«Δεν θα επιτρέψουμε να αλλάξει χρήση ο χώρος στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη. Τα σχέδια της Cosco ΟΠΛ δεν θα περάσουν, όπως δεν πέρασαν και άλλα προηγούμενων κυβερνήσεων» λέει στο Tvxs.gr o Σωτήρης Πουλικόγιαννης πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ν. Αττικής και Εργαζομένων Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας και μέλος της εκτελεστικής γραμματείας του ΠΑΜΕ. Μιλήσαμε λίγο πριν τη νέα 24ωρη απεργία των σωματείων που έχει κηρυχθεί για σήμερα Παρασκευή 4 του μήνα. Το νέο master plan της εταιρείας υπερψηφίστηκε, εκκρεμεί όμως η απόφαση για τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη μετά τις κινητοποιήσεις  δήμων και σωματείων αφού δεν προηγήθηκε καμία διαβούλευση.

Στο νέο master plan της εταιρείας έχει  αντιταχθεί και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Ναυπηγικής Βιομηχανίας. Όπως μας έλεγε σε προηγούμενο ρεπορτάζ μας ο πρόεδρος του συνδέσμου Βασίλης Κανακάκης «αν εγκριθεί ως έχει το νέο master plan του ΟΛΠ – Cosco, θα περάσει όλη η ναυπηγοεπισκευαστική του Περάματος στα χέρια της. Αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε 15 – 20 χιλιάδες ανέργους και σαν αντάλλαγμα θα μας δώσουν 15 θέσεις οδηγών». «Όντως οι θέσεις εργασίας που πρόκειται να δημιουργηθούν με την αλλαγή χρήσης  είναι ελάχιστες, παράλληλα πέραν των εκατοντάδων θέσεων που πρόκειται να χαθούν από την συρρίκνωση, χάνεται και η δυνατότητα να δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας αν υλοποιηθεί ο σχεδιασμός» λέει ο Σ. Πουλικόγιαννης.

Μπορεί εργοδότες και συνδικάτα να εκφράζουν φαινομενικά την ίδια αντίθεση που αφορά την αλλαγή της χρήσης της μισής ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης (Κερατσίνι – Δραπετσώνα ) όπως αυτή λειτουργούσε μέχρι σήμερα και η μετατροπή της σε car terminal, ωστόσο τα συνδικάτα διευκρινίζουν ότι δεν μπορούν να συμπορευθούν με τους εργοδότες σε κοινό μέτωπο καθώς εκείνοι βάζουν προϋποθέσεις που αφορούν το δικό τους συμφέρον. Αυτό μάλιστα αναδείχτηκε και στη συνάντηση που έγινε την περασμένη Δεύτερα μετά από πρωτοβουλία του δημάρχου Περάματος Γ. Λαγουδάκη να προσκαλέσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς.

«Οι εργοδότες βάζουν όρους που εμάς δεν μας αφορούν, έχουν σχέση αποκλειστικά με ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Εμείς θέλουμε μεν να μην αλλάξει η χρήση, αλλά απαιτούμε να κηρυχθεί άμεσα η υποχρεωτική η συλλογική σύμβαση εργασίας Ναυπηγοεπισκευαστικων εργασιών την οποία οι ίδιοι οι εργοδότες που την υπέγραψαν την καταστρατηγούν και την υπονομεύουν καθημερινά, απαιτούμε στους χώρους αυτούς να εφαρμόζονται τα μέτρα πρόληψης και προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων. Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή εργασία και όχι να μας παίρνουν με το τσουβάλι εργολάβοι σαν σε σύγχρονο σκλαβοπάζαρο. Διεκδικούμε υποδομές σε αυτούς τους χώρους όπως πυροσβεστικός σταθμός ιατρείο και ασθενοφόρο με μόνιμο ιατρό εργασίας. απαιτούμε να εφαρμοστεί σε όλους τους χώρους δουλειάςτο 7ωρο 5νθήμερο 35ωρο… Αγωνιζόμαστε κόντρα στην περιστολή δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών του χώρου δουλειάς. Για όλα αυτά είμαστε σε σύγκρουση και με τους εργολάβους και με τους εφοπλιστές και με την Cosco.»

Επιμένουν πως «…αν θέλει η Cosco ναυπηγείο πρέπει να προσλάβει το αναγκαίο για τη λειτουργία του ναυπηγείου εργατικό δυναμικό με σχέση μόνιμης και σταθερής εργασίας με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και όχι να στηρίξει τη λειτουργία του  ναυπηγείου στο ήδη υπάρχον καθεστώς των εργολαβιών και οι ίδιοι κανόνες να ισχύουν σε όλα τα ναυπηγεία μικρά μεγάλα. Πώς μπορείς να έχεις κοινό μέτωπο με ανθρώπους λογαριάζουν ως κόστος και ως εμπόδιο στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας τους τα στοιχειώδη μέτρα που προστατεύουν την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων. με αποτέλεσμα να έχουμε διαστήματα που μου συμβαίνει ένα ατύχημα τη μέρα» λέει ο Σ. Πουλικόγιαννης.

«Στο κομμάτι ποιος είναι ο εργοδότης δεν εμπλεκόμαστε. Στον αναπτυξιακό νόμο υπάρχει μια διάταξη που μιλάει για βιομηχανικές αναπτυξιακές ζώνες. Eμείς είμαστε δηλαδή οι οικονομικές ζώνες που θέλουν να αποστειρώσουν από δικαιώματα εργασιακά ολόκληρες περιοχές, να βάλουν σε γύψο τα σωματεία μας και τους αγώνες μας τις διεκδικήσεις μας να καταργήσουν τις κατακτήσεις μας. Εκεί εντάσσουν και το λιμάνι του Πειραιά όπως άλλωστε και άλλες περιοχές της χώρας. Εκεί μπορεί να ορίζονται με υπουργικές αποφάσεις τι θα ισχύει εκεί, αν θα γίνονται απεργίες κλπ. Εμείς το συνδέουμε Θέλουμε να έχουμε δουλειά να υπάρχουν συνδικαλιστικές ελευθερίες.  Στη σύμβασης παραχώρησης έλεγε ότι δεν θα αλλάξει η χρήση μεν αλλά είχε έναν αστερίσκο ότι αν το θελήσει μια κυβέρνηση αλλάζει. Αυτό αξιοποιεί τώρα η εταιρεία και εκεί η κυβέρνηση πρέπει να πάρει θέση. Αυτοί οι χώροι στα χαρτιά δεν κατοχυρώθηκαν ποτέ ως θέσεις της ναυπηγοεπισκευαστικής. Οι εργαζόμενοι με τον αγώνα μας κρατάγαμε ανοιχτή τη ζώνη. Οπότε έρχεται η Cosco και σου λέει , δεν αλλάζω κάτι»

Ο Σ. Πουλικόγιανης εξηγεί τη θέση του σωματείου  πως πρόκειται για έναν πρωτοφανή πόλεμο γεωστρατηγικού χαρακτήρα, με στόχο τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών υποδομών της ναυπηγικής βιομηχανίας, της χώρας μας, μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών Κίνας και χωρών της ΕΕ. «Είναι ένας πόλεμος που έχει σαφείς προεκτάσεις με το μοίρασμα της πίτας των εξοπλιστικών προγραμμάτων του πολεμικού ναυτικού για τα επόμενα 10-15 χρόνια.  Μάλλον οι Αμερικάνοι θέλουν να πάρουν τον Σκαραμαγκά και την Ελευσίνα και δεν θέλουν ανταγωνιστές να το μοιράσουν με Γάλλους και Γερμανούς. Τα επόμενα 10 χρόνια το πολεμικό ναυτικό έχει να κατασκευάσει ένα σωρό πλοία. Έχει καθυστερήσει ήδη το πρόγραμμα και γίνεται διαμάχη για το ποιος θα πάρει τις δουλειές. Εμείς σε αυτή τη μοιρασιά δεν μπλέκουμε. Βγάζουμε όμως για μία ακόμη φορά συμπεράσματα, πώς ακόμη και στην καπιταλιστική ανάπτυξη οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων για το μοίρασμα της πίτας μπορεί να οδηγήσουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους όπως το έκανε και η καπιταλιστική κρίση. Επίσης για μία ακόμα φορά αναδεικνύονται οι κίνδυνοι που προκύπτουν από τη λεγόμενη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας και τη συμμετοχή της στα παζάρια των μεγάλων δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου.»

Ο Σ. Πουλικόγιαννης μας ξεκαθαρίζει ότι «…σε κάθε περίπτωση εμείς είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για το δικαίωμά μας στην εργασία, με συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα, συλλογική σύμβαση εργασίας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τις δικές μας και των οικογενειών μας, Υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά μας στη συλλογική δράση μέσα από τα συνδικάτα μας.»