Εβδομάδα των παθών για τον Κυριάκο σας, εβδομάδα ευθύνης για τον προοδευτικό κόσμο της χώρας. Έτσι το λέω, για να παριστάνω την κομ-ιλ-φο. Έχω πάρει σβάρνα το Κολωνάκι, με ύφος, και ψάχνω να βρω τις δεξιές καρακάξες να τις προπηλακίσω. Καλέ έχουν εξαφανιστεί! Ούτε στην Πατριάρχου Ιωακείμ δεν ξεμυτάνε. Στο DaCapo, καμιά. Στο Φίλιον, μόνο το Κίνημά μας. Τάχα κάνει κρύο και δεν κυκλοφορούν.

Ακόμη δεν ήρθε η Παρασκευή, κι έχουν κλειστεί όλες στα σπίτια τους. Μοιρολογάνε τον Κυριάκο. Φοβούνται την εξέγερση του λαού. Τους ακυρώθηκαν τα αποκριάτικα τραπέζια στην Βίσση και τον Αργυρό. Πάνε τα γλέντια κι οι χαρές και τότε που με κορόιδευαν για τον Πρόεδρο. Μέχρι οι λαϊκές την Παρασκευή δεν θα ανοίξουν πάγκους. Θα είναι όλοι στο Σύνταγμα.

Καλά κάνετε και φοβάστε σακαφιόρες. Που αμοληθήκατε και βρίζετε τις μάνες. Νεκρόφιλες μοιρολογίστρες; Ο λακές του Πικραμμένου; Που να σας ξεραθούν τα χέρια την ώρα που τα γράφετε. Μαραγκιασμένες ψυχές, δεν θα σας πετύχω; Για όλα θα μαρτυρήσετε.

Την έκανε κι ο γιος του Εφιάλτη. Πήγε στην Αμερική. Για ιατρικούς λόγους λέει. Ε ναι. Δεν έχει μείνει μονάδα υγείας στη χώρα. Αχ Γιώργο Γεννηματά. Τι να θυμηθώ; Όχι σε κάθε χωριό, σε κάθε σπίτι ήταν το ΕΣΥ. Αυτά πρέπει να ξαναφτιάξουμε. Ανοικοδόμηση εκ θεμελίων χρειάζεται η χώρα μετά το πέρασμα του Εφιάλτη. Ακούς Οδυσσέα; Συμμαζέψου σε παρακαλώ πολύ μη σε φάει το μαύρο φίδι.

Πήγε αυτός εκεί για «προσωπικούς λόγους» κι άφησε πίσω του τα δύο σκυλιά του να αλυχτάνε. Έχει κι αυτός τα προβλήματά του, δε λέω. Ούτε εδώ μπορεί να σταθεί, ούτε εκεί του δίνει κανείς σημασία. Από θριαμβευτής του Κογκρέσου ζητιάνος στον ποδόγυρο της Μελάνια. Sic transit gloria mundi. Τα μαθα εγώ από τη φίλη μου τη Χέδερ, που ξέρει απέξω κι ανακατωτά την Κ Street. 600 χιλιάρικα θα την πληρώσουμε την BGR Group για να φτιάξει τα μούτρα του Κυριάκου. Μα τι να σου κάνουν ο Τέρνερ και ο Γουέλς βρε ανεπρόκοπε, που πήγες εσύ και κήρυξες μόνος σου τον πόλεμο στον Πούτιν; Τι να πρωτοκάνουν με τους τεμενάδες που έκανες στον γέρο ανοϊκό; Εδώ ο καροτοκέφαλος δεν δίνει σημασία στον Καναδά, θα γυρίσει να κοιτάξει εσένα; Που σε βρίζει και η μισή ομογένεια; Δεν στέλνεις καλύτερα τη συνονόματη στη Μελάνια; Καλύτερα θα τα καταφέρει.

Κυριάκο, χρυσό μου, παραιτήσου μόνος σου μπας και γλιτώσεις τον διασυρμό. Εγώ αυτό σε συμβουλεύω ως μεγαλύτερη. Πάρε και την οικονόμο σου, πάρε και τους Σκέρτσους και πήγαινε να αποσυρθείς. Όπου θες. Γράψε κι εσύ ένα βιβλίο σαν το κασελάκι. Πάρε ένα δεύτερο πτυχίο, σαν τον άλλον τον ανεκδιήγητο τον Τσίπρα. Άσε και τη συνονόματή μου ελεύθερη να κάνει τη ζωή της η γυναίκα, που πρέπει και να σε ανέχεται!

Τα γράφω αυτά και παράλληλα τι σκέφτηκα; Για «προσωπικούς λόγους» είχε πάει και η οικονόμος στη Ν. Υόρκη κάποτε και μας γύρισε με την άμισθη αγκαλιά. Βρε πώς το συνδύασα τώρα; Δεκαπενθήμερο του μέλιτος. Αμερικάνικο όνειρο σου λέει. Πλήρωνε εσύ καημένε ελληνικέ λαέ. Κι ακόμη πληρώνεις.

Τουλάχιστον θα γλιτώσουμε την Κίνα, που τις πληρώσαμε όλες μαζί, και την σύζυγο Αδώνιδος. Τέρμα αυτά τώρα, μαλώνουν οι Τραμπικοί. Δεν θα μάθουν άλλα αρχαία ελληνικά τα κινέζικα σκυλάκια, σώνει. Βάλανε στη μαύρη λίστα και το Ίδρυμα Λασκαρίδη, που το χει η Λίνα στα ώπα ώπα και το ζηλεύανε. Για σχέσεις με την Κίνα. Λινάκι, τρέχα να μαζέψεις τον Κομφούκιο που πήγες και τον φέρμαρες στη μέση μέση στην αρχαία αγορά. Πάει και η ΔΙΑΝΕΟΣΙΣ, πάει και το Φόρουμ των Δελφών. Ωιμέ, πού θα μιλάει τώρα η Αδειλίνη; Το φόρουμ αυτό ήτο μια κάποια λύσις.

Με πήρε και η Φωφώ τηλέφωνο σκασμένη. Τ’ άκουσες τι πήγε και είπε η δικιά σου στη χαροκαμένη μάνα; Ότι θυσίασε τα παιδιά της για να φτιάξουν τα τρένα. Καλά, ντιπ μυαλό δεν έχει αυτή; Τίποτα δε νογάει; Είναι και λαρισαία η Φωφώ, τα λέει νόστιμα. Αχ βρε Φωφώ, της λέω, δεν το ξέρεις; Η Λίνα δεν έχει συναισθήματα. Πώς να ξεχωρίσει τι πρέπει να πει κάθε φορά; Της λένε μια ατάκα και την αμολάει παντού. Δεν θυμάσαι το πούσι; Δεν θυμάσαι την υποκριτική τέχνη; Τώρα τελευταία δεν την αφήνει η άμισθη ρούπι, μην και της ξεφύγει πάλι καμιά αμολητή και τρέχουνε.

Πάντως μου άρεσε αυτό που είπαν οι χαροκαμένοι γονείς για την κατάστασή της. Μια κουβέντα ήταν, το κουτί της Πανδώρας. Δεν ήξεραν την κατάστασή της… Μωρέ και να μην ξέρεις την κατάσταση της, όλοι ξέρουν ότι είναι των καταστάσεων.

Η Υπουργός δεν έχει συναισθήματα, μόνο κόμπλεξ έχει. Και νεύρα. Πωπω πολλά νεύρα τελευταία. Πού να τη βλέπατε στη Βουλή πώς έκανε με το δικό μας κορίτσι, τη Νάγια. Την στρίμωξε η Νάγια. Πού να τη βλέπατε, κούκλα και διαβασμένη. Η άλλη τα γνωστά: η κακή δασκάλα με τη στέκα και τη βίτσα. Αν μπορούσε στη Βουλή, θα τους έβαζε όλους τιμωρία. Εκτός από τη φίλη της τη Ζωή. Ναι καλέ, την εθνική μας εισαγγελέα, που τη νομίζετε και αντισυστημική. Για δείτε κάτι μέλια στη Βουλή που χουν οι δυο τους και θα καταλάβετε.

Κάνει την αφεντιλίνα παντού. Και βέβαια χωρίς στυλ. Λες και διατάζει ο Σπύρος Καλογήρου. Ωιμέ! Εμείς δείξαμε τι σημαίνει πραγματική κακία στο ΠΑΣΟΚ. Με στυλ και χάρη. Τότε με την Τζόαν Κόλινς στη Δυναστεία. Όλες οι δεξιές πήγαν να μιμηθούν τότε την Αλέξις. Αλλά εμείς οι σοσιαλίστριες ήμασταν με την Κρυστλ. Σήμερα οι δεξιές, άστα, ούτε φτηνές απομιμήσεις. Εκτός από τη Μελάνια. Αυτή διδάσκει στυλ. Το στυλ ήθελα να γίνω χήρα τα φερε αλλιώς η μοίρα.

Έγραψε και η άλλη για τη μόδα στον Παρθενώνα και το Βρετανικό. Η σοφή της Πάρου. Νομίζει ότι ξέρει. Πώς να σε πάρουν στα σοβαρά αν σε λένε Πέπη, Σάκη, Τούλα; Και κυρίως, αν είσαι κολλητή του Λιγνάδη;

Μου τηλεφώνησε και πάλι η φίλη μου η Γεωργία από την Πύλο! Βρε καημό, δεν μπορεί να τα πιστέψει αυτά που ακούει. Μου είπε τα καμώματα της άλλης στη Σπάρτη. Αυτή δεν ήταν επίσκεψη. Αυτή ήταν έλεγχος της Τασσώς Καββαδία στις φυλακές της Λάσκαρη! Τα ίδια και εκεί. Τσιρίδες και βρισιές. Τηλεφώνησα αμέσως στη φίλη μου την Λουκία, παλιά σπαρτιατική οικογένεια. Μου είπε ότι οι φωνές ακούστηκαν μέχρι τον Μυστρά. Τα τσακάλια τρόμαξαν, οι αετοί κρύφτηκαν. Έκανε πάλι τις δικές της λες και παίζουν στις Σπυριδούλες. Θέλει και άλλο μουσείο στη Σπάρτη. Καινούργιο. Εδώ το προηγούμενο δεν έχει βρει από πού θα το χρηματοδοτήσει, μου θέλει και καινούριο.

Δεν κατάλαβε ακόμη ο κόσμος ότι όσες φοβούνται, τρομοκρατούν. Αχ καημένη Λίνα, τώρα που κυνηγάνε οι Αμερικάνοι το woke, πού θα σε κρύψει εσένα ο Κυριάκος στον επόμενο ανασχηματισμό; Μήπως να κάνει λίγο πέρα η άμισθη γιατί σας βλέπουνε; Μέχρι στην ομογένεια έφτασε η χάρη σας, κι όχι μια και δύο φορές. Να την προσέχεις την πρέσβειρα εκεί, σου κάνει τη φίλη, αλλά είναι φίδι κολοβό. Σου κλεισε ένα ραντεβού να χεις να κοκορεύεσαι -τι ραντεβού δηλαδή, στο χωλ τις είδανε- και νομίζεις ότι θα σε στηρίξει. Με την πρώτη ευκαιρία θα σε δώσει, καημένη.

Στα δικά μας τώρα. Φεύγει η κοντή με το γατί. Στο καλό! Να μας αδειάσεις τη γωνιά, να αφήσεις το Κολωνάκι μας ήσυχο. Να πας εκεί στα Μεταξουργεία, στο Γκάζι και στο Ρουφ. Να πίνεις καφέ στον Παπαγάλο, με όλους τους ρουφιάνους. Πρόεδρος ινφλουένσερ, πορτατίφ του Μητσοτάκη. Μεγάλη επιτυχία. Μπήκε στο Μέγαρο, μάζεψε και δυο γάτες και έβαζε πλυντήριο. Ούτε σε αυτό δεν είχε ταλέντο, γαργιασμένα τα βγαζε τα ρούχα. Και φίλη όλου του καθεστώτος. Στέκα και άμισθο κουνάβι, κολλητές.

Εγώ αν και εγγονή δικαστικού, τους δικαστικούς δεν τους αντέχω. Από την εποχή του Κόκκινου, τότε με τα γουνάκια. Αναφυλαξία με πιάνει με την Αδειλίνη. Κι όταν δω τον ψηλό τον παναθηναϊκάκια να πίνει καφέ στην πλατεία. Αν δω γουνάκι συφιλιάζομαι. Τραύμα. Από τότε που καθόμασταν και βλέπαμε το Ειδικό Δικαστήριο σε βάρος του Αντρέα. Και μετά κουμπώναμε τα λεξοτανίλ με τον Ευάγγελο το απόγευμα στο Κανάλι 29. Που αντί να δικάζουν το σόι του Μητσοτάκη ολόκληρο, μέχρι δισέγγονα, δικάζαν τον ηγέτη μας. Ας όψονται αυτοί οι άχρηστοι οι φλωράκηδες. Για μένα άξιος κριτής είναι μονάχα ο Θεός. Και δικαστής ο Τερτσέτης.

Βγήκε και ο πρόεδρος με τα κρίνα. Έβγαλε ανακοίνωση. Δεν ήταν ανακοίνωση αυτό, ήταν τα άπαντα του Βίκτωρος Ουγκό! Αν ήταν ομιλία θα την εκφωνούσε μόνον ο Κάστρο! Όσο πιο λίγα έχεις κάνει, τόσο πιο πολλά λες. Σαν βιογραφικό του Κυρανάκη ένα πράγμα.

Χάσαμε και το χαλίκι του στέμματος! Παραίτηση το είπανε. Τι να κάνει κι αυτός ο Αντώνης, δεν τα προφταίνει όλα. Κλαίει και οδύρεται τώρα το πρώην πετράδι. Νόμιζε ότι την προστάτευε η Υπουργός και η άλλη η συμβουλατορας η θυγάτηρ Εισαγγελεως. Να προσέχετε πού δείχνετε εμπιστοσύνη κορίτσια, σήμερα είστε κι αύριο άλλος είναι στη θέση σας…

Χτες βράδυ σκιάχτηκα! Ξύπνησα μέσα στην νύχτα με ιδρώτα και φωνάζοντας. Η κοπέλα τρόμαξε και μου έφερε ένα Campari με σόδα να ηρεμήσω. Είδα ότι μιλούσα στο τηλέφωνο και κόπηκε η γραμμή. Μιλούσα με την Τιτίκα, τη φίλη μου στην Χάρητος. Έφαγε τη γραμμή ένα κουνάβι. Τη ροκάνιζε ώρες. Παρακολουθούν ακόμη, αυτό σήμαινε το όνειρο. Πήρα τον Πρόεδρο αμέσως και του είπα να μην ρίξει τους τόνους στον ανένδοτο. Να μην ακούει τον φλώρο τον Οδυσσέα. Όσοι φοβούνται τρομοκρατούν, Πρόεδρε! Αισθάνονται την ανάσα μας στον σβέρκο τους!

Και τι σβέρκος; Σαν του Κουασιμόδου στην Παναγία των Παρισίων. Άντε, την Παρασκευή θα σημάνουν οι καμπάνες. Να σας δω όλες εκεί. Θα μας συντροφεύει η ψυχή του Αντρέα!