Μέσα σε μια γενικευμένη κατάσταση κοινωνικής ανομίας, ηθικής κατάρρευσης, συλλογικής ενοχής, πλήρους ρευστότητας των κοινωνικών δεσμών, δραματικής κοινωνικής ανασφάλειας και εγκατάλειψης κάθε συλλογικού οράματος, μέσα σε μια κατάρρευση αξιών και αποεπένδυση της ελπίδας, ο ανθρώπινος ψυχισμός διαθέτει δύο κύριες διεξόδους:

1. Την απόσυρση, την αποεπένδυση από κάθε συλλογικότητα, την καταθλιπτική ακινησία, συνδεδεμένη και με μείζονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις/ψυχικές κινήσεις αυτοκαταστροφικότητας.

2. Την «εύκολη» και εκφορτιστική για την ένταση λύση του acting out, της καταστροφικότητας, της αέναης επανάληψης των ψυχικών κινήσεων του θανάτου και όχι της ζωής.

Οι Έλληνες πολίτες, βιώνουν επώδυνα, με βουβό θυμό, με αμφιθυμία, με οργή την ηθική, πολιτική, κοινωνική, οικονομική, αισθητική χρεωκοπία της χώρας, της έλλειψης πραγματικού πολιτικού σχεδίου στο πλαίσιο της ευρύτερης Ευρωπαϊκής πολιτικής και ηθικής κρίσης των θεσμών της Ε. Ε.

Έχουμε να κάνουμε με μια στείρα επανάληψη της ανέξοδης μέχρι εξοργιστικά αφελούς επιχειρηματολογίας για το ότι «καμία μορφή βίας δεν μπορεί να είναι αποδεκτή» και για το ότι πρέπει να «υπερασπίσουμε» όλοι μαζί τη μεταπολιτευτική «δημοκρατία» μας. Όμως, ποιος αναρωτιέται για την ψυχική και ηθική βία που ασκείται στους Έλληνες πολίτες την τελευταία 30ετία από ένα άνομο, «δήθεν» πολιτικό σύστημα. Πρόκειται για διαρκή εγκλήματα σε καιρό ειρήνης, εγκλήματα που καταστρέφουν το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας μας, που ποδοπατούν την ελπίδα των νέων συμπολιτών μας, που μοιάζουν σαν πολίτες μιας χώρας ναυαγισμένων, σαν πόρνες χωρίς κατοικία, σαν μέλη μιας κοινότητας χωρίς κατοίκους.

Όμως δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ούτε θα ολισθήσουμε στον εύκολο δρόμο και κίνδυνο των ισοπεδωτικών ξεσπασμάτων και της φασιστοειδούς αντίληψης της κοινωνίας. Είναι η ώρα του ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΥ και της ΔΡΑΣΗΣ. Συλλογικός αναστοχασμός που θα μας επιτρέψει να οικοδομήσουμε μια νέα αφήγηση της ελληνικής κοινωνίας, έξω από τη στείρα επανάληψη των τελετουργιών της καταστροφικότητας και αυτοκαταστροφικότητας, που θα υπερβούμε την κούραση και την αμφιθυμία να είμαστε πολίτες μιας «μετα-οθωμανικής» δημοκρατίας. Πρωτοβουλία δράσης, για την οικοδόμηση ενός ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ: Πόθεν έσχες από το 74 μέχρι σήμερα των Ελλήνων πολιτικών, κάθε υπεύθυνου προσώπου που διαχειρίστηκε δημόσια περιουσία, κάθε επικεφαλής δημόσιου οργανισμού, κάθε υψηλόβαθμου στελέχους των «φαραωνικών» Ολυμπιακών του 2004, προέδρων των ποδοσφαιρικών ΠΑΕ, υψηλόβαθμων στελεχών της εκκλησιαστικής ιεραρχίας και διαχειριστών της περιουσίας της. Στο συλλογικό έλλειμμα εμπιστοσύνης και μη νοήματος της ζωής μας σ’ αυτήν τη χώρα, θα απαντήσουμε με εγκαθίδρυση και εφαρμογή των ΝΟΜΩΝ, την απαρέγκλιτη τήρηση του Συντάγματος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, που πέραν της αποδόσεως του δικαίου, δομούν και εμπεριέχουν τον ψυχισμό του καθενός μας. Δίνουν διέξοδο στην τυφλή βία επενδύοντας σε ένα συλλογικό σχέδιο δράσης και αποασυλοποίησης της καθημερινής μιζέριας και επανάληψης.

Πρόκειται για τον αποϊδρυματισμό της ασυλικής αθλιότητας του ελληνικού κράτους και όχι την απατηλή «επανίδρυση του κράτους» ή τον «εκσυγχρονισμό» του με κίβδηλα υλικά.

Η πραγματικότητα του σήμερα, δεν είναι αυτή του αύριο και τη στιγμή που κάποιος θα προσπαθήσει να την ακινητοποιήσει, αυτόματα χάνει την αυθεντικότητά της ή τα γεγονότα την έχουν ήδη υπερβεί.

Να ανοίξουμε νέες αντιθέσεις, χτίζοντας ταυτόχρονα νέους δεσμούς με τους άλλους, αφήνοντας τους μέχρι τώρα «ταγούς» του συστήματος, να ανακαλύψουν τη σιωπή, το βίωμα της περιφρόνησης και του κοινωνικού στιγματισμού. Η Ελλάδα ή θα αλλάξει ή θα υπάρχει το κενό κέλυφός της.