Δύο από τις σημαντικότερες Γαλλίδες ηθοποιούς όλων των εποχών, η Ζιλιέτ Μπινός και η Κατρίν Ντενέβ, συνεργάζονται για πρώτη φορά στο Σινεμά και αυτό είναι αρκετό για να χρίσει την «Αλήθεια» του Ιάπωνα σκηνοθέτη Κορεέντα Χιροκάζου, ως την πιο ενδιαφέρουσα ταινία της εβδομάδας.

Άκρως εντυπωσιακή η νέα κινηματογραφική σοδειά, η οποία διαθέτει επτά καινούργιες δημιουργίες, οι οποίες αν και απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό, αναμένεται να συναντήσουν η κάθε μία το κοινό της στην μεγάλη οθόνη.

Εκτός από την «Αλήθεια», την προσοχή μας αξίζουν ακόμα, το αμφιλεγόμενο νέο φιλμ του Κλιντ Ίστγουντ, «Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ», που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, με φόντο μία τρομοκρατική επίθεση το 1996, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα.

Στο «Λουλούδι της Ευτυχίας», η Τζέσικα Χάουσνερ παρουσιάζει ένα ανησυχητικό παραμύθι για το αιώνιο κυνήγι της ανθρώπινης ευτυχίας, με την πρωταγωνιστρία της, Έμιλι Μπίτσαμ, να βραβεύεται στις Κάννες, ενώ το «Άγα» του Μίλκο Λάζαροφ είναι ένας υπέροχος φόρος τιμής στο θρυλικό «Νανούκ του Βορρά» και το «Μια Λευκή, Λευκή Μέρα» του Χλίνουρ Πάλμασον, αποτελεί την πρόταση της Ισλανδίας για τα επερχόμενα Όσκαρ. Αναλυτικά:

«Η Αλήθεια» (La Verite / The Truth – 2019) του Κορεέντα Χιροκάζου (Γαλλία, Ιαπωνία)

Η Φαμπιάν είναι μια σταρ. Περιβάλλεται από ανθρώπους που την αγαπούν και τη θαυμάζουν. Όταν εκδίδει τα απομνημονεύματα της, η κόρη της έρχεται στο Παρίσι από τη Νέα Υόρκη με τον άντρα της και το παιδί τους. Η επανένωση μητέρας και κόρης θα φέρει στο φως αλήθειες, θα τις αναγκάσει να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς και να εκδηλώσουν τα συναισθήματα που τις κατακλύζουν.

Ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα για τους «Κλέφτες Καταστημάτων», Κορεέντα Χιροκάζου, φέρνει τον Ίθαν Χοκ στη Γαλλία για να συναντήσει την Ζιλιέτ  Μπινός και την Κατρίν Ντενέβ. Στο γνώριμο οικογενειακό περιβάλλον του σκηνοθέτη ξετυλίγεται η «Αλήθεια», η οποία αποτέλεσε και την Ταινία Έναρξης του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ της Βενετίας για το 2019.

«Εάν τόλμησα να κάνω μια ταινία σε γλώσσα που δεν ήταν η δική μου, με συνεργάτες που μιλούσαν μόνο Γαλλικά, ήταν μόνο γιατί εκείνοι ήθελαν να δουλέψουν μαζί μου. Η Ζυλιέτ Μπινός ήταν εκείνη που έκανε την πρώτη κίνηση. Γνωριζόμασταν αρκετό καιρό κι όταν ήρθε στην Ιαπωνία το 2011 μου είπε ότι κάποια στιγμή πρέπει να δουλέψουμε μαζί. Η πρόταση της αποτέλεσε το σημείο εκκίνησης της συνεργασίας μας. Θα ήθελα λοιπόν, να εκφράσω αρχικά το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου για την τόλμη της. Στην καρδιά του σεναρίου βρίσκεται ένα θεατρικό που είχα αρχίσει να γράφω το 2003 για μια βραδιά στο καμαρίνι μιας ηθοποιού που τελειώνει η καριέρα της. Προσάρμοσα το σενάριο αυτό για τον κινηματογράφο, μιλώντας πια για μια ηθοποιό του κινηματογράφου και την κόρη της. Καθώς έγραφα τη νέα ιστορία, μίλησα πολλές φορές με την Κατρίν Ντενέβ και τη Ζυλιέτ Μπινός για το πώς είναι η ζωή του ηθοποιού και ήταν οι δικές τους λέξεις που τροφοδότησαν το σενάριο και το έφεραν στη ζωή. Ήθελα την ιστορία μου να λαμβάνει χώρα το φθινόπωρο γιατί ήθελα να τονίσω την εσωτερική πάλη της κεντρικής ηρωίδας. Ελπίζω το κοινό να παρατηρήσει πως τα πράσινα του κήπου αλλάζουν χρώμα καθώς πλησιάζει ο χειμώνας.», αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης, Κορεέντα Χιροκάζου και συμπληρώνει:

«Δε γίνεται να τελειώσω χωρίς να αναφέρω την Κατρίν Ντενέβ. Που δεν παραπονέθηκε ποτέ για τις αλλαγές του σεναρίου, πάντα κατάφερνε να κρατάει τη χαρά της υποκριτικής ανέπαφη. Η ύπαρξη της ταινίας μου στη φιλμογραφία της, που είναι όσο αξιόλογη όσο το Γαλλικό Σινεμά το ίδιο, μου προκαλεί περηφάνεια και ταυτόχρονα άγχος. Στα γυρίσματα, η Κατρίν ήταν ευδιάθετη, αξιολάτρευτη και ολόκληρο το συνεργείο μαγεύτηκε. Παρόλο που η ταινία διαδραματίζεται κυρίως μέσα στο σπίτι, το πνεύμα της Κατρίν και της Ζυλιέτ φωτίζουν το χώρο από την αρχή έως το τέλος. Η «Η Αλήθεια» είναι το αποτέλεσμα όλης της προσπάθειας και της εμπιστοσύνης που μου έδειξαν οι ηθοποιοί και το συνεργείο. Έγινε με τους καλύτερους επαγγελματίες, με πρώτο και καλύτερο το διευθυντή φωτογραφίας Ερίκ Γκοτιέ. Ελπίζω αυτό που βίωσα στα γυρίσματα να περάσει στον κόσμο. Τι είναι αυτό που κάνει μια οικογένεια αυτό που είναι; Η αλήθεια ή τα ψέματα; Πως θα διάλεγε κανείς μεταξύ μιας σκληρής αλήθειας κι ενός ευγενικού ψέματος; Αυτά τα ερωτήματα δε σταμάτησα να τα σκέφτομαι όσο φτιάχναμε αυτή την ταινία. Ελπίζω όσοι τη δουν να βρουν τις απαντήσεις τους.»

«Το Λουλούδι της Ευτυχίας» (Little Joe- 2019) της Τζέσικα Χάουσνερ (Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστρία, Γερμανία)

Η Άλις, μια χωρισμένη μητέρα, είναι μια αφοσιωμένη επιστήμονας που εξειδικεύεται στην ανάπτυξη νέων ειδών φυτών για λογαριασμό μιας εταιρείας. Έχει σχεδιάσει ένα ειδικό είδος βαθυκόκκινου λουλουδιού, ξεχωριστό όχι μόνο για την ομορφιά του αλλά για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Αν διατηρηθεί σε ιδανική θερμοκρασία, του δίνονται ως τροφή τα κατάλληλα συστατικά και οι άνθρωποι του μιλούν συχνά, το φυτό θα κάνει τον ιδιοκτήτη του ευτυχισμένο. Σε αντίθεση με την πολιτική της εταιρείας, η Άλις παίρνει ένα λουλούδι στο σπίτι της σαν δώρο για τον έφηβο γιο της Τζο. Οι δυο τους βαφτίζουν το λουλούδι «Μικρός Τζο», αλλά όσο μεγαλώνει, τόσο αυξάνεται η υποψία της Άλις ότι η δημιουργία της δεν είναι τόσο αθώα όσο νόμιζε.

Η Τζέσικα Χάουσνερ σκηνοθετεί, συχνά με απρόσμενο χιούμορ, ένα ανησυχητικό παραμύθι για το αιώνιο κυνήγι της ανθρώπινης ευτυχίας σε ένα σύγχρονο τεχνολογικά προηγμένο αλλά βαθιά αποξενωμένο κόσμο, τις ανθρώπινες επιλογές και το κόστος τους σε αυτό το αβέβαιο ταξίδι προς ένα στόχο φευγαλέο και συχνά απατηλό. Μαζί σκιαγραφεί, όπως και στις προηγούμενες ταινίες της, ένα μοναδικό πορτρέτο μιας ανεξάρτητης γυναίκας με τους δικούς της προσωπικούς φόβους και καταπιεσμένα πάθη, που διχάζεται ανάμεσα στα προσωπικά της όνειρα, τους επιβεβλημένους ρόλους και τη μητρική αγάπη αφήνοντας, μακριά από κάθε διδακτισμό, τις σωστές απαντήσεις στον ίδιο το θεατή.

Στην πέμπτη ταινία της, μετά το «Προσκύνημα στη Λούρδη» και την «Τρελή Αγάπη», η Τζέσικα Χάουσνερ εξερευνά τα είδη της επιστημονικής φαντασίας και του ψυχολογικού θρίλερ, συνδυάζοντας τα με μια αίσθηση παραμυθιού, που ενισχύεται από τα αξέχαστα σκηνικά και την υποβλητική μουσική του Ιάπωνα, Τέιτζι Ίτο που έχει γράψει μουσική για τις ταινίες της Μάγια Ντέρεν. Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Καννών, όπου και τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, για την εξαιρετική Έμιλι Μπίτσαμ.

«Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ» (Richard Jewell – 2019) του Κλιντ Ίστγουντ (Η.Π.Α.)

Η «Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζουελ», είναι μια ιστορία για το τι συμβαίνει όταν αυτό που παρουσιάζεται ως «γεγονός» αποκρύπτει την αλήθεια. Ο κόσμος γνώρισε τον Ρίτσαρντ Τζούελ, ως τον φύλακα που ανακάλυψε τον βομβιστικό μηχανισμό στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ατλάντα το 1996. Η αναφορά του για τα γεγονότα τον μετέτρεψε σε ήρωα, που εξαιτίας της άμεσης δράσης του, έσωσε αμέτρητες ζωές από βέβαιο θάνατο. Ωστόσο, μέσα σε λίγες μόλις μέρες, ο επίδοξος αστυνομικός γίνεται ο υπ’ αριθμόν ένα ύποπτος του FBI, κατηγορείται τόσο από τον Τύπο όσο και από το κοινό και στη ζωή του έρχονται τα πάνω κάτω. Απευθυνόμενος στον ανεξάρτητο δικηγόρο Γουάτσον Μπράιαντ, ο Τζούελ κατορθώνει να αποδείξει την αθωότητά του.

Αλλά ο Μπράιαντ ξεπερνά τα όριά του, καθώς προσπαθεί να πολεμήσει τις συντονισμένες επιθέσεις του FBI, της GBI και του APD και να καθαρίσει το όνομα του πελάτη του, προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ρίτσαρντ από το να εμπιστευτεί τους ίδιους τους ανθρώπους που θέλουν να τον καταστρέψουν. Αυτή είναι η νέα ταινία του Κλιντ Ίστγουντ, στην οποία πρωταγωνιστούν, οι ηθοποιοί: Σαμ Ρόκγουελ, Ολίβια Γουάιλντ, Τζον Χαμ και Κάθι Μπέιτς. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις, καθώς η αμερικανική εφημερίδα «Atlanta Journal Constitution» κατηγορεί τον Κλιντ Ίστγουντ για συκοφαντική δυσφήμηση της δημοσιογράφου της Κάθι Σκραγκς – η οποία δεν βρίσκεται πια στη ζωή, και την οποία ερμηνεύει στην ταινία η Ολίβια Γουάιλντ. Για την ιστορία, η ταινία έχει ήδη αποσπάσει μία Υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα στην Κατηγορία Καλύτερου ‘Β Γυναικείου Ρόλου, για την σπουδαία, Κάθι Μπέιτς.

«Άγα» (Ága – 2018) του Μίλκο Λάζαροφ (Βουλγαρία, Γερμανία, Γαλλία)

Στα χιονισμένα χωράφια του Βορρά, ο Nanook και η Sedna ζουν σύμφωνα με τις παραδόσεις των προγόνων τους. Μόνοι στην έρημο, μοιάζουν με τους τελευταίους ανθρώπους στη Γη. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής του Nanook και της Sedna αρχίζει να αλλάζει αργά, αλλά αναπόφευκτα. Το κυνήγι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο, τα ζώα γύρω τους πεθαίνουν από ανεξήγητους θανάτους και ο πάγος λιώνει νωρίτερα από κάθε χρόνο. Ο Τσένα, που τους επισκέπτεται τακτικά, είναι η μόνη σύνδεση τους με τον έξω κόσμο  και με την κόρη τους Άγκα, που έχει εγκαταλείψει τη παγωμένη τούνδρα πριν από πολύ καιρό λόγω οικογενειακής διαμάχης. Όταν η υγεία της Sedna επιδεινώνεται, η Nanook αποφασίζει να εκπληρώσει την επιθυμία της. Ξεκινάει μακρύ ταξίδι για να βρει την Άga.

Υπάρχει μια ισορροπία απομόνωσης και έκτασης στην ταινία «Aga» που δεν μπορεί να υποτιμηθεί, μια αίσθηση της συνολικής ύπαρξης που μετράται ενάντια στην εύθραυστη φύση των μεμονωμένων ζωών. Το αποτέλεσμα είναι τόσο θαυμάσιο και παγωμένο. Εκεί λάμπει το ζοφερό φως τόσο για την ασήμαντη σημασία του ανθρώπου όσο και για την τελική κατάρρευσή του, αλλά βρίσκει επίσης τη λεπτή ομορφιά στην αφοσίωση, την επιμονή και το συναίσθημα, ανεξάρτητα από το πόσο τεταμένες μπορεί να είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Όλοι αγωνιζόμαστε στην έρημο. Πιάσε ό, τι μπορείς και κράτα το κοντά σου. Μία ταινία φόρος – τιμής στον θρυλικό «Νανούκ του Βορρά». Η υπέροχη αυτή δημιουργία του Μίλκο Λάζαροφ – την οποία είχαμε την ευκαιρία να την απολαύσουμε και στο 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης – αποτελεί παράλληλα και την επίσημη πρόταση της Βουλγαρίας, για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας για το 2020.

«Ντούλιτλ» (Dolittle – 2020) του Στίβεν Γκέιγκαν (Η.Π.Α.)

Επτά χρόνια μετά τον θάνατο της συζύγου του, ο εκκεντρικός Δόκτωρ Ντούλιτλ (Ντάουνι Τζούνιορ), ξακουστός γιατρός και κτηνίατρος της Βασίλισσα Βικτώρια, έχει απομονωθεί στην κατοικία του, με μοναδική συντροφιά τα εξωτικά του ζώα. Όταν όμως η νεαρή βασίλισσα (Τζέσι Μπάκλεϊ) αρρωσταίνει σοβαρά, ο αυτοεξόριστος Ντούλιτλ αναγκάζεται να αναχωρήσει για μια επικών διαστάσεων περιπέτεια ώστε να αναζητήσει το αντίδοτο σε ένα μυθικό νησί. Θα πρέπει να επανακτήσει λοιπόν τις ικανότητες και το κουράγιο του, καθώς θα αναζητήσει παλιούς αντιπάλους του και θα ανακαλύψει θαυμαστά πλάσματα. Την αναζήτηση του, θα συνοδεύει ένας νεαρός, αυτόκλητος μαθητευόμενος (Χάρι Κολέτ) και μια τρελή ομάδα ζώων, η οποία συμπεριλαμβάνει έναν ανήσυχο γορίλα (Ράμι Μάλεκ), μια ενθουσιώδη αλλά ανόητη πάπια (Οκτάβια Σπένσερ), μια κυνική στρουθοκάμηλο, μια αισιόδοξη πολική αρκούδα και έναν ισχυρογνώμων παπαγάλο, ο οποίος μάλιστα εκτελεί χρέη και εμπιστευτικού συμβούλου.

Ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, δίνει ζωή σε έναν από τους πιο διαχρονικούς ήρωες της λογοτεχνίας, σε αυτή τη ζωηρή αναβίωση της κλασικής ιστορίας του ανθρώπου που μπορούσε να επικοινωνεί με τα ζώα: τον Ντούλιτλ. Στην ταινία συμμετέχουν οι: Αντόνιο Μπαντέρας, Μάικλ Σιν, Τζέσι Μπάκλεϊ, Ράμι Μάλεκ, Οκτάβια Σπένσερ, Έμα Τόμσον και ο βραβευμένος με Όσκαρ, Τζιμ Μπρόουντμπεντ. Ακούγονται οι φωνές των: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φράνσις ντε λα Τουρ, Κάρμεν Ετζόγκο, Ρέιφ Φάινς, Σελίνα Γκόμεζ, Τομ Χόλαντ και Κρέγκ Ρόμπινσον. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο βραβευμένος Στίβεν Γκέιγκαν (Syriana, Traffic) και η παραγωγή ανήκει στους Τζο Ροθ και Τζεφ Κίρσενμπαουμ (Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Maleficent), μαζί με την Σούζαν Ντάουνι (Sherlock Holmes).

«Bad Boys for Life» (2020) των Αμπίντ Ελ Αρμπί και Μπιλάλ Φαλάχ (Η.Π.Α.)

Ο Μάρκους Μπέρνετ είναι τώρα πια επιθεωρητής της αστυνομίας και ο Μάικ Λάουερι μεσήλικας σε κρίση. Ενώνουν τις δυνάμεις τους ξανά όταν ένας Αλβανός μισθοφόρος, ο αδελφός του οποίου σκοτώθηκε, τους υπόσχεται ένα μεγάλο μπόνους. Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Σμιθ, Μάρτιν Λόρενς, Τζο Παντολιάνο, Βανέσα Χάτζενς, Αλεξάντερ Λούντβιγκ.

«Μια Λευκή, Λευκή Μέρα» (A White, White Day – 2019) του Χλίνουρ Πάλμασον (Ισλανδία, Δανία, Σουηδία)

Σε μια απομονωμένη πόλη της Ισλανδίας, ένας εν αποστρατεία αστυνομικός πενθεί για την απώλεια της γυναίκας του, την οποία είχε χάσει λίγο καιρό πριν σε ένα τραγικό δυστύχημα. Όταν υποψιάζεται πως ένας άντρας διατηρούσε ερωτική σχέση μαζί της, αποφασίζει να μάθει την αλήθεια με κάθε κόστος. Οι υποψίες του όμως, εξελίσσονται σε ψύχωση που κορυφώνεται ραγδαία, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τον ίδιο, όσο και τους αγαπημένους του.

Ο Ισλανδός εικαστικός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Χλίνουρ Πάλμασον (Winter Brothers), επιστρέφει με μια ιστορία απώλειας, εκδίκησης μα πάνω απ’ όλα αδιαπραγμάτευτης και ανιδιοτελούς αγάπης, με τον εμβληματικό Ίνγκβαρ Σίγκουρντσον να αποσπά το Βραβείο Καλύτερης Ερμηνείας στην Εβδομάδα Κριτικής του 72ου Διεθνούς Κινηματογραφικού  Φεστιβάλ των Καννών. Παράλληλα το «Μια Λευκή, Λευκή Μέρα», αποτελεί την Επίσημη Πρόταση της Ισλανδίας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας του 2020.

«Ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από ένα ισλανδικό γνωμικό, που λέει πως όταν ο λευκός ουρανός χάνεται στο λευκό των χιονισμένων τοπίων, το όριο ανάμεσα στους ουρανούς και τη γη εξαφανίζεται και οι νεκροί μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς. Με έλκουν ιδιαίτερα πράγματα που βρίσκω μυστηριώδη και φέρουν μια αμφισημία. Τα κρυμμένα πράγματα είναι γεμάτα από δυνατότητες και πυροδοτούν τη φαντασία. Ίσως το πιο σημαντικό μου κίνητρο είναι το πάθος και η επιθυμία να εξερευνώ το άγνωστο. Για εμένα αυτή η ταινία είναι αφιερωμένη σε δυο είδη αγάπης. Την αγάπη μας για τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας, που είναι απλή, αγνή και άνευ όρων, και έπειτα για μια άλλου είδους αγάπη, αυτή που νιώθει κανείς για τον σύντροφο του, τον εραστή του.. Η δεύτερη είναι πολύ διαφορετική, πιο σύνθετη, πιο σωματική, ίσως και ζωώδης. Όμως, το να αγαπάς δυνατά κάτι ή κάποιο κάνει δυνατή και την απώλεια του. Ο ήρωας μας σε αυτή την ταινία έχασε κάποιον που λάτρευε και μετά κάτι… κάποια σκοτεινή αμφιβολία τρύπωσε μέσα του και άρχισε να αμφιβάλλει για αυτό που είχαν μαζί. Όταν κάποιος βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, σε μια στιγμή αδυναμίας, βρίσκεται συχνά στην πλέον  ανθρώπινη  κατάσταση του, και αυτό ήταν που με ενδιέφερε να εξερευνήσω.» – Χλίνουρ Πάλμασον