Χριστούγεννα σημαίνει ελπίδα, αγάπη και αλληλεγγύη. Η γέννηση του Χριστού στο χειμερινό ηλιοστάσιο, εκεί που ο χειμώνας ορθώνεται σαν βουνό μπροστά μας, εκεί που οι νύχτες έχουν τη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου και εκεί που το σκοτάδι δίνει την εντύπωση ότι ήρθε για να μείνει, είναι η γιορτή της γέννησης του φωτός και της ελπίδας.

Ads

Μια γιορτή που την εποχή που η φύση είναι παγωμένη και το σκοτάδι καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του 24ώρου, μας φωτίζει το μυαλό και μας ζεσταίνει την ψυχή. Μια γιορτή που υπενθυμίζει ότι όλα αλλάζουν και όλα γίνονται ξανά με αγάπη για τον πλησίον και φροντίδα για τον διπλανό.

Το μυαλό μας το φωτίζει και το κρατά ζωντανό η ελπίδα της αναγέννησης. Και τις ψυχές μας τις φωτίζει και τις κρατά ζεστές η αγάπη και η αλληλεγγύη.

Βρίθει συμβολισμών και μηνυμάτων το γεγονός ότι ο Χριστός, ο γιός του βασιλιά ουρανού και γης, δεν γεννήθηκε ούτε στην ασφάλεια μιας… ιδιωτικής κλινικής, ούτε στα πλούτη και στις ανέσεις ενός σαλονιού κάπου στα βόρεια προάστια της Βηθλεέμ. Ο ταπεινός στάβλος σαν ντεκόρ της γέννησής του και οι βοσκοί που τον υποδέχθηκαν τις πρώτες ώρες της ζωής του στη γη, σύμφωνα με το πνεύμα των Χριστουγέννων, αντικατοπτρίζουν βαθιά μηνύματα που συμπυκνώνονται στην αγάπη για τον πλησίον και στην αδιαπραγμάτευτη υποχρέωση να δίνουμε έναν από τους δύο χιτώνες μας σε αυτούς που δεν έχουν κανένα.

Ads

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και στην παράδοση του αρχαιοελληνικού πνεύματος, πολύ πριν την έλευση του Χριστού στην Ιουδαία, γιορτάζονταν την ίδια ακριβώς εποχή, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, η γέννηση του ημίθεου Διονύσου, γιου του βασιλιά των Θεών, του Δία και της θνητής Σεμέλης. Ήταν κι αυτή μια γιορτή ελπίδας που έφερνε η γέννηση του γιου του βασιλιά των Θεών, μέσα στα πιο βαθιά σκοτάδια του ψυχρού χειμώνα.

Σήμερα ζούμε στην εποχή της απόλυτης ανατροπής του πνεύματος των Χριστουγέννων. Και αυτό συμβαίνει από αυτούς που προσεύχονται μπροστά στα κάμερες και που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την βαθιά τους πίστη. Είναι αυτοί που εκφράζουν το κατεστημένο σύστημα στη χώρα μας, οι έχοντες και κατέχοντες, οι βαθιά συντηρητικοί, οι νεοφιλελεύθεροι, οι ολιγάρχες του πλούτου που ελέγχουν την οικονομία και την επικοινωνία, όλοι αυτοί που φέρονται σαν ιδιοκτήτες του ελληνικού κράτους και κρατούν σήμερα τις τύχες του στα χέρια τους.

«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί», όπως είχε πει ο Χριστός για το κυρίαρχο Φαρισαϊκό σύστημα που επικρατούσε και εκείνη τη μακρινή εποχή.

Γιατί και σήμερα, όπως και τότε, κανένας από αυτούς που εκπροσωπούν το κατεστημένο δεν εκφράζει έμπρακτα το πνεύμα της αγάπης για τον πλησίον και της αλληλεγγύης για τους αδύναμους.

Μικροπολιτικοί σχεδιασμοί για «τα καλά και συμφέροντα», είναι αυτό που τους χαρακτηρίζει. Ενδιαφέρονται δηλαδή για τη δική τους πολιτική επιβίωση, και για τη δική τους οικονομική επικράτηση.

Τι από το πνεύμα των Χριστουγέννων εμπεριέχει η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού την οποία οι σημερινοί κρατούντες ασπάζονται και εφαρμόζουν;

Τι αγάπη για τον πλησίον κρύβει η υπέρ πάρτης πολιτική που ακολουθούν και τι αλληλεγγύη για όσους έχουν ανάγκη βρίσκεται πίσω από την προσκόλληση στις αξίες του χρήματος και του πλούτου και πίσω από την εξυπηρέτηση αποκλειστικά φιλικών τους μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων;

Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, που βρίσκεται το πνεύμα των Χριστουγέννων σε μια κυβερνητική πολιτική που στηρίζεται στην ιδέα ότι είναι «πεταμένα λεφτά» η επένδυση σε νέες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που θα έσωζαν χιλιάδες ζωές ανθρώπων;

Που πήγε το πνεύμα της αλληλεγγύης για τους χιλιάδες νοσούντες που άφησαν την τελευταία τους πνοή σαν τα σκυλιά στο αμπέλι, διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, μια πρακτική με ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης, σύμφωνα με τη μελέτη Τσιόδρα και γι’ αυτό και ανεπίτρεπτη σε όλες τις πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης;

Που βρίσκεται το πνεύμα των Χριστουγέννων, το πνεύμα της αλληλεγγύης και της αγάπης για τον πλησίον, στην περίφημη δήλωση που ταύτιζε την ενίσχυση των νοσοκομείων, που ήταν μονόδρομος για τη φροντίδα και τη θεραπεία όσων νοσούν, με την εικόνα ενός… πολυτελούς ΕΣΥ;

Τι άλλο από ωμό κυνισμό, αναλγησία, κοινωνική σκληρότητα και αδιαφορία για τους φτωχούς και τους ασθενείς εξέφρασε αυτή η δήλωση κορυφαίου κυβερνητικού παράγοντα;

Τι σχέση έχει με το πνεύμα των Χριστουγέννων η άρνηση να επενδυθούν χρήματα για τη ζωή χιλιάδων συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη, τη στιγμή που οι εκφραστές του πολιτικού κατεστημένου μοιράζουν εκατομμύρια ευρώ σε καναλάρχες και δημοσιογράφους πρόθυμους να προπαγανδίσουν το κυβερνητικό έργο, σε εργολάβους και σε μεγάλες επιχειρήσεις του οικονομικού κατεστημένου που στηρίζουν την κυβέρνηση της Δεξιάς και που αυτή με τη σειρά της τους το ανταποδίδει;

Τι σχέση έχει με το πνεύμα των Χριστουγέννων η αλληλεγγύη όταν απευθύνεται μόνο προς τους πλούσιους και τους ισχυρούς;

Και τι άλλο από σκληρότητα για τον πόνο του διπλανού και αδιαφορία για τους πολλούς που έχουν ανάγκη δείχνει η μείωση των δαπανών για την Υγεία στον προϋπολογισμό του 2022 που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες; Κι αυτό τη στιγμή που ήδη έχουμε περισσότερους από 20.000 ανθρώπους χαμένους άδικα από την πανδημία και το 5ο κύμα της να καραδοκεί τους αμέσως επόμενους μήνες…

Φέτος κάποιοι έκλεψαν το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Και κάποιοι άλλοι, όχι τόσο φανατικοί της θρησκείας, όσον αφορά τουλάχιστον στα εξωτερικά τους γνωρίσματα, υποσχέθηκαν να το φέρουν πίσω.

Τι άλλο από ελπίδα, στο χαμένο πνεύμα των Χριστουγέννων, έφερε σε εκατομμύρια φτωχούς και αδύναμους το αίτημα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, να φύγουν οι… Φαρισαίοι και να γίνουν εκλογές;

Ένα αίτημα που ξεπερνά κατά πολύ τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς διατρέχει το σώμα των προοδευτικών, των αριστερών και των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, όπως διαβεβαιώνει πρόσφατη δημοσκόπηση.

Αν ο Χριστός γεννιόταν σήμερα, είναι βέβαιο ότι δεν θα γεννιόταν ούτε στα βόρια προάστια, ούτε στα κυβερνητικά σαλόνια. Και είναι ακόμη πιο βέβαιο ότι δεν θα συμφωνούσε με τις νεοφιλελεύθερες πρακτικές και τις υποκριτικές δοξασίες των κυβερνώντων.

Θα γεννιόταν σε έναν κοινό θάλαμο ενός δημόσιου νοσοκομείου, ανάμεσα σε ετοιμοθάνατους ασθενείς, διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ.

Ή θα γεννιόταν στο φτωχό σπίτι κάποιου άνεργου και απελπισμένου.

Ή μπορεί να γεννιόταν και στη βάρκα με τους πρόσφυγες, την ώρα που τους διώχνουν πίσω (push back) οι ελληνικές αρχές.

Θα γεννιόταν εκεί για να φέρει το μήνυμα της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.

Μιας ελπίδας που θα επανέλθει στη χώρα μας από αυτούς που υποστηρίζουν την πολιτική της αγάπης και της αλληλεγγύης, όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και την αύξηση των δαπανών για την Υγεία.

Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι ότι αυτοί που υποσχέθηκαν να επαναφέρουν το πνεύμα των Χριστουγέννων και που στον πυρήνα της πολιτικής τους έχουν την αγάπη για τον πλησίον και την αλληλεγγύη για τον διπλανό, είναι κατά τεκμήριο μη θρησκευόμενοι, καθώς δεν ανάβουν κεριά επιδεικτικά μπροστά στα κανάλια και δεν ταυτίζονται με την υποκρισία του κατεστημένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος.

Που όμως βαθιά μέσα τους καίει η φλόγα της αγάπης για τον πλησίον και της αλληλεγγύης για τον διπλανό.

Αυτοί είναι που θα φέρουν πίσω το χαμένο πνεύμα των Χριστουγέννων και θα ζεστάνουν τις ψυχές εκατομμύρια φοβισμένων, άρρωστων, φτωχών και αδύναμων ανθρώπων.