Αν είσαι ένα μικρό κόμμα μπορείς να παίζεις τις μουσικές καρέκλες, το διασκεδαστικό παιχνίδι με τις όμοιες καρέκλες, ο αριθμός των οποίων είναι κατά ένα μικρότερος από τους παίκτες.  Είναι όμως πολυτέλεια, όταν είσαι αξιωματική αντιπολίτευση και έχεις να κάνεις με έναν «πολιτικό απατεώνα », όπως χαρακτήρισε πρόσφατα ο Α. Τσίπρας τον Κ. Μητσοτάκη.
 
Με τον χθεσινό «σκιώδη ανασχηματισμό», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να δώσει τέλος στην εσωστρέφεια που μαστίζει το κόμμα του και συγχρόνως να στείλει το μήνυμα ότι παραμένει αποφασισμένος να προχωρήσει στη δημιουργία μιας μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν ο στόχος επιτυγχάνεται, με το ανακάτεμα της στελεχικής τράπουλας και την υποβάθμιση του Ευκλείδη Τσακαλώτου, τα 2 βασικά χαρακτηριστικά των χθεσινών αποφάσεων του.
 
Είναι γεγονός ότι η συνέντευξη του πρώην υπουργού Οικονομικών το καλοκαίρι, στην οποία εξέφραζε επιφυλάξεις για το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ, εκνεύρισε ιδιαίτερα τον πρόεδρο του, που το εξέφρασε μα κάθε τρόπο. Αλλά στη συνέχεια,  ο Τσακαλώτος έκανε διορθωτικές κινήσεις, δικαιολόγησε ακόμη και το γονάτισμα Τσίπρα στην Παναγία το δεκαπενταύγουστο.
 
Επί πλέον, στην κοινωνία, ο  Ευκλείδης Τσακαλώτος παραμένει το πιο δημοφιλές στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Η υπουργική θητεία του θεωρείται επιτυχημένη, ακόμη και από τους αντιπάλους του. Αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να κάνει ανοίγματα προς την κοινωνία και όχι απλώς προς κάποια κεντροαριστερά  στελέχη , θα έπρεπε κανονικά να απομακρύνει, από τη σκιώδη του κυβέρνηση, στελέχη που καλώς ή κακώς θεωρείται ότι εμπλέκονται σε πρακτικές διαπλοκής.
 
 Στο κάτω κάτω στη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» έχουν θέση-και πολύ σωστά- τόσο η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου όσο και ο Τσακαλώτος. Και αν ο τελευταίος αντί να είναι μέσα στη σκηνή και να κατουράει έξω, αρχίσει «από έξω να κατουράει μέσα στη σκηνή», σύμφωνα με την περίφημη φράση του Αμερικανού προέδρου Λίντον Τζόνσον για τον χειρισμό των αντιπάλων στο ίδιο στρατόπεδο, αυτό δεν θα αυξήσει τους καβγάδες και την εσωστρέφεια;
 
Το άλλο θέμα, το οποίο δεν φαίνεται να απασχόλησε καθόλου τις χθεσινές μουσικές καρέκλες και αποτέλεσε ένα από τα βασικά προβλήματα της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η αρχή «ο κατάλληλος άνθρωπος στη κατάλληλη θέση». Η Έφη Αχτσιόγλου είναι ένα θαυμάσιο, ανερχόμενο στέλεχος, αλλά δεν ξέρει από οικονομία. Πως θα αντιμετωπίσει  μια κυβέρνηση, η τύχη της οποίας θα κριθεί από τις οικονομικές της επιδόσεις; Ευτυχώς τουλάχιστον, την τελευταία στιγμή, αποφεύχθηκαν πολύ ακραία φαινόμενα του τύπου «φύγε εσύ έλα εσύ». Όπως ο Νίκος Φίλης να αναλάμβανε επικεφαλής του τομέα Υγείας και ο Ανδρέας Ξανθός της Παιδείας.
 
Δημιουργείται πάντως η εντύπωση, ότι το ανακάτεμα της τράπουλας από τον κ.Τσίπρα είχε δύο στόχους: να προωθήσει στελέχη πιστά στον ίδιο, κάτι που ήδη ξεκίνησε με την πρόσφατη αλλαγή του γραμματέα του κόμματος και την επιλογή της νέας ομάδας επικοινωνίας. Και δεύτερον, να δείξει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι κυρίαρχος του παιχνιδιού, αδιαμφισβήτητος αρχηγός της παράταξης και όχι απλά ένας πρόεδρος που θα υπόκειται σε κανόνες εσωκομματικής δημοκρατίας, όπως είχε ζητήσει ο Τσακαλώτος στην προαναφερθείσα συνέντευξη του.
 
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε ανάγκη κανένα από τα δύο. Και κανείς δεν τον αμφισβητεί και δεν χρειάζεται στελέχη που να λένε ναι σε όλα. Ήδη, αυτή η νοοτροπία κόστισε ακριβά στις προηγούμενες εκλογές. Η πρόθεση του να ξεπεράσει την εσωστρέφεια ήταν σωστή, αλλά η επιχείρηση κατέληξε σε παιχνίδια εξουσίας χωρίς  αντικείμενο που να ενδιαφέρει την κοινωνία.