Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Δήμου; Ποιες οι προτεραιότητες των συνδυασμών; Υπάρχει μπερλουσκονισμός στον Πειραιά; Το tvxs.gr ρώτησε πέντε υποψήφιους δημάρχους και αναζητά τις δημοφιλέστερες απαντήσεις.

 
Απαντούν (αλφαβητικά):
Θανάσης Διαβολάκης (Ανταρσία στο Λιμάνι)
Θοδωρής Δρίτσας (Το Λιμάνι της Αγωνίας)
Γιάννης Μώραλης (Πειραιάς Νικητής)
Ελπίδα Παντελάκη (Λαϊκή Συσπείρωση)
*Ερωτήσεις απεστάλησαν και στον Βασίλη Μιχαλολιάκο (Μας ενώνει ο Πειραιάς) αλλά δεν ανταποκρίθηκε
 
Άκου τι είπαν στην Θεσσαλονίκη
 
Ποιο είναι το σημαντικότερο πρόβλημα του Δήμου;
 
Θανάσης Διαβολάκης:

 

Θοδωρής Δρίτσας:

 

Γιάννης Μώραλης:
H ανεργία. Κάθε σπίτι στον Πειραιά έχει και έναν άνεργο. Γι’ αυτό έχει τοποθετηθεί ψηλά στην ατζέντα μας και ως επόμενη δημοτική αρχή σκοπεύουμε ο Πειραιάς να έχει μια θέση εργασίας για κάθε Πειραιώτη. Για να το πετύχουμε πιστεύουμε ότι ο Πειραιάς πρέπει να κοιτάξει και πάλι προς τη θάλασσα. Να αξιοποιήσουμε με λίγα λόγια την ναυτιλία, την κρουαζιέρα, τον ναυταθλητισμό δημιουργώντας θέσεις εργασίας και να μετατρέψουμε τον Πειραιά σε πρώτο λιμάνι της Ευρώπης.
 
Ελπίδα Παντελάκη:
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Πειραϊκού λαού είναι η ανεργία, η φτώχεια, τα λουκέτα στους μικροεπαγγελματίες. Όσον αφορά τον Δήμο έχουμε ουσιαστική χρεωκοπία. Η χρηματοδότηση από το κράτος (ΚΑΠ) είναι 16 εκατ. ενώ η μισθοδοσία μόνο του υπαλληλικού προσωπικού είναι 22 εκατ. Το γεγονός ότι δεν έχουν καταρρεύσει οι δομές, οφείλεται στην υπερφορολόγηση του κόσμου, (χαράτσια, τέλη), προκειμένου να καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό. Ο Δήμος έχει 131 εκατ. χρέος, (προέρχεται κυρίως από ασφαλιστικές εισφορές που οφείλει το κράτος). Την ίδια στιγμή 180 εκατ. οφείλει το κράτος στο Δήμο από ήδη παρακρατηθέντες πόρους που δεν του αποδόθηκαν. Τα κόμματα και οι παρατάξεις στην ΚΕΔΕ των κ.κ. Μιχαλολιάκου και Δρίτσα έχουν συμφωνήσει για κούρεμα του 80% της παραπάνω οφειλής. Προτείνουμε να συνυπολογιστούν τα χρέη του Δήμου με τις οφειλές του κράτους σ’ αυτόν. Το κράτος οφείλει να εγγυηθεί τη μισθοδοσία του προσωπικού, το σύνολο των λειτουργιών και δομών του Δήμου.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Πειραιά;
 
Πέντε προτεραιότητες για έναν καλύτερο Πειραιά;

Θανάσης Διαβολάκης:
 

Θοδωρής Δρίτσας:
 

Γιάννης Μώραλης:
Ο Πειραιάς Διεθνές Ναυτιλιακό Κέντρο που δημιουργεί θέσεις εργασίας. Εκτεταμένο πρόγραμμα αστικών αναπλάσεων για να αλλάξουμε την εικόνα της πόλης και να βελτιώσουμε την καθημερινότητα των πολιτών. Ζωντανεύουμε με τις γειτονιές της πόλης με τη δημιουργία νέων χώρων για τα παιδιά, αθλητικών υποδομών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων σε κάθε γειτονιά της πόλης. Δημιουργούμε εκτεταμένο δίκτυο κοινωνικής πολιτικής και προστασίας σε όσους έχουν ανάγκη. Διατηρούμε τον δημόσιο χαρακτήρα του λιμανιού. 
 
Ελπίδα Παντελάκη:
Μείωση ανταποδοτικών τελών στο 50% για κατοικία και μικροεπιχειρήσεις, κατάργηση τελών για τους ανέργους και μικρούς επαγγελματίες, με ταυτόχρονη αύξησή τους στις μεγάλες επιχειρήσεις. Πάγωμα κατασχέσεων, πλειστηριασμών.
 
Στήριξη εργαζόμενων του Δήμου, που τρομοκρατούνται και εκβιάζονται από την εκάστοτε διοίκηση αλλά και τις νέες ρυθμίσεις για τη λεγόμενη αξιολόγηση, που στοχεύει στις απολύσεις προσωπικού, προκειμένου να αντικατασταθούν από ανακυκλώσιμους με ολιγόμηνες συμβάσεις και αμοιβές μικρότερες των 400 ευρώ και την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. 
 
Αντιπαράθεση στο αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο που μετατρέπει τους δήμους σε επιχειρήσεις, στερεί την κρατική χρηματοδότηση, οδηγώντας στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, την φορομπηξία, και την ιδιωτικοποίηση δομών και λειτουργιών, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση των υπηρεσιών και την μετατροπή τους σε ανταποδοτικές.
 
Διεκδίκηση εθνικών και ευρωπαϊκών (ΕΣΠΑ) πόρων για έργα εξυπηρέτησης των αναγκών της λαϊκής οικογένειας κόντρα στην «επιλεξιμότητα» που προκαθορίζει ποια έργα θα γίνουν, απαγορεύοντας στους δήμους να θέσουν προτεραιότητες (π.χ. έργα αντιπλημμυρικής – αντισεισμικής προστασίας, κοινωνική πρόνοια).
 
Διαφύλαξη των ελεύθερων χώρων που έχουν απομείνει και αποτελούν στόχο μεγάλων συμφερόντων και απόδοσή τους στο λαό για χώρους πρασίνου, άθλησης, περιπάτου και αναψυχής, με δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης και δωρεάν χρήσης όποιων υποδομών υπάρχουν ή δημιουργηθούν.

Ποιες θεωρείτε εσείς προτεραιότητες;
 
Ποια ευρωπαϊκή πόλη αποτελεί πρότυπο;
 
Θανάσης Διαβολάκης:

 

Θοδωρής Δρίτσας:

 

Γιάννης Μώραλης:
Θα σας έλεγα το Ρότερνταμ, την Βαρκελώνη αλλά και το Λονδίνο με την έννοια έχει καταστεί Διεθνές Ναυτιλιακό Κέντρο. Κάτι που είναι και δικός μας στόχος για τον Πειραιά.
 
Ελπίδα Παντελάκη:
Η κατάσταση στον Δήμο δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη από τις γενικότερες εξελίξεις στην οικονομία και την εφαρμοζόμενη πολιτική. Η κατάσταση στον Πειραιά δεν είναι διαφορετική από ότι επικρατεί στο σύνολο της χώρας. Είναι αναγκαίος ένας άλλος δρόμος ανάπτυξης, που τα μέσα παραγωγής θα ανήκουν στους εργαζόμενους, η παραγωγή και η κατανομή θα σχεδιάζεται με βάση τις ανάγκες τους και όχι τα κέρδη των επιχειρηματιών. Ένας τέτοιος δρόμος μπορεί να απαλλάξει το λαό από τα βάσανά του και να δημιουργήσει συνθήκες ευημερίας σε όλη τη χώρα. Με αυτήν την έννοια πρότυπο αποτελεί μια πόλη, σε μια χώρα που στο επίκεντρο θα βρίσκονται οι ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας  του λαού. Γι’ αυτό εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικροεπαγγελματίες να πάρουν την ζωή τους στα, χέρια τους και να φτιάξουν την χώρα και την πόλη πρότυπο που καθορίζεται από τις δικές τους ανάγκες.

Ποια ευρωπαϊκή πόλη θεωρείτε πρότυπο;
 
Υποψηφιότητα Μώραλη: «Μπερλουσκονισμός» στον Πειραιά;
 
Θανάσης Διαβολάκης:
 

Θοδωρής Δρίτσας:
 

Γιάννης Μώραλης:
Επιτρέψτε μου να πω ότι είναι αστεία πράγματα. Σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης για την πατρίδα μας και τον Πειραιά, βλέπω δυναμικούς και πετυχημένους επιχειρηματίες, να μπαίνουν μπροστά, από τη θέση του δημοτικού συμβούλου. Και το κάνουν με ανιδιοτέλεια και με πραγματική αγάπη για μια πόλη στην οποία έχουν προσφέρει πάρα πολλά. Και θέλουν να προσφέρουν ακόμη περισσότερα.
 
Ελπίδα Παντελάκη:
Το ψηφοδέλτιο του κ.Μώραλη αποτελεί μία ακόμη έκφραση των μεγάλων συμφερόντων, που κερδίζουν από την κατάργηση των συγκροτημένων εργασιακών δικαιωμάτων, των συλλογικών συμβάσεων, τις μειώσεις μισθών και τη μαζική ανεργία.
 
Προσπαθεί να μας πείσει ότι θα βρει χρηματοδότηση από δωρητές και ευεργέτες όταν όλοι αυτοί μόνο παίρνουν από το λαό.
 
Τάζει φιλανθρωπίες όταν αυτές είναι από τον ιδρώτα και το αίμα του λαού.
 
Διαφωνούμε με τον όρο «Μπερλουσκονισμός», γιατί αποπροσανατολίζει, αποδίδοντας σε «μίγματα» διαχείρισης, πρόσωπα ή μερίδες του κεφαλαίου τα προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός, καλλιεργώντας αυταπάτες για μια άλλη καλύτερη διαχείρισή του.
 
Η συγκεκριμένη «υπερκομματική και ανεξάρτητη» υποψηφιότητα στελεχώνεται και στηρίζεται από δοκιμασμένα στην αντιλαϊκή πολιτική στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Εκφράζει την επιλογή επιχειρηματιών να παρακάμψουν το πολιτικό προσωπικό και να αναλάβουν οι ίδιοι την υπεράσπιση των επιχειρηματικών τους συμφερόντων.
 
Γι’ αυτό λέμε ότι ο εκμεταλλευόμενος δεν μπορεί να ψηφίζει τον δυνάστη και εκμεταλλευτή του, ότι ο εργάτης, ο εργαζόμενος δεν μπορεί να ψηφίζει τον εργοδότη του.

Υποψηφιότητα Μώραλη: «Μπερλουσκονισμός» στον Πειραιά;
 
Γιατί να σας ψηφίσω;
 
Θανάσης Διαβολάκης:

 

Θοδωρής Δρίτσας:

 

Γιάννης Μώραλης:

Για να σπάσει το κομματικό κατεστημένο που διοικεί σήμερα τον Πειραιά, με κλειστά οικογενειακά συστήματα και αυταρχισμό. Ο Πειραιάς δεν μπορεί να είναι κομματικό λάφυρο εξουσίας στα χέρια κανενός πολιτικού. Απέναντι στον παλαιοκομματισμό του κ. Μιχαλολιάκου, εμείς προτάσσουμε την ανανέωση, καθώς το 60% των υποψηφίων θέτουν υποψηφιότητα για πρώτη φορά και μια ομάδα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, που τους ενώνει, όμως, η ανιδιοτελής προσφορά και η αγάπη για την πόλη μας.  
 
Ελπίδα Παντελάκη:

Είμαστε το μοναδικό ψηφοδέλτιο που βρίσκεται στην αντίπερα όχθη από τη σημερινή βαρβαρότητα. Το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ. Οι θέσεις και οι προτάσεις μας, οι αγώνες μας, αποτελούν εγγύηση ότι δεν μπορούν να μας βάλουν «στο χέρι». Με το λαό πρωταγωνιστή και όχι θεατή, θα διεκδικήσουμε «ανάσες» επιβίωσης και ανακούφισης για το σήμερα και μαζί του θα αγωνιστούμε για να ανοίξει ο δρόμος, που μπορεί να τον απαλλάξει από τα βάσανά του και να δημιουργήσει συνθήκες ευημερίας για όλους.
 
Οι άλλοι συνδυασμοί διαφωνούν μόνο στους τρόπους υλοποίησης της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ, με πιο χαρακτηριστικό το παράδειγμα του λιμανιού, για το ποια μορφή ιδιωτικοποίησης θα επιλεγεί. Ανταγωνίζονται στο ποια τμήματα του κεφαλαίου θα ωφεληθούν από την πολιτική τους. Λένε ψέματα ότι μπορεί να ασκήσουν φιλολαϊκή πολιτική όταν «πίνουν νερό» στο όνομα της ΕΕ και της ανταγωνιστικότητας.