Οι ραγδαίες εξελίξεις με την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά από το υπουργείο Εξωτερικών φαίνεται πως είχαν μια ακόμη σημαντική πτυχή. Αυτή είχε να κάνει με την εκτίμηση εκ μέρους του κυρίου Κοτζιά πως έμεινε ακάλυπτος απέναντι στις κατηγορίες που απήυθυνε προς το πρόσωπό του ο Πάνος Καμμένος κατά τη διάρκεια του χθεσινού  υπουργικού συμβουλίου για «κακοδιαχείριση» στο ζήτημα των μυστικών κονδυλίων του υπουργείο Εξωτερικών.

Μάλιστα, σύμφωνα με συνεργάτες του μέχρι πρότινος υπουργού Εξωτερικών, ο κ.Κοτζιάς έχει ζητήσει επίμονα από τον πρωθυπουργό, κ.Αλέξη Τσίπρα, να ισχύει ο ίδιος νόμος που εφαρμόζεται για το υπουργείο Εξωτερικών, και για όλα τα υπόλοιπα υπουργεία που στον προϋπολογισμό τους έχουν «απόρρητα κονδύλια». Ένα από τα υπουργεία που επίσης έχουν «μυστικά κονδύλια», είναι το υπουργείο Αμύνης. Ο Νίκος Κοτζιάς επανέφερε αυτή την πρότασή του και χτες, κατά τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου. Σύμφωνα με κύκλους του πρώην υπουργού Εξωτερικών, αυτό προκάλεσε την επίθεση του κ.Καμμένου στο πρόσωπο του κ.Κοτζιά.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πηγές του περιβάλλοντος του κ. Κοτζιά έκαναν λόγο για άμεση ανάληψη πρωτοβουλίας εκ μέρους του προκειμένου να σχηματιστεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία, προκειμένου η Βουλή να ψηφίσει νόμο, με τον οποίο θα αποκτήσει την αρμοδιότητα να ελέγχει τα ονομαζόμενα «μυστικά κονδύλια» όλων των υπουργείων.

Οι ίδιες πηγές σημείωναν πως μέχρι σήμερα, από τον δημοκρατικό έλεγχο του Κοινοβουλίου περνάνε τα «απόρρητα κονδύλια» μόνον του υπουργείου Εξωτερικών, βάσει νόμου που αυτοβούλως προώθησε ο κ.Κοτζιάς και ψηφίστηκε από τη Βουλή στην αρχή του 2017.

Παρέθεταν δε σχετική τοποθέτηση του Νίκου Κοτζιά από τη συγκεκριμένη συνεδρίαση:

«(…) Τώρα, σχετικά με τα απόρρητα. Είναι μια τολμηρή πράξη. Άκουσα την πρόταση που λέει να ορίσουμε έναν δικαστικό, τον Γενικό Γραμματέα και τον Πρόεδρο της Βουλής. Προσέξτε να δείτε, ο Γενικός Γραμματέας –ο υπηρεσιακός, δεν μιλάμε για πολιτικό, αυτός είναι ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου- είναι αυτός που διαχειρίζεται και ελέγχει τις δαπάνες από τα απόρρητα. Δεν μπορεί να είναι και αυτός που αποφασίζει.

Δεύτερον, ο δικαστικός να έρθει και στο Υπουργείο. Έρχονται οι δικαστικοί. Αλλά το νόημα του νόμου δεν είναι να ορίσω κάποιον παραπάνω στο Υπουργείο. Αν χρειαστεί, να βάλουμε και δέκα. Το νόημα του νόμου είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει τίποτα που να είναι μυστικό από τη Βουλή. Δεν υπάρχει καμία πολιτική ενέργεια που να μπορεί να αποκλείσει κανείς από τα δικαιώματα της Βουλής.

Κατά συνέπεια, πρέπει η Βουλή να τα βλέπει. Δεν είναι θέμα να τα βλέπει ένας πρόεδρος δικαστηρίου. Η Βουλή πρέπει να τα βλέπει.

Πώς να τα βλέπει; Συνεννοηθήκαμε με τον Πρόεδρο της Βουλής, ένα εξαιρετικό Βουλευτή και κοινοβουλευτικό άντρα, και φέραμε τη συγκεκριμένη τροποποίηση. Να το βλέπει η Επιτροπή, να μην το μοιράζεται, να το διαβάζει εκεί, να αποφασίζει, να πηγαίνουν πίσω στο Υπουργείο Εξωτερικών επιτόπου.

Έχει δίκιο ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας ότι πρέπει να διασφαλίζουμε τα ζητήματα της διαφάνειας, αλλά στους εκπροσώπους των κομμάτων, που είμαι πεπεισμένος ότι με ευθύνη τα κόμματα θα τους διορίσουν ή θα τους προτείνουν για αυτήν την Επιτροπή, γιατί να έχω εγώ λιγότερη εμπιστοσύνη από ό,τι έχω στους διοικητικούς υπαλλήλους που βλέπουν τις απόρρητες δαπάνες; Δεν εμπιστεύομαι την ελληνική Βουλή λιγότερο από το ελληνικό Δημόσιο. Αυτή είναι η άποψή μας και για αυτήν τη διαφάνεια συζητάμε (…)».