Τσετ Μπέικερ. Η τρομπέτα έγινε μέρος από το σώμα του. Tις φορές που τραγουδούσε ήταν σαν ο σπαραγμός της αυτοκαταστροφής γίνεται κελάηδισμα. Ο μουσικός που έβαλε το cool στην τζαζ έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα 13 Μαΐου 1988.

Ο Τσετ Μπέικερ τη δεκαετία του 1950 αναγνωριζόταν ως ο πρεσβευτής της «cool jazz» της Δυτικής Ακτής. Άρχισε να παίζει τρομπέτα με τον στρατό των ΗΠΑ στην εφηβεία του. Υπηρέτησε δύο φορές. Από το 1946 έως το 1948 και στη συνέχεια ξανά από το 1950 έως το 1952, όταν ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στο Σαν Φρανσίσκο.

Συναντήθηκε με τον σεβασμό και τη δόξα ως μουσικός παίζοντας το 1952 για τους Τσάρλι Πάρκερ και Gerry Mulligan. Το σόλο του από το “My Funny Valentine” έγινε κάτι σαν να λέμε η υπογραφή της καριέρας του και δημιούργησε το δικό του συγκρότημα το 1953.

Ο Μπέικερ ήταν σκοτεινά όμορφος. Καθόλου τυχαία, το κοινό της Αμερικής τον θεωρούσε ως κορυφαίο τρομπετίστα, ικανότερο από θρύλους του οργάνου όπως ο Λούις Άρμστρονγκ και ο Μάιλς Ντέιβις. Το άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1954, Chet Baker Sings and Plays του έδωσε «απεριόριστη» αίγλη, αλλά στα τέλη της δεκαετίας του 1950 άρχισαν τα προβλήματά του με την ηρωίνη. Στη διάρκεια επίσκεψής του στην Ιταλία οδηγήθηκε στη φυλακή. Απελάθηκε από τη Μεγάλη Βρετανία, την τότε Δυτική Γερμανία και την Ελβετία.

Ένας ξυλοδαρμός στους δρόμους το 1968 κατέστρεψε τα δόντια του και άλλαξε τον ήχο του. Η σταδιοδρομία του αναζωπυρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Την ίδια περίοδο ακολούθησε προγράμματα απεξάρτησης μέσω μεθαδόνης. Ήταν φανερό, έστω και αργά, ήθελε να παλέψει τους εφιάλτες του. Συνέχισε να ηχογραφεί. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, με μια επιπλέον ώθηση από τον Έλβις Κοστέλο – ο Μπέικερ έπαιξε τρομπέτα στο καταπληκτικό τραγούδι του Κοστέλο «Shipbuilding» κερδίζοντας μια νέα γενιά θαυμαστών.

Ο Τσετ Μπέικερ στις 13 Μαΐου 1988 έπεσε από το παράθυρο του ξενοδοχείου που έμενε στο Άμστερνταμ. Ο υπέροχος μουσικός με την καταστροφική ζωή πέθανε σε ηλικία 59 ετών. Αν και είχε στην κατοχή του ηρωίνη και κοκαΐνη, ο θάνατός του κρίθηκε ως δυστύχημα.

Το ντοκιμαντέρ Let’s Get Lost είναι μια ασπρόμαυρη αφήγηση του αμφιλεγόμενου – που πρόσφατα έγιναν εις βάρος του καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση –  φωτογράφου, σκηνοθέτη Bruce Weber αφιερωμένο στον τρομπετίστα και λίντερ της cool jazz Τσετ Μπέικερ. Η ταινία κυκλοφόρησε μόλις τέσσερις μήνες αφότου ο διάσημος μουσικός πέθανε. Το ντοκιμαντέρ θυμίζει περισσότερο ένα ονειρικό φιλμ νουάρ παρά ένα τυπικό ντοκιμαντέρ για τον τζαζ μουσικό.

Στο Let’s Get Lost ο Μπέικερ περνά από μπροστά μας μέσα από τις παραλίες της Σάντα Μόνικα, στούντιο ηχογράφησης στο Λος Άντζελες, παραστάσεις του στη Νότια Γαλλία.