Η Άλκη Ζέη είναι μια σπουδαία συγγραφέας, από τους κύριους εκπροσώπους της μεταπολιτευτικής λογοτεχνίας και το διαχρονικό έργο της, αιχμαλωτίζει το συναίσθημα με την αμεσότητα, το χιούμορ και την αισιοδοξία. Το 1963, πρόσφυγας στη Μόσχα, έγραψε το πρώτο της βιβλίο «Το καπλάνι της βιτρίνας».

Η χαρισματική γραφή της Ζέη αποτυπώνει τις ανατροπές που συμβαίνουν στις ζωές των παιδιών και των μεγάλων με την δικτατορία του Μεταξά, όπου πραγματικότητα και παιχνίδι «συνωμοτούν» για να κρατήσουν καλά κρυμμένο ένα μυστικό. Η Ανδρομάχη Χρυσομάλη ανέλαβε να μεταφέρει στη θεατρική σκηνή του Βρετάνια το υπέροχο μυθιστόρημα αναλαμβάνοντας τη θεατρική διασκευή και τη σκηνοθεσία. Η διανομή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα αλλά έχει ορισθεί η πρεμιέρα για τις 18/10.

Η Άλκη Ζέη αναφέρει για το πρώτο ανέβασμα του έργου:

«Το καπλάνι της βιτρίνας» στο θέατρο: «Ιούλιος. ζέστη αφόρητη μου ήρθε να κατέβω στο κέντρο να πάρω βιβλία από το πάμπλικ πριν φύγω για το Πήλιο. Κρατώ τα βιβλία και περπατώ στα ζεματισμένα πεζοδρόμια. Στο νου μου έχω τις ειδήσεις που είδα το πρωί στην τηλεόραση μα και χτές και προχτές όλη μέρα. Η μια χειρότερη από την άλλη. Δεν έχω κέφι ούτε για Πήλιο ούτε να διαβάσω τα βιβλία. Περνώ από μπροστά από το θέατρο “Βρετάνια” ξάφνου πέφτει το μάτι μου σε μιαν αφίσα “ΤΟ ΚΑΠΛΑΝΙ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ” ΕΝΑΡΞΗ ΣΤΙΣ 18 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ. Το ήξερα βέβαια πως ετοιμάζεται μα με τα τόσα που συμβαίνουν γύρω μας μου έφυγε εντελώς από το νου. Και τώρα μέσα στη μαυρίλα σα να έπεσε μια φωτεινή ακτίνα. Το καπλάνι στις 18 Οκτωβρίου…. Είναι τα γενέθλια της Μελίνας και λίγες μέρες πιο πριν του συντρόφου μου του Γιώργου Σεβαστίκογλου. Στο Παρίσι που ζούσαμε τον καιρό της δικτατορίας τους γιορτάζαμε πάντα μαζί. Και μια χρονιά γιορτάσαμε την ίδια μέρα και το Καπλάνι που κυκλοφόρησε στα Αγγλικά στην Αμερική και πήρε το βραβείο για το καλύτερο ξένο παιδικό βιβλίο. Και να τώρα στις 18 Οκτωβρίου θα γιορτάσω αυτούς που λείπουν μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μου που θα έρθουν σίγουρα απ΄όπου κι αν βρίσκονται και με όλα τα παιδιά που διάβασαν και αγάπησαν το Καπλάνι και με τις μαμάδες του που το διάβαζαν σαν ήτανε κι αυτές παιδιά. Και θα γιορτάζουμε μαζί με όλους τους συντελεστές που με τόση αγάπη αποφάσισαν αυτές τις μαύρες τις δύσκολες μέρες να ..αναστήσουν το καπλάνι. Ξανακοιτάζω την αφίσα κι ένα κύμα αισιοδοξίας με δροσίζει και προχωρώ χαμογελώντας μέσα στο καύσωνα.»

Πηγή: Αθηνόραμα