Οι γονείς συχνά ανησυχούν όταν παρατηρούν πως το παιδί τους κάνει σκανδαλιές στα παιχνίδια με τους φίλους τους και αναρωτιούνται αν είναι φυσιολογικό ή αν είναι κάτι που θα το χαρακτηρίζει στην υπόλοιπη ζωή τους.

Αρχικά, για να σας καθησυχάσω να σας ενημερώσω πως ένα παιδί νηπίου μέχρι την ηλικία των δέκα ετών είναι φυσιολογικό να έχει μία πιο σκανδαλιάρικη – παιχνιδιάρικη διάθεση. Το θέμα που πρέπει να εξετάσουμε είναι να δούμε για ποιους λόγους οδηγείται ένα παιδί σε αυτή την συμπεριφορά και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς από την πλευρά μας για να την χαλιναγωγήσουμε.

1) Μήπως η ανάγκη του παιδιού να έχει την προσοχή των γονιών του συνεχώς πάνω του, του δημιουργεί αυτή την συμπεριφορά; Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες χρειάζονται την αποδοχή πρώτα των γονιών τους και ύστερα από τους φίλους τους. Για αυτό το λόγο συχνά μπορεί να προβούν σε ακραίες συμπεριφορές για να διεκδικήσουν τα βλέμματα πάνω τους. Σε αυτή τη φάση οφείλουμε να τους εξηγήσουμε ποια συμπεριφορά είναι αποδεκτή και ποια όχι. Οφείλουμε να τους θέσουμε σαφές πως η αγάπη μας για αυτά είναι αληθινή και παντοτινή, ώστε να είναι το έναυσμα για την καλύτερη τους εκδοχή και όχι για να την εκμεταλλευτούν για την χειρότερη τους εκδοχή.

2) Μήπως ο ανταγωνισμός που έχει σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά, τον κάνει να θέλει να βγαίνει πάντα νικητής με όποια μέσα; Ακόμα και αυτά της «κλεψιάς»… ή της ζαβολιάς; Πρέπει να παρατηρήσουμε  πόσο διαρκεί αυτή η φάση της σκανδαλιάς και να σκεφτούμε αν εμείς του έχουμε δημιουργήσει την ανάγκη να μην χάνει ποτέ και να είναι ανίκητος. Μήπως τον υποτιμήσαμε ή τον θεωρήσαμε κάποια στιγμή ανίκανο σε κάποια ήττα του και του έχει δημιουργηθεί κάποιο «τραύμα»; Οφείλουμε να αποδεχτούμε το παιδί μας με τα όποια ταλέντα του. Μπορεί να μην τρέχει γρήγορα αλλά να ζωγραφίζει εκπληκτικά. Σε ένα παιχνίδι μπορεί  είτε να κερδίσει είτε να χάσει και από τα δύο αποτελέσματα θα διδαχτεί πώς να γίνει καλύτερος.

3) Μήπως του έχετε θέσει τα όρια του (και πολύ καλά έχετε κάνει) και θέλει να δει μέχρι που μπορεί να σας ξεφύγει; Μήπως σας δοκιμάζει; Απαράβατος κανόνας για τους γονείς να εμμένουμε στις θέσεις μας, να είμαστε σταθεροί και αυστηροί. Τα όρια ορίζονται για το καλό κυρίως του παιδιού και ύστερα για την αρμονία της οικογένειας.

4) Μήπως το παιδί σας δεν κατανοεί πως κάνει σκανδαλιές και το θεωρεί κάτι φυσιολογικό και δεν έχει υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του; Τότε ήρθε ο καιρός, να τον αφήσουμε να τις υποστεί και να αντιληφθεί πως όταν ενοχλεί ή εξαπατά, είναι μια συμπεριφορά που δεν γίνεται αποδεκτή ούτε από τους γονείς ούτε από τους φίλους του… που σιγά σιγά θα τον απομονώσουν.

Το πιο σημαντικό όμως, το αφήσαμε για το τέλος. Για τα παιδιά μας είμαστε τα πρότυπα τους και είναι σαν το καθρέφτη μας. Ό,τι βλέπουν από εμάς αυτό πράττουν. Οφείλουμε εμείς πρώτοι να διεκδικούμε τίμια και ειλικρινά κάτι που θέλουμε ή μας ανήκει και  δεν εξαπατούμε τους γύρω μας. Η δική μας στάση είναι το καλύτερο παράδειγμα για τα παιδιά μας!

Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης  Ξηντάρας, Ράνια  Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Κατερίνα Καλλιακούδη, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.

Πηγή: paidopsychologoi.gr