Δεύτερη δικάσιμος σήμερα, ανήμερα της δεύτερης επετείου της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, με την Μάγδα Φύσσα, μητέρα του δολοφονημένου Παύλου, να είναι η πρώτη μάρτυρας που κατέθεσε.

Στους δρόμους γύρω από το Εφετείο πραγματοποιήθηκε από τις 8μιση το πρωί αντιφασιστικό συλλαλητήριο με κεντρικό σύνθημα «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους Ναζί».

Διαβάστε επίσης:

• Επεισόδια Μάγδας Φύσσα – Γιάννη Λαγού στη δίκη: «Μου κάνει ερωτήσεις ο δολοφόνος του παιδιού μου»
• Δίκη Χρυσής Αυγής: Η φράση της Προέδρου που προκάλεσε αίσθηση
• Ναζιστικός χαιρετισμός Κωνσταντίνου Πλεύρη μέσα στη δικαστική αίθουσα…ξανά
• Ναζιστικός χαιρετισμός Πλεύρη: Το Twitter του «κατεβάζει» το χέρι

Το «παρών» έδωσε στην αίθουσα ο Γιάννης Λαγός, ενώ απών ήταν ο Ηλίας Κασιδιάρης. Δεν υπήρχαν στην αίθουσα άλλοι οπαδοί ή στελέχη της Χρυσής Αυγής.

Πριν την έναρξη της δίκης κατατέθηκε αίτημα από την πολιτική αγωγή το Δικαστήριο να επιτρέψει την τηλεοπτική κάλυψη της δίκης, εφόσον συμφωνούν Εισαγγελέας και διάδικοι. Το αίτημα απορρίφθηκε από το Δικαστήριο.

Η κατάθεση της Μάγδας Φύσσα, όπως ενημερώνει το Golden Dawn Watch 

Πρ: Ελάτε, η κυρία μάρτυρας. Η κυρία Φύσσα.
Μάγδα Φύσσα: [προσέρχεται και κάθεται]

Πρ: Πέστε μας τι ξέρετε για αύτη την υπόθεση
Μάγδα: Τι ξέρω γι’ αυτή την υπόθεση; Του παιδιού μου εννοείται ε; Για τον Παύλο να μιλήσω.

Η τελευταία μέρα

Είμαι η μητέρα του, ονομάζομαι Μάγδα, και ο Παύλος είναι γιός μου. Θα ξεκινήσω από τις 17/9/2013, που είδα για τελευταία φορά το παιδί μου, στις 5μιση το απόγευμα, χαιρετηθήκαμε, θα πήγαινε να δει ένα φίλο του με την κοπέλα του, τη Χρύσα, να πιούνε καφέ, και συγκεκριμένα, στο Δούλβαρη, και μετά θα πήγαιναν να δούνε μπάλα κι επειδή ακριβώς δε θα βρισκόμασταν το βράδυ, θα ήμουν στο σπίτι της κόρης μου, χαιρετηθήκαμε και είπαμε θα τα πούμε το πρωί. Φύγανε τα παιδιά, έφυγα και εγώ και πήγα στην κόρη μου. Τίποτα δεν προμήνυε το μεγάλο κακό που μας βρήκε. Γύρω στις 2 η ώρα, δεν μπορώ να θυμηθώ, χτυπάει το τηλέφωνο της κόρης μου και είναι ο κουνιάδος της που ζητάει να να ανοίξει την πόρτα, μαζί με το μπαμπά της. Σηκωθήκαμε απάνω, ξέροντας ότι κάτι κακό έχει γίνει αλλά δε γνωρίζαμε τίποτα.

Δεν μπορεί εκείνη την ώρα να έρθει ο κουνιάδος και ο μπαμπάς της στο σπίτι. Ανοίγουμε την πόρτα και αντικρίζω δύο ανθρώπους, και ειδικά τον πατέρα του, ένα ωχρό πλάσμα που δεν έβρισκε λόγια όχι να μας πει αλλά προσπαθούσε να πει άλλα. Τον ρώτησα «τι συμβαίνει, τι έχει γίνει και ποιος είναι» και μου είπε ότι δεν έχει γίνει κάτι κακό, απλά ο Παύλος χτύπησε και σε θέλει στο νοσοκομείο». Και φυσικά και δεν το πίστεψα, γιατί ξέρω πολύ καλά τον Παύλο, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να με ανησυχήσει αν ήταν κάτι απλό. Φυσικά και φεύγω, ρωτούσα επίμονα τι συμβαίνει, αν είναι στην εντατική, αν είναι κάπου, πώς χτύπησε, κανείς δε μου απαντούσε, μου έλεγε ότι τίποτα δεν έχει.

Φτάσαμε στο νοσοκομείο, πάρα πολύς κόσμος, συγγενείς, φίλοι, αλλά όλοι, κανείς δεν έλεγε τίποτα, μπήκα τρέχοντας στο νοσοκομείο, ρωτάω να μου πουν τι συμβαίνει. Βλέπω έναν γιατρό, άλλη μία γιατρό, τους ρωτούσα επίμονα και καταλαβαίνω ότι έχει γίνει κάτι πολύ κακό, αλλά πόσο κακό δεν ήξερα. Τους πίεσα πάρα πολύ για να μου πουν. Κάποια στιγμή ο γιατρός μου έδωσε ένα χάπι και με πήρε στο γραφείο και μου είπε ότι ο Παύλος δε ζει, ότι τον δολοφόνησαν και ότι τον δολοφόνησε η Χρυσή Αυγή και ότι το δολοφόνο τον πιάσανε. Του είπα «προσπαθήσατε να τον σώσετε;». Μου λέει ότι δεν γινόταν τίποτα, ήταν επαγγελματικό το χτύπημα, οι μαχαιριές ήταν επαγγελματικές. Εκεί χάθηκαν όλα. Ξαφνικά ανοίγει η γη.

Με όσο κουράγιο είχα ζήτησα να πάω να τον δω και τον είδαμε στο νεκροτομείο. Τον είχαν πάει εκεί, πήγα και προσπάθησα να τον ζεστάνω, του ζήταγα να πέσουμε πάνω του και να σηκωθεί. Δεν ήταν φοβισμένος, δεν ήταν ταλαιπωρημένος, κοιμόταν, αφού κοιμάται να τον ξυπνήσουμε. Δυστυχώς ήταν νεκρός. Και εκεί αρχίζει ο εφιάλτης. Πώς να συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις το παιδί σου, από τη μια στιγμή στην άλλη;

Έξω ήταν όλα τα παιδιά, συγγενείς, φίλοι, όλοι εκεί, κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε από το νοσοκομείο και πήγαμε σπίτι και ξεκίνησε η όλη διαδικασία, γι’ αυτά που έπρεπε να γίνουν. Μαζί μας μένει και η Χρύσα, η κοπέλα του Παύλου. Και ξεκινάμε να αρχίσουμε να συλλέγουμε πληροφορίες πώς έγινε και πώς βρέθηκε η ΧΑ στο Κερατσίνι, κι εκεί αρχίζει να μας εξιστορεί τα γεγονότα, κάποια που έζησε η ίδια και ένα άλλο κομμάτι, οι πληροφορίες, ήταν από το Μελαχροινόπουλο, που ήταν αυτόπτης μάρτυρας και χτυπημένος και μας είπε ότι ενώ ήπιαν καφέ στον Δούλβαρη[…] 

Η νύχτα της δολοφονίας 

Η Χρύσα μάς τα είπε. Σας λέω τι μας είπε η Χρύσα. Είχαν ήδη κλείσει για τη μπάλα, ότι δε θα βρίσκανε [θέσεις], περνώντας Τσαλδάρη και Κεφαλληνίας, γνωρίζοντας ότι εκεί είναι το «Κοράλλι», ρωτήσανε αν υπάρχουν θέσεις και τους είπαν «ναι, υπάρχουν» και κλείσανε τις θέσεις, αλλά ήταν νωρίς και κάνανε μια βόλτα. Και όταν ήρθε η ώρα για την μπάλα πήγαν. Και πήγαν οι 3 τους, η Χρύσα, ο Γιώργος και ο Παύλος, στη διάρκεια όμως και στο δεύτερο ημίχρονο πήγαν και άλλα παιδιά, τα οποία στο σύνολο ήταν, αν δεν κάνω λάθος, έντεκα. Μας είπε η Χρύσα ότι μέσα στο μαγαζί υπήρχαν δύο τύποι που φορούσαν παντελόνια παραλλαγής και τις μπλούζες της ΧΑ ανάποδα, οι οποίοι με το που τους είδαν έδειξαν να δυσανασχετούν. Στην πορεία μάθαμε ότι ήταν ο Άγγος και ο Μιχάλαρος.

Στην πορεία πήγαν και ο Ξυπόλυτος, ο Παύλος Σεϊρλής, ο Κοντονικόλας, ένα κορίτσι, το όνομά της Λίνα, στο σύνολο νομίζω ότι ήταν 11 παιδιά. Υπήρχε μια κινητικότητα στους τύπους που ήταν μέσα, Άγγος και Μιχάλαρος, ήταν κι άλλος ένας που ήταν ο Τσαλίκης, στην οποία δεν έδωσαν σημασία, αλλά υπήρχε κινητικότητα. Τα παιδιά είδαν την μπάλα και πάνε να βγουν για να φύγουν κι εκεί βλέπουν, που έχουν αφήσει τα αυτοκίνητά τους, ότι ήδη έχει βγει έξω ο Μιχάλαρος και ο Άγγος και ο Τσαλίκης και στην πλευρά που είναι τα αυτοκίνητα και απέναντι έχουν μαζευτεί γύρω στα 5-6 άτομα που δείχνουν κακές προθέσεις.

Φτάνοντας στην γωνία Τσαλδάρη και Κεφαλληνίας βλέπουν ένα ολόκληρο κομβόι που προηγείτο ένα αυτοκίνητο, μηχανές και άλλο αυτοκίνητο, το πρώτο ήταν του Ρουπακιά. Ήδη έχει φύγει ένα παιδί, ο Χρήστος. Σταματάει ο Ρουπακιάς και ρωτάει τον Παύλο ποια είναι η Κεφαλληνίας. Από εκεί, ήδη έχουν συγκεντρωθεί, από τα 5 άτομα που ήταν, έχουν ήδη συγκεντρωθεί πάνω από 30 άτομα, 40, δεν ξέρουμε τον αριθμό. Ωστόσο έχει έρθει η αστυνομία, έχει έρθει η ΔΙΑΣ, έχουν έρθει δύο μηχανές, όταν τα παιδιά ήταν στο μαγαζί, που ήταν Παύλου Μελά και Κεφαλληνίας σταματημένες.

Φτάνοντας στην γωνία Τσαλδάρη και Κεφαλληνίας έρχονται άλλες δύο μηχανές και γίνονται 4. Φτάνοντας στο σημείο αυτό, στη γωνία, τα παιδιά, ήδη έχει έρθει όλο το τάγμα, και αρχίζουν τις βρισιές και φυσικά κρατάνε ρόπαλα, λοστούς, φαίνονται εχθρικοί, έχουν έρθει με σκοπό να τρομοκρατήσουν. Αποφασίζουν τα παιδιά να περάσουν απέναντι και να πάνε στο σπίτι. Βλέποντας όμως όλο αυτό είπαν στα κορίτισα «πηγαίνετε σπίτι, πάμε να πάρουμε τσιγάρα και ερχόμαστε στο σπίτι», μέχρι να σταματήσουν και να μπορέσουν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους. Αφού περνάνε την Κεφαλληνίας και είναι στο πεζοδρόμιο της Τσαλδάρη,μεκεί αρχίσζουν να βρίζουν οι από εκεί που είχαν μαζευτεί, να τους φωνάζουν «κότες πού πάτε», με αυτό το βηματισμό τον τρομοκρατικό που έχουν, ένα τάγμα ολοκληρο να χτυπάει τα πόδια του, να βρίζει, να φωνάζει. Με αποτέλεσμα να βάλει όλους τους φίλους του μπροστά ο Παύλος και να πει «τώρα τρέχουμε». 

Ο Παύλος όμως δεν έτρεξε, έμεινε πίσω και φτάνοντας στην Ξάνθου και Τσαλδάρη τον προλαβαίνουν και αρχίζουν να περνάνε το διάζωμα να χτυπάνε, να φεύγουν και να εναλλάσσεται αυτό, εγκλωβίζοντας τον Παύλο εκεί, πηγαίνοντας ανάποδα, με πολύ ήρεμες κινήσεις και γρήγορες και σε κατάσταση ήρεμη, ωστόσο τα κύματα πηγαινοερχόντουσαν. Την ώρα που βλέπει ο δολοφόνος στο σημείο, μπαίνει ανάμεσα και αγκαλιάζει τον Παύλο και τον μαχαιρώνει. Το άλλο κομμάτι είναι της Χρύσας, που το πρώτο πράγμα που κάνει είναι που μένει στους αστυνομικούς, ήταν τέσσερις μηχανές, οχτώ αστυνομικοί με βαρύ οπλισμό. Τους παρακάλαγε να πάνε στο σημείο που χτυπάγανε τον Παύλο και της έλεγαν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να πάμε και δε θα γίνει κάτι. Τους τράβαγε στην κυριολεξία.

Όταν κάποιος συγκινήθηκε, δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος, και την ακολούθησε, είχε ήδη γίνει η δολοφονία. Φτάνοντας εκεί έχει γίνει η δολοφονία και αντί να πάνε να βρούνε τον δολοφόνο και να τον πιάσουν, βάζουν χειροπέδες στον Παύλο και εκεί σηκώνει την μπλούζα και τους λέει «με μαχαίρωσε, θα μου βάλεις και χειροπέδες;» και φωνάζει στο δολοφόνο, ο οποίος ήδη είχε μπει στο αυτοκίνητό του, «με μαχαίρωσες και φεύγεις» και εκεί συγκινήθηκε η κοπέλα και είπε «όχι και μαχαίρια».

Η αστυνομία και ο δολοφόνος Ρουπακιάς 

Ωστόσο Κεφαλληνίας και Τσαλδάρη, δεν ξέρω αν ήταν ενημερωμένο, υπάρχει ένα όχημα της αστυνομίας, οπότε βλέπει το συμβάν και σταματάει το αυτοκίνητο του δολοφόνου για να μη φύγει, γιατί αντιλαμβάνεται ότι κάτι έχει γίνει, επειδή πηγαίνει ανάποδα. Βγαίνουν έξω ο αστυνομικός με το όχημα ρωτάει τι συμβαίνει βλέπει τον Παύλο κάτω, είναι εκείνος που συλλαμβάνει τον Ρουπακιά, τον δολοφόνο…

Είναι, λοιπόν, το παιδί που του βάζει τις χειροπέδες και παίρνει και το αποδεικτικό στοιχείο από κάτω, το μαχαίρι, και το βάζει σε μία σακούλα και τον πάει στο ΑΤ, που ήταν τότε στο Κερατσίνι και μέσα στο αυτοκίνητο τους λέει «εντάξει, ρε παιδιά, δικός σας είμαι».

Και δεν καταλαβαίνουν τα παιδιά και λένε: «τι; αστυνομικός είσαι;». «Όχι» λέει «της ΧΑ», τα παιδιά φωνάζουν, «τι σχέση έχουμε εμείς με αυτά», και τον πάνε στο ΑΤ και φεύγουν και τον βάζουν σε ένα δωμάτιο. Ταυτόχρονα με το που γίνεται η δολοφονία εξαφανίζονται ως δια μαγείας 40-60 άτομα και δεν συνέλαβαν κανέναν, έγινε μια δολοφονία μπροστά τους και αυτοί πέρασαν χειροπέδες στα παιδιά που είχε πει ο Παύλος «τρέξτε». Και τους πάνε στο Τμήμα που είναι και ο δολοφόνος. Τα παιδιά, όμως, δεν ξέρουν ότι έχει δολοφονηθεί ο Παύλος. Και στο ίδιο κρατητήριο έχουν τα δικά μας τα παιδιά μαζί με το δολοφόνο.

Εκεί μαθαίνουν τα παιδιά ότι ο Παύλος υπέκυψε, ωστόσο ο δολοφόνος είναι στο κρατητήριο με το τηλέφωνο και μιλάει κανονικότατα. Την ώρα που μαθαίνουν τα παιδιά ότι ο Παύλος υπέκυψε και αρχίζουν και χτυπιούνται και χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, εκεί ζητάει να τον βγάλουν από εκεί γιατί φοβήθηκε. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν όμως ότι είναι ο δολοφόνος του Παύλου, δεν τον έχουν δει, δεν τον ξέρουν, και ένας αστυνομικός ανοίγει την πόρτα και του λέει «πήγαινε μόνος σου στον τρίτο να κάτσεις σε ένα γραφείο.
Και έτσι έγινε, φτάνοντας στον τρίτο κάθεται μόνος του. Και μπαίνοντας εκεί, στο σημείο της δολοφονίας, έχουν φύγει για το Κρατικό, εκεί υπάρχουν δύο κορίτσια που έχουν γυρίσει από το φροντιστήριό τους και έχουν δει όλο το περιστατικό.

Όταν φτάνει εκεί, λοιπόν, η αστυνομία και ζητάει μάρτυρες, τα παιδιά αυτά είχαν το θάρρος και για την ηλικία τους να πάνε να καταθέσουν ό,τι είδαν. Φτάνουν στο αστυνομικό τμήμα και ανεβαίνοντας για να καταθέσουν βλέπουν το δολοφόνο έξω να κάθεται και ήταν αυτά που ειδοποίησαν τον διοικητή και είπαν ότι αυτός είναι ο δολοφόνος, και έτσι τον μάζεψαν από εκεί.

Το κομμάτι της βραδιάς είναι αυτό, από πληροφορίες από τη Χρύσα και τον Μελαχροινόπουλο. Από εκεί, πολλά τα πράγματα που πρέπει να διαχειριστούμε. Είναι η απώλεια, ο τρόπος, ότι ένα ολόκληρο τάγμα έφτασε από τη Νίκαια στο Κερατσίνι με σκοπό να σκοτώσει. Αποδεικνύεται αυτό από όλα τα στοιχεία. Και σκότωσε.

Θα μπορούσαν οι 8 αστυνομικοί να είχαν αποτρέψει τη δολοφονία. Δεν έκαναν απολύτως τίποτα. Όχι μόνο δεν απέτρεψαν, ήρθαν εδώ μάρτυρες και το μόνο που ακούσαμε ήταν ότι δεν είχαν δικαίωμα, δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι.

Παρότι υπήρξε εκεί ο ένας με βαρύ οπλισμό, που σημαίνει δεν τον έχει για πλάκα, αλλά δεν τους ζήτησε κανείς κάτι που να είναι αντίθετο στα καθήκοντά τους. Ένα πολύ απλό πράγμα θα μπορούσαν να κάνουν. Μια ασπίδα, να φύγουν τα παιδιά. Αυτό που μου αφήνει η αστυνομία εκείνο το βράδυ, είναι ότι η ΧΑ και οι αστυνομικοί που βρισκόντουσαν το βράδυ εκεί, ήταν ένα και το ίδιο.

Γιατί έγιναν στόχος ο Παύλος και η παρέα του…

Εκ των υστέρων, λοιπόν, και μαθαίνοντας, γιατί και εμείς δεν γνωρίζαμε πολλά πράγματα από τη ΧΑ, και από πού άλλωστε να το ξέρουμε, όταν η τηλεόραση το μόνο που έκανε ήταν να τους φτάχνει το προφίλ τους; Ούτε και με τη δολοφονία του Λουκμάν γνωρίζαμε τι είχε γίνει, παρόλο που έγινε από τους ίδιους. Μάθαμε ότι υπάρχει αυτή η οργάνωση. Το ξέραμε, μπήκαν και στη Βουλή, και από τα μηνύματα είναι ολοφάνερο, και από το χρόνο που έγιναν και από τα τηλεφωνήματα και την άρση του απορρήτου που έγινε, εκεί βρέθηκαν όλα, το πώς συνδέεται και το πώς έφτασαν τόσο γρήγορα στο «Κοράλι». Οι Καζαντζόγλου, Πατέλης, Λαγός. SMS ο Πατέλης, «όλοι τώρα στην τοπική».

Φυσικά και τον ξέρανε και ήξερε πολύ κόσμο, λόγω της δραστηριότητας που είχε ως μουσικός, που ήταν αλληλέγγυος και ένας ενεργός πολίτης. Ένας άνθρωπος κανονικός, αντιφασίστας, αντιρατσιστής, αλληλέγγυος απέναντι στον αδικημένο, σε οτιδήποτε είχε να κάνει με όλους αυτούς τους πονεμένους ανθρώπους.

Αυτές οι δραστηριότητές του τους ενοχλούσαν. Γιατί ήταν ακριβώς αντίθετος από αυτούς.

Προφανώς ήταν στόχος από πριν. Δεν έγινε εκείνη την ώρα. Οπότε τον είδαν εκεί, ειδοποιήθηκαν και αμέσως έφτασαν στο σημείο. Η ταχύτητα είναι το θέμα πως έφτασε ένα ολόκληρο τάγμα μέσα σε 10 λεπτά, πως συγκεντρώθηκε εκεί, έχει σημασία στην οργάνωση γι’ αυτό τη λέμε εγκληματική οργάνωση. Υπάρχει ιεραρχία, στρατιωτική δομή, εκπαίδευση, είναι όλα αυτά φανερά, με στοιχεία όχι λόγια. Αυτά βέβαια πριν τη δολοφονία δεν τα γνωρίζαμε.

Έχω ακούσει ναι, τηλεφωνικές συνομιλίες που βγήκαν μετά τις συλλήψεις. Ο Δεβελέκος το λέει ότι «το ψάχναμε το μπαστάρδι, τώρα θα τραγουδάει στον παράδεισο». Ο Αποστόλου λέει ότι τον ψάχνανε, ότι ήταν στόχος και αν δεν κάνω λάθος ο Αποστόλου μιλάει με μία κυρία και λέει  «ναι ήταν, γιατί ο δολοφόνος εκπαιδεύτηκε για αυτό ήταν εκπαιδευμένος».

Η διάπλαση του σώματος του Παύλου, και γενικότερα, δεν υπήρχε περίπτωση να τον λυγίσει κανείς. Το ήξεραν. Γι’ αυτό πήγε ο Ρουπακιάς. Συγκεκριμένα πήγε για το λόγο αυτό, πήγε ολόκληρο τάγμα, ήταν τουλάχσιτον 30-40. Μπορεί και 50, δεν το γνωρίζουμε, γιατί δεν έγινε καμία σύλληψη εκείνο το βράδυ, και όσοι κατηγορούμενοι βρεθήκαν εδώ, ήταν από την άρση απορρήτου. Θέλω να πω ότι ήταν και στόχος, και με σχέδιο, και αυτό μόνο μία εγκληματική οργάνωση θα μπορούσε να το καταφέρει. Πηγαίνοντας εκεί, με τους μισούς να είναι μια μεγάλη ομάδα στο απέναντι πεζοδόρμιο, να βρίζουν, να φωνάζουν, να ποδοπατούν, να προκαλούν τρόμο, ομάδες οι οποίες φεύγανε δύο-τρεις μαζί και πηγαίνανε, χτυπάγανε, φεύγανε πήγαιναν άλλοι.

Κάτω δεν τον ρίξανε, και το σχέδιο ήταν βέβαια ο Ρουπακιάς να πάει να δολοφονήσει, να δολοφονήσει ήρεμα, αφού έκανε τον γύρο, και το θύμα γνώρισε, έκανε το γύρο, πάει ανάποδα, και εκεί που γινόντουσαν τα χτυπήματα, ερχόντουσαν άλλοι και φεύγανε, του ανοίγουν το δρόμο, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο, μαχαιρώνει και φεύγει. Είναι καθαρά οργανωμένο σχέδιο. Και αυτό είναι ένα σχέδιο που είναι από την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Η οποία την περίοδο εκείνη ήταν και κοινοβουλευτικό κόμμα.

Ποιος ήταν ο Παύλος

Η μουσική ήταν η μεγάλη του αγάπη. Όμως λόγω της οικογενειακής οικονομικής κατάστασης ήταν αδύνατο να ασχοληθεί με αυτό και έπρεπε να ασχοληθεί με άλλα επαγγέλματα για τα προς το ζην. Έχει δουλέψει σε πολλές δουλειές, ήταν 34 χρονών όταν δολοφονήθηκε. Σήμερα θα ήταν 43 αλλά δεν τον αφήσανε να ζήσει. Έκανε πολλές δουλειές και δεν είχε πρόβλημα να δουλέψει σε οτιδήποτε, αρκεί να έχει τα προς το ζην του και να καλύπτει τη μεγάλη του αγάπη, τη μουσική.

Σε όλα αυτά τα χρόνια έχει δουλέψει και ηλεκτρολόγος, και σε μηχανουργείο, και στα καράβια, στις επισκευές. Αρκετά χρόνια, και τα τελευταία χρόνια, η δουλειά του ήταν στον καλλιτεχνικό χώρο, Διοργάνωνε συναυλίες, έκανε συναυλίες, στην ουσία με αυτό.

Τα τραγούδια του είχαν και αντιφασιστικό χαρακτήρα. Όπως το «γάμα τους», το «εκτός ελέγχου» που αναφέρεται και στον Γρηγορόπουλο και στον Τζουλιάνι, στην Ιταλία που τον δολοφόνησαν.

Ήταν αντιφασίστας, αλληλέγγυος, βοηθούσε όπου μπορούσε και όπου χρειαζόταν, μεγάλο του όραμα να μπορέσει να κάνει πολυχώρο που θα μάζευε όλα τα παιδιά που, κατά κάποιο τρόπο, ήταν στο δρόμο, είχαν χάσει το δρόμο τους ή δεν μπροούσαν να αναταπεξέλθουν σε αυτά που ήθελαν να κάνουν. Γενικότερα ήταν ένας ενεργός πολίτης και ακτιβιστής.

Για τους κομμουνιστές συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, τον Λουκμάν, τους αλιεργάτες

Ήταν όλοι τους αντίθετοι με εκείνους, γι αυτός τους χτύπησαν. Η δολοφονική επίθεση στον Λουκμάν είναι ότι ήταν Πακιστανός, ήταν ρατσιστική. Η επίθεση στο ΠΑΜΕ ότι είναι αντίθετη με τους ίδιους, και ο ίδιος ο Λαγός λέει: «οι λακέδες της Ζώνης θα φύγουν», είναι η επίθεση στους αλιεργάτες που επίσης είναι μετανάστες και αυτοί εχθροί τους. Επίσης το χτύπημα στον Λαζάρου ήταν και αυτό, φυσιογνωμικά δεν τους άρεσε, πολύ απλά θεωρούσαν ότι είναι αντίθετος από αυτούς και τον σαπάκιασαν.

Είναι μία ναζιστική εγκληματική οργάνωση.

Για την ίδια

Σε αυτή την αίθουσα εδώ, ζήσαμε όλοι όσοι ήμασταν εδώ, ένα τάγμα εφόδου να έχει μπει μέσα ως κοινό και ακούσαμε και το «αίμα-τιμή-ΧΑ», απειλές, έχουμε ζήσει τα απίστευτα εδώ μέσα. Και τρομοκρατία, προσπαθήσαν να περάσουν χωρίς κανέναν έλεγχο και την αστυνομία να επιβάλλει την τάξη, η αστυνομία, αντιθέτως, εμάς κυνυγούσε. Εγώ προσωπικά έχω δεχτεί άπειρες απειλές. Σε ένα σημείο μας είχαν εξοντώσει εντελώς.

Και να έχω απέναντι μου ένα απόβρασμα της κοινωνίας που να μου λέει «πού είναι ο Παύλος τώρα;» και να δείχνει με το χέρι κάτω από το χώμα και να χαίρεται.
Όλοι το γνωρίζουνε γιατί είμαι εδώ, γιατί αφαιρέσαν τη ζωή του γιού μου με ανάξιο τρόπο, κάτι θρασύδειλα ανθρωπάκια που όταν καθίσαν στο εδώλιο δεν ανέφεραν τίποτα. Το μόνο που ξέρανε είναι να λιποθυμάνε και να λένε ψέματα.

Δεν σκοτώνουν οι αντιφασίστες, οι φασίστες σκοτώνουν. Και πάνω σε αυτό, τελειώνοντας ο φασισμός, να τελειώσει με τον τρόπο που εμείς ξέρουμε, και ο τρόπος είναι ο λόγος, κανένας άλλος.

* Η δίκη θα συνεχιστεί τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου με την κατάθεση του πατέρα, Παναγιώτη Φύσσα.