Σε μια εποχή που η ακροδεξιά ενισχύεται επικίνδυνα για τη Δημοκρατία, τα κόμματα της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς δυσκολεύονται να «βάλουν φρένο» στα οικονομικά συμφέροντα των ολίγων και να δώσουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των πολιτών, ενώ οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς, οι Πράσινοι στην Ελλάδα για πρώτη φορά μετά το 2009 συσπειρώνονται σε τέτοιο βαθμό, καταθέτουν προτάσεις και διεκδικούν την ψήφο μας ενόψει των ευρωεκλογών.

Χθες Κυριακή, στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΒΕΕ, βρέθηκε όλη η «αφρόκρεμα» της πολιτικής οικολογίας στην χώρα μας υπό τη σκέπη του ενιαίου πλέον κόμματος Πράσινοι – Οικολογία μ΄ ένα λογότυπο σε πράσινο φόντο, που εκφράζει ακριβώς αυτό που είναι. Ο αγώνας για κλιματική δικαιοσύνη συνδέεται με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη σε όλα τα πεδία, με την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ενωτικό συνέδριο

Ονόματα γνωστά -μεταξύ αυτών ο αντιδήμαρχος Αθηναίων και π. ευρωβουλευτής, Νίκος Χρυσόγελος, ο Γιώργος Δημαράς, π. υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, δημοτικός σύμβουλος στον δήμο Θεσσαλονίκης και π. ευρωβουλευτής, ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος, η Βασιλική Γραμματικογιάννη, συν-εκπρόσωπος των Πράσινων, ο Αριστείδης Παπαδάκης, γραμματέας των Πράσινων μέχρι χθες και π. περιφερειακός σύμβουλος στην Περιφέρεια Κρήτης, η Έλενα Μπότση, κοινωνιολόγος, ο Μιχάλης Μπάκας και η Γιούλα Αργυρούδη, περιφερειακοί σύμβουλοι Βορείου Αιγαίου, ο Ηλίας Γιαννίρης, αφ. καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ο καθηγητής Ευάγγελος Αφένδρας  – και ονόματα λιγότερα γνωστά στο ευρύ κοινό, αφού συνήθως οι Πράσινοι αποκλείονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, συνολικά 40 σύνεδροι, μαζί με άλλους τόσους που συνδέθηκαν μέσω zoom, όλοι με πλούσια δράση στην κοινωνία των πολιτών, έδωσαν το παρών σ΄ ένα ενωτικό συνέδριο για μια πράσινη Ελλάδα μέσα σε μια δημοκρατική Ευρώπη.

Μια Ευρώπη που σήμερα, όπως φαίνεται, δεν αφουγκράζεται και δεν δίνει λύσεις στα προβλήματα των πολιτών της, διολισθαίνει σε ακροδεξιές θέσεις και παραμένει εξαρτημένη σε θέματα ενέργειας και ασφάλειας από τις στρατηγικές προτεραιότητες των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ.

Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τη στάση και την πολιτική των περισσότερων ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι του πολέμου στην Ουκρανία και στη Γάζα, αφού άλλοι δεν είναι σε θέση να επιβάλλουν το Διεθνές Δίκαιο και άλλοι εξυπηρετούν όσους κερδοσκοπούν, επενδύοντας στον θάνατο, την καταστροφή και τη φτωχοποίηση εκατομμυρίων ανθρώπων: τις πετρελαϊκές εταιρίες και το στρατιωτικο-βιομηχανικό-μιντιακό σύμπλεγμα (military-industrial-media complex).

Κοντολογίς, η Ευρώπη αύξησε τις αμυντικές της δαπάνες, χωρίς να πετύχει την ενεργειακή και αμυντική της αυτονομία.

Ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασιών

Χθες, αν άκουγε και παρατηρούσε κάποιος όσους, -ες Πράσινους πήραν τον λόγο στο βήμα του συνεδρίου, θα έλεγε ότι το κλίμα σε τίποτε δεν θύμιζε τις συγκρούσεις ανάμεσα σε ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα και τάσεις που χαρακτηρίζουν συνεδριακές διαδικασίες σε άλλα κόμματα.

Διαφορές προφανώς υπάρχουν, εκείνο, όμως, που κυριάρχησε ήταν η πολιτική βούληση να συζητήσουν και να επεξεργαστούν ένα κοινό πράσινο πρόγραμμα που θα δίνει πειστικές απαντήσεις στην πολύπλευρη κρίση, να αναδείξουν νέα πρόσωπα στην κεντρική πολιτική σκηνή, να συνδεθούν ακόμη περισσότερο με τα κινήματα των πολιτών, να εμπνεύσουν όσους και όσες απέχουν, διότι θεωρούν ότι «τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει» και «όλοι ίδιοι είναι».

Άλλωστε, όπως ειπώθηκε, στις πρόσφατες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές οι πολίτες φάνηκε να εκτιμούν τις πράσινες προτάσεις, αλλά και τη συνεργασία μεταξύ των μη συντηρητικών δυνάμεων στον δεύτερο γύρο στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι δυνάμεις της οικολογίας είναι υπαρκτές στην τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά υποκειμενικές αδυναμίες εμποδίζουν την ευρεία αποδοχή τους.

Από την άλλη, «οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) συχνά ισχυρίζονται ότι εκφράζουν και πράσινες θέσεις, προσπαθώντας να εξωραΐσουν τις μη βιώσιμες πολιτικές που εφάρμοσαν. Δεν δίνουν έμφαση στη μετάβαση σε ένα νέο παραγωγικό, οικονομικό μοντέλο, αλλά στηρίζουν το μεταπολεμικό μοντέλο της «ανάπτυξης» και γι’ αυτό κάνουν πολύ λίγα και πολύ αργά, μόνο σε τεχνολογικούς και οικονομικούς τομείς, όπου υπάρχει σαφές όφελος για επιχειρήσεις και κλάδους που επεκτείνουν τις δικές τους δραστηριότητες και σε νέες επενδύσεις».

Το αποτέλεσμα στην Ελλάδα είναι να παραμένει ο έλεγχος και της καθαρής ενέργειας στους ολιγάρχες της ενέργειας, να επικρατεί ευνοϊκό κλίμα μόνο για τους λίγους, και να γίνεται προκλητική κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε τομείς και δραστηριότητες που είναι μέρος του προβλήματος. Το πλαίσιο αυτό εκμεταλλεύονται πολιτικές δυνάμεις και κοινωνικές ομάδες που αρνούνται την κλιματική κρίση.

Το συνέδριο των Πράσινων – Οικολογία επισφράγισε μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει τον περασμένο Δεκέμβριο με την ψήφιση του σχεδίου για τη στρατηγική του πράσινου χώρου στην Ελλάδα και της απόφασης για τις ευρωεκλογές, στην οποία συμμετείχαν με χαιρετισμούς εκπρόσωποι όλων των κομμάτων, από τη Νέα Δημοκρατία μέχρι τη Νέα Αριστερά.

Χθες οι εισηγήσεις για τη διακήρυξη, την πολιτική συγκυρία, τις προγραμματικές θέσεις, το νέο καταστατικό, την οργάνωση και τις δράσεις ψηφίστηκαν ομόφωνα. Εξαίρεση αποτέλεσε το Μανιφέστο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ), για το οποίο εκφράστηκαν διαφοροποιήσεις σε ό,τι αφορά τη θέση των ίσων αποστάσεων που διατυπώνει έναντι των Ισραηλινών και των Παλαιστίνιων για τη γενοκτονία στη Γάζα.

Στο τέλος του συνεδρίου εκλέχτηκε το 21μελές Πολιτικό Συμβούλιο, 7μελής Πολιτική Γραμματεία και μια εκλογική επιτροπή, η οποία, ενόψει των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, θα εξετάσει την προοπτική συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις για κοινό ευρωψηφοδέλτιο.

Στους διαδρόμους συζητείται η προοπτική σύγκλισης με το Κόσμος του Πέτρου Κόκκαλη και τη Νέα Αριστερά, χωρίς τίποτε να αποκλείεται a priori, στη βάση μιας ισότιμης συνεργασίας. Άλλωστε, η εμπειρία και τα δημοσκοπικά ευρήματα έχουν δείξει ότι στον ευρωπαϊκό Νότο η συνεργασία Πράσινων με την Αριστερά (Sumar στην Ισπανία, Μελανσόν στη Γαλλία, Verdi – Sinistra στην Ιταλία) έχει φέρει θετικά αποτελέσματα.

Συμπρόεδροι των Πράσινων – Οικολογία αναδείχθηκαν η δημοσιογράφος Βασιλική Γραμματικογιάννη και ο πρόεδρος του Πράσινου Ινστιτούτου, Ηλίας Γιαννίρης.