Θα το ήθελε, ίσως, πολύ η Χρυσή Αυγή, να έβγαινε ο Γιώργος Κατίδης υπερασπιζόμενος την ίδια και φυσικά τη φασιστική και ναζιστική της ιδεολογία. Αλλά δεν της προέκυψε. Της Μαρίνας Βήχου

Ads

Αντί να το παίξει «ήρωας» ο πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, αφού έπεσε σε σωρεία αντιφάσεων ως προς την έννοια του ναζιστικού του χαιρετισμού, την κοπάνησε για Ιταλία, καθώς η επαγγελματική του σταδιοδρομία στην Ελλάδα δείχνει ότι έληξε πρόωρα.
 
Δεν είναι όμως μόνο ο Κατίδης που σηματοδοτεί ένα ναζιστικό μόρφωμα ως προς την υπεράσπιση των ιδεολογικών του αρχών. Πρώτα και κύρια αυτό γίνεται κατ’ εξακολούθηση από τον ίδιο τον Φυρερίσκο της Χ.Α και το «πρωτοπαλίκαρο» του. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Κασιδιάρη που στην υπόθεση χειροδικίας κατά της Λιάνας Κανέλλη, ισχυρίζεται ότι εκείνη πρώτη τον χτύπησε (με την εφημερίδα !!!! Τόσο που του έκανε και μελανιές), γι’ αυτό και, όπως λέει, έφτασε στο σημείο να ασκήσει μήνυση εναντίον της.
 
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Νίκος Μιχαλολιάκος, πρόσφατα, σε κατάσταση παράκρουσης, έβριζε θεούς και δαίμονες τηλεφωνικά στο φιλικά προσκείμενο κανάλι Extra, διότι η Βουλή δεν έφερε προς συζήτηση το θέμα της άρσης της ασυλίας της Λιάνας Κανέλλη και της Ρένας Δούρου για «την επίθεση» που πρώτες άσκησαν κατά του εκλεκτού του.
 
Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση είναι η υπόθεση με τους μαχαιροβγάλτες δολοφόνους του πακιστανού μετανάστη στα Πετράλωνα. Ενώ στην κατοχή του ενός βρέθηκαν εκλογικά φυλλάδια της Χ.Α, οι επικεφαλής της έκαναν την «πάπια». Καμιά υποστήριξη προς τον οπαδό τους.
 
Το ίδιο έχει γίνει επανειλημμένα σε πλείστες περιπτώσεις που τα θύματα ρατσιστικών επιθέσεων καταγγέλλουν τους δράστες ως μέλη της Χ.Α και πάλι η Χ.Α κάνει το «καλό παιδί». Για παράδειγμα ο Κασιδιάρης, εκθείαζε σε ομιλία του στις Θερμοπύλες το 2008 το έθιμο της αρχαίας κρυπτείας, σύμφωνα με το οποίο οι νεαροί Σπαρτιάτες μια φορά τον χρόνο τη νύχτα έβγαιναν παγανιά και με μαχαίρι σκότωναν είλωτες. Ο ίδιος, ωστόσο, πρόσφατα σε εκδίκαση μήνυσης εναντίον του για συμμετοχή σε ληστεία και ξυλοδαρμό φοιτητή το 2007 στην Πολυτεχνειούπολη, διέρρηξε τα ιμάτια του ότι είναι εναντίον της βίας.
 
Ο Μιχαλολιάκος πάλι, όταν τον κατηγορούν ως φασίστα απαντάει με το «έχω καθαρά χέρια», άλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή. Όσο για το ναζιστικό χαιρετισμό, αρχικά ισχυριζόταν ότι είναι αρχαιοελληνικός, τώρα όμως υποστηρίζει ότι τον χρησιμοποίησε το καθεστώς Μεταξά. Μόνο που ο Μεταξάς ήρθε στην εξουσία το 1936 και ο χαιρετισμός αυτός ήδη είχε επιβληθεί από τον Χίτλερ και τους Ναζί στην Γερμανία.
 
Πέρα από αυτό, η Χ.Α για να θολώσει τα νερά ως προς την εθνικοσοσιαλιστική της ιδεολογία, υιοθετεί στα κείμενα της τον όρο «Λαϊκή Εθνικιστική», που στα αγγλικά της κείμενα μεταφράζεται σε Social Nationalists αντί του National Socialists. Ομολογώ ότι έψαξα σε διάφορα βιβλία πολιτικών επιστημών να βρω αυτό τον όρο και δεν τον βρήκα πουθενά….
 
Επίσης, θέλει να εμφανίζεται ότι είναι ένα αντισυστημικό κόμμα, όμως την ίδια ώρα κλαίγεται που δεν καταδικάζουν τις βομβιστικές επιθέσεις στα γραφεία της τα άλλα κόμματα -αυτά τα προδοτικά του κατεστημένου, όπως τα αποκαλεί- και διαμαρτύρεται που δεν έχει αντιπρόεδρο στη Βουλή, την ίδια ώρα που οι βουλευτές της εκτός Βουλής αποκαλούν το Κοινοβούλιο, Κυνοβούλιο.
 
Παράλληλα, εξοργίζεται όταν η αστυνομία κάνει κάποια κατ’ εξαίρεση προσαγωγή μέλους της, την ίδια ώρα που ο κόσμος το’ χει τούμπανο για την απροκάλυπτη συνεργασία της με την αστυνομία κατά των μεταναστών, των αριστερών και των αντιεξουσιαστών.
 
Παραπονιέται δε ότι δεν την παίζουν «τα τσοντοκάναλα», καθώς κάνει «κρα» για ένα δευτερόλεπτο τηλεθέασης. Τόσος πια αντισυστημισμός που τους τρέχει από τα μπατζάκια.
 
Ίσως πιστεύει ότι ο Ελληνικός λαός -ειδικότερα τα λαϊκά στρώματα, στα οποία έχει κατά κύριο λόγο στρέψει την προπαγάνδα της προς άγραν ψήφων – τρώει κουτόχορτο, ή σωστότερα Χ.Αυγιτόχορτο.
 
Δεν αργεί, όμως, η ώρα που οι Χ.Αυγίτες θα διαπιστώσουν πόσο απατηλά όνειρα τρέφουν. Ο Ελληνικός λαός μέσα από την μακρόχρονη ιστορία του έχει αποδείξει ότι είναι ένας λαός αντάρτης, με μια  διάχυτη κουλτούρα αντιεξουσιασμού (με την καλή και την κακή έννοια του όρου) και αργά ή γρήγορα θα διακρίνει την διαφορά ανάμεσα στα λεβεντόπαιδα και τα θρασίμια (θρασύδειλους υποκριτές).