κοινό να διαβεί ένα κατώφλι κάποιου που δεν έχει γνωρίσει μέχρι τώρα και που ίσως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα συναντούσε» λέει ο συγγραφέας.

Η Φάλαινα / The Whale
Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι
Σενάριο: Σάμιουελ Ντ. Χάντερ (βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του ιδίου)
Πρωταγωνιστούν: Μπρένταν Φρέιζερ, Χονγκ Τσάου, Σέιντι Σινκ, Σαμάνθα Μόρτον, Τάι Σίμπκινς
Φωτογραφία: Μάθιου Λίμπατικ
Μοντάζ: Αντριου Βάισμπλουμ
Μουσική: Ρομπ Σίμονσεν
Έτος Παραγωγής: 2022
Χώρα Παραγωγής: Η.Π.Α.
Διάρκεια: 117 λεπτά
Κυκλοφορεί στους Κινηματογράφους από την Πέμπτη 12 Ιανουαρίου