Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπαίνει στο 2024 πολιτικά κυρίαρχος αλλά και αντιμέτωπος με σοβαρές προκλήσεις. Το κεντρικό του στοίχημα και το ορόσημο της τακτικής του είναι οι ευρωεκλογές όπου ο ίδιος έχει ήδη βάλει τον πήχη ψηλά – κοντά στο ποσοστό που πήρε η Νέα Δημοκρατία στις εθνικές κάλπες του περασμένου Ιουνίου.

Βασικός του σύμμαχος στην επίτευξη αυτού του στόχου παραμένει η απουσία αξιόμαχης αντιπολίτευσης, με βάση τουλάχιστον και τις τελευταίες δημοσκοπήσεις του 2023. Η διάσπαση της Αριστεράς και ο κατακερματισμός των προοδευτικών δυνάμεων κρατά τον ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμωμένο, θέτει προσώρας εκτός μάχης τα στελέχη που δημιούργησαν την Νέα Αριστερά και φέρνει το ΠΑΣΟΚ σε θέση δεύτερου μεν αλλά ακόμη μικρού κόμματος.

Βασικός του αντίπαλος είναι η χαλαρή ψήφος των ευρωεκλογών και ο κίνδυνος να εκφραστεί χωρίς κόστος στην κάλπη η δυσφορία των πολιτών – είτε αυτή εκπορεύεται από την ακρίβεια, είτε από ζητήματα όπως η βία και το μεταναστευτικό – αφού δεν θα υπάρχει διακύβευμα διακυβέρνησης. Η πανευρωπαϊκή άνοδος της ακροδεξιάς αποτελεί επίσης παράλληλη απειλή που αξιολογείται από το Μαξίμου, καίτοι μέχρι στιγμής στην Ελλάδα δεν φαίνεται να συγκροτείται ενιαίος και ισχυρός πόλος στα δεξιά της ΝΔ.

Σ’ αυτό το σκηνικό ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης υιοθετεί τακτική διπλής στόχευσης: την ανάδειξη της ΝΔ ως της μοναδικής υπεύθυνης αλλά και τολμηρής, προωθητικής δύναμης. Βάζοντας σε τροχιά, από την αρχή κιόλας της χρονιάς, την «μεταρρυθμιστική μηχανή» θα επιδιώξει ευρύτερες συναινέσεις αλλά, ταυτόχρονα, και ρήξεις στο ιδεολογικό πεδίο θέλοντας να εμφανιστεί ως ο ηγέτης που διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα του μέλλοντος και «οδηγεί την χώρα μπροστά».

Το αφήγημα, άλλωστε, με το οποίο μπαίνει στην νέα χρονιά και στην κούρσα των ευρωεκλογών η ΝΔ λέει πως η «εποχή των κρίσεων» αποτελεί πια παρελθόν και, υπό την ηγεσία Μητσοτάκη η χώρα έχει ήδη περάσει στην «εποχή της προόδου».

Αυτό το αφήγημα υπηρετεί η απόφαση να ψηφιστούν με γρήγορους ρυθμούς στην Βουλή τα νομοσχέδια για την επιστολική ψήφο και τα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Το πρώτο αναμένεται να έχει γίνει νόμος του κράτους περί τα μέσα Ιανουαρίου για να ακολουθήσει το νομοσχέδιο Πιερρακάκη το αργότερο έως τις αρχές Φεβρουαρίου.

Στην ίδια τακτική εντάσσεται και η έμφαση που δίνει η κυβέρνηση στον νέο «δικαστικό χάρτη» και τον νέο «υγειονομικό χάρτη» – δύο νομοθετικές παρεμβάσεις που στοχεύουν στην αναδιάρθρωση της διοικητικής και λειτουργικής δομής της Δικαιοσύνης και της Υγείας και θα χρηματοδοτηθούν από τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης.

Μεγάλη και ανοιχτή εκκρεμότητα στην μεταρρυθμιστική ορμή της κυβέρνησης παραμένει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη να επαναβεβαιώνει μεν χθες ότι η ρύθμιση θα προχωρήσει αλλά να αφήνει και πάλι ανοιχτό τον χρόνο κατάθεσής του στην Βουλή. Οι αντιδράσεις εντός ΝΔ για το θέμα δεν έχουν καμφθεί, από το Μαξίμου ωστόσο πολλαπλασιάζονται τα μηνύματα ειδικά προς τους υπουργούς για «αυτονόητη» κομματική πειθαρχία.

Παρά, πάντως, τη μετατόπιση του βάρους στα μεγάλα θεσμικά ζητήματα και στην αντιμετώπιση των χρόνιων παθογενειών του κράτους, στην κυβέρνηση γνωρίζουν ότι η αχίλλειος πτέρνα της κυβέρνησης παραμένει η ακρίβεια. Εκεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξακολουθεί να ποντάρει στην εισοδηματική ενίσχυση που φέρνουν οι αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στις συντάξεις, ενώ προσβλέπει και στην νέα αύξηση του κατώτατου μισθού που θα γίνει την άνοιξη σε απόσταση αναπνοής από τις ευρωεκλογές.