Η πιο κωμικοτραγική εικόνα από την τετράχρονη περιπέτεια του Brexit, ήταν η προχθεσινή: ο Μπόρις Τζόνσον  να παριστάνει ότι πανηγυρίζει, σαν να είναι ο μεγάλος θριαμβευτής της συμφωνίας ΕΕ-Μεγάλης Βρετανίας.
 
Ο Βρετανός πρωθυπουργός ήθελε βέβαια να προλάβει τις αντιδράσεις της αδιάλλακτης πτέρυγας του κόμματος του και να πουλήσει μια επιτυχία στη δοκιμαζόμενη και από την πανδημία με τις 67 χιλιάδες νεκρούς βρετανική κοινή γνώμη, κάτι ανάλογο με αυτό που κάνει η δική μας κυβέρνηση με το εμβόλιο. Αλλά η τελική συμφωνία είναι βασικά η ίδια με αυτήν που του είχαν προτείνει οι Βρυξέλλες, 5-6 μήνες πριν.
 
Τώρα, την τελευταία στιγμή,  για να αρχίσει να εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου έστω και προσωρινά,  οι Βρετανοί βουλευτές είναι υποχρεωμένοι να την ψηφίσουν μέσα στην επόμενη εβδομάδα. Χωρίς να προλάβουν καν να  διαβάσουν τις χιλιάδες σελίδες της συμφωνίας , αν σας θυμίζει αυτό τίποτα.  Τη συμφωνία πρέπει φυσικά να επικυρώσουν τα εθνικά Κοινοβούλια και το Ευρωπαϊκό, μετά την 1η Ιανουαρίου, αλλά για την ΕΕ  η συμφωνία για το Brexit δεν αποτελούσε τη βασική της προτεραιότητα τα 2 τελευταία χρόνια, πολύ περισσότερο αφού ήταν στο Λονδίνο που ανέβηκε το  δράμα τέσσερα χρόνια πριν. Και παίζεται ακόμα. 
 
Η περίπτωση Brexit θα πρέπει να διδάσκεται στις Σχολές Πολιτικών Επιστημών, σαν τυπικό παράδειγμα των καταστροφικών επιπτώσεων του εθνικισμού της δεξιάς, ανά το κόσμο. Ο Ντέηβιντ Κάμερον, ο Βρετανός πρωθυπουργός υπόσχεται το δημοψήφισμα για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, ψαρεύοντας ψήφους στα θολά νερά της εθνικιστικής άκρας δεξιάς. Ο ίδιος είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, όπως άλλωστε όλα τα κόμματα, το πολιτικό κατεστημένο, η οικονομική ολιγαρχία αλλά και τα συνδικάτα. Το 2016, μια εργατική τάξη σε απόγνωση, λόγω της συνεχούς υποβάθμισης της ζωής από τις πολιτικές της Θάτσερ και των κάθε λογής, δεξιών και «αριστερών» απογόνων της, παρασύρεται από τις σειρήνες του brexit.
 
Το απρόσμενο 52% υπέρ της αποχώρησης της Μεγάλης Βρετανίας, δεν αιφνιδιάζει  μόνο τον Κάμερον, που έχει ταχθεί δημοσίως υπέρ της παραμονής και θα αναγκαστεί να παραιτηθεί μετά από αυτό το μεγαλοπρεπές αυτογκόλ, εγκαινιάζοντας μια πολύχρονη, παρατεταμένη πολιτική κρίση. Αλλά και έναν ικανό δημαγωγό, που έχει ταχθεί υπέρ του Brexit: τον Μπόρις Τζόνσον. Σύμφωνα με τον Μάθιου Ελιοτ, που ήταν επικεφαλής της εκστρατείας υπέρ του Brexit,  ο Τζόνσον είναι στεναχωρημένος το βράδυ που ανακοινώνονται τα αποτελέσματα, όπως άλλωστε ολόκληρη η βρετανική ελίτ και η ηγεσία των Συντηρητικών.
 
Εξαιρετικός στους πολιτικούς ελιγμούς και τις προεκλογικές εκστρατείες, ο Μπόρις Τζόνσον θα κάνει τον εθνικισμό φιλοτιμία. Θα εκμεταλλευτεί την πολιτική κρίση για φτάσει μέχρι την ηγεσία των Συντηρητικών, κερδίζοντας θριαμβευτικά τις περσινές εκλογές. Με την υπόσχεση να κάνει το brexit πραγματικότητα με ψηλά το βρετανικό κεφάλι.
 
Στην πραγματικότητα  θα κάνει έκτοτε μια σειρά σοβαρές παραχωρήσεις στις διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες, καταλήγοντας προχθές σε μία συμφωνία που αναγνωρίζει μεν την αποχώρηση της Μεγ. Βρετανίας από την κοινή, ευρωπαϊκή αγορά αλλά δεν προβλέπει δασμούς στα προϊόντα από και προς την ΕΕ. Κάτι δηλαδή σαν κοινή αγορά αλλά με τελωνεία, που απλώς θα επιβραδύνουν τη μεταφορά των αγαθών, με αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία και των δύο εταίρων. Η πλήρης κυριαρχία πάει περίπατο, αφού η Μεγάλη Βρετανία αποδέχθηκε έναν μηχανισμό επίλυσης των διαφορών, αν οι συμφωνίες παραβιαστούν.
 
Με το τέλος του Erasmus, οι Βρετανοί νέοι χάνουν διεθνείς ευκαιρίες, την ίδια στιγμή που τα βρετανικά Πανεπιστήμια θα χάσουν ξένους φοιτητές και συνάλλαγμα, ενώ το Λονδίνο υποχωρεί σε ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα: η συμφωνία προβλέπει ότι η Βόρεια Ιρλανδία, αν και μέρος του Ηνωμένου Βασίλειου, παραμένει εντός των εμπορικών συνόρων της ΕΕ, σαν να ήταν ευρωπαϊκό έδαφος. Όπως είχε ζητήσει άλλωστε και ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν που αντίθετα με τον Τραμπ, θεωρεί το Brexit λάθος και αρνητική εξέλιξη.
 
Όλα αυτά δεν εμπόδισαν τον Τζόνσον να πανηγυρίσει: «για πρώτη φορά από το 1973, θα είμαστε ένα ανεξάρτητο παράκτιο κράτος, με πλήρη έλεγχο των υδάτων μας ». Η αλήθεια είναι ότι η αλιεία είναι το μοναδικό σημείο που η Βρετανία βγαίνει καθαρά νικήτρια από τη συμφωνία, μόνο που αντιπροσωπεύει το 0,1% της βρετανικής οικονομίας. Κάτι δηλαδή σαν τον ετήσιο τζίρο των καταστημάτων Harrods, που είναι και της μόδας στην Ελλάδα.
 
Κατά τα άλλα, προβλέπεται ότι η Μεγάλη Βρετανία θα χάσει λόγω του  brexit το 4% του ακαθάριστου εθνικού της προϊόντος τα επόμενα 10 χρόνια, ενώ ήδη έχει χάσει ακόμη 3% από το δημοψήφισμα του 2016 μέχρι σήμερα. Χώρια ότι η πρωθυπουργός της Σκοτίας έσπευσε να δηλώσει ότι η χώρα της μετά τη συμφωνία θέλει να αποχωρήσει και να γίνει ανεξάρτητο κράτος-μέλος της ΕΕ. Οπότε η Μεγάλη Ιδέα της αναγεννημένης και ένδοξης παλιάς Μεγάλης Βρετανίας των οπαδών του brexit, μάλλον θα καταλήξει  σε μια μικρή Αγγλία.
 
 Ιστορικά είναι γνωστό άλλωστε ότι οι Μεγάλες Ιδέες της εθνικιστικής δεξιάς, οδηγούν στην καταστροφή. Για να μην πάμε και 100 χρόνια πίσω, μια παλιά βρετανική αποικία, η Κύπρος, κάτι ξέρει για όλο αυτό. .