«Να φοβάσαι τις Ειδούς του Μαρτίου» ήταν η προειδοποίηση του μάντη προς τον Ιούλιο Καίσαρα, λίγο πριν τη δολοφονία του από Συγκλητικούς υπό τον Κάσσιο και τον Βρούτο, στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ., όπως παρουσιάζεται το 1601 στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Σαίξπηρ «Ιούλιος Καίσαρ».

Παρά το γεγονός λοιπόν ότι οι Ειδοί του Μαρτίου, μια γιορτή που σηματοδοτούσε το μέσον του μήνα, μετά και τη δολοφονία του Καίσαρα εθεωρείτο μοιραία ημερομηνία για τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τελικά ήταν το μικρό όνομα του Ρωμαίου αυτοκράτορα, το όνομα Ιούλιος δηλαδή, που έμελλε να χαρακτηρίσει τον μοιραίο μήνα για τη Δημοκρατία στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Πρώτα ήταν τα Ιουλιανά του 1920. Ήταν η Εποχή του Εθνικού Διχασμού, που στιγματίστηκε από την απόπειρα δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Γαλλία, στο δρόμο της επιστροφής του στην Αθήνα. Ο Βενιζέλος είχε μόλις υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών, που δημιούργησε «την Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» και ευρισκόμενος στις 30 Ιουλίου 1920 στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών προκειμένου να επιβιβαστεί στο Οριάν Εξπρές, δέχθηκε δολοφονική επίθεση από δύο οπλοφόρους βασιλόφρονες απότακτους αξιωματικούς.

Ο Βενιζέλος διασώθηκε με τραύματα στο χέρι, η απόπειρα δολοφονίας του Έλληνα πρωθυπουργού όμως έμελλε να προκαλέσει σοβαρές ταραχές στην Αθήνα, που είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη, πολιτικού αντιπάλου των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου και μελλοντικού πρωθυπουργού, σε αντίποινα από Βενιζελικούς, την αμέσως επόμενη ημέρα, 31 Ιουλίου, στην Αθήνα.

Τα γεγονότα αυτά δυναμίτισαν την ήδη εύθραυστη πολιτική ομαλότητα εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, οδήγησαν τον Βενιζέλο σε ήττα στις πρόωρες εκλογές που προκήρυξε λίγους μήνες μετά και αποτέλεσαν τις συνθήκες που οδήγησαν 2 μόλις χρόνια αργότερα στη Μικρασιατική Καταστροφή.

Επόμενη Ιουλιανή εκτροπή ήταν η Αποστασία του 1965. Με τον όρο «Αποστασία» έμεινε στην ιστορία ο εξαναγκασμός σε παραίτηση από τον νεαρό, τότε, βασιλιά Κωνσταντίνο της εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου, στις 15 Ιουλίου 1965.

Την ανατροπή της νόμιμης συνταγματικά κυβέρνησης ακολούθησε ο σχηματισμός κυβέρνησης από το παλάτι την ίδια ακριβώς ημέρα. Η νέα κυβέρνηση συγκροτήθηκε από αποσχισθέντα στελέχη της κυβέρνησης της Ενώσεως Κέντρου του Γ. Παπανδρέου, τα οποία εγκατέλειψαν τον εκλεγμένο δημοκρατικά πρωθυπουργό και ακολούθησαν τις επιλογές του βασιλιά και που για το λόγο αυτόν έμειναν στον ιστορία ως «αποστάτες».

Μεταξύ των αποστατών και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού της κυβέρνησης της Δεξιάς, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Πολλά είχαν ειπωθεί τότε για τον τρόπο που οι αποστάτες… πείσθηκαν από το παλάτι να εγκαταλείψουν τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας.

Η Αποστασία τραυμάτισε τη Δημοκρατία και οδήγησε τελικά στο πραξικόπημα των Συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου 1967, απαρχή της επτάχρονης δικτατορίας στην Ελλάδα.

Η επόμενη Ιουλιανή εκτροπή ήταν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974 κατά του Εθνάρχη Μακαρίου στην Κύπρο. Το υποκινημένο από τη δικτατορία των Συνταγματαρχών και με τις ευλογίες των ΗΠΑ πραξικόπημα ήταν αιματηρό και χρειάστηκαν δύο ημέρες για να επικρατήσει πλήρως. Στις 16 Ιουλίου ο εκλεγμένος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακάριος διέφυγε από το νησί και ξεκίνησε διπλωματικές επαφές και συζητήσεις με σκοπό την αποκατάσταση της ομαλότητας στην Κύπρο, στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη.

Το χουντικής έμπνευσης πραξικόπημα ήταν ωστόσο μοιραίο, καθώς έγινε η αφορμή για την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο που ξεκίνησε 5 μέρες αργότερα

Η 20η Ιουλίου 1974 είναι μια αποφράδα ημέρα για τον Ελληνισμό, καθώς αυτή την ημέρα οι Τούρκοι εισέβαλαν με στρατό στην Κύπρο. Η Τουρκική εισβολή οδήγησε στην κατάληψη και κατοχή της Βόρειας Κύπρου από τους Τούρκους και έφερε τον διχασμό του νησιού, που διαρκεί μέχρι και σήμερα.

Η δικτατορία των Συνταγματαρχών, υπό το βάρος των αδιεξόδων που είχε ήδη συσσωρεύσει στην Ελλάδα και ειδικά κάτω από το βάρος της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς λίγες μέρες αργότερα.

Η 24η Ιουλίου 1974 είναι μια σημαντική επέτειος για την Ελλάδα, καθώς σηματοδοτεί την αποκατάσταση της Δημοκρατίας μετά από την επτάχρονη δικτατορία που σημάδεψε ανεξίτηλα τη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία.

Ο Ιούλιος της φετινής ιδιαίτερα δύσκολης χρονιάς, δεν ξέφυγε από την παράδοση που θέλει αυτό το μήνα να σημαδεύεται από εκτροπές που αποβαίνουν μοιραίες για τη Δημοκρατία στην Ελλάδα.

Η θεσμική εκτροπή που μεθόδευσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2020 συνίσταται στη συγκάλυψη του διεθνώς αναγνωρισμένου σκανδάλου διαφθοράς της NOVARTIS. Με τη συγκάλυψη του σκανδάλου NOVARTIS συγκαλύπτονται ουσιαστικά οι ευθύνες των πολιτικών προσώπων που συμμετείχαν στην προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ, 2012 – 2015 και σύμφωνα με στοιχεία των Αμερικανικών υπηρεσιών, εμπλέκονταν σε αυτό.

Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι η ύπαρξη του σκανδάλου διαφθοράς στη χώρα μας και η ανάμιξη κυβερνητικών αξιωματούχων σε αυτό, αναγνωρίστηκαν επισήμως από την ίδια την φαρμακευτική πολυεθνική, η οποία κατέβαλε μάλιστα πρόστιμο 310 εκατομμυρίων Ευρώ σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με το Αμερικανικό κράτος, ειδικά για τη συμμετοχή της στην εξαγορά κυβερνητικών αξιωματούχων στην Ελλάδα το διάστημα 2012 – 2015.

Το καραμπινάτο και αναγνωρισμένο διεθνώς αυτό σκάνδαλο διαφθοράς όχι μόνο συγκαλύπτεται με μαφιόζικης έμπνευσης μεθοδεύσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο μακρινό Ελλαδιστάν, αλλά πολύ περισσότερο, τιμωρούνται διωκόμενοι και παραπεμπόμενοι σε ειδικό δικαστήριο οι πολιτικοί που συμμετείχαν στην αποκάλυψή του και ακόμη και οι εισαγγελείς που το ερεύνησαν.

Η εκτροπή αυτή θα μείνει στην ιστορία σαν ακόμη ένα πολύ σοβαρό πλήγμα για τη Δημοκρατία στη χώρα μας, του οποίου τις σοβαρές συνέπειες που οπωσδήποτε θα επακολουθήσουν, δεν τις γνωρίζουμε ακόμη.

Η εκτροπή συνέβη τον φετινό Ιούλιο σε δύο φάσεις, που εκτελέστηκαν από την πλειοψηφία της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛΛ στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής, η οποία και διερεύνησε το θέμα.

Η πρώτη είναι η δίωξη και παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο του πρώην αναπληρωτή υπουργού Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλου, ο οποίος αν και ήταν αυτός που λόγω αρμοδιότητας αποκάλυψε το σκάνδαλο διαφθοράς της NOVARTIS, εντούτοις έφτασε να διώκεται από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία σε μια προανακριτική διαδικασία-παρωδία, για σκευωρία σε βάρος πολιτικών στελεχών της ΝΔ.

Η δεύτερη εκτροπή αφορά στην προαναγγελθείσα ήδη από τον υπουργό Ανάπτυξης της κυβέρνησης της ΝΔ και ελεγχόμενο από τη Δικαιοσύνη για συμμετοχή στο σκάνδαλο Άδωνι Γεωργιάδη, δίωξη της Εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, η οποία εκτελώντας την εντολή που της ανατέθηκε, βρέθηκε διωκόμενη από εκείνους των οποίων την εμπλοκή στο σκάνδαλο ερευνά.

Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο παρόμοιας θεσμικής εκτροπής, όπου τα εμπλεκόμενα σε σκάνδαλο πολιτικά πρόσωπα να επιτυγχάνουν να ασκούν δίωξη και να παραπέμπουν σε ειδικό δικαστήριο την εισαγγελέα διαφθοράς, επειδή έκανε το καθήκον της και διερεύνησε την υπόθεση με προσήλωση στην αποστολή της.

Η Ένωση Εισαγγελέων ήδη αντέδρασε, αποκαλώντας την παρέμβαση και τις απειλές του υπό διερεύνηση υπουργού σε βάρος της εισαγγελέως διαφθοράς, ως δείγμα ότι η Δημοκρατία υπολειτουργεί. Που σημαίνει ότι υπάρχουν εισαγγελείς και δικαστές που αντιδρούν στην ωμή επέμβαση της κυβέρνησης στη Δικαιοσύνη.

Τώρα που οι απειλές έγιναν πράξη και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα πρωτοφανές πραξικόπημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε βάρος της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης, δεν θα υπάρξουν άραγε δικαστικοί που σεβόμενοι τον θεσμικό τους ρόλο και την αποστολή τους θα αντιδράσουν;

Η πρόεδρος της Δημοκρατίας, δικαστικός προσηλωμένη στο καθήκον επί χρόνια και με εγνωσμένο δημοκρατικό παρελθόν, δεν έχει να πει τίποτε για όσα θλιβερά συμβαίνουν;

Τελικά ο Ιούλιος φαίνεται να εξελίσσεται σε μοιραίο μήνα για ακόμη έναν Μητσοτάκη…