Στο Μαξίμου δεν πιστεύουν ότι ο Αντώνης Σαμαράς διεκδικεί πολιτικό ρόλο, ούτε πολιτικό χώρο. Πολύ περισσότερο, δε, δεν πιστεύουν ότι θέλει να αμφισβητήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πιστεύουν όμως πια ότι κινείται βάσει συγκεκριμένου σχεδίου ιδεολογικής αναμέτρησης με τον πρωθυπουργό – είτε επειδή διεκδικεί την αναγνώριση του εγγυητή της «δεξιάς ψυχής» της παράταξης, είτε επειδή κουβαλά και προσωπικές πολιτικές πικρίες.

Η οξεία διαφοροποίηση Σαμαρά στο θέμα της νομιμοποίησης των εργαζομένων μεταναστών ήταν το τρίτο βήμα σε μια σταθερή πορεία κλιμάκωσης, καθώς είχαν προηγηθεί οι, επίσης ηχηρές, ενστάσεις του στην ελληνοτουρκική προσέγγιση και στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Αυτή η τελευταία του παρέμβαση όμως ανεβάζει επίπεδο στην εσωτερική αντιπαράθεση καθώς, για πρώτη φορά, αξίωσε ανάκληση της κυβερνητικής απόφασης και φρόντισε να επισφραγίσει την δυσαρέσκειά του με την απουσία του από την αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής, κατά την ομιλία Μητσοτάκη στην ψήφιση του προϋπολογισμού.

Διαβάστε: Τροπολογία Καιρίδη για μετανάστες / Σε «τεντωμένο σχοινί» η κυβέρνηση με φόντο το «αντάρτικο» Σαμαρά

Σε άμεσο χρόνο, το Μαξίμου θα επιχειρήσει να υπερβεί τον σκόπελο του μεταναστευτικού με την κομματική πειθαρχία, από την οποία βεβαίως εξαιρείται ο πρώην πρωθυπουργός.

Πρακτικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει τον Αντώνη Σαμαρά «υπεράνω κόμματος» όπως περίπου είχε κάνει και ο Κώστας Καραμανλής με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.

Με την απόφαση για κομματική πειθαρχία ο πρωθυπουργός υπηρετεί δύο στόχους:

Αφενός συσπειρώνει τους βουλευτές της ΝΔ απέναντι στην ονομαστική ψηφοφορία που θεωρείται δεδομένο πως θα ζητήσει η αντιπολίτευση και, αφετέρου, αποκόβει και απομονώνει τον Αντώνη Σαμαρά εντός ΝΔ.

Το γεγονός ότι πρώτοι οι Αδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης, πολιτικά «παιδιά» του Σαμαρά, όχι μόνον δήλωσαν ότι θα ψηφίσουν αλλά στήριξαν και δημόσια την τροπολογία δείχνει ήδη τον πρώην πρωθυπουργό αποκομμένο από τα πιο ισχυρά εσωκομματικά του ερείσματα.

Η στάση των δύο υπουργών προεξοφλεί, κατά τις εκτιμήσεις του Μαξίμου, και εκείνη των λοιπών «σαμαρικών» βουλευτών.

Θεωρείται απίθανο βουλευτές όπως ο Θάνος Πλεύρης, ο Κώστας Κυρανάκης, ο Κώστας Καραγκούνης, ο Νότης Μηταράκης ή ο Ανδρέας Κατσανιώτης να μην υπερψηφίσουν την τροπολογία και να ρισκάρουν την διαγραφή τους, παρ’ ότι αρκετοί εξ αυτών έχουν δηλώσει ακόμη και δημόσια την αντίθεσή τους με το περιεχόμενό της.

Διαβάστε: Πλεύρης / Έκπτωση της πολιτικής μας η τροπολογία για τους μετανάστες – Σωστές οι ενστάσεις Σαμαρά

Είναι αλήθεια ωστόσο πως η δυσφορία για την τροπολογία υπερβαίνει κατά πολύ τον σκληρό πυρήνα της «σαμαρικής» ομάδας. Αρκετοί είναι οι βουλευτές που θεωρούν την, υπό προϋποθέσεις έστω, νομιμοποίηση της εργασίας των μεταναστών ως παρέκκλιση από ταυτοτικές θέσεις της Νέας Δημοκρατίας, όπως την θεωρούν και κίνηση υψηλού εκλογικού ρίσκου καθώς πάει κόντρα στο αίσθημα σημαντικού τμήματος των ψηφοφόρων του κόμματος. Και, συνολικά, βλέπουν τις φιλελεύθερου προσανατολισμού πρωτοβουλίες Μητσοτάκη ως κινήσεις που αλλοιώνουν την ταυτότητα του κόμματος.

Υπάρχουν επίσης βουλευτές που στις κατ΄ιδίαν συζητήσεις τους βάζουν και θέμα ασυνέπειας, επισημαίνοντας ότι προεκλογικά η ΝΔ δεν είχε εξαγγείλει τέτοια ρύθμιση. Όσοι διατυπώνουν αυτές τις απόψεις χρεώνουν την τροπολογία στον Δημήτρη Καιρίδη, στην πράξη όμως αυτό που κάνουν είναι να χτυπούν τον υπουργό Μετανάστευσης για να μην χτυπήσουν το Μαξίμου. Στην πραγματικότητα, άλλωστε, και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι ο Δημήτρης Καιρίδης σε καμία περίπτωση δεν κινήθηκε αυτόνομα αλλά σε πλήρη συντονισμό με το πρωθυπουργικό επιτελείο.

Η εσωτερική κριτική, πάντως, αποκρούεται από την κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι η τροπολογία δεν ακουμπά τον πυρήνα του μεταναστευτικού αλλά αντιμετωπίζει το πρακτικό ζήτημα της έλλειψης εργαζομένων. Η δυσφορία όμως για την στάση Σαμαρά δεν κρύβεται, ενώ η βασική εκτίμηση πια στο Μαξίμου είναι πως δεν θα είναι η τελευταία φορά που «χτυπά» ο πρώην πρωθυπουργός.