Είναι ή δεν είναι η συμμετοχή σε πανηγύρι πολιτική δραστηριότητα; Αποτελεί παραβίαση των υγειονομικών μέτρων εκτός από το χορό και το χειροκρότημα ή ο χαιρετισμός σε πανηγύρι; Αυτά τα δύο ερωτήματα απασχόλησαν, στα σοβαρά, την ελληνική Βουλή που εξέτασε την άρση ασυλίας δύο βουλευτών Βοιωτίας, του Α. Κουτσούμπα της ΝΔ και της Γ. Πούλου του ΣΥΡΙΖΑ που παραβίασαν με την παρουσία τους σε πανηγύρι το καλοκαίρι τα περιοριστικά μέτρα. 

Η  Επιτροπή Δεοντολογίας εισηγήθηκε θετικά μετά από συνεδρίαση δύο και πλέον ωρών.  

Υπέρ της άρσης ασυλίας και των δύο βουλευτών ψήφισε η Νέα Δημοκρατία, με εξαίρεση τον Στ. Κελέτση που συντάχθηκε με τη μειοψηφία .

Υπέρ της άρσης της ασυλίας του βουλευτή της ΝΔ αλλά όχι και της δικής του ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την υποστήριξη του ΜέΡΑ25. Το ΚΙΝΑΛ επιφυλάχθηκε να διατυπώσει θέση κατά την συζήτηση του θέματος στην Ολομέλεια της Βουλής. Το ΚΚΕ δήλωσε «παρών» για τον Ανδρέα Κουτσούμπα και «όχι» για την άρση ασυλίας της Γιώτας Πούλου.

Κάπως έτσι, η όλη Αριστερά ενώθηκε ξανά, στη μικρή εικόνα, για δεύτερη φορά μετά το Πολυτεχνείο. ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-ΜέΡΑ25 πείστηκαν από τα επιχειρήματα της Γ. Πούλου που υποστήριξε πως σε αντίθεση με τον Αν. Κουτσούμπα που έσυρε το χορό, εκείνη απηύθυνε χαιρετισμό, κάθισε για λίγο και στη συνέχεια αποχώρησε από το πανηγύρι.

Δηλαδή, συνωστίστηκε αλλά λιγάκι. 

Το καθεστώς εξαίρεσης των βουλευτών έχει στοιχίσει στην αξιοπιστία τους. Εχουν φορολογικές διευκολύνσεις, ειδικά προνόμια, αυτή την περίοδο για παράδειγμα κάνουν δωρεάν τεστ Covid όποτε θέλουν, συχνά είναι πιο ίσοι απέναντι στο νόμο . Ακόμη και τη δεκαετία των μνημονίων, στη διάρκεια της οποίας τσακίστηκε η κοινωνική πλειοψηφία, κατάφεραν να περισώσουν αρκετές από τις πολυτέλειές τους, με διακομματική συναίνεση και όσο το δυνατόν πιο σιωπηρά. 

Ειδικά η ασυλία που τους προστατεύει από τη Δικαιοσύνη σε θέματα που δεν έχουν σχέση με την πολιτική τους ιδιότητα είναι ιδιαίτερα προκλητική για τους πολίτες που πολλές φορές πέφτουν θύματα της πολυνομίας, της τερατώδους γραφειοκρατίας, των καθυστερήσεων στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων, του οικονομικού κόστους της νομικής υποστήριξης. 

Η παραβίαση των μέτρων προστασίας από την πανδημία σημαίνει σήμερα 300 ευρώ. Είναι πολλά για εμάς, είναι λίγα για τους βουλευτές που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν αμέσως και εύκολα οποιοδήποτε τέτοιο πρόστιμο για “καθαρίσουν”. Ακόμη κι αν μπλέξουν με αγωγές, μπορούν να πάνε στο δικαστήριο και να λύσουν το θέμα πληρώνοντας ό,τι τους επιδικαστεί. 

Το να ζητούν, όμως, ασυλία για την παρουσία τους στο πανηγύρι της εκλογικής σου περιφέρειας είναι αχαρακτήριστο. Εντάξει, έτσι παίζεται ακόμη το εκλογικό παιχνίδι στην περιφέρεια, με τσουγκρίσματα και τσάμικα. Ομως, τουλάχιστον, να πλρώνουν τον λογαριασμό. Η προσπάθεια να τον αποφύγουν δείχνει πρώτα απ όλα ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα ούτε για τις αιτίες της έλλειψης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, ούτε για την κοινωνική οδύνη που προκαλεί η ασυδοσία των ελίτ.  

Το θέμα, προφανώς, δεν είναι αν έχει δίκιο ή άδικο η Γ. Πούλου. Το θέμα είναι αν πρέπει να υπάρχει ασυλία για παρουσία σε πανηγύρι, αν δηλαδή πρόκειται για άσκηση βουλευτικών καθηκόντων. Και ως προς αυτό η απάντηση είναι αυτονόητη αν δεν θεωρεί κανείς τους βουλευτές συντεχνία και την ψηφοθηρία επάγγελμα. Είναι η αντίθετη από αυτήν που έδωσαν τα κόμματα της Αριστεράς.