Μετά από τρεις μόλις εβδομάδες της ΝΔ στην εξουσία, με το «φιλελεύθερο» περιτύλιγμα να έχει ήδη ξεχαστεί, είναι πλέον απολύτως σαφές πως αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα σε «μόνιμους» και «περιστασιακούς ενοίκους της εξουσίας», αλλά και πόσο «τρόμαξε» το πολιτικό κατεστημένο από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εκδηλώνει έναν ρεβανσισμό άλλων εποχών. 

Η σπουδή και η προετοιμασία για την παλινόρθωση του Κράτους της Δεξιάς φάνηκαν στο «ξεκαθάρισμα» των πρώτων ημερών σε διάφορες δημόσιες θέσεις και αποτυπώνεται απόλυτα στο τερατώδες νομοσχέδιο για το «επιτελικό κράτος», που θεσμοθετεί ένα υπερσυγκεντρωτικό μοντέλο απόλυτης εξουσίας γύρω από το Μαξίμου, επιφέρει την πλήρη κομματικοποίηση του κράτους, καταργεί κάθε ανεξάρτητη μορφή ελέγχου και δίνει τα «κλειδιά» στον πρωθυπουργό και τους κομματικούς εγκάθετους.

Στο σχεδιασμό που εκδηλώνεται άμεσα στους πρώτους μήνες διακυβέρνησης βρίσκεται μεταξύ άλλων το «φακέλωμα» των συνδικαλιστών και η επέκταση του «τρομονόμου» σε ακτιβιστικές δράσεις τύπου Ρουβίκωνα, τις οποίες χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για την συρρίκνωση ατομικών δικαιωμάτων και τις πολιτικές διώξεις όσων διαφωνούν. Στον αντίποδα, με επίκληση τις «επενδύσεις», προαναγγέλλονται νομοθετικές παρεμβάσεις στα μέτρα των επενδυτών, υπονομεύοντας την έννοια του δημόσιου συμφέροντος, της προστασίας του περιβάλλοντος ή της πολιτιστικής κληρονομιάς. Είναι οι δύο όψεις εργαλειοποίησης του δόγματος «νόμος και τάξη» για ισχυρούς και για αδύναμους.

Υπουργοί της κυβέρνησης δηλώνουν ανερυθρίαστα ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις δεν πρόκειται να κάμψουν τις προθέσεις τους και ότι η κοινοβουλευτική αυτοδυναμία  είναι πιο ισχυρή από τους δημοκρατικούς θεσμούς, τη διαφάνεια και τη νομοθεσία, μέχρι να αλλάξει και αυτή. Την ίδια ώρα, δημοσιεύματα «φωτογραφίζουν» τους πολιτικούς στόχους που θα βρεθούν στο επίκεντρο της απόπειρας ηθικής και ποινικής εξόντωσης ενώ έχει συχνά υπονοηθεί ότι οι πυλώνες του κράτους δικαίου θα υποχρεωθούν με συνοπτικές διαδικασίες να τεθούν στην υπηρεσία της «κυρίαρχης ιδεολογίας». 

Η ΝΔ έκανε σαφές από την πρώτη στιγμή ότι εγκαθιδρύει ένα σκληρό καθεστωτικό μοντέλο  θλιβερών εποχών, ελέγχου κάθε θεσμού και απόλυτης μιντιακής επιβολής στοχεύοντας να μονοπωλήσει την εξουσία για δεκαετίες. Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται ως ισχυρός πολιτικός πόλος να παίξει ένα ρόλο πολύ ευρύτερο από αυτόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να διαμορφώσει ένα μαζικό κύμα αντίστασης όλου του δημοκρατικού κόσμου. Οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν χρονοτριβή και η συγκυρία καθιστά πολυτέλεια τις εσωκομματικές έριδες και τις δεύτερες σκέψεις για τη διεύρυνση στον προοδευτικό χώρο.