Τραγωδία μες την τραγωδία είναι οι όλο και συχνότεροι θάνατοι από αναθυμιάσεις στην Ελλάδα της κρίσης. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη, που έχει κτυπηθεί βαριά από την οικονομική κρίση, τη μαζική ανεργία και τη νέα φτώχεια. Στις 23 Νοεμβρίου του 2013 στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης ένα ζευγάρι άτυχων ηλικιωμένων εντοπίστηκε νεκρό από αναθυμιάσεις.

Ads

Οι γείτονες ειδοποίησαν την Πυροσβεστική γιατί από το σπίτι τους έβγαινε καπνός. Όπως διαπιστώθηκε οι ηλικιωμένοι άναψαν το τζάκι για να ζεσταθούν, αλλά τη νύχτα αυτό “φούντωσε” και λόγω του αέρα ο καπνός δεν μπορούσε να βγει από την καμινάδα, με αποτέλεσμα το σπίτι να γεμίσει καπνούς και οι ένοικοί του να δηλητηριαστούν την ώρα που κοιμόντουσαν. Στη Θεσσαλονίκη και στη βόρεια Ελλάδα γενικότερα σχεδόν 8 στα 10 νοικοκυριά καίνε πλέον ξύλα, αντί για πετρέλαιο, για να ζεσταθούν, μολύνοντας τόσο το εξωτερικό περιβάλλον, όσο και την ποιότητα του αέρα που αναπνέουν μέσα στο σπίτι τους, αυξάνοντας έτσι τη νοσηρότητά τους -άλλη μια παρενέργεια της κρίσης και της φτωχοποίησης του ελληνικού λαού. Υπόψιν: Από το 2010 και μετά το κόστος των καυσίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος έχει αυξηθεί πάνω από 30%, ενώ την ίδια περίοδο τα εισοδήματα και η αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα μειώθηκαν κατά 40%: μια, πραγματικά, θανατηφόρα ψαλίδα. 

Το όνειρο που έγινε εφιάλτης 

Μπορεί ο κόσμος στην Ελλάδα να συνηθίζει τελευταία στις κακές ειδήσεις, όμως o θάνατος από αναθυμιάσεις ενός 13χρονου κοριτσιού, πάλι στη δυτική Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός ως μία ακόμη “παράπλευρη απώλεια”. Τα παιδιά είναι αθώα και είναι το μέλλον. Κάθε θάνατος παιδιού είναι φυσιολογικό να προκαλεί οργή και αγανάκτηση.Ήταν έντεκα και δέκα το βράδυ της Κυριακής 1 Δεκεμβρίου 2013 σ’ ένα μικρό διαμέρισμα της Ξηροκρήνης, όταν η 54χρονη σερβικής καταγωγής Ζόριτσα Πλέτσας ξύπνησε μισολιπόθυμη από αναθυμιάσεις από μαγκάλι. Δίπλα της κοιμόταν η 13χρονη κόρη της Σάρα, που είχε χάσει τις αισθήσεις της. Η μητέρα προσπάθησε απεγνωσμένα να συνεφέρει τη λιπόθυμη κόρη της αλλά μάταια. Το κορίτσι είχε πεθάνει την ώρα του ύπνου από δηλητηρίαση με μονοξείδιο του άνθρακα,  που είναι προϊόν της ατελούς καύσης των υλικών που χρησιμοποιούνταν στο αυτοσχέδιο μαγκάλι. Γιατί; Γιατί η οικογένεια είχε στο σπίτι της κομμένο το ρεύμα, έκανε κρύο και προσπάθησαν να βρουν έναν οποιοδήποτε τρόπο για να ζεσταθούν… 

Η ειρωνεία της τύχης είναι πως η μικρή Σάρα Πλέτσας, μαθήτρια του 12ου Γυμνασίου Αμπελοκήπων, ήρθε μαζί με τη μητέρα της πριν από δέκα χρόνια από τη ταλαιπωρημένη Σερβία. Ήρθαν για να αποφύγουν τις επιπτώσεις των πολέμων, των βομβαρδισμών, του εμπάργκο και της οικονομικής εξαθλίωσης, που ταλαιπώρησαν τη Σερβία για πάνω από μια δεκαετία. Ήρθαν στη φιλόξενη Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή, όμως τις πρόλαβε κι αυτές η κρίση και το όνειρό τους έγινε εφιάλτης. Η μητέρα της ήταν άνεργη τους τελευταίους τρεις μήνες. Νοίκια και λογαριασμοί απλήρωτοι. Το ρεύμα κομμένο επί 2,5 μήνες (και ο προηγούμενος ενοικιαστής, επίσης Σέρβος, είχε αφήσει χρέος και το σύνολο του είχε φτάσει τα 2.200 ευρώ). Ζούσαν στο σκοτάδι και στο κρύο, πλην όμως το φως της ελπίδας ζέσταινε ακόμη τις καρδιές τους. Δεν μιλούσαν όμως πουθενά για το πρόβλημα τους. Βιώναν με αξιοπρέπεια το δράμα της ανέχειας και του σκοταδιού, ώσπου τελικά συνέβη το μοιραίο…

Αναζητούνται χρήματα για την κηδεία 

Η είδηση κι αυτού του θανάτου συγκλόνισε τους Θεσσαλονικείς αλλά κι ολόκληρο τον ελληνικό λαό. “Μετά τη Σάρα ποιος έχει σειρά;” αναρωτιούνται όλοι. Η δυστυχισμένη μητέρα, που αρχικά κατηγορήθηκε για “ανθρωποκτονία εξ αμελείας”, αλλά τελικά αφέθηκε ελεύθερη, ζούσε τα τελευταία χρόνια χωρίς άδεια παραμονής. Έπρεπε να απελαθεί, όμως της δόθηκε μια μεταβατική περίοδος παραμονής στην Ελλάδα -πάλι καλά. Άλλωστε είχε πάρει την απόφαση να φύγει από την Ελλάδα και να επιστρέψει στη Σερβία. Δεν άντεχε άλλο. Όμως η Σάρα πήγαινε στο ελληνικό 

Γυμνάσιο και δεν ήταν εύκολη απόφαση… 

Το άλλο ζήτημα ήταν η μεταφορά της σωρού του άτυχου κοριτσιού στη Σερβία και τα έξοδα κηδείας της, που ανέρχονται στα 2.500 ευρώ, καθώς η μητέρα δε διαθέτει χρήματα. Στην αρχή έγινε γνωστό πως τα χρήματα αυτά θα δίνονταν από τη σερβική εκκλησία. Κατόπιν από κοινού από τον Δήμο Θεσσαλονίκης και το σερβικό προξενείο της πόλης. Ωστόσο το σερβικό Προξενείο, μέσω της προξένου του κας Σάσα Κουλούντζια, δήλωσε πως δεν διαθέτει κανένα ποσό για τέτοιες περιπτώσεις και πως θα κάνει έρανο ανάμεσα στους ίδιους τους υπαλλήλους του για να μαζευτούν τα απαραίτητα χρήματα. Έτσι, χρήματα άρχισαν να συγκεντρώνονται από τις οικογένειες των Σέρβων που μένουν μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, που είναι και οι περισσότεροι φτωχοί και βιοπαλαιστές, ενώ και στο facebook η ομάδα που ονομάζεται Greek-Serbian Friendship (Ελληνοσερβική Φιλία), προσπάθησε να συγκεντρώσει χρήματα για τον ίδιο σκοπό. Πριν από την κρίση ζούσαν στην Ελλάδα περίπου 10.000 άτομα σερβικής καταγωγής, σήμερα ο αριθμός τους έχει πέσει πλέον στο μισό, ενώ στη Θεσσαλονίκη εκτιμάται πως ζουν μόνιμα 1.500 Σέρβοι πολίτες, που δοκιμάζονται κι αυτοί σκληρά από την κρίση,. 

Η γεωμετρική έκρηξη των οικογενειών χωρίς ρεύμα

Καθώς γράφονται αυτές οι σειρές, μαθαίνω πως άλλη μια οικογένεια -ομογενείς από τη Ρωσία αυτή τη φορά- από το Κορδελιό της Θεσσαλονίκης, κινδύνευσε από πυρκαγιά που ξέσπασε τα ξημερώματα της Πέμπτης στο σπίτι τους. Μεταφέρθηκαν με αναπνευστικά προβλήματα στο νοσοκομείο αλλά ευτυχώς γλίτωσαν. Το φτωχικό τους δεν είχε ρεύμα για πάνω από δύο χρόνια και ζούσαν χωρίς νερό, με σόμπα και κεριά. Σύμφωνα με τον Στάθη Λαφαζανίδη, δήμαρχο Ευόσμου, ενός από τους μεγαλύτερους Δήμους της δυτικής Θεσσαλονίκης, μόνον στο δήμο του υπάρχουν άλλες 700 οικογένειες που δεν έχουν ρεύμα και ο αριθμός τους αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. 

Αν η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως το πειραματόζωο της Ευρωζώνης και της Τρόικας, τότε οι πιο φτωχοί και αδύναμοι κάτοικοί της είναι το “καναρίνι στην άκρη της γαλαρίας”, που πρώτο πέφτει από αναθυμιάσεις μήπως και προλάβουν οι υπόλοιποι να σωθούν. Αντί γι’ αυτό όμως θα έπρεπε η απαράδεκτη πολιτική της κυβέρνησης να πνιγεί μέσα στις αναθυμιάσεις της, αφήνοντας επιτέλους τον ελληνικό λαό να ανασάνει.

* Ο Γιώργος Στάμκος ([email protected]) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com)