Eίναι η μοναδική Γαλλική εφημερίδα που προκαλεί την ανησυχία και τον φόβο στους πολιτικούς της χώρας. Η σατιρική εβδομαδιαία «Le Canard enchaîné», όπως ονομάζεται, έχει επιφέρει σημαντικά χτυπήματα σε πολλούς υπουργούς και υφυπουργούς της κυβέρνησης του προέδρου Νικολά Σαρκοζί.

Ads

Την περασμένη χρονιά, η εφημερίδα με τα δημοσιεύματα της επηρέασε τα πολιτικά δρώμενα όσο καμία άλλη στη χώρα. Έκανε δύσκολη την ζωή 6 υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης, ενώ παράλληλα έβγαλε στην επιφάνεια πολιτικά σκάνδαλα. Συγκεκριμένα, οι αποκαλύψεις της σφράγισαν τη μοίρα δύο υφυπουργών αλλά και ώθησαν σε παραίτηση δύο υπουργούς. Λόγω των αποκαλύψεων των τελευταίων εβδομάδων, μάλιστα, η υπουργός Εξωτερικών Michèle Alliot-Marie αναγκάσθηκε επίσης να παραιτηθεί από τα καθήκοντα της.

Ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας, Claude Angeli, υποστηρίζει ότι η χώρα διανύει μια δύσκολη περίοδο, στην οποία η κοινωνία στέκεται ελαστική στις υπερβολές των πολιτικών. Η εξουσία της χώρας βρίσκεται στα χέρια ανθρώπων, που, σύμφωνα με τον Angeli, έχουν υιοθετήσει αλαζονική και σκληρή στάση, ειδικά από την στιγμή που εξελέγη πρόεδρος της χώρας ο Νικολά Σαρκοζί. Μια χώρα για την οποία δεν μπορείς να είσαι υπερήφανος.

Aπό την άλλη πλευρά όμως, η «Le Canard enchaîné», μέσα σε ένα τέτοιο προβληματικό περιβάλλον, καταφέρνει να ευημερεί. Οι πωλήσεις της αυξήθηκαν κατά 32% τα πρώτα δύο χρόνια από την εκλογή του Σαρκοζί, και χάρη στον τεράστιο αριθμό σκανδάλων πλέον τυπώνει 700.000 αντίτυπα την εβδομάδα. Για δεκαετίες η εφημερίδα κάλυπτε τα σκάνδαλα της χώρας με αξιόπιστα ρεπορτάζ και ειδήσεις, ενώ παράλληλα δημοσίευε προκλητικές γελοιογραφίες και απόψεις.

Η Γαλλία αποτελεί μία χώραστην οποία το μεγαλύτερο ιδιωτικό δίκτυο, TF1, ανήκει σε φιλικό πρόσωπο του προέδρου, ενώ το κρατικό κανάλι, France 2, δέχεται ασφυκτική πίεση ώστε να μην είναι ιδιαιτέρως επικριτικό. Οι μεγάλες καθημερινές εφημερίδες χάνουν εδώ και χρόνια την επιρροή τους. Η Le Monde για παράδειγμα, αντιμετωπίζει σταθερή μείωση στην κυκλοφορία της, ενώ η μοναδική ανταγωνίστριά της, η κεντροαριστερή Libération, δύσκολα καταφέρνει να πουλήσει 120.000 αντίτυπα την ημέρα. Η Le Figaro, η τρίτη καθημερινή εφημερίδα της χώρας, ανήκει στον βιομήχανο Serge Dassault, κοντινό φίλο του Σαρκοζί. Ειδικά σε μία τέτοια δύσκολη περίοδο για τον χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας, και όχι μόνο, η Canard αποτελεί μια μονίμως κερδοφόρα επιχείρηση.

Η «Le Canard enchaîné», ιδρύθηκε το 1915, για να παίξει τον ρόλο ενός δημοσιογραφικού αντίβαρου που θα δημοσιοποιούσε τις προπαγάνδες και σκευωρίες κατά την διάρκεια του πρώτο Παγκόσμιου Πολέμου. Μάλιστα δεν αποτελούσε περιουσία κανενός, παρά μόνο των συντακτών που δούλευαν σ΄αυτή.

Ο αρχισυντάκτης της, Claude Angeli, που τον Ιούλιο κλείνει τα 80 χρόνια ζωής και 40 χρόνια στην εφημερίδα, είναι υπεύθυνος για ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο της δημοσιογραφικής ιστορίας της χώρας. Το 1972, δημοσίευσε τη φορολογική δήλωση του τότε πρωθυπουργού Jacques Chaban-Delmas, που έδειχνε ότι δεν είχε πληρώσει σχεδόν καθόλου φόρους τα 4 χρόνια της πρωθυπουργίας του. Το επόμενο έτος, πράκτορες μαζί με την βοήθεια της εγχώριας υπηρεσίας πληροφοριών, μεταμφιεσμένοι σε υδραυλικοί, προσπάθησαν να κρύψουν μικρόφωνα στα νέα εκδοτικά γραφεία της εφημερίδας με αποτέλεσμα η εφημερίδα να έχει το δικό του Watergate, γνωστό ως «To σκάνδαλο των υδραυλικών». Εννέα μέρες αργότερα, ο Angeli δημοσίευσε τα ονοματεπώνυμα των πρακτόρων. Από τη στιγμή εκείνη, οι πάντες στο Παρίσι ήξεραν ότι αυτός ο άνθρωπος έχει το καλύτερο δίκτυο πληροφόρησης στην χώρα.

Η Canard, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες εφημερίδες, αρνείται να δημιουργήσει την δικιά της σελίδα στο διαδίκτυο. Ο βασικός στόχος είναι να ενημερώνονται οι αναγνώστες της μόνο από τις σελίδες της εφημερίδας. Άλλωστε δεν υπάρχουν και μεγάλες ομάδες ερευνητών στην σύνθεσή της, με αποτέλεσμα κάποιες σημαντικές υποθέσεις που ερευνά να διαρκούν μήνες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά την ενεργή και προκλητική της δράση, τα σκάνδαλα και τις τολμηρές αποκαλύψεις, η Canard τα τελευταία 5 χρόνια δεν έχει χάσει καμία δίκη. Όλες οι ειδήσεις και πληροφορίες που δημοσιεύει, σύμφωνα με τον Angeli, έχουν πρώτα ελεγχθεί από δύο τουλάχιστον διαφορετικές πηγές με στόχο να διασταυρώνονται και να είναι έγκυρες.

Μια αντισυμβατική εφημερίδα, με τελείως διαφορετική νοοτροπία για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να ασκείται η δημοσιογραφία. Άλλωστε αυτή η διαφορετικότητα την ξεχώρισε και σήμερα είναι μια από τις πιο επικερδής της χώρας.