Η Τέχνη, η πολιτική και η ΑΕΚ, ο παιδικός σταθερός έρωτας, μέσα από τα μάτια ενός μεγάλου παιδιού που πιστεύει πως τα μεγάλα πράγματα γίνονται από ανθρώπους με υψηλά φρονήματα και ακόμα στο οτι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει το ρου της προσωπικής του ιστορίας.

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και υποψήφιος δήμαρχος Γιάννης Βούρος μπροστά σε πολλούς ρόλους και προκλήσεις κρατάει τον ίδιο ενθουσιασμό. 

Ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα. Εργασιοθεραπεία αντί ψυχοθεραπείας;Έτυχαν όλα μαζί φέτος ή εσυ τα έκανες να συμβούν;

Είναι αλήθεια ότι αυτή τη χρονιά οι συνεχιζόμενες παραστάσεις, η προσπάθεια επίτευξης ισορροπιών κατά την εναλλαγή των ρόλων ηθοποιού-σκηνοθέτη, οι πρόβες, η επάνοδός μου στο στίβο των κοινών αλλά και η διόλου αμελητέα αναγκαιότητα πνευματικής και ψυχοσυναισθηματικής ετοιμότητας προκειμένου να ανταποκριθώ  σε όλα αυτά που ανέφερα ορίζουν το μέτρο της ελευθερίας στην προσωπική μου στη ζωή. Ούτε την ΑΕΚ έχω καταφέρει να δω από κοντά όσες φορές θα ήθελα φέτος. Η όποια δυνατότητά μου να σκεφθώ κάτι άλλο είναι συνάρτηση της ενδεχόμενης, απρόσμενης ευελιξίας του προγράμματός μου.  Και στέκομαι στο ρήμα «σκέπτομαι» διότι η φράση «δυνατότητα να ζήσω….» ηχεί βαρύγδουπη και ενδεχόμενη αποδοχή της εκ μέρους μου θα μαρτυρούσε και μια στάση προσωπικής και επαγγελματικής ασυνέπειας. Φυσικά και ζω, όπως ζούμε όλοι, σύμφωνα με τις επιλογές και τις προτεραιότητες που θέτουμε. Θα ήταν εξαιρετικά μοιρολατρικό  το να άρχιζα να διαμαρτύρομαι για τον ελεύθερο χρόνο που δεν έχω, όταν εγώ ο ίδιος έχω επιλέξει να εμπλακώ με περισσότερες από μία επαγγελματικές υποχρεώσεις. Και τέτοια στάση μοιρολατρική δε μου ταιριάζει. Πορεύομαι με πυξίδα το χρέος μου να φανώ αντάξιος των προσδοκιών που εγώ έθεσα για μένα. Δεν έτυχαν ακριβώς, μάλλον πέτυχαν. 

Μεταξύ των δύο, εργασιοθεραπείας και ψυχοθεραπείας, προτιμώ την πρώτη διότι στην έννοια αυτής της θεραπείας εμπεριέχεται κάτι το ενεργητικό, το αυτόβουλο και αυτοδιεγερτικό που σε βοηθά να δώσεις μόνος σου την ώθηση στον εαυτό σου σε αντίθεση με την ψυχοθεραπεία που μπορεί μεν να είναι αποτελεσματική,αλλά δεν παύει να σε καθιστά κατά κάποιο τρόπο εξαρτώμενο από τον ψυχοθεραπευτή. Αυτή, ακριβώς, η εξάρτηση σου αφαιρεί αυτομάτως την ανεξαρτησία (αναγκαστικά) και εκεί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να γίνεις ένα παθητικό ον που περιμένει μονίμως μια χείρα βοηθείας τρίτου. Τα πράγματα συμβαίνουν επειδή τα θέλουμε εμείς, τύχη είναι, λόγου χάρη το να σου κάτσει το τζόκερ αλλά όχι το να είσαι άνεργος και να βρεις, κατόπιν μακράς αναζήτησης, εργασία. Πιστεύω ακράδαντα στη δυνατότητα του ατόμου να επηρεάσει τον ρου της προσωπικής του ιστορίας. Όταν θέλουμε κάτι πολύ θα προσπαθήσουμε με κάθε θεμιτό μέσο να το αποκτήσουμε, άρα να επιτύχουμε. Περιθωριακό ρόλο παίζει η τύχη, τον πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζει η οργάνωση των δικών μας κινήσεων στη σκακιέρα.

H υποψηφιότητα σου για δήμαρχος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας με τη στήριξη της ΑΕΚ σχολιάστηκε αρκετά.  Τι είναι για σένα η ΑΕΚ; Πιστεύεις πως άξιζε κάτι καλύτερο φέτος στην Ευρώπη και σου αρέσει στ αλήθεια να ονομαστεί Αγια Σοφιά το νέο γήπεδο;

Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η υποψηφιότητά μου στις εκλογές του Μαΐου για δήμαρχος Ν. Φιλαδέλφειας-Ν. Χαλκηδόνας με τον συνδυασμό «Πολιτών Πολιτεία» είναι ανεξάρτητη, στοχεύει στη διακομματική συσπείρωση δυνάμεων και δε φέρει σφραγίδα κομματική ή οπαδική. Θέτω υποψηφιότητα στο δήμο Ν. Φιλαδέλφειας-Ν. Χαλκηδόνας επειδή θέλω να προσφέρω στον τόπο που μεγάλωσα, που έπαιξα για πρώτη φορά μπάλα στις αλάνες, στον τόπο που συνέβαλε με τις εμπειρίες που μου προσέφερε στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Ο τόπος αυτός, η Ν. Φιλαδέλφεια, είναι ταυτισμένος με την ΑΕΚ κατά τον ίδιο τρόπο που ο Πειραιάς είναι ταυτισμένος με τον Ολυμπιακό και η Τούμπα με τον ΠΑΟΚ. Το να αγνοήσουμε, άλλωστε, το ρόλο της τοπικότητας στη διαμόρφωση της κοινωνικής γεωγραφίας του ποδοσφαίρου θα ήταν όχι μόνο υποκριτικό αλλά κι επικίνδυνο στο βαθμό που θα σήμαινε την κατάφαση της αποκοπής του ποδοσφαίρου και των ποδοσφαιρικών ομάδων από την κοινωνία εντός της οποίας δημιουργήθηκαν. Κι εγώ συμβαίνει να υποστηρίζω την ΑΕΚ από τότε που γεννήθηκα, δε θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου οπαδό άλλης ομάδας. Είναι τελείως διαφορετικό, όμως, να λέμε ότι είμαι ΑΕΚ και κατεβαίνω υποψήφιος για δήμαρχος στη Ν. Φιλαδέλφεια από το να λέμε ότι κατεβαίνω υποψήφιος για δήμαρχος στην Ν. Φιλαδέλφεια επειδή είμαι ΑΕΚ (και θέλω να εξυπηρετήσω τα συμφέροντά της.)    

Εντέχνως επιχειρείται αυτή η σύνδεσή μου με την ΑΕΚ να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον προκειμένου να αποπροσανατολίσει τους πολίτες της Ν. Φιλαδέλφειας και να με πλήξει προεκλογικά. Πρόκειται, όμως, περί ευτελούς επιχειρήματος στο βαθμό που κρύβει μόνο προσωπική επίθεση και όχι τεκμηριωμένη κριτική πεπραγμένων ή αμφισβήτηση ικανοτήτων διοίκησης κ εν γένει ανάμειξης μου στα δημόσια πράγματα. Το συναίσθημα του έρωτα αφυπνίζεται πάντα από τις ευγενείς και υψηλών νοημάτων ιδέες, συνεπώς η ΑΕΚ για μένα είναι και έρωτας και ιδέα και…τα πάντα. Η επιστροφή μας στα ευρωπαϊκά σαλόνια καταγράφηκε ως αποτυχημένη με συγκομιδή μηδέν βαθμών, σίγουρα μπορούσαμε κάτι καλύτερο αλλά μέτρησε το ότι δεν το πιστέψαμε αρκετά. Στο εντός έδρας ματς με τη Μπενφίκα πχ όπου ηττηθήκαμε με 2-3 είχαμε την ευκαιρία μιας ιστορικής ανατροπής που όμως δεν ήρθε. Σίγουρα, όμως, είναι άδικο για την ομάδα, τους παίχτες, τον κ. Μελισσανίδη να στέκεται κανείς στην κακή εμφάνιση στο Τσάμπιονς Λιγκ και να υποβαθμίζει έτσι τα όσα πέτυχαν έως τώρα. Είναι άδικη και οπωσδήποτε καθόλου ρεαλιστική κριτική στο βαθμό που κανείς δεν ανέμενε ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε άμεσα να χτυπήσει στα ίσα τη Μπάγερν Μονάχου. Να μην είμαστε αιθεροβάμονες ούτε κακοπροαίρετοι. Το όνομα «Αγια-Σοφιά» μου αρέσει διότι είναι οι ρίζες της ΑΕΚ αυτές, η ιστορική μνήμη και ο συνεκτικός ιστός παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος. 

Το σύνθημα της προεκλογικής σου καμπάνιας «η αλήθεια υπάρχει, είμαστε εμείς» πόσο εφικτό είναι ; Εξάλλου υπάρχει αντικειμενική αλήθεια; Είναι μια πρόκληση για σένα να γίνεις ένας καλός δήμαρχος και τι σημαίνει αυτό; Και αν η Τέχνη δυσκολέψει την πολιτική και το αντίθετο;

Αν δεν είναι εφικτό στην πολιτική και στη ζωή το σύνθημα και το προβάδισμα της αλήθειας, τότε αποδεχόμαστε ότι όλη μας η καθημερινότητα και εν γένει η οργάνωση του βίου μας είναι μια συνθήκη ψεύδους και η ανάμειξη οιουδήποτε στην πολιτική ως προσπάθεια βελτίωσης της πορείας των δημοσίων πραγμάτων δεν έχει νόημα, είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη σε αποτυχία. Δεν ασπάζομαι τέτοιες μηδενιστικές αντιλήψεις. Η αλήθεια είμαστε εμείς, ο Άνθρωπος. Η φράση «αντικειμενική αλήθεια» παραπέμπει σε κάτι μονοδιάστατο που φλερτάρει με την απολυτότητα, δεν ξέρω αν υπάρχει. Το σίγουρο είναι ότι υφίσταται η σύνθεση των πολλών, υποκειμενικών αληθειών του καθενός από εμάς.

Πρόκληση είναι το να είσαι καλός σε οτιδήποτε αναλαμβάνεις, δεν είναι ζήτημα μόνο ιδιοτήτων. Ειδικότερα σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι καλός δήμαρχος: να είσαι στο δρόμο κι όχι κλεισμένος στο γραφείο σου απροσπέλαστος, να κάνεις διάλογο με τους πολίτες εσύ ο ίδιος και κυρίως να υλοποιείς αυτά που μπορούν να υλοποιηθούν με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Τέχνη και πολιτική δεν μπερδεύονται, ορθότερα συμπορεύονται. Η τέχνη γενικά και το θέατρο που υπηρετώ εγώ ειδικά κάνουν ζουμ στη ρευστότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων αλλά και στον τρόπο με τον οποίο τα πάθη διαμορφώνουν χαρακτήρες και ποδηγετούν συμπεριφορές. Λόγω δουλειάς έχω εντρυφήσει σε αυτό που λέμε άνθρωπος της διπλανής πόρτας και αυτό είναι «όπλο» στη φαρέτρα ενός πολιτικού: μπορείς να λάβεις την κατάλληλη απόφαση, την περισσότερο…καθημερινή και φιλική προς τον πολίτη εκεί που ένας οιοσδήποτε τεχνοκράτης θα «βάλτωνε» σε έναν μονόδρομο επίλυσης μαθηματικών εξισώσεων.

Το έχω σκεφθεί ότι μπορεί το ένα να δυσκολέψει το άλλο, τη βέλτιστη ισορροπία, όμως, και τη μεγαλύτερη αποδοτικότητα την επιτυγχάνεις όταν λειτουργείς υπό πίεση και με την κλεψύδρα να αδειάζει κι όχι όταν κάθεσαι ράθυμος στον καναπέ.

Πάμε σε πιο γνώριμα νερά. Το θέατρο και στις δύο ιδιότητες σου/σκηνοθέτης-ηθοποιός. Με ποια αισθάνεσαι πιο ασφαλής και πόσο η μία επεμβαίνει στην άλλη;

Εκ πρώτης όψεως η ιδιότητα του σκηνοθέτη φαίνεται να παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια διότι, ευρισκόμενος στο παρασκήνιο, είσαι λιγότερο εκτεθειμένος, μακριά από τα φώτα της σκηνής και τα πρόσωπα των θεατών. Στην πραγματικότητα η ιδιότητα του σκηνοθέτη είναι αυτή που εμπεριέχει και τη μεγαλύτερη ανασφάλεια διότι καλείσαι να γίνεις ο αρχιτέκτων μιας οικοδομής, ο προπονητής μιας ομάδας. Εάν αποτύχει η σκηνοθεσία, αποτυγχάνει ολόκληρο το έργο, γκρεμίζεται το σύνολο ενώ ως ηθοποιός μπορείς πάνω στη σκηνή να σώσεις κατά την εκτέλεση ό,τι μπορεί να σωθεί από μια κακή σκηνοθεσία ή και να διακριθείς ο ίδιος προσωπικά. Δεν επεμβαίνει η μία στην άλλη, θα έλεγα ότι η μία δίνει στην άλλη την οπτική που της λείπει κάθε φορά και συμβάλλει στην  ολοκλήρωση της δουλειάς.

Τι σε γοήτευσε στο Dream Story του Σνίτσλερ, πως σκέφτηκες τη μεταφορά στο θέατρο και γιατί τα μεσάνυχτα;

Το Dream Story μου το πρότειναν, δεν ήταν δική μου πρωτοβουλία. Με έθελξε το μυστήριο του ασυνειδήτου που ταξιδεύει ερήμην και ήταν μια πρόκληση να μεταφερθεί ένα τέτοιο έργο στο θέατρο με διάθεση εξευγενισμού του έρωτα διότι η εποχή μας και ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές τείνουν να τον κατατάξουν στην κατηγορία του χυδαίου. Το έργο παίζεται μεταμεσονύκτια, διότι…… Τα μεγάλα πράγματα γίνονται οποτεδήποτε, δεν είναι ζήτημα ωρών αλλά μεγάλων ανθρώπων, υψηλών φρονημάτων.

Άλλος ένας Σνίτσλερ στη φετινή σκηνοθετική ζωή σου μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, το «Ανατόλ, η μάχη των φύλων» περιγράφει σχεδόν κυνικά τον έρωτα σε όλες τις όψεις. Τι κοινό έχουν τα δύο έργα; 

Το κοινό στοιχείο των δύο έργων είναι η πραγμάτευση του έρωτα «που έχει τους δικούς του νόμους ή, μάλλον, τη δική του ανομία» (Κ.Τσάτσος, Αφορισμοί και Διαλογισμοί, Σειρά 2η). Στον «Ανατόλ» ο έρωτας παρουσιάζεται από μια πιο καθημερινή και κωμική σκοπιά ενώ στο «Dream Story» παρουσιάζεται με τρόπο, θα τον χαρακτήριζα, «μυστικιστικό».

Ακολουθεί μια ακόμα σκηνοθεσία το Φεβρουάριο με το «Ένας σχεδόν τέλειος γάμος«» του Βρετανού Νόρμαν Τζέιμς Κρισπ. Αλήθεια υπάρχει τέτοιο είδος που λέει ο τίτλος;

Σχεδόν τέλειος γάμος: Ναι, κατ’ εμέ, υφίσταται η έννοια διότι η τελειότητα δεν υφίσταται από μόνη της, ως μέγεθος απόλυτο αλλά διαμορφώνεται από τη σύνθεση των α-τέλειων χαρακτήρων του ανδρός και της γυναικός. Κατά τούτο, η σχετικότητα είναι το μονοπάτι που μας οδηγεί στην τελειότητα.

Και όλα αυτά ενώ παίζεις -μέχρι την Κυριακή των Βαίων- στο Σπασμένο γυαλί του Άρθουρ Μίλερ στο θέατρο Πόλη πάλι με θέμα πάλι ένα γάμο σε κρίση, πολλά μυστικά και ψέματα. Αισθάνεσαι πως τα θέματα επαναλαμβάνονται στο θέατρο;

Ναι επαναλαμβάνονται τα θέματα στο θέατρο διότι τα συστατικά της υπαρξιακής αγωνίας του ανθρώπου ζητήματα όπως ο γάμος, ο έρωτας, η φιλία, η διάψευση, οι ματαιωμένες προσδοκίες κτλ είναι αιώνια, άχρονα και επαναλαμβανόμενα. Αδιόρθωτη η ανθρώπινη φύση βλέπεις!

Χρόνος για άλλα σχέδια υπάρχει; Ή συμφωνείς μ αυτό που λέει όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια οι θεοί γελάνε;

Ναι είναι αλήθεια αυτό αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τούτο: κι όταν οι θεοί γελάνε, οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε σχέδια…..

Πληροφορίες: 

«Dream Story»
στο θέατρο Αλκμήνη σκηνή Intermedia (Αλκμήνης 12, Πετράλωνα | Τηλ.: 2103428650 )

Πρεμιέρα 25 Ιανουαρίου 2019 στις 12 τα Μεσάνυχτα

Βιέννη, βραδιά καρναβαλιού. Σε μια οργιώδη δεξίωση μιας μυστικής κοινότητας μυστικά συνθήματα, μασκοφορεμένες γυναίκες, μεθυστικές μελωδίες αποπλάνηση όλα συγκλίνουν προς το μυστήριο και την κατάργηση κάθε αίσθησης πραγματικότητας.

Ο Γιάννης Βούρος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη νουβέλα του Σνίτσλερ «Dream Story», στην οποία βασίστηκε ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ για το σενάριο της τελευταίας του ταινίας “Μάτια Ερμητικά Κλειστά”. Σε νέα μετάφραση και διασκευή Αντώνη Γαλέου και πρωτότυπη μουσική Γιώργου Πούλιου. Μαζί του επί σκηνής η Πολυξένη Μυλωνά, στους ρόλους που έπαιξαν στον κινηματογράφο οι Τομ Κρουζ-Νικόλ Κϊντμαν.
Παραστάσεις κάθε Παρασκευή στις 12 ακριβώς τα μεσάνυχτα.

Έρχεται το Φεβρουάριο:

«Ένας σχεδόν τέλειος γάμος»
στο θέατρο Αγγέλων βήμα, Σατωβριάνδου 35
τηλέφωνο 210-5242211
κάθε Δευτέρα και Τρίτη

Το ψυχολογικό έργο του Βρετανού N. Τζ. Κρισπ  σε μετάφραση-σκηνοθεσία Γιάννη Βούρου, με την Άννα Αδριανού -που υπογράφει τη διασκευή μαζί με το Γιάννη Μπότση- το Χάρη Μαυρουδή και το Σπύρο Σπαντίδα μας βάζει να αναρωτηθούμε πόσο άγνωστος μπορεί να είναι ο σύντροφος μας, πόσα μυστικά και ψέματα συντηρούν ένα γάμο που μοιάζει τέλειος.