Ανησυχία προκαλεί στην Ευρώπη, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού τύπου, η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων, τόσο στις τελευταίες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όσο και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Η ακροδεξιά έχει ήδη αρχίσει να ασκεί πιέσεις αναφορικά με τη λειτουργία της ΕΕ κυρίως με άξονα την κρίση του ευρώ, καθώς το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα βρίσκεται στο στόχαστρο των ακροδεξιών κομμάτων.

Ads

Ιδιαίτερες ανησυχίες προκάλεσαν τα αυξημένα ποσοστά που απέσπασε το κόμμα των «Πραγματικών Φινλανδών» στις πρόσφατες εκλογές. Την ίδια στιγμή άνοδος της ακροδεξιάς παρατηρείται σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Δανία, ενώ στις τελευταίες εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τα ποσοστά της ξεπέρασαν το 5%. Οι ακροδεξιές πολιτικές ομάδες ανεβαίνουν επίσης σε Αυστρία και Γαλλία ενώ η Ιταλία είναι ήδη, αλλά η μόνη χώρα μεταξύ των «27», όπου η ακροδεξιά είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εξουσία, μέσω της «Λίγκας του Βορρά».

Ρεπορτάζ της Le Monde, αναφέρει ότι η μετανάστευση, η κρίση στην ευρωζώνη και η ζώνη Σέγκεν αποτελούν την αιχμή του δόρατος για τις εκστρατείες των ακροδεξιών κομμάτων γι’ αυτό και το αυξημένο βάρος της ακροδεξιάς προκαλεί τριγμούς στη λειτουργία της ΕΕ. Στις Βρυξέλλες μάλιστα, ορισμένοι διπλωματικοί κύκλοι αναγνωρίζουν ήδη στις επίσημες γαλλικές θέσεις κάποιες από τις απόψεις της Marine Le Pen, που αντικατοπτρίζουν τις θέσεις του κόμματός της για τη μετανάστευση και την πολιτική της διεύρυνσης.

Στο επίκεντρο βέβαια βρίσκεται και σε αυτή την περίπτωση η κρίση του ευρώ καθώς το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα βρίσκεται στο στόχαστρο των ακροδεξιών κομμάτων. Σύμφωνα με τις θέσεις τους, το ευρώ συνιστά σύμβολο της απώλειας μέρους της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους. Παράλληλα υποστηρίζουν ότι εις το όνομα της χρηματοοικονομικής αλληλεγγύης, οι συμφωνίες εντός ευρωζώνης υποχρεώνουν τα πλουσιότερα κράτη να στηρίζουν τα πιο αδύναμα.

DIE ZEIT: Ευρωσκεπτικισμός και πολιτικός τακτικισμός

Ο Mark Schieritz σε άρθρο του στην εφημερίδα «Die Zeit» αναφέρει ότι στη Φιλανδία το ευρώ “κατρακύλησε” παράλληλα με την άνοδο του ποσοστού των Αληθινών Φιλανδών στις βουλευτικές εκλογές. Υποστηρίζει δε, ότι οι Αληθινοί Φιλανδοί οφείλουν μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους στην κριτική για τα πακέτα βοήθειας και το κοινό νόμισμα και τονίζει ότι σε αυτό ακριβώς το σημείο έγκειται η σημασία του εκλογικού αποτελέσματος καθώς η Φιλανδία δεν είναι η μοναδική χώρα, στην οποία έχουν αρχίσει να προελαύνουν οι ευρωσκεπτικιστές.

Συγκεκριμένα, υπογραμμίζει ότι σε Σουηδία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία οι εθνικιστικές δυνάμεις αυξάνουν τα ποσοστά τους, ενώ στη Γερμανία βουλευτές του μαυρο-κίτρινου συνασπισμού έχουν ανακοινώσει ότι δεν θα δώσουν τη συγκατάθεσή τους στη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης που διαπραγματεύτηκε η κυβέρνηση. “Αντί να φέρει πιο κοντά τα κράτη της Ευρώπης, το ευρώ τα διχάζει – ακριβώς όπως είχαν προβλέψει κάποτε πολλοί αμερικανοί οικονομολόγοι. Η επιτυχία των ευρωσκεπτικιστών δείχνει ότι η ιστορία δεν είναι γραμμική διαδικασία. Η Ευρώπη μπορεί να διαλυθεί και πάλι, όπως κάποτε ενώθηκε” υποστηρίζει ο Mark Schieritz, επισημαίνοντας ότι ο Βορράς δεν θέλει πια να είναι ο βασικός χρηματοδότης ενώ ο Νότος θέλει να απαλλαγεί από τους “σωφρονιστές” του. “Στην Πορτογαλία, στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία αυξάνεται η κριτική για τα αυστηρά μέτρα που επιβάλλουν το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες. Κατά τη γερμανική οπτική, τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων χρηματοδοτούν την πολυτελή ζωή των Ιρλανδών. Κατά την ιρλανδική οπτική τα ιρλανδικά μέτρα λιτότητας διασώζουν τις γερμανικές τράπεζες, που είχαν επενδύσει εκεί” τονίζει.

Σύμφωνα με το άρθρο, καθίσταται όλο και πιο σαφές ότι η Ευρώπη ως εγχείρημα των ‘ελίτ’ και χωρίς συμμετοχή των πολιτών δεν μπορεί να λειτουργήσει πλέον. Ωστόσο, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι όποιος επιχειρηματολογεί έτσι, υπεραπλουστεύει τα πράγματα. “Η λαϊκή βούληση δεν αποτελεί σταθερό μέγεθος, που μπορούν να το ανακαλέσουν οι πολιτικοί και στη συνέχεια να το εφαρμόσουν, αλλά επανακαθορίζεται κάθε φορά μέσα από τον πολιτικό διάλογο. Πολιτική σημαίνει να επηρεάζεις τη λαϊκή βούληση” επισημαίνει.

Παράλληλα, υποστηρίζει ότι τα μεταρρυθμιστικά σχέδια για την ΟΝΕ είναι μέχρι τώρα σαφώς μετριοπαθέστερα απ’ όσο τα παρουσιάζει η συζήτηση που έχει ανάψει. “Τα σχέδια περί ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής εξισορόπησης δεν συζητούνται πλέον. Τα κράτη της περιφέρειας δεν παίρνουν τίποτα δωρεάν. Παίρνουν δάνεια, που πρέπει να τα αποπληρώσουν με τόκο. Το σχήμα που επελέγη στοχεύει ακριβώς στο να εμποδίσει τις αναδιανεμητικές πληρωμές από το Βορρά στο Νότο. Και οπωσδήποτε κοστίζει λιγότερο να βοηθάς τα κράτη με κρίση, εν ανάγκη με δάνεια, παρά να τα στέλνεις με κάθε ‘λιποθυμία’ στη χρεοκοπία – με σύγχρονους όρους, να εμπλέκεις τους ιδιώτες πιστωτές – προκαλώντας έτσι φαινόμενα ‘ντόμινο’”.

Εδώ, ο Mark Schieritz αναφέρεται και την “μάλλον επικείμενη πτώχευση της Ελλάδας” υποστηρίζοντας ότι θα δείξει ότι “η κρατική χρεοκοπία κάθε άλλο παρά απόλαυση είναι, αν και σ’ αυτή την περίπτωση φαίνεται δικαιολογημένη, επειδή η χώρα είναι υπερχρεωμένη. Όποιος όμως ζητά αυτόματη εμπλοκή των πιστωτών, αυτός γίνεται μόνος του όμηρος των αγορών, επειδή και μια προκαλούμενη από κερδοσκοπικές υποθέσεις προσωρινή δυσκολία πληρωμών οδηγεί αμέσως σε κρατική πτώχευση”.

Ο Schieritz υποστηρίζει ότι οι καθεστηκυίες δυνάμεις της Ευρώπης, με τους ατυχείς τακτικισμούς τους κατά την κρίση, σπατάλησαν πολλή αξιοπιστία. Θέτει, ωστόσο, την υπόθεση ότι στο μεταξύ μπορεί να έχει διογκωθεί η δυσπιστία των πολιτών και αναφέρεται στο ενδεχόμενο ενός ευρωπαϊκού δημοψηφίσματος για το μέλλον του ευρώ. “Ίσως απομένει μόνο η διέξοδος της επίθεσης, ένα ευρωπαϊκό δημοψήφισμα για το μέλλον του ευρώ. Ίσως η ανταλλαγή επιχειρημάτων πείσει τους σκεπτικιστές”

“Θα ήταν ένα επικίνδυνο εγχείρημα, επειδή κανείς δεν ξέρει την έκβασή του. Σε μια δημοκρατία όμως, δεν μπορείς να κυβερνάς εναντίον του λαού. Είναι σαφές ότι τα οικονομικά προβλήματα του ευρώ, όσο σοβαρά κι αν είναι, μπορούν να επιλυθούν. Αν κάποτε καταρρεύσει η νομισματική ένωση, τότε οι αιτίες θα είναι πολιτικές” καταλήγει.