Με την Κινηματογραφική Σεζόν να έχει πλέον ολοκληρωθεί και καθώς βρισκόμαστε στα μισά τους έτους, παρουσιάζουμε με χρονολογική σειρά τις 15 καλύτερες ταινίες του 2019, μέχρι στιγμής. Από τον «Δρόμο του Κεραυνού» και τα «Δάκρυα Του Βουνού», μέχρι το «Παιχνίδι με τη Φωτιά» και την «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου.

«Ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος» (Da xiang xi di er zuo / An Elephant Sitting Still – 2018) του Χου Μπο (Κίνα)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 Απριλίου

Κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό μιας ανώνυμης πόλης στη βόρεια Κίνα, οι ζωές κάποιων απελπισμένων ανθρώπων διαπλέκονται στη διάρκεια μίας και μόνο έντονης μέρας, από το ξημέρωμα μέχρι το σούρουπο. H κάμερα τους παρακολουθεί να δραπετεύουν από οικογένειες, αρχές, γκάνγκστερ, σχολείο και κυρίως από την ζοφερή πραγματικότητα της ζωής τους στην μεταβιομηχανική παρακμασμένη πολιτεία, μιας ζωής που κυριαρχείται από την αδιαφορία, τη βία και την απόγνωση. Όλοι τους σκέφτονται τη διαφυγή στο Μανζούλι (μια πόλη στα Κινεζο – Ρωσικά σύνορα). Εκεί, στο μεγάλο τσίρκο, βρίσκεται ένας ελέφαντας που στέκεται διαρκώς ακίνητος, αδιάφορος για την κτηνωδία που κυριαρχεί στον κόσμο.

Τo μνημειώδες, ελεγειακό και βασανισμένο ντεμπούτο του Χου Μπο είναι μια οδυνηρή ιστορία οργής και ομορφιάς, διάρκειας σχεδόν τεσσάρων ωρών (234 λεπτά). Ήδη, αποτελεί ένα ορόσημο για τον νεότερο Κινεζικό κινηματογράφο (και όχι μόνο), σημαδεμένο από μια τραγωδία: Ο δημιουργός του, αναγνωρισμένος συγγραφέας, σκηνοθέτης μερικών διακεκριμένων φιλμ μικρού μήκους πριν την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία και αγαπημένος μαθητής του Μπέλα Ταρ, έδωσε τέλος στη ζωή του μετά την ολοκλήρωση της παραγωγής τον Οκτώβριο του 2017 στα 29 του χρόνια. Το «Ένας ελέφαντας στέκεται ακίνητος», παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2018.

«Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα έργα μου μεταφέρουν αρνητικά συναισθήματα παρακμής, κατάθλιψης, απόγνωσης. Θα μπορούσα να τους ζητήσω να αναλογιστούν τον εαυτό τους για ένα μόνο δευτερόλεπτο όταν ξυπνούν, πριν πάνε για ύπνο, όταν γεμίζουν ένα ποτήρι νερό από τον ψύκτη στη δουλειά και τότε θα καταλάβουν ότι βλέπουν τη ζωή μέσα από ροζ γυαλιά. Το μόνο που κάνουν είναι να ποστάρουν τουίτ, να ζουν με ταμπέλες προϊόντων, να συσσωρεύουν εκατοντάδες φωτογραφίες στα κινητά τους περιμένοντας μια ευκαιρία για να τις στείλουν στους άλλους. Ωστόσο, τα πραγματικά πολύτιμα πράγματα βρίσκονται στις ρωγμές του κόσμου κι αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη πεσιμιστικό. Αν το κατανοήσουν αυτό, ίσως και να νοιώσουν δέος μπροστά στις αρχές που ορίζουν την ζωή.» – Χου Μπο

«Styx» (2018) του Βόλφγκανγκ Φίσερ (Γερμανία, Αυστρία)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 11 Απριλίου

Μια δυναμική και επιτυχημένη γυναίκα αντιμετωπίζει ένα δίλημμα ενώ ταξιδεύει μόνη της με ιστιοπλοϊκό στον Ατλαντικό Ωκεανό. Η Ρίκε, μια νεαρή γιατρός από την Ευρώπη, είναι η απόλυτη έκφραση του δυτικού μοντέλου ευτυχίας και επιτυχίας. Μορφωμένη, όλο αυτοπεποίθηση, αφοσιωμένη στους στόχους της και αποφασισμένη να πετύχει, εργάζεται με εξαντλητικούς ρυθμούς στο πολύ απαιτητικό τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών. Κάποια στιγμή, η Ρίκε αποφασίζει να εκπληρώσει το μεγαλύτερο όνειρό της, σαλπάροντας ολομόναχη με το ιστιοπλοϊκό της για τη Νήσο της Αναλήψεως, στον Ατλαντικό Ωκεανό, ώστε να έχει το χρόνο να κάνει, παράλληλα, και ένα εσωτερικό ταξίδι. Μετά από μια άγρια καταιγίδα, το ιστιοπλοϊκό της καταλήγει κοντά σε ένα ακυβέρνητο παλιό αλιευτικό φορτωμένο με εκατό περίπου μετανάστες που προσπαθούν απελπισμένα να της αποσπάσουν την προσοχή. Αν δεν δράσει γρήγορα η Ρίκε, δεκάδες άνθρωποι θα πνιγούν, καθώς η βάρκα αρχίζει και βάζει νερά. Ειδοποιεί, αρχικά, την ακτοφυλακή που καθυστερεί υπερβολικά να επέμβει, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις της, οπότε, καλείται μόνη, πλέον, να αναλάβει δράση και να τους συνδράμει, μολονότι δεν μπορεί να τους περιθάλψει όλους στο μικρό ιστιοφόρο της. Διχασμένη ανάμεσα στη επιθυμία της να τους συνδράμει και στην επιταγή να συνεχίσει το ταξίδι της, η νέα γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τραγικό δίλημμα, σε μια συνταρακτική αλληγορία για την προσωπική ευθύνη απέναντι στο σημαντικότερο πρόβλημα της εποχής μας, την προσφυγική κρίση.

Ενώ αρχικά μοιάζει να είναι ντοκιμαντέρ, στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αριστοτεχνική αλληγορία για το μεταναστευτικό. Ένα σπουδαίο έργο, για την προσωπική ευθύνη απέναντι στη στυγερή πραγματικότητα του σύγχρονου προσφυγικού προβλήματος, για τα αχαρτογράφητα, σκοτεινά νερά κάθε «επίσημης» κρατικής πολιτικής και για το ρευστό σύνορο ανάμεσα στον Παράδεισο και τον Κάτω Κόσμο. Η ταινία ήταν μία από τις τρεις φιναλίστ των Βραβείων LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ηθοποιοί: Σουζάνε Γουλφ, Γκέντιον Όντουορ Βεκέσα, Φελίσιτι Μπαμπάο, Αλεξάντερ Μπέγιερ, ίνγκα Μπίρκενφελντ, Ανίκα Μένγκερ.

«Ο Δρόμος του Κεραυνού» (Thunder Road – 2018) του Τζιμ Κάμινγκς (Η.Π.Α.)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 04 Απριλίου

Επηρεασμένος από τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας του, ένας εύθραυστος ψυχολογικά αστυνομικός εφευρίσκει κωμικοτραγικούς, αμφίβολης αποτελεσματικότητας τρόπους προκειμένου να βάλει σε τάξη την προσωπική του ζωή. Εύθραυστος ψυχολογικά, ο κεντρικός ήρωας αμφιταλαντεύεται από την πίστη στις αξίες οδηγώντας τον σ’ έναν διαρκή αγώνα εφαρμογής του γράμματος του νόμου στην πράξη.

Με αφετηρία το πολυβραβευμένο μικρού μήκους φιλμ του κι ένα από τα πιο αγαπητά τραγούδια του Μπρους Σπρίνγκστιν, ο πρωτοεμφανιζόμενος Τζιμ Κάμινγκς υπογράφει τον ανεξάρτητο θρίαμβο της χρονιάς και κερδίζει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο SXSW. Ηθοποιοί: Τζιμ Κάμινγκς, Κένταλ Φαρ, Νίκαν Ρόμπινσον, Τζόσελιν Ντεμπερ.

«Τα Δάκρυα Του Βουνού» (The Mountain Tears – 2018) του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου (Ελλάδα)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 04 Απριλίου

Μια συντροφιά μαστόρων πέτρας, περιπλανιέται όπου υπάρχει δουλειά χτίζοντας σπίτια, γεφύρια, σχολεία και εκκλησίες. Υλικά τους οι πέτρες, τα δάκρυα του βουνού. Είναι και οι ίδιοι ορεσίβιοι, αλλά ο τόπος τους φτωχός, τους σπρώχνει να ξενιτευτούν για να ζήσουν. Όχι πολύ μακριά τους μαίνεται ο πόλεμος. Εξαιτίας του είναι
αποκομμένοι απ’ τα χωριά τους σχεδόν δέκα χρόνια. Η προσπάθεια του πρωτομάστορα Μάρκου και των μαστόρων να επιστρέψουν σπίτι τους εξελίσσεται σε μια σκληρή και εξοντωτική Οδύσσεια. Από την Κίρκη και τους ασκούς του Αιόλου, μέχρι τη χώρα των Λωτοφάγων και τον Τειρεσία, οι ήρωες μας περιπλανιούνται με τις δυνάμεις τους να λιγοστεύουν.

Παράλληλα όμως γινόμαστε μάρτυρες, στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής. Συνθήκες οι οποίες μοιραία επηρεάζουν και καθορίζουν συχνά πυκνά τη στάση και τις ενέργειες των ηρώων μας. Στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους καλούνται να επιβιώσουν απέναντι σε έναν αφιλόξενο τόπο, ενώ έρχονται αντιμέτωποι με καχύποπτους ανθρώπους, σκληροί κι εκείνοι σας τις πέτρες που λαξεύουν, σαν «Τα Δάκρυα Του Βουνού»…

Τα «Δάκρυα Του Βουνού» είναι ένα κινηματογραφικό σταυροδρόμι, όπου συναντούνται ο «Θίασος» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με το «Άφεριμ!» του Ράντου Ζούντε. Πρωταγωνιστεί η Ελλάδα μέσα από τα μοναδικά τοπία της. Μία χώρα κατεστραμμένη, η οποία προσπαθεί να επιβιώσει από τον εμφύλιο πόλεμο, με τον αγώνα για επιβίωση να είναι καθημερινός και δύσκολος. Υπέροχη φωτογραφία, εξαιρετική η μουσική σύνθεση βοηθά στην ατμόσφαιρα του έργου, με τους πρωταγωνιστές στην αναζήτηση ενός καλύτερου αύριου, με γνώμονα την ελπίδα. Η νέα ταινία μυθοπλασίας του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου, κερδίζει δικαίως μία θέση στα καλύτερα φιλμ της τρέχουσας σεζόν και αξίζει πραγματικά να συναντήσει το κοινό της στην μεγάλη οθόνη. Μία σπάνιας ομορφιά δημιουργία και ταυτόχρονα μία σπουδή πάνω στην κινηματογραφική οικονομία του χώρου και του χρόνου.

«Σκιά» (Shadow – 2018) του Ζανγκ Γιμού (Κίνα, Χονγκ Κονγκ)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 14 Μαρτίου

Ο σκηνοθέτης Ζανγκ Γιμού επανερμηνεύει την ιστορία των Τριών Βασιλείων της Κίνας στην επική περιπέτεια «Shadow», περιγράφοντας την ιστορία ενός ισχυρού Βασιλιά και του λαού του, που έχουν εκδιωχθεί από την πατρίδα τους και επιθυμούν να την πάρουν πίσω. Ο Βασιλιάς είναι άγριος και φιλόδοξος αλλά τα κίνητρα και οι μέθοδοί του είναι άγνωστα και μυστήρια. Ο αρχιστράτηγός του είναι ένας οραματιστής που επιθυμεί διακαώς να κερδίσει τη μάχη αλλά χρειάζεται να αναπτύξει το σχέδιό του με απόλυτη μυστικότητα. Οι γυναίκες του παλατιού αγωνίζονται να βρουν τη θέση τους, σε έναν κόσμο που δεν έχει χώρο για εκείνες. Ενώ υπάρχει κι ένας κοινός θνητός γύρω από τον οποίο στροβιλίζονται οι αδυσώπητες δυνάμεις της ιστορίας, έτοιμες να τον κατασπαράξουν.

Ο Ζανγκ Γιμού παρουσιάζει ένα εμβληματικό έπος, ένα αισθητικό υπερθέαμα που μοιάζει με κινέζικο πίνακα ζωγραφισμένο στις αποχρώσεις του λευκού και του μαύρου. Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης («Ήρωας», «Τα Ιπτάμενα Στιλέτα») εμπνέεται από το σύμβολο γιν-γιανγκ και την κινεζική ζωγραφική για να συνθέσει μια επική ταινία εποχής. Ο τίτλος του έργου αναφέρεται στους σωσίες, των οποίων η ύπαρξη χρονολογείται από τα αρχαία χρόνια. Ο σωσίας αποκαλούνταν «σκιά» και έπρεπε να είναι έτοιμος να αναλάβει δράση μόλις ο «αφέντης» του (βασιλιάς ή ευγενής), βρισκόταν σε κίνδυνο. Ηθοποιοί: Ντενγκ Τσάο, Σουν Λι, Ζενγκ Κάι, Γκουαν Ξιαοτόνγκ.

«Η «Σκιά» είναι μια ιστορία για τον αγώνα, την επιβίωση. Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει ανάμεσα στα παιχνίδια εξουσίας των βασιλιάδων και των αριστοκρατών και να μετατρέψει την ήττα σε νίκη. Ο βασιλιάς είναι βασιλιάς και σε όλο τον κόσμο είναι ίδιος. Από τη μία είναι κάποιος στην κορυφή της ιεραρχίας και από την άλλη έχει όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα», σχολιάζει ο Ζανγκ Γιμού.

«Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει» (If Beale Street Could Talk – 2018) του Μπάρι Τζένκινς (Η.Π.Α.)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Φεβρουαρίου

Χάρλεμ, αρχές δεκαετίας του ’70. Η Tish (Κίκι Λέιν) και ο Fonny (Στέφαν Τζέιμς) είναι πολύ ερωτευμένοι. Η ζωή τους ανατρέπεται όταν ο Fonny φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει. Η Tish ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και αγωνίζεται με τη βοήθεια του δικηγόρου και της οικογένειας της, να αποδείξει την αθωότητα του αγαπημένου της.

«Η οδός Μπιλ είναι ένας δρόμος στη Νέα Ορλεάνη, όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου, ο Λούις Άρμστρονγκ και η τζαζ. Όλοι οι μαύροι που γεννήθηκαν στην Αμερική, γεννήθηκαν στην Οδό Μπιλ, γεννήθηκαν στη μαύρη γειτονιά κάποιας αμερικάνικης πόλης, είτε του Τζάκσον, του Μισισιπί, του Χάρλεμ ή της Νέας Υόρκης. Η Οδός Μπιλ είναι η κληρονομιά μας. Αυτό το μυθιστόρημα αφορά την απόλυτη ανάγκη να εκφραστεί αυτή η κληρονομιά. Η οδός Μπιλ είναι θορυβώδης. Είναι υπόθεση του αναγνώστη να διακρίνει το νόημα μέσα στο χτύπημα των ντραμς.» – Τζέιμς Μπόλντουϊν

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μπάρι Τζένκινς, μετά το εξαιρετικό «Moonlight», επιστρέφει με το φιλμ, «Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει». Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του σπουδαίου, Τζέιμς Μπόλντουϊν. Μία διαχρονική και συγκινητική ιστορία αγάπης για τον αδιάσειστο δεσμό ενός ζευγαριού και τη δύναμη της αφροαμερικανικής οικογένειας σε μία σκληρή εποχή, προκαταλήψεων και ρατσισμού.

«Καπερναούμ» (Capharnaüm / Capernaum – 2018) της Ναντίν Λαμπακί (Λίβανος, Η.Π.Α.)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 14 Φεβρουαρίου

Λίβανος, αίθουσα δικαστηρίου. Ο Ζάιν, ένας 12χρονος πρόσφυγας από τη Συρία, παρουσιάζεται ενώπιον του δικαστή, ο οποίος τον ρωτάει γιατί θέλει να μηνύσει τους ίδιους του τους γονείς. «Επειδή με έφεραν στον κόσμο!», απαντάει o μικρός, κάνοντας έτσι την δική του επανάσταση απέναντι στους γονείς του για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, για την παντελή αδυναμία τους να του παρέχουν ελάχιστη φροντίδα, βοήθεια και προστασία. Αντιμέτωπος με αδιανόητες δυσκολίες και εμπόδια, ο μικρός Ζάιν θα ξεκινήσει έναν απίστευτο, γεμάτο δυσκολίες ταξίδι για να αναζητήσει την δική του ταυτότητα, μέσα στον αμείλικτο κόσμο που έχουν φτιάξει γι’ αυτόν οι μεγάλοι.

«Από την υπερβολικά οικεία σε όλους μας εικόνα παιδιών που ζουν στο δρόμο. Στον Λίβανο έχουμε μία εν εξελίξει προσφυγική κρίση, πέρα από τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, οπότε το να βλέπεις παιδιά στον δρόμο είναι ολοένα συχνότερο. Το καθημερινό αυτό θέαμα με ενοχλεί, με θυμώνει. Σκεφτόμουν: πώς φτάσαμε στο σημείο να επιτρέπουμε το έγκλημα αυτό; Γιατί είναι έγκλημα το γεγονός ότι τα παιδιά είναι σε διαρκή κίνδυνο. Έτσι ξεκίνησε η επιθυμία μου να καταλάβω τι συμβαίνει στο μυαλό των παιδιών που αγνοούμε σε καθημερινή βάση: δεν τα κοιτάμε καν, γιατί δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε το πρόβλημα.» – Ναντίν Λαμπακί

Το συγκλονιστικό φιλμ «Καπερναούμ», μας μεταφέρει στις παραγκουπόλεις του Λιβάνου και παρουσιάζει την τραγική καθημερινότητα ενός παιδιού που προσπαθεί να επιβιώσει. Είναι τόσο ρεαλιστική η ματιά της σκηνοθέτριας Ναντίν Λαμπακί, που νομίζεις ότι παρακολουθείς ντοκιμαντέρ. Κι όμως πρόκειται για ταινία μυθοπλασίας, αλλά δοσμένη με εξαιρετική πιστότητα και ακρίβεια, που συγκινεί με την ειλικρίνεια της, καταγράφοντας την τραγική πραγματικότητα ενός κόσμου, που συχνά πυκνά επιλέγουμε δυστυχώς να αγνοούμε…

«Αποδημητικά Πουλιά» (Pájaros de verano / Birds of Passage – 2018) των Σίρο Γκέρα και Κριστίνα Γκαλέγκο (Κολομβία, Δανία, Μεξικό)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 31 Ιανουαρίου

Η εναρκτήρια νότα με την οποία ξεκίνησε το τραγούδι του εμπορίου ναρκωτικών στην Κολομβία, γίνεται προσωπική υπόθεση μέσα από την τραγική ιστορία μιας οικογένειας γηγενών, των Γιάγιου που βρίσκονται, σχεδόν αυθόρμητα, αναμεμειγμένοι στην αναπτυσσόμενη επιχείρηση πώλησης μαριχουάνας στους νέους Αμερικανούς της δεκαετίας του ’70. Όταν η απληστία και το πάθος έρχονται σε σύγκρουση με τους άγραφους νόμους τιμής, ξεσπά ένας εμφύλιος πόλεμος που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή, τον πολιτισμό και τις προγονικές παραδόσεις τους.

Ο Σίρο Γκέρα έχει σκηνοθετήσει το εξαιρετικό «Στην Αγκαλιά του Φιδιού», την πρώτη ταινία από την Κολομβία που ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το φιλμ «Αποδημητικά Πουλιά», είναι επίσης η επίσημη υποψηφιότητα της Κολομβίας στα Όσκαρ 2019, με πρωταγωνιστές τους: Καρμίνα Μαρτίνεζ, Τζον Ναρβάεζ, Χοσέ Ακόστα, Χοσέ Βισέντε Κότες, Χουάν Μαρτίνεζ, Ναταλία Ρέγιες. Μία ταινία μυθοπλασίας βαμμένη στο χρώμα του ακόρεστου πάθους του σύγχρονου κόσμου που έρχεται σε βίαιη σύγκρουση με την παράδοση. Χωρισμένη σε πέντε κεφάλαια – τραγούδια, καλύπτοντας ένα χρονικό πλαίσιο τριών δεκαετιών, από τα μέσα του ’60 μέχρι τις αρχές του ’80, η ταινία παρακολουθεί δυο φατρίες ιθαγενών στην έρημο της Βόρειας Κολομβίας να συγκρούονται όταν τα νεώτερα μέλη τους εμπλέκονται με την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και στην πορεία παραβιάζουν τους κώδικες ηθικής με τους οποίους γαλουχήθηκαν.

«Η Ευνοούμενη» (The Favourite – 2018) του Γιώργου Λάνθιμου (Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Η.Π.Α.)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 31 Ιανουαρίου

Αρχές του 18ου αιώνα. Η Αγγλία βρίσκεται σε πόλεμο με τους Γάλλους. Παρόλα αυτά, οι αγώνες πάπιας και η κατανάλωση ανανά βρίσκονται στο απόγειό τους. Η φιλάσθενη Βασίλισσα Άννα (Ολίβια Κόλμαν) βρίσκεται στον θρόνο και η στενή της φίλη Λαίδη Σάρα (Ρέιτσελ Βάις) κυβερνά τη χώρα στη θέση της, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει για την υγεία και το απρόβλεπτο ταπεραμέντο της. Όταν η νέα υπηρέτρια Άμπιγκεϊλ (Έμμα Στόουν) καταφτάνει, η γοητεία της την κάνει αμέσως αγαπητή στη Σάρα. Η Σάρα την παίρνει υπό την προστασία της και η Άμπιγκεϊλ βρίσκει μια ευκαιρία να επιστρέψει στις αριστοκρατικές της ρίζες. Καθώς οι τακτικές του πολέμου καταναλώνουν όλο τον χρόνο της Σάρα, η Άμπιγκεϊλ παίρνει τη θέση της ως η συντροφιά της Βασίλισσας. Η φιλία τους της δίνει την ευκαιρία να κάνει πραγματικότητα τις φιλοδοξίες της και δεν θα αφήσει καμία γυναίκα, καμία πολιτική και κανένα κουνέλι να σταθούν εμπόδιο στον δρόμο της…

Η πρώτη ταινία εποχής του Γιώργου Λάνθιμου βασίζεται στην αληθινή ιστορία της Βασίλισσας Άννα (Ολίβια Κόλμαν), την τελευταία της δυναστείας των Στιούαρτ που, αν και ασθενής, ντροπαλή και υποτιμημένη, στέφθηκε Βασίλισσα τον καιρό που η Μεγάλη Βρετανία έγινε μια παγκόσμια δύναμη. Μέσα από τη σχέση της με δύο άλλες γυναίκες – την σύμβουλο και επιστήθια φίλη της Λαίδη Σάρα (Ρέιτσελ Βάις) και την απένταρη ξαδέρφη της Σάρα που μετατρέπεται σε κοινωνικά ανερχόμενη καμαριέρα Άμπιγκεϊλ (Έμμα Στόουν) –  ο Γιώργος Λάνθιμος θίγει διαχρονικά θέματα όπως η αγάπη, ο ανταγωνισμός, η εξουσία και τα συναισθήματα, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό σύμπαν για την ιστορία του.

Έναν χρόνο μετά τον «Θάνατο του Ιερού Ελαφιού», o Γιώργος Λάνθιμος έχει στα χέρια του ένα σενάριο, πολύ διαφορετικό απ’ ότι μας έχει συνηθίζει μέχρι σήμερα. Ο Έλληνας σκηνοθέτης, δέχεται την πρόσκληση, σηκώνει το γάντι και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα. Διότι η «Ευνοούμενη», μπορεί να αποτελεί την πιο «mainstream» δημιουργία του, όμως παράλληλα είναι και μία αριστουργηματική ταινία εποχής, η οποία επαναπροσδιορίζει τα όρια του είδους, στον 21ο αιώνα. Η ταινία ήταν Υποψήφια για 10 Όσκαρ, κερδίζοντας όμως εν τέλει μόνο ένα, για την εξαιρετική Ολίβια Κόλμαν με το Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου.

«Γυναίκα σε Πόλεμο» (Woman at War – 2018) του Μπένεντικτ Έρλινγκσον (Ισλανδία, Γαλλία, Ουκρανία)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Ιανουαρίου

Ένα χαρούμενο, εφευρετικό, ενεργητικό και φεμινιστικό έπος μιας γυναίκας που ζει διπλή ζωή, ως δασκάλα μουσικής, αλλά και ως παθιασμένη περιβαλλοντική ακτιβίστρια. Καθώς αρχίζει να σχεδιάζει την τολμηρή της επιχείρηση, διαπιστώνει ότι η αίτησή της να υιοθετήσει ένα παιδί έχει γίνει τελικά αποδεκτή και ένα μικρό κορίτσι την περιμένει στην Ουκρανία. Μια ανέλπιστη, ιδιόρρυθμη και συναρπαστική εποποιία για την άνιση μάχη ανάμεσα σε μια γυναίκα που δεν συμμορφώνεται σε προκαθορισμένους κοινωνικούς ρόλους και στους εκάστοτε Γολιάθ που συναντά στον δρόμο της. Μία συγκινητική ωδή για τη θερμή καρδιά που κρύβεται σε μια παγωμένη χώρα.

Η «Γυναίκα σε Πόλεμο» εξιστορεί με χιούμορ τις περιπέτειες μιας γυναίκας που, ενώ δίνει μάχη απέναντι σε μεγάλα συμφέροντα, πρέπει ταυτόχρονα να προετοιμαστεί για μια ευχάριστη εξέλιξη στη ζωή της. Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το 2018 και Βραβείο SACD της Εβδομάδας Κριτικής του Φεστιβάλ Καννών 2018. Ένα εξαιρετικό έργο, το οποίο είχαμε την ευκαιρία να το απολαύσουμε επί της μεγάλης οθόνης και στο 59ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

«Στην Πύλη της Αιωνιότητας» (At Eternity’s Gate – 2018) του Τζούλιαν Σνάμπελ (Ελβετία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ιρλανδία, Η.Π.Α.)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 17 Ιανουαρίου

Η ταινία σκιαγραφεί τα χρόνια του Βίνσεντ Βαν Γκογκ στην Αρλ της Γαλλίας, μια περίοδος που θεωρείται ως η πιο γόνιμη καλλιτεχνικά αφού εκεί, μαγεμένος από το γαλλικό τοπίο και φως, ο μεγάλος Ολλανδός ιμπρεσιονιστής δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά αριστουργήματά του, όπως η «Έναστρη Νύχτα», το «Υπνοδωμάτιο στην Αρλ» και η σειρά «Ηλιοτρόπια», μεταξύ εκατοντάδων άλλων.

Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης Τζούλιαν Σνάμπελ, υποψήφιος για Όσκαρ για την ταινία «Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα», μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη τη ζωή και το έργο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ σε μια αριστουργηματική βιογραφία για τον ρόλο του δημιουργού και τη ζωγραφική τέχνη. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Γουίλιαμ Νταφόε, σε έναν ρόλο που του απέφερε το Βραβείο Ερμηνείας στο 75ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας. Μαζί του εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Όσκαρ Άιζακ, Ρούπερτ Φρεντ, Μαντς Μίκελσεν, Εμανουέλ Σενιέ, Ματιέ Αμαλρίκ, Νιλς Άρεστρουπ.

Ο Γουίλεμ Νταφόε είναι εξαιρετικός ως Βαν Γκογκ, αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά γιατί δικαίως θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής μας. Από τον «Αντίχριστο» του Λαρς φον Τρίερ, στον «Τελευταίο Πειρασμό» του Μάρτιν Σκορτσέζε και από τη «Σκόνη του Χρόνου» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, μέχρι τον «Παζολίνι» του Αμπέλ Φεράρα, δεν υπάρχει ρόλος που να μην έχει καταφέρει να τον φέρει εις πέρας με επιτυχία. Η ερμηνεία του στην «Πύλη της Αιωνιότητας» είναι απολαυστική και δικαίως του χάρισε μία Υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Ά Ανδρικού Ρόλου σε Δράμα.

«Γνωρίζω τον Τζούλιαν χρόνια και όταν έμαθα ότι θα έκανε μια ταινία για τον Βαν Γκογκ ήθελα τον ρόλο. Διάβασα πολλά για τον ίδιο και συνειδητοποίησα ότι, ενώ όλοι νομίζουμε ότι τον ξέρουμε, στην ουσία δεν γνωρίζουμε τίποτα. Με γοήτευσε φοβερά. Η μεγαλύτερη πρόκληση για εμένα ήταν να μάθω να ζωγραφίζω. Ξεκινήσαμε με τα απλά, τα υλικά και τον τρόπο που έπρεπε να κρατάω τα πινέλα. Σιγά σιγά ο Τζούλιαν μου ζήτησε να ζωγραφίσω μόνος μου. Δεν λέω ότι έγινα ζωγράφος αλλά ένιωσα ελεύθερος μέσα από αυτή τη διαδικασία.» – Γουίλεμ Νταφόε

«Το Παιχνίδι με τη Φωτιά» (Beoning / Burning – 2018) του Λι Τσανγκ Ντογκ (Νότια Κορέα)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 10 Ιανουαρίου

Ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι εμπνέει έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς του Ασιατικού Σινεμά. Ο Λι Τσάνγκ-ντονγκ παρουσιάζει ένα μικρό αριστούργημα πάνω στην ερωτική εμμονή, συγκεντρώνοντας πανηγυρικά τις καλύτερες κριτικές που γράφτηκαν για διαγωνιζόμενη ταινία την τελευταία δεκαετία στο Φεστιβάλ Καννών. Ηθοποιοί:Στίβεν Γέουν, Αχ-Ιν Γιου, Γιονγκ- Σέο Γιουν.

Το φιλμ είναι βασισμένο σε ένα διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο New Yorker το 1992 με τον τίτλο «Barn Burning». Ένας καθρέφτης των ταξικών αντιπαραθέσεων της Κορέας, αλλά ταυτόχρονα κι ένα σύνθετο κινηματογραφικό παζλ ανάμεσα στη φαντασία και στην πραγματικότητα.

Ο σκηνοθέτης των αγαπημένων ταινιών «Ποίηση» (2010) και «Κρυφή Λιακάδα» (2007), επιστρέφει εντυπωσιακά με τη νέα του δημιουργία. Το «Παιχνίδι με τη Φωτιά» (Burning), πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα τον Μάιο, στο 71ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο FIPRESCI, της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου.

«Η Στολή του Λοχαγού» (Der Hauptmann / The Captain – 2017) του Ρόμπερτ Σβέντκε (Γερμανία, Πολωνία, Γαλλία, Κίνα, Πορτογαλία)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 10 Ιανουαρίου

Λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την ήττα της Γερμανίας να θεωρείται πλέον δεδομένη, πολλοί στρατιώτες των Ναζί λιποτακτούν, καθώς δεν θέλουν να σκοτωθούν σε κάποια από τις τελευταίες μάχες. Ένας απ’ αυτούς είναι και ο νεαρός Γερμανός στρατιώτης Ουίλι Χέρολντ, ο οποίος, δύο εβδομάδες πριν το τέλος του πολέμου, το μόνο που θέλει είναι να καταφέρει να παραμείνει ζωντανός και όχι να επιστρέψει στη διμοιρία του και να πολεμήσει με τους συμπολεμιστές του. Ενώ, όμως, τρέχει να διαφύγει, βρίσκει, μέσα στο εγκαταλειμμένο αυτοκίνητο ενός αξιωματικού, μια βαλίτσα με το παλτό, τη στολή και ένα ζευγάρι παπούτσια κάποιου λοχαγού. Σε μια ύστατη προσπάθειά του να ζεσταθεί, φοράει τη στολή και το παλτό του λοχαγού και, ως δια μαγείας, μεταμορφώνεται στον απόλυτο σωσία του λοχαγού, όχι μόνο εμφανισιακά, αλλά και ως προς την τερατώδη προσωπικότητά του. Όλα όσα ενσάρκωναν οι διώκτες του Χέρολντ αποτελούν τώρα δομικά στοιχεία της προσωπικότητάς του και οι κτηνωδίες στις οποίες επιδίδεται, χωρίς καμία αιδώ ή μεταμέλεια, είναι απαράμιλλες.

Μια καθηλωτική ταινία που αποτυπώνει τις πιο σκαιές πλευρές της ανθρώπινης φύσης. Ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Σβέντκε, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εβδομήντα, σχεδόν, χρόνια έχουν περάσει από τις αδιαμφισβήτητες κτηνωδίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τα εγκληματικά γεγονότα εκείνης της εποχής προκαλούν ακόμα απόγνωση, καθώς δεν δύναται να τα συλλάβει ανθρώπου νους. Με τα σημερινά δεδομένα, οι πράξεις αποτρόπαιης βιαιότητας που έλαβαν, τότε, χώρα φαντάζουν αφύσικες, ψυχοπαθητικές και τρομακτικές. Αλλά ο τρόμος είναι μια έννοια ηθική και όχι λογική. Προκειμένου να ερμηνεύσει κανείς τις πράξεις του πρωταγωνιστή της ταινίας Ουίλι Χέρολντ, οφείλουμε να κατανοήσουμε τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούσε και να μην τον κρίνουμε με όρους του δικού μας, σύγχρονου, κόσμου. Πρέπει να υπερβούμε τη στείρα ηθικολογία και να δούμε τον κόσμο μέσα από τη δική του οπτική. Με άλλα λόγια, να προσεγγίσουμε την ιστορία, όχι με όρους ηθικής, αλλά με την πρόθεση να δούμε αυτά που έβλεπε εκείνος, να νιώσουμε αυτά που ένιωθε εκείνος.»

«Η Άγρια Αχλάδια» (The Wild Pear Tree / Ahlat Agaci – 2018) του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν (Τουρκία)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 03 Ιανουαρίου

Ήρωας στην «Άγρια Αχλάδια» είναι ένας νεαρός ο οποίος επιστρέφει απρόθυμα μετά τις σπουδές του στο χωριό που μεγάλωσε και στο σπίτι των γονιών του, φιλοδοξώντας να αποφασίσει τι θα κάνει με το μέλλον του και να προσπαθήσει να εκδώσει το πρώτο του βιβλίο. Καθώς οι μέρες περνούν, ο Σινάν – όπως είναι το όνομα του ήρωα μας – περιπλανιέται στον σχεδόν ασφυκτικό μικρόκοσμο του χωριού του, συναντά συγγενείς και φίλους, ενώ σιγά-σιγά συνειδητοποιεί τόσο την αντιπάθειά του για το μέρος που τον περιβάλλει όσο και για τον πατέρα του – έναν ανεύθυνο καθηγητή και οικογενειάρχη, πνιγμένο στα χρέη και με αδυναμία στον τζόγο.

Αυτό είναι το νέο αριστούργημα του σπουδαίου σκηνοθέτη Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, που αποτελεί και την επίσημη πρόταση της Τουρκίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας για το 2019. Πρωταγωνιστούν: Ντογκού Ντεμιρκόλ, Μουράτ Τσεμσίρ, Μπενού Γιλντιριμλάρ.

«Το Πράσινο Βιβλίο» (Green Book – 2018) του Πίτερ Φάρελι (Η.Π.Α.)
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 03 Ιανουαρίου

1960. O Tony Lip, πορτιέρης από μία Ιταλο-αμερικανική γειτονιά του Bronx, προσλαμβάνεται ως οδηγός του Dr. Don Shirley, ενός παγκοσμίου φήμης Αφροαμερικανού πιανίστα, για να τον συνοδεύσει σε μία περιοδεία από το Manhattan στον βαθύ Αμερικάνικο Νότο. Θα πρέπει να κινηθούν στηριζόμενοι στο «Πράσινο Βιβλίο», που θα τους υποδείξει τα ελάχιστα καταλύματα, εστιατόρια κτλ που ήταν τότε ασφαλή για τους Αφροαμερικανούς. Συναντούν τον ρατσισμό, διάφορους κινδύνους – αλλά και ανθρωπιά, ενώ αναγκάζονται να βάλλουν στην άκρη τις διαφορές τους και να επιβιώσουν σε μία διαδρομή ζωής.

Ο Βίγκο Μόρτενσεν και ο Μαχερσάλα Άλι, πρωταγωνιστούν σε μία αξιόλογη ταινία, βασισμένη σε μια αληθινή φιλία. Μαζί τους, οι Λίντα Καρντελίνι και Ντον Σταρκ, στο φιλμ του Πίτερ Φάρελι, το οποίο απέσπασε πέντε Υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες 2019, ενώ τιμήθηκε και με το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Η ταινία απέσπασε τρία Βραβεία Όσκαρ, ανάμεσα τους και εκείνο για την Καλύτερη Ταινία της Χρονιάς.