Διάβασα το σχόλιο συγγραφέως, η οποία έχει ανανήψει προ πολλού από τον κομμουνισμό και διαπρέπει μεταξύ εκείνων που φωνάζουν “Μένουμε Ευρώπη”, λες και τους είπε κανείς να φύγουν από την γηραιά ήπειρο και να επιλέξουν οριστικά την Αμερική. “Μένουμε Ευρώπη”: το καλύτερο πρόσχημα για να εξασφαλίσεις τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ένα λατινοαμερικάνικης έμπνευσης σύστημα-συμπίλημα εξουσίας, με την φενάκη του εκσυγχρονισμού.

Το σχόλιο, λοιπόν, αφορούσε στην επική εμφάνιση Μητσοτάκη με τους τρείς ιερείς να κάνουν, σε απ’ ευθείας σύνδεση, αγιασμό στα Rafale. (Με έναν αντίστοιχο αγιασμό, τα F16 δεν θα χρειάζονταν την δαπανηρή αναβάθμιση για να σπείρουν τον τρόμο στην ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν). «Αυτό το θέαμα, τόνισε με φρίκη η σχολιάζουσα, είναι μπουρτζοβλαχιά και ο Μητσοτάκης -ένας Ευρωπαίος (sic) πολιτικός- είναι αλυσοδεμένος με το σύστημα των παπάδων.»

Free Mitsotakis από τον εαυτό του! Εκτός κι αν υπεύθυνοι για το αλυσόδεμα είναι οι επικοινωνιολόγοι και ο διάσημος ανά την υφήλιο γκουρού των απανταχού image makers Σταν Γκρήνμπεργκ. Νάναι άραγε αυτός που ήρθε να αλυσοδέσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη με τους παπάδες και να υπονομεύσει την Ευρώπη μέσω αλυσοδέματος ενός διαπρεπούς εκπροσώπου της; Σαν να συνέβαινε κάτι τέτοιο στον Όρμπαν, που δεν είναι απλώς ευρωπαίος αλλά κεντροευρωπαίος. Γιατί όμως μπουρτζοβλαχιά; Όταν ο Εμανουέλ Μακρόν είναι εξαιρετικά χαρούμενος και το εξέφρασε, αφού -εκτός των άλλων- μέσω της μεθόδου Μητσοτάκη και του αγιασμού, διαπιστώνει τις δυνατότητες διεύρυνσης της γαλλικής αγοράς στα χριστιανικά κράτη όπου γης;   

Αν υπάρχει ένας μεγάλος άτυχος, αυτός είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο οποίος φεύγοντας νωρίς κυριολεκτικά δεν ξέρει τί έχασε. Αν επέλεγε τον σωστό δρόμο του δημόσιου αγιασμού των οπλικών συστημάτων και δεν έκανε τον θρησκευτικό γάμο στο Παρίσι, δεν θα τα είχε φορτωθεί όλα στην καμπούρα του, παίρνοντας κάθε μυστικό στον τάφο του. Σήμερα που μιλάμε, θα είχε την φήμη ενός ευρωπαίου πολιτικού όπως ο τότε πρωθυπουργός του Κ. Σημίτης, του οποίου εκτός των άλλων εσχάτως αποθεώνεται ο φλογερός πατριωτισμός, και χωρίς -εδώ που τα λέμε- να έχει επιδοθεί σε θεαματικούς αγιασμούς, όπως ο άλλος εκσυγχρονιστής Κυρ. Μητσοτάκης.

Διάβαζα προχθές σε σοβαρή εφημερίδα τον συγκινητικό τίτλο: “Το άγνωστο ΟΧΙ του Σημίτη στην Τουρκία” και, φορτισμένος από τον τίτλο, δεν επεκτάθηκα στο κείμενο, με αποτέλεσμα να μείνω με την απορία: τί ρώτησαν οι Τούρκοι τον πρώην πρωθυπουργό και τους απάντησε ΟΧΙ; Αν είναι το Καρακοχώρι νησί; Όσο για την μπουρτζοβλαχιά, αν υπάρχει, το ερώτημα είναι: Δεν την εκφράζει ο αυτουργός της, επειδή -στην χώρα που είσαι ό,τι δηλώσεις- δηλώνει Ευρωπαίος; Εκτός κι αν καταφύγαμε στην μπουρτζοβλαχιά για να αποφύγουμε αυτό που είναι επικοινωνιακή απατεωνιά και θεομπαιξία. Και ας αφήσουμε τον αλυσοδεμένο Προμηθέα στον βράχο της εξουσίας. Για δέσιμο είμαστε όσοι τα βλέπουμε και δεν αντιδρούμε.

ΥΓ: Ο επιτελάρχης του Κράτους πέτυχε το ακατόρθωτο. Στην περίπτωση της κακοκαιρίας,  η Ελπίδα αντί για τελευταία πέθανε πρώτη. Πολλοί εκσυγχρονιστές σύμβουλοι στο Μαξίμου επιμένουν ότι το κακό θα είχε αποφευχθεί αν είχε γίνει ένας αγιασμός αντίστοιχος μ΄ εκείνον των Rafale…