Ο κ. Αντόνιο Γκουτέρες σήμερα είναι Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Πορτογαλίας από το 1995 μέχρι το 2002 και ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο γγ του ΟΗΕ κάλεσε τις κυβερνήσεις να φορολογήσουν τα υπερκέρδη των εταιρειών πετρελαίου και φυσικού αερίου για να στηρίξουν τους πολίτες που πλήττονται.

Η Όγια Κέλασουν είναι υποδιευθύντρια στο ευρωπαϊκό τμήμα του ΔΝΤ. Προέτρεψε τις κυβερνήσεις να  μετακυλήσουν την αύξηση στην τιμή της ενέργειας στους καταναλωτές! Το επιχείρημά της είναι ότι έτσι θα ενθαρρύνουν την «εξοικονόμηση ενέργειας» και τη στροφή προς την πράσινη ενέργεια, προστατεύοντας παράλληλα τα φτωχότερα νοικοκυριά…

Το γεγονός είναι ότι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία πυροδότησε τις τιμές της ενέργειας και εκτόξευσε τα κέρδη της πετρελαϊκής βιομηχανίας. Το πως αυτό αντιμετωπίζεται αποτελεί πεδίο άσκησης πολιτικής και αποκάλυψης προτεραιοτήτων! 

Επίσης γεγονός είναι ότι οι εταιρείες καταγράφουν «τρελά κέρδη»: Η BP ανακοίνωσε πρόσφατα τα μεγαλύτερα κέρδη της τα τελευταία 14 χρόνια, ενώ τα κέρδη της Shell την περίοδο Απριλίου-Ιουνίου σημείωσαν ρεκόρ. Οι τέσσερις μεγαλύτερες  εταιρείες ενέργειας (Exxon,  Chevron, Shell και Total) κέρδισαν σχεδόν 51 δισεκατομμύρια δολάρια το β’ τρίμηνο του 2022 – σχεδόν διπλάσιο από ό,τι κέρδισαν την ίδια περίοδο πέρυσι.

-Ο κ.Γκουτέρες δήλωσε ότι είναι «ανήθικο» για τις εταιρείες να επωφελούνται από την κρίση την ίδια στιγμή που τα νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ενέργειας.

-Αντιθέτως η κ.Κέλασουν υποστηρίζει ότι «η μη μετακύλιση στις τιμές λιανικής, απλώς καθυστερεί την αναγκαία προσαρμογή στο ενεργειακό σοκ, μειώνοντας τα κίνητρα για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις για την εξοικονόμηση ενέργειας. Επιπλέον, διατηρεί την παγκόσμια ζήτηση ενέργειας σε υψηλά επίπεδα».

Είναι σαφές ότι υπάρχουν δυο βασικές σχολές σκέψης παγκοσμίως ή διαφορετικά δυο ομάδες συμφερόντων οι οποίες έχουν και τους πολιτικούς εκφραστές τους: Η μια έχει σαν προτεραιότητα τα κέρδη των εταιρειών, η άλλη την προστασία των πολιτών.

Το περίεργο είναι ότι κάτω από την πίεση της κοινωνίας ακόμη και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις λαμβάνουν ορισμένα (δειλά και ανεπαρκή ίσως) μέτρα φορολόγησης των υπερκερδών των πετρελαϊκών εταιρειών. Μόλις τον περασμένο μήνα, το Ηνωμένο Βασίλειο ενέκρινε έναν «απροσδόκητο φόρο» 25% στις ενεργειακές επιχειρήσεις, μια εφάπαξ εισφορά που η βρετανική κυβέρνηση λέει ότι θα συγκεντρώσει περίπου 25 δισεκατομμύρια λίρες για να συμβάλει στην αντιστάθμιση των λογαριασμών ενέργειας των νοικοκυριών, οι οποίοι έχουν αυξηθεί.

Στην Ελλάδα πρόσφατη έρευνα της “Εφημερίδας των Συντακτών” υπολόγιζε σε έως 3,6 δις τα «ουρανοκατέβατα» κέρδη των δύο Ομίλων που κατέχουν διυλιστήρια στη χώρα μας.  Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ υποστηρίζει ότι η φορολόγηση των υπερκερδών των  ενεργειακών εταιρειών «είναι μια παγκόσμια υποχρέωση».

Η κυβέρνηση περιορίζεται σε «ασπιρίνες» τύπου fuel pass & energy pass υποεκτιμώντας σκοπίμως τα υπερκέρδη των εταιρειών, για να μην τις «επιβαρύνει»…

Την ίδια στιγμή που οι πολίτες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας (29,5% σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ), ενώ 8 στους 10 Έλληνες (σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο) δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, η κυβέρνηση φροντίζει προκειμένου (από τα δικά μας χρήματα) τα νεοδιορισμένα γαλάζια στελέχη να λαμβάνουν τεράστιες αμοιβές και υψηλά bonus στη ΔΕΗ και τον ΔΕΔΔΗΕ, και να τους παρέχονται πανάκριβα ΙΧ… Συμπεριφορά «Αντουανέττας» κυριολεκτικά.
Η ακρίβεια που πλήττει την κοινωνία στη χώρα μας δυστυχώς έχει ταξικά χαρακτηριστικά. «Την πληρώνουν» κυρίως τα φτωχότερα και τα μεσαία στρώματα, ενώ αποκομίζουν τεράστια κέρδη όσοι ελέγχουν το κύκλωμα της ενέργειας. 

Σε αυτές τις συνθήκες είναι σαφές ότι η κυβέρνηση της ΝΔ είναι έρμαιο συμφερόντων, ανίκανη  και απρόθυμη να εφαρμόσει πολιτικές προστασίας των πολιτών. Αντιθέτως φροντίζει να «αυγαταίνουν» τα υπερκέρδη των φίλων και κολλητών της.
   
Οι πολίτες εκφράζουν με πολλούς τρόπους την οργή τους. Χρέος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι να μετουσιώσει αυτή την οργή σε δύναμη ανατροπής της δεξιάς πολιτικής και της κυβέρνησης της ΝΔ. Χρέος μας είναι να συγκροτήσουμε το μέτωπο των δικών μας συμφερόντων, εφόσον συμφωνούμε ότι το μέτωπο αυτών που θέλουν να μας φορτώσουν όλα τα βάρη της κρίσης είναι ήδη ενεργό και πολύ ισχυρό. Αναφέρομαι σε ένα μέτωπο που θα ενισχύει την αναπτυξιακή δυναμική της χώρας και θα μοιράζει δίκαια τον παραγόμενο πλούτο προστατεύοντας το σύνολο των πολιτών.

Υπεραπλουστεύοντας ίσως την κατάσταση, θεωρούμε ότι το δυνητικό ερώτημα είναι: «Με τον Γκουτέρες ή με την Κέλασουν»; Εμείς έχουμε πάρει καθαρή θέση και περιμένουμε αυτούς που ακόμη «τα μασάνε»…