Θεωρείται ως το σημαντικότερο Όσκαρ της Ακαδημίας και παραδοσιακά απονέμεται τελευταίο. Από το 1928, με το φιλμ «Wings», μέχρι το «Πράσινο Βιβλίο» του 2019, συνολικά 91 ταινίες έχουν  κερδίσει το πολυπόθητο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Στο συγκεκριμένο Αφιέρωμα, παρουσιάζουμε με χρονολογική σειρά, τις δέκα σημαντικότερες εξ αυτών. Δέκα κινηματογραφικά αριστουργήματα που νίκησαν τον χρόνο.

«Καζαμπλάνκα» (Casablanca – 1942) του Μάικλ Κερτίζ

Στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η εξωτική Καζαμπλάνκα στο Μαρόκο, αποτελεί σταυροδρόμι των λαών που ψάχνουν μια διέξοδο από τα δεινά της Ευρώπης κι ένα εισιτήριο, προς την ελεύθερη Αμερική. Εδώ βρίσκουν καταφύγιο πολιτικοί πρόσφυγες, τυχοδιώκτες, απατεώνες, καταζητούμενοι, καιροσκόποι, αντιστασιακοί, ένα σωρό διαφορετικοί άνθρωποι, που όλοι τους αναζητούν μια ελπίδα για επιβίωση. Εδώ βρίσκεται κι ο Ρικ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ένας Αμερικανός ιδιοκτήτης νυχτερινού κλαμπ.

Ο Ρικ είναι κυνικός, απόμακρος και επιφανειακά σκληρός. Μια μέρα όμως, εμφανίζεται στο κλαμπ του, η πρώην αγαπημένη του, Ίλσα (Ίνγκριντ Μπέργκμαν), με την οποία έζησε έναν μεγάλο έρωτα στο Παρίσι, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Η Ίλσα τότε τον είχε εγκαταλείψει ανεξήγητα. Τώρα, η ξαφνική της επανεμφάνιση, τον αναστατώνει, καθώς ο έρωτας ανάμεσά τους ξαναφουντώνει. Ο Ρικ σύντομα καταλαβαίνει ότι η Ίλσα τον άφησε τότε από υποχρέωση στον σύζυγό της, Βίκτωρ Λάζλο, έναν θρυλικό αντιστασιακό, που καταζητείται από τους ναζί. Ο Ρικ θα αντιμετωπίσει έτσι ένα ηθικό δίλημμα, να διεκδικήσει ξανά τον μεγάλο του έρωτα ή να θυσιαστεί για χάρη ενός ανώτερου σκοπού, όπως είναι ο παγκόσμιος αγώνας ενάντια στον ναζισμό και να βοηθήσει τον Βίκτωρ και την Ίλσα να δραπετεύσουν στην Αμερική;

H «Καζαμπλάνκα» καταλαμβάνει δικαίως, μία περίοπτη θέση στην ανθολογία του παγκόσμιου σινεμά, διδάσκεται σε κινηματογραφικές σχολές και επηρέασε όσο λίγες ταινίες, εκατοντάδες δημιουργούς. Μια ταινία σεναρίου, που κορυφώνεται σ’ ένα από τα πιο δημοφιλή φινάλε στην ιστορία της Έβδομης Τέχνης. Μαγευτική μουσική (υποψήφια για Όσκαρ), υπέροχα σκηνικά και κοστούμια, ενώ η ασπρόμαυρη φωτογραφία (υποψήφια επίσης για Όσκαρ), αιχμαλωτίζει τον θεατή. Με το μοντάζ (και αυτό υποψήφιο για Όσκαρ), να αποτελεί θέμα σεμιναρίου, αφήσαμε επίτηδες για το τέλος τις απαράμιλλες ερμηνείες, του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, της Ίνγκριντ Μπέργκμαν αλλά και όλου του υπόλοιπου σπουδαίου καστ. Μία θρυλική δημιουργία, που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας το 1944.

«Όλα για την Εύα» (All About Eve – 1950) του Τζόσεφ Μάνκιεβιτς

Η Μάργκο Τσάνινγκ (Μπέτι Ντέιβις: 5 Απριλίου 1908 – 6 Οκτωβρίου 1989) είναι η μεγαλύτερη σταρ του Μπρόντγουεϊ, η οποία έχει κλείσει τα σαράντα κι η ηλικία της έχει αρχίσει να την προδίδει. Ένα βράδυ, μετά από μια παράσταση, μια φίλη της Μάργκο, η Κάρεν Ρίτσαρντς (Σελέστ Χολμ) της συστήνει, στα καμαρίνια του θεάτρου, μια νεαρή θαυμάστρια, την Ιβ «Έυα» Χάρρινγτον (Αν Μπάξτερ). Η Εύα δηλώνει ότι έχει παρακολουθήσει όλες τις παραστάσεις της Μάργκο, ότι είναι κι εκείνη επίδοξη ηθοποιός κι ότι η Μάργκο με τις ερμηνείες της, δίνει χαρά κι ελπίδα στην ταλαιπωρημένη και μέσα στη φτώχεια ζωή της. Η Μάργκο κολακεύεται και ενθουσιάζεται με το ήθος, τη σεμνότητα, αλλά και τη λατρεία που έχει η νεαρή κοπέλα γι’ αυτήν, τόσο ώστε να την κάνει προστατευόμενή της.

Αυτές ακριβώς, τις αρετές της Εύας, δείχνουν να εκτιμούν κι οι υπόλοιποι φίλοι της Μάργκο, ο εραστής της και σκηνοθέτης, Μπιλ Σάμσον (Γκάρι Μέριλ), ο θεατρικός συγγραφέας Λόιντ Ρίτσαρτς (Χιού Μάρλοου) κι η σύζυγός του Κάρεν. Το μοναδικό άτομο που δεν πιστεύει την ιστορία της Εύας, είναι η οικονόμος της Μάργκο, Μπέρντι (Θέλμα Ρίττερ), η οποία θεωρεί ότι η Εύα υποκρίνεται κι ότι δεν είναι αυτό που προσπαθεί να δείξει. Η Εύα έχοντας πλέον αποκτήσει την εμπιστοσύνη της Μάργκο θα προσπαθήσει με τη βοήθεια ενός κυνικού θεατρικού κριτικού του Άντισον ΝτεΓουίτ (Τζορτζ Σάντερς) να κλέψει από τη Μάργκο, την καριέρα, τον εραστή, αλλά και τους φίλους της. Η Μάργκο, αργεί αλλά εν τέλει την υποψιάζεται και προσπαθεί έστω και την ύστατη στιγμή, να διασώσει, ό,τι είναι για αυτήν πολυτιμότερο.

Tο 1950, κυκλοφορεί στις αίθουσες μία από τις πιο δημοφιλής και βραβευμένες ταινίες στην ιστορία του Αμερικάνικου Κινηματογράφου. Πρόκειται για το θρυλικό «Όλα για την Εύα» του Τζόσεφ Μάνκιεβιτς, με πρωταγωνίστρια την εξαιρετική Μπέτι Ντέιβις. Tο εμβληματικό φιλμ των 14 Υποψηφιοτήτων και των 6 κερδισμένων Όσκαρ.

«Όσο Υπάρχουν Άνθρωποι» (From Here to Eternity – 1953) του Φρεντ Τσίνεμαν

Ο στρατιώτης Ρόμπερτ Λι Προύιτ (Μοντγκόμερι Κλιφτ) ζήτησε μετάθεση και κατέληξε στο Σόφιλντ της Χαβάη. Ο διοικητής Ντέινα Χολμς (Φίλιπ Όουμπερ) έχει ακούσει για τις ικανότητες του Προύιτ στην πυγμαχία και προσπαθεί με θεμιτά κι αθέμιτα μέσα να τον πείσει να αγωνιστεί με την ομάδα μποξ του τάγματος. Όταν ο Προύιτ αρνείται όλο το τάγμα στρέφεται εναντίον του. Παράλληλα ο λοχίας Γουόρντεν (Μπαρτ Λάνκαστερ) συνάπτει ερωτικές σχέσεις με την Κάρεν (Ντέμπορα Κερ), τη γοητευτική και μοναχική σύζυγο του Χολμς. Παράλληλα, ο φίλος του Προύιτ στρατιώτης Άντζελο Μάτζιο (Φρανκ Σινάτρα) καταλήγει στην απομόνωση όπου υπομένει τα βασανιστήρια του δεσμοφύλακα Φατσο (Έρνεστ Μπόργκνάιν). Μετά όμως τον βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ οι ζωές όλων θα αλλάξουν.

Έχοντας στη διάθεση του ένα μοναδικό συνολικό ηθοποιών, ο Φρεντ Τσίνεμαν τολμά να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το δημοφιλές μυθιστόρημα του Τζέιμς Τζόουνς, έστω κι αν ο Μακαρθισμός ρίχνει τη σκιά του στην Αμερική. Ένα κοινωνικό δράμα με ρεαλιστική σκιαγράφηση των σχέσεων που επικρατούν σ’ ένα αμερικανικό στρατόπεδο λίγο πριν το βομβαρδισμό του Περλ Χάρμπορ. Πρωταγωνιστές αυτής της κλασικής ταινίας της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ είναι ο Μπαρτ Λάνκαστερ, ο Μοντγκόμερι Κλιφτ, η Ντέμπορα Κερ, ο Φρανκ Σινάτρα και η Ντόνα Ριντ. Το φιλμ προτάθηκε για δεκατρία Βραβεία Όσκαρ και απέσπασε οκτώ.

«Το Λιμάνι της Αγωνίας» (On the Waterfront – 1954) του Ηλία Καζάν

Ένας πρώην πυγμάχος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, κάνει διάφορα θελήματα για λογαριασμό των επικεφαλής των συνδικάτων. Όταν συνειδητοποιεί ότι ο συνδικαλιστικός του φορέας έχει αλωθεί από το οργανωμένο έγκλημα και εκμεταλλεύεται τους λιμενεργάτες, αποφασίζει να εμφανιστεί στην αρμόδια κρατική επιτροπή και να πει την αλήθεια.

Τρίτη και καλύτερη ταινία, για το δίδυμο Καζάν – Μπράντο. Πρωταγωνιστές αυτής της κλασσικής ταινίας της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ είναι ο Μάρλον Μπράντο, η Εύα Μαρί Σεντ, ο Ροντ Στάιγκερ και ο Καρλ Μάλντεν. Το φιλμ προτάθηκε για δώδεκα βραβεία Όσκαρ και απέσπασε τα οκτώ, ανάμεσα τους και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Το 1997 το «Λιμάνι της Αγωνίας» έλαβε την 8η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου.

«Ο Καουμπόι του Μεσονυχτίου» (Midnight Cowboy – 1969) του Τζον Σλέσιντζερ

Ένας Τεξανός, ο Τζο Μπακ (Τζον Βόιτ), παραιτείται από τη δουλειά του ως λαντζιέρης και παίρνει το λεωφορείο για τη Νέα Υόρκη, την οποία επισκέφτεται για πρώτη φορά. Τα σχέδιά του είναι να εκμεταλλευτεί την αρρενωπή του εξωτερική εμφάνιση και να γίνει συνοδός ευπόρων κυριών. Ο Τζο βασανίζεται από άσχημες αναμνήσεις του παρελθόντος (βία, σεξουαλική κακοποίηση και εγκατάλειψη), οι οποίες του έχουν αφήσει ανοιχτές πληγές, αλλά έχει καταφέρει να διατηρήσει μια παιδική αφέλεια σε συνδυασμό με την αισιοδοξία και τη δίψα για ζωή.

Η ευγένεια, μαζί με τη γενναιοδωρία και την αφέλειά του, τον καθιστούν εύκολο στόχο στη μεγαλούπολη. Παρά το γεγονός ότι τον εξαπατούν και τον κλέβουν, ο Τζο συνεχίζει να συμπεριφέρεται με ευγένεια στους συνανθρώπους του κι όταν συναντά τον μικροαπατεώνα Ενρίκο Σαλβατόρε Ράτσο Ρίτσο (Ντάστιν Χόφμαν), του δείχνει εμπιστοσύνη, ενώ ο Ράτσο του κλέβει 20 δολάρια. Οι δυο τους συναντιούνται ξανά αργότερα και γίνονται φίλοι και συνοδοιπόροι. Ο Ράτσο προσφέρεται να βοηθήσει τον Τζο με την ενασχόλησή του ως ζιγκολό με το αζημίωτο, αλλά η υγεία του εξασθενεί. Τότε ο Τζο καλείται να κάνει επιλογές τις οποίες δεν είχε αναλογιστεί ποτέ στο παρελθόν.

Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Λίο Χίρλιχαϊ, το οποίο διασκεύασε για την μεγάλη οθόνη ο Γουόντο Σολτ. Έλαβε εφτά υποψηφιότητες για Όσκαρ και βραβεύτηκε με τρία χρυσά αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων και με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Πρόκειται για την πρώτη και μοναδική ταινία, με την ένδειξη «αυστηρώς ακατάλληλη» που κέρδισε το συγκεκριμένο βραβείο. Τιμήθηκε επίσης με το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας (Τζον Σλέσιντζερ) και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου (Γουόλντο Σολτ). Ενώ ο Ντάστιν Χόφμαν, ο Τζον Βόιτ και η Σίλβια Μάιλς, ήταν Υποψήφιοι για τις ερμηνείες τους.

«Ο Άνθρωπος από τη Γαλλία» (The French Connection – 1971) του Γουίλιαμ Φρίντκιν

Δυο σκληροτράχηλοι αστυνομικοί της Νέας Υόρκης, ο Τζίμι Ποπάι Ντόιλ (Τζιν Χάκμαν) και ο Μπάντι Κλάουντι Ρούσσο (Ρόι Σάιντερ), προσπαθούν να σταματήσουν μια σπείρα εμπόρων ναρκωτικών, η οποία διακινεί ηρωίνη από τη Γαλλία. Οι μέθοδοι του Ντόιλ, που είναι αποτελεσματικός στη δουλειά του, είναι αμφιλεγόμενες και σε πολλές περιπτώσεις αγγίζουν την παρανομία. Ο Αλέν Σαρνιέ (Φερνάντο Ρέι) εγκέφαλος της σπείρας των ναρκωτικών, είναι αντιθέτως αβρός και ευγενικός. Οι έρευνες των δυο αστυνομικών ξεκινούν μετά τη δολοφονία ενός αστυνομικού, που προσπαθεί να ξεσκεπάσει τα μέλη της σπείρας, στη Μασσαλία από τον εκτελεστή της σπείρας του Σαρνιέ, Πιερ Νικολί (Μαρσέλ Μποτζούφι). Ο Σαρνιέ σχεδιάζει να κρύψει φορτίο ηρωίνης στο αυτοκίνητο ενός στενού του φίλου, του τηλεπαρουσιαστή Ανρί Ντεβερώ (Φρεντερίκ Ντε Πασκάλ), ο οποίος πρόκειται να αναχωρήσει για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο «Άνθρωπος από τη Γαλλία» αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αμερικανικές ταινίες όλων τον εποχών – το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 70η θέση στη λίστα με 100 αριστουργήματα του Αμερικανικού κινηματογράφου. Με πρωταγωνιστές τρεις σπουδαίους ηθοποιούς, τον Τζιν Χάκμαν, τον Ρόι Σάιντερ και τον σπουδαίο Φερνάντο Ρέι – αγαπημένο ηθοποιό του Λουίς Μπουνιουέλ – η ταινία προτάθηκε για οκτώ Βραβεία Όσκαρ και κέρδισε πέντε, ανάμεσά τους και το Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας – έχοντας μάλιστα απέναντι του το αριστουργηματικό «Κουρδιστό Πορτοκάλι» (A Clockwork Orange) του κορυφαίου Αμερικανού σκηνοθέτη της γενιάς του, Στάνλεϊ Κιούμπρικ.

Το φιλμ αποτελεί κινηματογραφική προσαρμογή του ομότιτλου βιβλίου του Ρόμπιν Μουρ, με θέμα την εξάρθρωση μίας σπείρας ναρκωτικών από τους αστυνομικούς, Έντι Ίγκαν και Σόνι Γκρόσο – οι οποίοι πραγματοποιούν κι ένα σύντομο πέρασμα στην ταινία. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη συναντάμε τον αξιόλογο δημιουργό Γουίλιαμ Φρίντκιν.

«Ο Νονός» (The Godfather – 1972) του Φράνσις Φορντ Κόπολα

Η ταινία ξεκινά στο τέλος του καλοκαιριού του 1945 στο σπίτι της φαμίλιας των Κορλεόνε, μιας ιταλο-αμερικάνικης οικογένειας μαφιόζων της Νέας Υόρκης. Ο Δον Βίτο Αντολίνι Κορλεόνε (Μάρλον Μπράντο) αρχηγός της φαμίλιας, γνωστός και ως «Ο Νονός», παντρεύει το μικρότερο παιδί του, την κόρη του Κόνι με τον Κάρλο. Στη διάρκεια του γάμου εμφανίζονται όλα τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας και σκιαγραφείται ο χαρακτήρας τους. Ο Σαντίνο ή Σόνι (Τζέιμς Κάαν) είναι ο πρωτότοκος γιος του Βίτο, ικανός, αλλά οξύθυμος και παθιασμένος, προορίζεται για διάδοχος του πατέρα του. Ο δευτερότοκος Φρέντο (Τζον Καζάλ) είναι ένα καλοκάγαθο, αλλά όχι ιδιαίτερα ικανό άτομο και ο τριτότοκος, ο Μάικλ (Αλ Πατσίνο) ένας ιδεαλιστής και έξυπνος νέος, που κατατάχθηκε εθελοντικά στους πεζοναύτες στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρά την αντίδραση της οικογένειάς του, και διακρίθηκε για την γενναιότητά του.

Ο Μάικλ έχει μόλις αποστρατευτεί και σχεδιάζει να τελειώσει τις σπουδές του, ενώ ονειρεύεται μια κανονική και νόμιμη ζωή, παρά τις φιλοδοξίες του πατέρα του για πολιτική καριέρα. Μέλος της οικογένειας είναι και ο Τομ Χέιγκεν (Ρόμπερτ Ντιβάλ), τον οποίο περιμάζεψε μικρό και ορφανό από τον δρόμο ο Δον Βίτο, τον υιοθέτησε και τώρα ως έμπειρος δικηγόρος, έχει τη θέση του «Κονσιλιέρε» (συμβούλου) του Δον. Επειδή όμως δεν είναι σικελικής καταγωγής, δεν δικαιούται να ανέβει στην ιεραρχία.

Ένα πολυδιάστατο αριστούργημα, τόσο κλασικό όσο και μοντέρνο, κορυφαίο δείγμα της αφηγηματικής δύναμης του αμερικανικού σινεμά. Βραβευμένο με τρία Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, διασκευασμένου σεναρίου και Α΄ αντρικού ρόλου) παραμένει αμετακίνητο σημείο αναφοράς για κάθε κινηματογραφικό δραματικό έπος. Γυρισμένο με αξιοθαύμαστη αφηγηματική πυκνότητα με μεγάλη εικαστική δύναμη, από τον 32χρονο Φράνσις Φορντ Κόπολα.

«Στη Φωλιά του Κούκου» (One Flew Over The Cuckoo’s Nest – 1975) του Μίλος Φόρμαν

Στο Όρεγκον του 1963, ο Ραντλ Πάτρικ Μακ Μέρφι (Τζακ Νίκολσον) ένας ψυχοπαθής εγκληματίας που εκτίει μικρή ποινή σε αγροτική φυλακή, μεταφέρεται σε ψυχιατρική κλινική. Ο Μακ Μέρφι ελπίζει πως εκεί θα περάσει τους τελευταίους μήνες της ποινής του σε ένα περιβάλλον πιο ήρεμο και αποφεύγοντας τη σκληρή δουλειά. Η πτέρυγα του Μακ Μέρφι όμως διευθύνεται από τη σκληρή και άκαμπτη νοσοκόμα Μίλντρεντ Ρέιτσεντ (Λουίζ Φλέτσερ), η οποία χρησιμοποιεί ανορθόδοξες ιατρικές μεθόδους προκειμένου να υποτάξει και να ταπεινώσει τους ασθενείς της.

Ο Μακ Μέρφι ανακαλύπτει ότι οι ασθενείς φοβούνται περισσότερο τη Ρέιτσεντ από την επανένταξή τους στον έξω κόσμο και γρήγορα γίνεται αρχηγός μιας ομάδας ασθενών. Οι ασθενείς αυτοί είναι ο Μπίλι Μπίμπιτ (Μπραντ Ντουρίφ), ένας νέος που τραυλίζει από νευρικότητα, ο Τσάρλι Τσεσγουίκ (Σίντνεϊ Λάσικ), ένας άνδρας με συμπεριφορά και αντιδράσεις παιδιού, ο Μαρτίνι (Ντάνι Ντε Βίτο) που έχει παραισθήσεις, ο Ντέιλ Χάρντιγκ (Γουίλιαμ Ρέντφιλντ) ένας μορφωμένος παρανοϊκός και ο Τσιφ Μπρόμντεν (Γουιλ Σάμσον) ένας πανύψηλος κωφάλαλος Αμερικανός ιθαγενής. Ο Μακ Μέρφι συγκρούεται με τη νοσοκόμα Ρέιτσεντ και ένας πόλεμος νεύρων ξεσπάει ανάμεσά τους.

Η ταινία αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Κεν Κέισι και έχει ως πρωταγωνιστές τον Τζακ Νίκολσον και τη Λουίζ Φλέτσερ. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει στην 20ή θέση, ως μια από τις καλύτερες αμερικάνικες ταινίες όλων των εποχών. Το φιλμ προτάθηκε για εννέα (9) Βραβεία Όσκαρ κι απέσπασε πέντε, όλα σε βασικές κατηγορίες:

• Καλύτερης Ταινίας – Μάικλ Ντάγκλας και Σολ Ζάετς
• Σκηνοθεσίας – Μίλος Φόρμαν
• Α’ Ανδρικού Ρόλου – Τζακ Νίκολσον
• Α’ Γυναικείου Ρόλου – Λουίζ Φλέτσερ
• Διασκευασμένου Σεναρίου – Λόρενς Χόουμπεν και Μπο Γκόλντμαν

«Ο Ελαφοκυνηγός» (The Deer Hunter – 1978) του Μάικλ Τσιμίνο

Τρεις Αμερικάνοι φίλοι, εργάτες στην Πενσυλβανία, στέλνονται αμέσως μετά το γάμο του ενός, στο Βιετνάμ. Εκεί πέφτουν στα χέρια των Βιετκόνγκ και μεταφέρονται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου και υποχρεώνονται να παίξουν τη ζωή τους στη ρώσικη ρουλέτα. Η φρικτή εμπειρία του πολέμου θα έχει επιπτώσεις στην υπόλοιπη ζωή τους.

Η ταινία κέρδισε πέντε Βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα τους, το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, καθώς και το Όσκαρ Σκηνοθεσίας, ενώ το 2007 κατατάχθηκε πεντηκοστή τρίτη στη λίστα του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου (AFI), με τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών. Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Ντενίρο, Μέριλ Στριπ, Κρίστοφερ Γουόκεν, Τζον Σάβατζ.

«Κράμερ Εναντίον Κράμερ» (Kramer vs. Kramer – 1979) του Ρόμπερτ Μπέντον

Στο «Κράμερ Εναντίον Κράμερ», παρακολουθούμε τον Τεντ Κράμερ (Ντάστιν Χόφμαν), έναν εργασιομανή και στέλεχος διαφημιστικής εταιρίας, ο οποίος αναλαμβάνει τον μεγαλύτερο πελάτη της εταιρίας. Αφού περνάει τη μέρα του συζητώντας με το αφεντικό του τα νέα του καθήκοντα, επιστρέφει σπίτι και βρίσκει τη σύζυγό του Τζοάνα (Μέριλ Στριπ) να τον εγκαταλείπει. Έτσι ξαφνικά, ο Τεντ αναγκάζεται να μεγαλώσει τον γιο τους Μπίλι (Τζάστιν Χένρι) μόνος του. Οι δυο τους θα αρχίζουν να μισούν ο ένας τον άλλον, καθώς ο Τεντ έχει πολύ δουλειά να κάνει και ο Μπίλι δεν αισθάνεται την αγάπη και την προσοχή που του έδινε η μητέρα του. Μετά από αρκετούς μήνες, οι Τεντ και Μπίλι θα εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα και τελικά θα αρχίσουν να αγαπάνε και να νοιάζονται ο ένας τον άλλον.

Ο Τεντ θα γίνει φίλος με τη γειτόνισά του Μάργκαρετ (Τζέιν Αλεξάντερ), η οποία είχε συμβουλέψει την Τζοάνα να τον εγκαταλείψει. Η Μάργκαρετ είναι και αυτή μητέρα χωρίς σύζυγο. Μια μέρα καθώς κάθονται στο πάρκο και παρακολουθούν τα παιδιά τους να παίζουν, ο Μπίλι τραυματίζεται σοβαρά στο πρόσωπο. Ο Τεντ αμέσως τον πηγαίνει στο νοσοκομείο και τον παρηγορεί τρυφερά, αντιπροσωπεύοντας την συνεχώς αυξανόμενη συναισθηματική ένωση και αίσθηση υπευθυνότητας για το παιδί του από τότε που τους εγκατέλειψε η Τζοάνα. Θα κυλήσουν έτσι 15 μήνες και η Τζοάνα, όσο ξαφνικά έφυγε, έτσι επιστρέφει επιστρέφει στη Νέα Υόρκη, με σκοπό να διεκδικήσει τον Μπίλι και με αυτόν τον τρόπο ξεκινά μία επώδυνη δικαστική μάχη, για την κηδεμονία του Μπίλι. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οι Τεντ και Τζοάνα είναι απροετοίμαστοι για τη σκληρή «δολοφονία» των χαρακτήρων τους από τους δικηγόρους τους.

Πέντε Βραβεία Όσκαρ για την σπαρακτική αμερικανική δραματική ταινία παραγωγής του 1979 σε σκηνοθεσία του Ρόμπερτ Μπέντον. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός παντρεμένου ζευγαριού και τον αντίκτυπο που έχει το διαζύγιό τους στο περιβάλλον τους και ιδιαίτερα στον μικρό, ανήλικο γιο τους. Το σενάριο έγραψε ο ίδιος ο σκηνοθέτης και είναι βασισμένο στο βιβλίο του Έιβερι Κόρμαν. Εξαιρετικοί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Ντάστιν Χόφμαν και Μέριλ Στριπ, τιμήθηκαν και οι δύο με Όσκαρ για τις ερμηνείες τους.