Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, συνεχίζει τις επιτυχημένες προβολές  της στην πλατφόρμα online.tainiothiki.gr και μας προτείνει για τις γιορτές ένα πλούσιο εορταστικό πρόγραμμα. Οι θεατές, από τις 24 Δεκεμβρίου μέχρι τις 10 Ιανουαρίου και με εισιτήριο 3 ευρώ, θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν online δύο σημαντικά αφιερώματα, που περιλαμβάνουν σπουδαίες ταινίες, όπως την «Ποίηση Χωρίς Τέλος» του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι και «Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια» του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ.

Το εορταστικό πρόγραμμα προβολών της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, περιλαμβάνει:

– Σημαντικές ταινίες από τους θησαυρούς της Ταινιοθήκης: Τους Απάχηδες των Αθηνών και μαζί ως δώρο, τις Περιπέτειες του Βιλλάρ. Και οι δύο αυτές  ταινίες θα είναι διαθέσιμες για όλους χωρίς geo-blocking.

– Σινεφίλ επιλογές από τον σύγχρονο Κινηματογράφο, μέσα από έξι ξεχωριστές δημιουργίες σε συνεργασία με την Weirdwave. Πρόκειται για ταινίες μυθοπλασίας από το 1978 έως το 2017, που ξεχωρίζουν θεματικά και αισθητικά:

• Ποίηση χωρίς τέλος (Endless Poetry) του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι (Γαλλία-Χιλή)
• Λουλούδια (Loreak)  των Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα (Ισπανία)
• Ζάμα (Zama) της Λουκρέσια Μαρτέλ (Αργεντινή)
• Επίσημη Ιστορία (The Official Story) του Λουίς Πουέντζο (Αργεντινή)
• Η πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλλι Μάκι (The Happiest Day in the Life of Olli Maki) του Γιούχο Κουοσμάνεν (Φινλανδία)
• Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια (In a Year with 13 Moons) του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Γερμανία)

Λίγα λόγια για τις ταινίες του Αφιερώματος:

«Ποίηση Χωρίς Τέλος (Endless Poetry / Poesía sin fin – 2016) του Αλεχάντρο Χοδορόφσκι (Γαλλία, Χιλή)

Ύστερα από είκοσι τρία χρόνια απουσίας από την ενεργό δράση, ο Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, επέστρεψε ευτυχώς και πάλι δυναμικά. Η αρχή έγινε το 2013 με το φιλμ «Ο Χορός της Πραγματικότητας» (The Dance of Reality / La danza de la realidad), ενώ ακολουθήσε η ταινία του: «Ποίηση Χωρίς Τέλος» (Endless Poetry / Poesía sin fin – 2016). O σκηνοθέτης των cult αριστουργημάτων, όπως το «Santa Sangre» και το «El Topo», καταφέρνει για μία ακόμη φορά να μας μεταφέρει στο μοναδικό κινηματογραφικό του σύμπαν. Ένα ταξίδι στον σουρεαλιστικό κόσμο, ενός κορυφαίου καλλιτέχνη, σε μία ταινία με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία και με πρωταγωνιστή τον γιο του, Άνταν Γιοντορόφσκι.

«Η «Ποίηση Χωρίς Τέλος» θα μπορούσε να θεωρηθεί η άτυπη συνέχεια του «Χορού της Πραγματικότητας» καθώς είναι δύο ταινίες ξεκινούν και τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο, με ένα ταξίδι προς το άγνωστο. Ο λόγος που έκανα μία αυτοβιογραφική επιστροφή, μετά από 20 χρόνια απουσίας, είναι γιατί θεωρώ πως αυτές οι ταινίες ξεπερνούν τα συμβατικά όρια της παραγωγής μιας ταινίας […] Πρόκειται λοιπόν για μία ρεαλιστική ιστορία στην οποία προσθέσαμε σουρεαλιστικά χρώματα και περίτεχνες κινηματογραφικές ιδέες, αλλά παραμένει μία πραγματικότητα που εκφράζεται μέσα από τον κινηματογράφο.» – Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι

«Λουλούδια» (Loreak – 2014)  των Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα (Ισπανία)

Η καθημερινότητα της Άνε, μιας σαραντάχρονης γυναίκας παγιδευμένης σ’ έναν άχρωμο γάμο, ανατρέπεται απροσδόκητα όταν μια υπέροχη ανθοδέσμη παραδίδεται στην πόρτα του σπιτιού της. Προς μεγάλη της έκπληξη, τα λουλούδια θα συνεχίσουν να καταφτάνουν κάθε εβδομάδα, πάντοτε την ίδια ημέρα και ώρα, και πάντοτε ανώνυμα. Ποιος είναι ο αινιγματικός αποστολέας και τι θέλει άραγε από εκείνη;

Μερικά άνθη με μυστηριώδη προέλευση εισβάλλουν, επίσης απροειδοποίητα, στις ζωές της Τέρε και της νύφης της, Λούρδης, καθώς ένας άγνωστος αφήνει κάθε εβδομάδα μια ανθοδέσμη στη μνήμη ενός ανθρώπου σημαντικού γι’ αυτές, περιπλέκοντας την ήδη δύσκολη σχέση τους. Αυτή είναι η ιστορία τριών γυναικών που οι ζωές τους αλλάζουν καθοριστικά χάρη σε μερικά μπουκέτα λουλούδια. Λουλούδια που τις κάνουν να νιώθουν ότι μέσα τους ανθίζουν και πάλι συναισθήματα που είχαν ξεχάσει εδώ και καιρό.

Πρόκειται για μία ανέλπιστα τρυφερή και ανθρώπινη ταινία, η οποία μάς έρχεται από την Ισπανία, γράφοντας κινηματογραφική ιστορία, καθώς τα «Λουλούδια» είναι το πρώτο φιλμ γυρισμένο στη βασκική γλώσσα που προτάθηκε ποτέ από την Ισπανία για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

«Αυτή είναι μια ταινία γεμάτη λουλούδια. Λουλούδια σε διαφορετικές περιστάσεις και, κατά συνέπεια, λουλούδια που αφηγούνται διαφορετικές ιστορίες αλλά που, στο τέλος, συγκλίνουν σε ένα και μοναδικό μήνυμα.» – Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα

«Ζάμα» (Zama – 2017) της Λουκρέσια Μαρτέλ (Αργεντινή, Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία, Η.Π.Α., Βραζιλία, Μεξικό, Πορτογαλία, Λίβανος)

Σε μια μακρινή και απομονωμένη αποικία της Νοτίου Αμερικής, στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Ζάμα, ένας αξιωματικός του Ισπανικού Στέμματος, περιμένει μάταια μια μετάθεση σ’ ένα καλύτερο πόστο. Αναγκασμένος να υπομείνει τα μικροπολιτικά παιχνίδια και τους εξευτελισμούς, δεν θα αργήσει να υποκύψει στην λαγνεία και την παράνοια. Βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αντόνιο Ντι Μπενεντέτο (1956), σε παραγωγή του Πέδρο Αλμοδόβαρ.

Εννέα χρόνια μετά την τελευταία της ταινία, μία από τις σημαντικότερες auteur του Λατινοαμερικανικού σινεμά, επιστρέφει με μια ταινία εποχής. Η Λουκρέσια Μαρτέλ, προσεγγίζει ένα λογοτεχνικό αριστούργημα της πατρίδας της, παραδίδοντας, για πρώτη φορά στη φιλμογραφία της, ένα ιστορικό έπος, με την δική της ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά. Η ταινία αποτελεί την Επίσημη Υποβολή της Αργεντινής για το Όσκαρ Kαλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2018.

«Επίσημη Ιστορία» (The Official Story / La historia oficial – 1985) του Λουίς Πουένσο (Αργεντινή)

Μία δασκάλα που διδάσκει ιστορία στην Αργεντινή, ανακαλύπτει ξαφνικά την «Επίσημη Ιστορία» και το προσωπείο του καθεστώτος αρχίζει να καταρρέει γύρω της. Σαράντα χρόνια μετά την αργεντίνικη χούντα και τριάντα μετά τη βράβευση της με το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, το σπάνιο αριστούργημα του Λουίς Πουένσο.

«Ήθελα να γίνω σκηνοθέτης από όταν ήμουν έφηβος τη δεκαετία του ’70. Πριν από αυτή τη μεγάλου μήκους,  είχα γυρίσει ταινίες για παιδιά και μία μεγάλου σε τρία κεφάλαια. Το 1976, ήταν η αρχή της δικτατορίας στην Αργεντινή και όλα έγιναν πιο δύσκολα. Από το 1982, άρχισα να νιώθω πως όφειλα να γράψω ένα σενάριο για αυτή την τόσο σημαντική περίοδο που μόλις είχα ζήσει.» – Λουίς Πουένσο

Ένα αδιαμφισβήτητο διαμάντι του αργεντίνικου σινεμά. Η συγκλονιστική κινηματογραφική κατάθεση του σπουδαίου Λουίς Πουένσο ζωντανεύει μία από τις πιο σκοτεινές σελίδες στην ιστορία της χώρας του, καθρεφτίζοντας μια περίπτωση ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες που συνθέτουν το πορτρέτο της ίδιας της Αργεντινής. Μιας κοινωνίας στα όρια της αβύσσου, που πασχίζει να ανακατασκευάσει το μέλλον της, να εξετάσει τις πληγές της και να αναγνωρίσει τον εαυτό της στα πρόσωπα των θυμάτων και των εκτελεστών της. Ένα διαχρονικό και ταυτόχρονα επίκαιρο φιλμ.

«Η Πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλλι Μάκι» (The Happiest Day in the Life of Olli Maki – 2016) του Γιούχο Κουοσμάνεν (Φινλανδία)

Το καλοκαίρι του 1962, ο Όλλι Μάκι αγωνίζεται για τον τίτλο του Πρωταθλητή Κόσμου στην κατηγορία φτερού. Ο δρόμος για την επιτυχία, από την επαρχία της Φινλανδίας μέχρι την καρδιά του Ελσίνκι, μοιάζει να είναι βέβαιος. Το μόνο που χρειάζεται είναι να χάσει βάρος και να συγκεντρωθεί στην προπόνηση. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Ο Όλλι έχει ερωτευτεί τη Ράιγια!

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε μία αληθινή ιστορία του γνωστού Φιλανδού μποξέρ Όλλι Μάκι, ο οποίος στην αρχή της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί εναντίον του τότε παγκόσμιου πρωταθλητή στην κατηγορία φτερό, του Αμερικανού, Davey Moore.

Η ταινία αποτελεί το αξιοπρόσεκτο σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιούχο Κουοσμάνεν. Ο Φιλναδός σκηνοθέτης κερδίζει τις εντυπώσεις, παρουσιάζοντας ένα πρωτότυπο φιλμ σε ασπρόμαυρο φόντο, καταφέρνοντας να συγκινήσει τους θεατές, έστω κι αν το έργο του θεωρητικά περιστρέφεται γύρω από το άθλημα της πυγμαχίας.

«Η βασική διάθεση που επικρατεί στην ταινία «Η πιο Ευτυχισμένη Μέρα στη Ζωή του Όλλι Μάκι» είναι η χαλαρότητα. Αν και είναι μια ιστορία για την υπαρξιακή κρίση και την αναζήτηση του εαυτού, ήταν ζωτικής σημασίας η αφήγηση να μη βυθιστεί στο σκοτάδι, αλλά αντιθέτως να είναι ανάλαφρη. Ήθελα να κάνω μία ταινία για έναν ασυνήθιστο ήρωα. Δεν έχει να κάνει με το αν κάποιος κερδίσει ή χάσει, αλλά με τις επιλογές της ζωής.» – Γιούχο Κουοσμάνεν

«Η Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια» (In A Year With 13 Moons / In einem Jahr mit 13 Monden – 1978) του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ (Γερμανία)

Φρανκφούρτη 1978. Προσπαθώντας να ξεφύγει από το ταραγμένο παρελθόν της, η Ελβίρα Βάισχάουπτ, αναζητά καταφύγιο σε οικεία της πρόσωπα. Όταν συναντά όμως την απαξίωση και την απόρριψή τους, της απομένει μόνο μια επιλογή. Πρωταγωνιστούν: Βόλκερ Σπένγκλερ, Ίνγκριντ Κέιβεν.

Η ταινία αναφέρεται στις τελευταίες πέντε μέρες της ζωή μιας τρανσέξουαλ, της Ελβίρα Βαϊσχάουπτ, η οποία δεν τα έχει βρει ούτε με τον εαυτό της ούτε με τους άλλους. Έγινε γυναίκα από έρωτα για έναν άντρα. Η αγάπη ήταν μονόπλευρη, όπως συμβαίνει συχνά στις ταινίες του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, και έτσι η Ελβίρα δεν βρίσκει την ευτυχία στην καινούρια ύπαρξή της. Επιδιώκει να βρει καταφύγιο σε άλλοτε έμπιστους ανθρώπους. Όταν συναντά μόνο την απόρριψη, τη γελοιοποίηση και την περιφρόνηση, η ζωή της τελειώνει τραγικά.