«Η  κατάληψη της Καμπούλ από τους Ταλιμπάν είναι πάνω απ όλα τραγική», ξεκινά το σημερινό κύριο άρθρο των New York Times. Γιατί όμως; «επειδή το αμερικανικό όνειρο, να είναι το “απαραίτητο έθνος” στη διαμόρφωση ενός κόσμου όπου είναι σεβαστές οι αξίες των πολιτικών δικαιωμάτων, η ενδυνάμωση των γυναικών και ο κανόνας της θρησκευτικής ανοχής, αποδείχθηκαν ακριβώς αυτό: ένα όνειρο ».

Να που όλο και κάτι μαθαίνει κανείς. Η εισβολή στο Αφγανιστάν το 2001, δεν έγινε λοιπόν για να βρεθεί ο Μπιν Λάντεν μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους και να τιμωρηθούν οι Ταλιμπάν που τον ανέχονταν στη χώρα. Ούτε προφανώς η εισβολή στο Ιράκ δύο χρόνια μετά- την οποία προώθησε και η εφημερίδα με ρεπορτάζ που αποδείχθηκαν πλαστά- δεν έγινε για τα πετρέλαια του.

Οι επιθέσεις στις δύο χώρες δεν διεξήχθησαν ούτε καν στα πλαίσια του «πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο Μπους ο Β, ο Αμόρφωτος. Έγιναν για να θριαμβεύσουν οι πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των γυναικών! Για ένα όνειρο!

Η εισαγωγή της εφημερίδας είναι ο ορισμός της ύβρεως με την αρχαία ελληνική, μεγαλειώδη σημασία της: όταν κάποιος υπερεκτιμά τις ικανότητες και τη δύναμή του (πολιτική, στρατιωτική ή οικονομική) και συμπεριφέρεται με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους.

Είναι η κυρίαρχη λογική των ΗΠΑ και αρκεί από μόνη της για να εξηγήσει την αμερικανική πανωλεθρία στο Αφγανιστάν και όλη τη Μέση Ανατολή. Άλλωστε στο κύριο άρθρο της, η εφημερίδα της Νέας Υόρκης δεν δίνει καμία σοβαρή εξήγηση για την ιστορική ήττα ούτε απαριθμεί τα σοβαρότατα λάθη στρατηγικής. Για όλα σχεδόν φταίει η ανικανότητα και η διαφθορά των Αφγανών. Αν όμως είναι τόσο ανίκανο το έθνος, πως εξηγείται η επέλαση των Ταλιμπάν που σημείωναν στρατιωτικές επιτυχίες ακόμη και απέναντι στα αμερικανικά στρατεύματα μετά την ήττα τους το 2001;

Είκοσι χρόνια μετά, την ώρα που οι τελευταίοι παίρνουν μια θριαμβευτική ρεβάνς, στο αεροδρόμιο της Καμπούλ η ύβρις συνεχίζεται. Ο πρόεδρος Μπάιντεν εφάρμοσε τη συμφωνία του Τραμπ με τους Ταλιμπάν για την πλήρη αποχώρηση του αμερικανικού στρατού, χωρίς όμως να πάρει κανένα μέτρο για να γίνει οργανωμένα. Δεν βρέθηκε ούτε ένας σοβαρός άνθρωπος στο Πεντάγωνο ή ανάμεσα στην ανώτατη στρατιωτική διοίκηση στο Αφγανιστάν, που να εκτιμήσει ότι χωρίς την αμερικανική υποστήριξη ο αφγανικός στρατός θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος;

Δεν βρέθηκε ούτε ένας που να ετοιμάσει ένα σχέδιο αποχώρησης, το οποίο να συμπεριλαμβάνει τους δεκάδες χιλιάδες Αφγανούς που είχαν συνεργαστεί, όχι απαραίτητα με τον αμερικανικό στρατό,  αλλά ως μεταφραστές, οδηγοί ή κηπουροί με τις δυτικές πρεσβείες, τους εκατοντάδες οργανισμούς και τις ΜΚΟ, τους χιλιάδες δημοσιογράφους; Όλους αυτούς που είτε για ένα καλό μεροκάματο ή επειδή πίστεψαν στο αμερικανικό όνειρο, ιδίως κάποιες γυναίκες, θα βρεθούν τώρα στα χέρια των αδίστακτων Ταλιμπάν;

Οι σκηνές χάους στο αεροδρόμιο της αφγανικής πρωτεύουσας, το βίντεο που δείχνει δυο άτομα να πέφτουν από αεροπλάνο κατά την απογείωσή του σκαρφαλωμένα στην κοιλιά του σκάφους, τα ελικόπτερα πάνω από την αμερικανική πρεσβεία παραπέμπουν αυτόματα στη βιαστική εκκένωση της Σαϊγκόν και της αμερικανικής πρεσβείας το 1975, τότε που είχε αποτύχει η επιβολή του αμερικανικού όνειρου- στην πραγματικότητα η μάχη για τις σφαίρες επιρροής με τη Σοβιετική Ένωση επί ψυχρού πολέμου- στο δύστυχο Βιετνάμ.

Στην αρχαία ελληνική παράδοση η επαναλαμβανόμενη ύβρις,  και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών, της ιστορίας δηλαδή, οδηγούσε αναπόφευκτα στην πτώση και καταστροφή του υβριστή. Από την ανεπανόρθωτη ιστορική ήττα και τον τρόπο που έγινε, οι ΗΠΑ δύσκολα θα συνέλθουν. Πολύ περισσότερο όταν ακόμη και ανοιχτόμυαλες εφημερίδες πιστεύουν ότι αυτό που απέτυχε δεν ήταν ο τυχοδιωκτισμός ιμπεριαλισμός,  αλλά η επιβολή του αμερικανικού ονείρου..