«Αν το παιδί σας κάνει κάτι που δεν είναι επιβλαβές, αλλά δεν είναι δεν είναι  η ενδεδειγμένη συμπεριφορά για το περιβάλλον, πότε και πόσο συχνά και με ποιον τρόπο πρέπει να διορθώνετε τη συμπεριφορά του;». Σε αυτό το ερώτημα απαντά ο παιδοψυχίατρος Jacob Towery  στους New York Times.

Επιλέξαμε το άρθρο του, γιατί καθημερινά οι γονείς συνειδητοποιούν πως αναγκάζονται να δώσουν στα παιδιά τους περισσότερες εντολές από αυτές που τα ίδια μπορούν να αφομοιώσουν και συχνά οι επιπλήξεις για τα σοβαρά θέματα χάνονται ανάμεσα σε άλλες που αφορούν τα πιο επουσιώδη.

Ο Jacob Towery, πατέρας και ο ίδιος, παραδέχεται πως παρά τις άπειρες ώρες μελέτης και παρατήρησης της συμπεριφοράς των παιδιών, κάνει κι ο ίδιος λάθη σαν γονέας. Δίνει ωστόσο πολύτιμες συμβουλές.

Ο ψυχίατρος υπογραμμίζει ότι η συνεχόμενη γκρίνια από την πλευρά των γονιών δεν βοηθάει το παιδί να αλλάξει συμπεριφορά. Φράσεις όπως: «Πάλι έχυσες τον αρακά έξω από το πιάτο; Τι θα γίνει με εσένα;» ή «Τα λέμε συνέχεια αλλά δεν ακούς. Όταν συναντάμε ανθρώπους λέμε καλημέρα, καλησπέρα» δεν φέρνουν αποτελέσματα.

Αντιθέτως, όταν φροντίζουμε να επιβραβεύουμε το παιδί τις φορές που συμπεριφέρεται πιο προσαρμοστικά, τα αποτελέσματα είναι καλύτερα. Για παράδειγμα: «Μπράβο, σήμερα κατάφερες να φας χωρίς να χύσεις το φαγητό σου στο τραπέζι».

Ο Jacob Towery κάνει αναφορά σε έναν άλλο επιστήμονα τον δόκτορα  Kazdin ο οποίος προτείνει σε μικρότερες ηλικίες την τεχνική του παιχνιδιού. «Πείτε στο παιδί που τρώει άτσαλα και λαίμαργα, τώρα θα παίξουμε και ο νικητής είναι αυτός που θα φέρει πιο αργά την μπουκιά στο στόμα του».

«Βασικά, αντί να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε άμεσα τη συμπεριφορά και να τους πούμε τι πρέπει να κάνουμε, αφήστε τα να δοκιμάσουν τη διασκέδαση ώστε σιγά σιγά να τους γίνει κτήμα η ορθή συμπεριφορά  και να είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους» λέει ο παιδοψυχίατρος.