Aπό το 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» διατύπωνε την άποψη ότι στο άρθρο 86 περί ευθύνης υπουργών δεν περιλαμβάνονται τα αδικήματα της δωροδοκίας ή της διακίνησης μαύρου χρήματος και ως εκ τούτου δεν παραγράφονται.

Ads

Αυτό ήταν και ένα επίμαχο σημείο, όπου βάσισαν την επιχειρηματολογία τους πολλά κορυφαία στελέχη της  ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, που επέμεναν ότι τα συγκεκριμένα αδικήματα πυο απορρέουν από το σκάνδαλο Novartis έχουν παραγραφεί, τη στιγμή μάλιστα που η εισαγγελική έρευνα είναι ακόμη σε εξέλιξη.

Στο εν λόγω άρθρο ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, διαχώριζε τις εσφαλμένες ή επιβλαβείς επιλογές που γίνονται με πολιτικά κριτήρια, χωρίς ποινικό δόλο και χωρίς προσωπικό όφελος από τα άθλια φαινόμενα της δωροδοκίας και της διακίνησης μαύρου χρήματος, που πρέπει να διωχθούν ποινικά χωρίς την παρεμπόδιση του άρθρου 86 του Συντάγματος.

image

Ads

Με το συγκεκριμένο άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» ο Ε. Βενιζέλος δικαιώνει και την Εισαγγελία Διαφθοράς αλλά και τη Βουλή, στο ότι η συγκεκριμένη κατηγορία δεν έχει παραγραφεί και δεν υπάγεται στο άρθρο 86.

image

Πιο συγκεκριμένα, το συγκεκριμένο απόσπασμα ο Ε. Βενιζέλος σημείωνε:

«Άλλωστε η εφαρμογή του άρθρου 86 του Συντάγματος έχει πλέον εμπλουτιστεί από το νέο δεδομένο της ποινικής μεταχείρισης της διακίνησης μαύρου  χρήματος, που δεν εμπίπτει στα χρονικά όρια του άρθρου 86 εφόσον διασώζεται το προϊόν εγκλήματος. Αυτό είναι μια ευκαιρία να συμφωνήσουμε ευρύτερα στο δημόσιο διάλογο ότι είναι άλλο εσφαλμένες η και επιβλαβείς επιλογές, που γίνονται με πολιτικά κριτήρια, αλλά χωρίς ποινικό δόλο  και χωρίς προσωπικό όφελος, και άλλο τα άθλια φαινόμενα της δωροδοκίας ή της διακίνησης μαύρου χρήματος, η ποινική αντιμετώπιση των οποίων δεν παρεμποδίζεται από το άρθρο 86 του Συντάγματος, όπως και αν αυτό ερμηνευτεί».

Και ο Φορτσάκης κατά της παραγραφής

Από τη μεριά του, και ο καθηγητής της Νομικής και βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ Θεόδωρος Φορτσάκης με άρθρο του στην «Καθημερινή» του Μάρτιο του 2018, εξέφραζε άποψη εκ διαμέτρου αντίθετη  προς τη θέση της ΝΔ στο θέμα των διώξεων τους και το ζήτημα της παραγραφής των αδικημάτων.

Ο  κ. Φορτσάκης σημειώνει στο άρθρο του ότι για πράξεις όπως δωροληψία η εκβίαση αποκλειστικά αρμόδια είναι ποινική δικαιοσύνη, «βάζοντας τέλος στην αδικαιολόγητη προνομιακή αντιμετώπιση».

Μεταξύ άλλων ο βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ επισημαίνει:

«Τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της εφαρμογής του άρθρου 86 είναι οδυνηρά. Η σημερινή συγκυρία δεν συγχωρεί πλέον καμιά χρονοτριβή. Γι’ αυτό οφείλει ο νομοθέτης, εν αναμονή βαθύτερης συνταγματικής μεταρρύθμισης, να αναλάβει αμελλητί, διακομματικά, πρωτοβουλία αυθεντικής ερμηνείας του νόμου.

Ετσι, με την έκφραση «κατά την άσκηση των καθηκόντων του» θα νοούνται εφεξής μόνο πράξεις μέλους της κυβέρνησης και υφυπουργού που αφορούν «αυτή καθαυτή» την εκτέλεση των καθηκόντων του, όπως η απιστία ή η παράβαση καθήκοντος. Ρητά θα διευκρινιστεί ότι για λοιπές πράξεις που απλώς σχετίζονται με τα καθήκοντα, π.χ. η δωροληψία ή η εκβίαση, αποκλειστικά αρμόδια είναι η «κοινή» τακτική ποινική δικαιοσύνη, βάζοντας τέλος στην αδικαιολόγητη προνομιακή αντιμετώπιση. Ακόμη και αν θεωρηθεί ότι η άκρως περιοριστική αυτή νομοθετική ερμηνεία «ακουμπά» το συνταγματικό όριο, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να την αγνοήσει η δικαστική εξουσία. Και πάντως, ας αναλάβει η τελευταία μια τέτοια ευθύνη».

image

Ο Θεόδωρος Φορτσάκης παράλληλα αναφέρει:

«Η υιοθέτηση αυτής της ορθής αυθεντικής ερμηνείας θα επιτρέψει την αποτελεσματικότερη λειτουργία του θεσμού, οδηγώντας σε άμεση εκτόνωση της σωρευμένης κοινωνικής κατακραυγής. Αποτελεί το πρώτο γενναίο μέτρο σε μια εκστρατεία περιορισμού προνομίων πολιτικών προσώπων και αντιμετώπισης σημαντικών παθογενειών του θεσμικού πολιτικού συστήματος, που αποτελούν εστία δημοκρατικής δυσλειτουργίας. Θα επανέλθω γι’ αυτά».

image

Και καταλήγει:

«Το πολιτικό προσωπικό καλείται να συνειδητοποιήσει ότι οι ιμάντες μεταφοράς των κοινωνικών αιτημάτων προς το πολιτειακό σύστημα, ώστε αυτά να ληφθούν υπόψη και ενδεχομένως ικανοποιηθούν, έχουν διαρραγεί. Η διαιώνιση της αναντιστοιχίας κοινωνικού υποδομήματος και πολιτικού υπερδομήματος τελικώς θα διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για τη δημοκρατία. Ας αφυπνισθούμε, πριν είναι αργά»!