Διαβάζεις την ανακοίνωση της Hellenic Train, η οποία επιμένει ότι το φορτίο που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, αυτό που προκάλεσε την έκρηξη στην τραγωδία των Τεμπών, δεν ήταν παράνομο.

Δεν υπήρχαν, δηλαδή, 3 έως 3,5 τόνοι εύφλεκτες χημικές ουσίες (ξυλόλιο, τολουόλη, κ.ά.).

Και αναρωτιέσαι τότε τι προκάλεσε την έκρηξη, εφόσον, σύμφωνα με τους πραγματογνώμονες, έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο ανάφλεξης των υλικών (έλαια σιλικόνης) που έχουν οι μηχανές των αμαξοστοιχιών;

Και γιατί τώρα θορυβήθηκε η Hellenic Train και όχι εδώ και τόσους μήνες που οι πραγματογνώμονες (Β. Κοκοτσάκης, Αν. Γκουρμπάτσης, Αχ. Μιχόπουλος), κάνουν λόγο για την ύπαρξη ξυλόλιου, κλπ.;

Μήπως γιατί ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του στον Alpha Tv άφησε για πρώτη φορά ανοικτό το ενδεχόμενο μεταφοράς παράνομου φορτίου;

Το βέβαιο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης θορυβήθηκε πρωτίστως αυτός από τις μαζικές διαδηλώσεις της περασμένης Κυριακής και το παλαϊκό αίτημα για δικαιοσύνη, αλλά και τη διαδικασία επί παραβάσει που έχει ξεκινήσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της Ελλάδας, γιατί η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτε για να έχουμε ασφαλείς σιδηροδρόμους.

Συμπέρασμα πρώτο: έχουν δίκιο όσοι έφεραν το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και όσοι/ες εκατοντάδες χιλιάδες, με πρώτους τους συγγενείς των αδικοχαμένων, κατέβηκαν στους δρόμους για να ασκήσουν πίεση ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Πίεση προς την κυβέρνηση, πίεση προς τους δικαστικούς λειτουργούς (κυρίως τον εφέτη ανακριτή Λάρισας, Σ. Μπακαϊμη) και τις προανακριτικές αρχές (ανακριτικό γραφείο της Πυροσβεστικής, Τροχαία Λάρισας, κ.ά), πίεση προς όλους εκείνους τους πολιτικούς, με πρώτο τον πρώην πρόεδρο της Βουλής και υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, οι οποίοι, όπως φάνηκε εδώ και δύο χρόνια, είναι απρόθυμοι να αναζητήσουν την αλήθεια.

Παρακωλύουν την έρευνα, καταστρέφουν αποδεικτικά στοιχεία, ενώ κάποιοι από αυτούς, όπως ο διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ, είναι ήδη υπόλογοι για σειρά αξιόποινων πράξεων (ψευδής κατάθεση στη Βουλή, αλλοίωση ψηφιακών αρχείων ήχου και εικόνας από τη φόρτωση της εμπορικής αμαξοστοιχίας).

Για αυτό και δικαιολογημένα όλοι αυτοί οι κύριοι δίνουν την εντύπωση ότι επιδίδονται σε μια γιγάντια επιχείρηση συγκάλυψης των υπεύθυνων ενός εγκλήματος.

Διαβάζεις μετά την άλλη είδηση ότι σταματά η έρευνα του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές μέσω του Predator, μετά τις μηνύσεις που είχαν καταθέσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ο δημοσιογράφος Θ. Κουκάκης.

Διότι, λέει, ο αντιεισαγγελέας Αχ. Ζήσης κατέληξε στο συμπέρασμα πως δεν συντρέχει η εφαρμογή των διατάξεων της κατασκοπίας και της παραβίασης του απορρήτου τηλεφωνικών επικοινωνιών.

Και συνεπώς δεν υπάρχει κίνδυνος για την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, ή για την εθνική ασφάλεια.

Και αναρωτιέσαι για πολλοστή φορά πώς είναι δυνατόν οι κρατικές υπηρεσίες και μάλιστα η ΕΥΠ, που εποπτεύεται προσωπικά από τον πρωθυπουργό, να μην έχει καμία σχέση με τις υποκλοπές, όταν οι αποκαλύψεις στοιχείων που έφερε στο φως της δημοσιότητας η δημοσιογραφική έρευνα, κατατείνουν ακριβώς στο αντίθετο συμπέρασμα.

Ότι, δηλαδή, ΕΥΠ και οι εταιρίες που διακίνησαν το παράνομο λογισμικό Predator συνδέονται.

Τώρα αν σε αυτά τα «ωραία (μη) νέα» (τραγωδία των Τεμπών, σκάνδαλο υποκλοπών), προσθέσεις τα old news, no news για τις παράνομες επαναπροωθήσεις (pushbacks) μεταναστών και προσφύγων από τις λιμενικές και αστυνομικές αρχές στο Αιγαίο και στον Έβρο, όπως και την προσπάθεια συσκότισης για το ναυάγιο της Πύλου, τη συρρίκνωση της ελευθερίας του Τύπου, τις επιθέσεις των ΜΑΤ και τις αγωγές τα γνωστά SLAPPs, εναντίον δημοσιογράφων και ΜΚΟ, που ερευνούν όλα αυτά τα θέματα, τις μηνύσεις εναντίον πρώην μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος (whistleblowers) για το σκάνδαλο Novartis, τον αυταρχισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο όνομα της «δικής μας» ασφάλειας,  του δόγματος «νόμος και τάξη», την απουσία λογοδοσίας, τη διαφθορά, τη διαπλοκή της πολιτικής εξουσίας με μεγιστάνες των ΜΜΕ και την αδιαφάνεια, αναρωτιέσαι εάν ευθύνεται μόνον ο πρωθυπουργός που στην Ελλάδα φθίνει το Κράτος Δικαίου.

Ή εάν αυτή η παρακμή οφείλεται σ΄ ένα ολόκληρο σύστημα (κάποτε μιλούσαμε για κατεστημένο και παρακράτος) που αλληλοτροφοδοτείται και αλληλοκαλύπτεται για να επιβιώσει.

Συμπέρασμα δεύτερο: αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά συστηματικές παραβιάσεις αρχών και αξιών που (θα έπρεπε να) χαρακτηρίζουν μια ευνομούμενη πολιτεία.

Και αναρωτιέσαι πάλι, ρητορικά αυτή τη φορά, σε ποιο βαθμό λειτουργούν οι θεσμοί;

Πώς οι κυβερνώντες εννοούν τη Δημοκρατία;

Και το δυστύχημα είναι ότι, εξαιτίας αυτού του δημοκρατικού ελλείμματος, αλλά και της φτωχοποίησης των μικρομεσαίων στρωμάτων και της διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων, μια μερίδα του κόσμου -αυτοί/ές που υποστηρίζουν ότι «όλοι το ίδιο είναι», στρέφεται προς την ακροδεξιά.

Ενώ μια άλλη – κι αυτό είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα- σφίγγει ακόμη περισσότερο τα δόντια και «δεν το βάζει κάτω», ούτε επαναπαύεται.

Είναι αυτή η ανάγκη για οξυγόνο, για να αποδοθεί δικαιοσύνη, για να ξεφύγουμε από τον βούρκο και να πάμε μπροστά, για τη δημοκρατία ρε γαμώτο, που δημιουργούν τις συνθήκες για τη διαμόρφωση μιας νέας συλλογικής συνείδησης μετά από τόσα χρόνια απογοήτευσης, οργής και ηττοπάθειας.

Ο καθένας, η καθεμιά, στη νέα εποχή που άνοιξε με την εκλογή Τραμπ και τους επίδοξους μιμητές του στην Ευρώπη και στην «καθ΄ ημάς Ανατολή», ας επιλέξει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει: με την ακροδεξιά; Ή με την κοινωνία των πολιτών που αναζητά πολιτική έκφραση;

Οι καιροί είναι δύσκολοι και θα γίνουν ακόμη δυσκολότεροι.

• Δημοσιογράφος και παραγωγός ντοκιμαντέρ, διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και συγγραφέας του βιβλίου «Η Αλήθεια βομβαρδίζεται.