Προδοθήκαμε από την εξουσία και τη γραφειοκρατία ή από τον ίδιο τον άνθρωπο; Μήπως είναι ανέφικτη η ιδανική κοινωνία;

Ads

Αλίμονο, δεν υπάρχει εξουσία, δεν υπάρχει γραφειοκρατία, δεν υπάρχει έγκλημα χωρίς τον άνθρωπο. Πού πήγαν εκείνα τα ωραία, τα μεγάλα συναισθήματα;

Οι άνθρωποι κοιτάνε αλλά δεν βλέπουν, τα μάτια τους είναι άδεια από συναισθήματα, ακατοίκητα, χωρίς φαντασία και λάμψη, δεν κοινωνούν… Πώς είναι δυνατόν, σε έναν κόσμο που δείχνει να έχει χάσει τα λογικά του, ο άνθρωπος να παραμένει ψυχολογικά και βιολογικά υγιής;

Δεν είναι μόνο οι παρά φύση σχέσεις και κανόνες της ανθρώπινης κοινωνίας που εμποδίζουν την ψυχική, πνευματική και βιολογική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Η απαξίωση της φύσης, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η κυριαρχία του τεχνοκρατικού πολιτισμού, η έκρηξη των θετικών επιστημών οδήγησαν τον άνθρωπο στη βαθύτερη οντολογική κρίση από την εμφάνισή του στον πλανήτη.  

Ads

Από το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου, 8-3=11, εκδ. Πατάκη.