Έκθεση στο Συμβούλιο Ανθρώπινων Δικαιωμάτων υπέβαλε ο Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη (ΚΠΕ), Μίχαελ Λινκ, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η κατάσταση εκεί ισοδυναμεί με απαρτχάιντ.

«Τα ευρήματα αποτελούν μια σημαντική και έγκαιρη προσθήκη στην αυξανόμενη διεθνή συναντίληψη ότι οι ισραηλινές αρχές διαπράττουν απαρτχάιντ εναντίον του παλαιστινιακού λαού. Η έκθεση περιγράφει λεπτομερώς πώς το Ισραήλ έχει δημιουργήσει ένα σύστημα καταπίεσης με φυλετικά κίνητρα κατά των Παλαιστινίων, το οποίο έχει σχεδιαστεί ρητά για να διατηρεί την εβραϊκή ισραηλινή κυριαρχία και διατηρείται μέσω της διάπραξης σοβαρών παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων» δήλωσε o Saleh Higazi, αναπληρωτής διευθυντής για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική της Διεθνούς Αμνηστίας, προσθέτοντας τα εξής:

«Οι παλαιστινιακές οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων αποκαλούν την κατάσταση “απαρτχάιντ” εδώ και χρόνια, και η έκθεση αυτή αποτελεί ορόσημο για την αναγνώριση της βιωμένης πραγματικότητας εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Όπως η Διεθνής Αμνηστία και πολλές άλλες ομάδες ανθρώπινων δικαιωμάτων, ο Ειδικός Εισηγητής εξέτασε τη μεταχείριση των Παλαιστινίων από το Ισραήλ μέσα από το πρίσμα του διεθνούς δικαίου και κατέληξε στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι πρόκειται για απαρτχάιντ».

Μάλιστα, τονίζει πως «τους τελευταίους μήνες το Ισραήλ έχει εντείνει τις προσπάθειές του να λογοκρίνει και να απαξιώσει όποια/-ον χρησιμοποιεί τη λέξη “απαρτχάιντ”. Αντί να ασχοληθούν με τους σοβαρούς ισχυρισμούς που διατυπώνονται από οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων και τώρα από τον ΟΗΕ, οι ισραηλινές αρχές συνεχίζουν να περιορίζουν την απάντησή τους σε μια επίθεση στον αγγελιοφόρο με αβάσιμες κατηγορίες για προκατάληψη. Αυτή η αποτυχημένη στρατηγική δεν μπορεί να αποκρύψει την αυξανόμενη συναντίληψη μεταξύ των ειδικών ότι η σκληρή πραγματικότητα της εξοντωτικής καταπίεσης στην οποία το Ισραήλ υποβάλλει καθημερινά τις/τους Παλαιστίνιες/-ους αποτελεί κατεξοχήν παράδειγμα απαρτχάιντ.

»Η έκθεση υπογραμμίζει την ανάγκη η διεθνής κοινότητα να αποδεχτεί τα ευρήματα των οργανώσεων ανθρώπινων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας, και να αρχίσει να αποκαλεί το απαρτχάιντ του Ισραήλ με το όνομά του. Η διεθνής κοινότητα, ιδίως οι χώρες που έχουν συμμαχήσει με το Ισραήλ, πρέπει να σταματήσουν να δικαιολογούν αυτό το σκληρό σύστημα φυλετικής κυριαρχίας και καταπίεσης και να αναλάβουν άμεση δράση για να βοηθήσουν στον τερματισμό του απαρτχάιντ και στην προστασία των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων».

Η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει πως η έκθεση του Εισηγητή διαπιστώνει ότι οι Ισραηλινές/οί, οι Εβραίες/οι και οι Παλαιστίνιες/οι στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη ζουν «υπό ένα ενιαίο καθεστώς που διαφοροποιεί την κατανομή των δικαιωμάτων και των οφελών του με βάση την εθνική και εθνοτική ταυτότητα και που εξασφαλίζει την υπεροχή της μίας ομάδας έναντι και εις βάρος της άλλης». Περιγράφει πώς αυτό το σύστημα «παρέχει σε μια φυλετική – εθνική – εθνοτική ομάδα σημαντικά δικαιώματα, οφέλη και προνόμια, ενώ σκόπιμα υποβάλλει μια άλλη ομάδα να ζει πίσω από τείχη, σημεία ελέγχου και υπό μόνιμη στρατιωτική κυριαρχία», και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτό «ικανοποιεί το κυρίαρχο αποδεικτικό πρότυπο για την ύπαρξη απαρτχάιντ».