Ο προπηλακισμός και η απόπειρα προσαγωγής του δημοσιογράφου Νίκου Κιάου, από αστυνομικούς (επειδή αυτός διαμαρτυρήθηκε για την κακομεταχείριση ενός νεαρού τον οποίο οι αστυνομικοί είχαν κολλήσει στον τοίχο, τον κλοτσούσαν και τον χτυπούσαν, στο πλαίσιο «έρευνας») μοιάζει, εκ πρώτης όψεως παρωνυχίδα σε σχέση με την ένταση της αστυνομικής αυθαιρεσίας σε βάρος ολοένα και περισσότερων. Και όμως, το γεγονός  δεν είναι διόλου αμελητέο: Το ότι 5.20 το απόγευμα, στο κέντρο της Αθήνας, παρουσία κόσμου, κάποιοι αστυνομικοί όχι μόνο κακοποιούν έναν «ύποπτο», αλλά και προπηλακίζουν έναν άλλον πολίτη που πράττει το αυτονόητο, δηλαδή να διαμαρτυρηθεί, μας δίνει ένα μέτρο της αυθαιρεσίας και της βαρβαρότητας, σε συνθήκες πιο δύσκολες (όταν δεν υπάρχουν μάρτυρες, όταν δεν διαμαρτύρεται κανείς,  σε βάρος μεταναστών, τοξικοεξαρτημένων, απεργών κ.ά.).

Οι αστυνομικοί, ασφαλώς, δεν όφειλαν να γνωρίζουν ποιος είναι ο Νίκος Κιάος, το παρελθόν, το ήθος και η ιστορία του. Όφειλαν, ωστόσο, δύο πράγματα: α) να φέρονται με σεβασμό και όχι να γρονθοκοπούν αυτόν στον οποίο έκαναν την έρευνα β) στην παρατήρηση του διερχόμενου πολίτη, να συναισθανθούν πόσο έχουν «ξεφύγει», και όχι να αρχίσουν να τον σέρνουν στο Τμήμα.

Εκείνες που οφείλουν, σε αντίθεση με τα αστυνομικά όργανα, να γνωρίζουν ποιος είναι ο Νίκος Κιάος, είναι η ελληνική πολιτεία και οι αρμόδιες αρχές. Το γεγονός ότι ο Βασίλης Κικίλιας επικοινώνησε με τον Νίκο Κιάο είναι καταρχήν θετικό, ειδικά αν συγκριθεί με το ότι ο προκάτοχός του απειλούσε με μηνύσεις την… Guardian, όταν η εφημερίδα είχε αναφερθεί στην κακοποίηση και βασανισμό αντιφασιστών από αστυνομικούς. Ωστόσο, όλα θα κριθούν από το αποτέλεσμα: το περιστατικό είναι αναγκαίο να διερευνηθεί και να αποδοθούν ευθύνες και όχι, για άλλη μια φορά, η σχετική έρευνα να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες· να μην επιβεβαιωθεί, με άλλα λόγια, ότι ΕΔΕ σημαίνει Εμείς Δεν Ευθυνόμαστε.

*Η Βασιλική Κατριβάνου είναι βουλευτής Β΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ