Η εφημερίδα Guardian, – η πιο προοδευτική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας  στη Βρετανία- επιχειρεί στο βασικό της άρθρο,  να αναλύσει τη θέση του Χριστιανισμού σε αυτήν την εποχή της ανασφάλειας αλλά και των μεγάλων πολιτικών και κοινωνικών ανακατατάξεων.

Ads

«Ήταν μια δύσκολη χρονιά για τους χριστιανούς κάθε λογής, παντού στον κόσμο. Από τη Βηθλεέμ ως τη Δαμασκό, οι ιστορικές κοιτίδες της χριστιανικής πίστεως κινδυνεύουν από την αυξανόμενη μισαλλοδοξία που πλέον απειλεί να δώσει τη χαριστική βολή στις χριστιανικές κοινότητες, σε αυτόν καθ’ αυτό το χώρο όπου αυτές γεννήθηκαν. Όπως αναφέρεται, πάνω από 90,000 κόπτες έχουν ήδη εγκαταλείψει την Αίγυπτο μετά την επανάσταση του Μαρτίου. Από το Μαρόκο ως τη Βαγδάτη, οι χριστιανοί ζουν σε συνθήκες τρομοκρατίας.

Στη δύση, μοιάζει να μην έχουν τέλος οι αποκαλύψεις για τη μυστική ιστορία της κακοποίησης παιδιών από ρωμαιοκαθολικούς ιερείς -που σημάδεψαν χιλιάδες ζωές, από το Κάνσας ως την Ολλανδία- κλονίζοντας το κύρος του Βατικανού. Και στα σκαλοπάτια του ναού του αγίου Παύλου στο Λονδίνο, οι καταληψίες που απαιτούν ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη -αιτήματα που ο Ιησούς ευχαρίστως θα προσυπέγραφε- βρίσκονται αντιμέτωποι με τις εγκόσμιες προτεραιότητες της αγγλικανικής ιεραρχίας.

Ιδού η ευκαιρία, θα μπορούσαν να πουν οι ιεροκήρυκες που προετοιμάζουν τα χριστουγεννιάτικα κηρύγματά τους, για το υπεσχημένο από την εορτή των ημερών νέο ξεκίνημα. Ίσως μάλιστα να βρίσκεται ήδη καθ’ οδόν.

Ένα από τα καθοριστικότερα ζητήματα της προηγούμενης δεκαετίας ήταν η αναζήτηση μιας απάντησης στον ισλαμικό  φονταμενταλισμό. Αυτός ήταν ένας από τους παράγοντες που διόγκωσε τον ευαγγελικό χριστιανισμό σε βαθμό να αναδειχθεί σε σημαντικό πολιτικό παράγοντα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτός επίσης διαμόρφωσε το «μανιφέστο του Ιούστον», τη βραχύβια συμμαχία των υποστηρικτών του πολέμου στο Ιράκ και των προοδευτικών αριστερών που διέβλεπαν στις ΗΠΑ, παρά τα όποια ελαττώματά τους, το βασικότερο ανάχωμα στον θρησκευτικό ολοκληρωτισμό.

Αλλά σιωπηλά, οι καιροί μοιάζει να αλλάζουν. Νωρίτερα αυτό το μήνα τα Ηνωμένα Έθνη επιβεβαίωσαν την καταδίκη του θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και παράλληλα δεν ανταποκρίθηκαν στις παροτρύνσεις των τελευταίων ετών να θέσουν εκτός νόμου τη «θρησκευτική συκοφαντία». Στην τελευταία του συνέντευξη στο Ρίτσαρντ Ντόκινς (Richard Dawkins), ο αδιάλλακτος αντίπαλος των θρησκειών Κρίστοφερ Χίτσενς (Christopher Hitchens) αναγνώρισε την συνεχιζόμενη θετική επίδραση της πολιτιστικής διάστασης της θρησκευτικότητας. Εδώ και μια εβδομάδα, αυτό το υπόδειγμα «πολιτιστικού» χριστιανισμού ονόματι Ντέιβιντ Κάμερον (David Cameron), ενόχλησε ορισμένους ακροατές του όταν έθεσε το χριστιανισμό στον πυρήνα της βρετανικής ταυτότητας. Εκνεύρισε όμως ακόμα περισσότερο τους θρησκόληπτους συντηρητικούς Τόριδες με την «αλά καρτ» προσέγγισή του στη Βίβλο. Πάντως, τουλάχιστο στη δύση, όλα συμβαίνουν ως να έχουμε πλέον ξεπεράσει το ζενίθ της τελευταίας σύγκρουσης μεταξύ πιστών και άπιστων.

Δεν πρόκειται για ένα τελεσίδικο συμπέρασμα. Όπως δεν παύουν να μας  το υπενθυμίζουν οι μαχητικοί άθεοι. Οι τύραννοι του 20ού αιώνα βρήκαν υπερβολικά συχνά πολύτιμους συμμάχους στις οργανωμένες θρησκείες. Και το αίσθημα ανασφάλειας που κυριάρχησε την περασμένη δεκαετία δεν αντικαταστάθηκε από την επιστροφή της ασφάλειας, αλλά από ένα διαφορετικό είδος ανασφάλειας. Σε αυτή τη νέα εποχή ανασφάλειας του νεαρού αιώνα μας, δεν πρέπει να επιτραπεί να μετατραπεί η χριστιανική παράδοση σε οχυρό είτε των θρησκόληπτων, είτε της δεξιάς. Αυτό όμως απαιτεί από τους προοδευτικούς που είναι άθεοι να χαμηλώσουν τους τόνους της πολεμικής τους και να αναγνωρίσουν τη θετική συμβολή της χριστιανικής σκέψης: «ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία».