Ένα πρωτόγνωρο σκηνικό γενικευμένης επίθεσης στην ταινία του Κώστα Γαβρά, «Ενήλικοι στο Δωμάτιο», εκτυλίσσεται παράλληλα με το κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας, όπου παρουσιάζεται η ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη για τις δραματικές διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού του 2015 μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε.

Τόσο με άρθρα και αναφορές στον τύπο που πρόσκειται στη ΝΔ όσο και από τον μηχανισμό της στα social media γίνεται μια απόπειρα επικοινωνιακής αποδόμησης της ταινίας, πριν αυτή προβληθεί. Αντίστοιχος θόρυβος είχε δημιουργηθεί πριν από λίγους μήνες, όταν στο στόχαστρο είχε μπει  και η χρηματοδότηση της παραγωγής στο πλαίσιο της νέας νομοθεσίας για την προσέλκυση των ξένων κινηματογραφικών επενδύσεων που είχε ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.  Πέρα από το γεγονός ότι την κυβέρνηση ευνοεί ο αντιπερισπασμός μπροστά στη δυσμενή πολιτική πραγματικότητα και τη διάψευση προεκλογικών αφηγημάτων, η επίθεση στην ταινία εγείρει και ερωτηματικά, δεδομένου μάλιστα ότι ο Βαρουφάκης και το κόμμα του, απολάμβαναν εντυπωσιακής προβολής από το ίδιο μιντιακό κατεστημένο μέχρι πρόσφατα, δηλαδή πριν τις κάλπες. Όσο η παρουσία του θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους, κόβοντας, βάσει των σχεδιασμών τους, ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μια ταινία κρίνεται φυσικά για το καλλιτεχνικό της αποτέλεσμα και τη δοκιμασία της στον χρόνο. Αν θεωρήσουμε ότι έχει ένα πολιτικό μήνυμα, αυτό και επαφίεται στην εκδοχή του συγγραφέα του βιβλίου και τον τρόπο που ο Γαβράς στέκεται σκηνοθετικά απέναντί του. Αλλά η πρόκληση πολιτικής αντιπαράθεσης πριν ακόμη δει κανείς την ταινία γίνεται σε κλίμα έντονης πολιτικής φόρτισης και ρεβανσισμού. Όμως η διεθνής ακτινοβολία του Γαβρά είναι τέτοια που δεν  επιτρέπει σε κάποιους ούτε να «δολοφονήσουν» τον χαρακτήρα του φημισμένου σκηνοθέτη, ούτε να αμφισβητήσουν το έργο του.

Στο στόχαστρο των επιθέσεων τοποθετείται αυτό που επί λέξει η ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ ονομάζει «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». Μια αμφισβήτηση με όρους μετεμφυλιακής αντεκδίκησης, της θεωρίας τους ότι η Αριστερά, παρότι δεν κυβέρνησε, επέβαλε κατά τη μεταπολίτευση τις αξίες της στην ελληνική κοινωνία. Ίσως πάλι να μην συγχωρούν στον Γαβρά το “Ζ”, βασισμένο στο βιβλίο του Βασιλικού, που αποτέλεσε μια ανεξίτηλη αποτύπωση και διεθνή καταδίκη του παρα-κράτους της Δεξιάς στην Ελλάδα.

Άλλωστε, με τον τρόπο που η ΝΔ σήμερα «αναδιοργανώνει» και κομματικοποιεί το κράτος, τις υπερεξουσίες που νομοθέτησε για την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και την αποθέωση της καταστολής, η χώρα αρχίζει να θυμίζει όλο και περισσότερο, τις μαύρες εποχές της ΕΡΕ.