Άλλοτε με οργή και οδύνη και άλλοτε με περίσκεψη παρακολουθώ αυτές τις μέρες το έγκλημα που τελείται στα πύρινα μέτωπα της χώρας.

Δεν είναι μόνον η τεραστίων διαστάσεων καταστροφή της χλωρίδας και πανίδας, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην πρώτη θέση στην Ευρώπη, ούτε οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και η καταστροφή μνημείων και περιουσιών.

Σε μια προσπάθεια εκλογίκευσης του συναισθήματος, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι η κλιματική κρίση πλήττει όλο τον πλανήτη και λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας, μεγάλες πυρκαγιές εκδηλώνονται και αλλού, στον Καναδά, στην Αυστραλία, είτε εξαιτίας φυσικών φαινομένων (κεραυνοί), είτε λόγω εμπρησμών.

Όμως δεν είναι έτσι.

Αυτό που περισσότερο εξοργίζει είναι η αντιμετώπισή των συνεπειών της πύρινης λαίλαπας από το κράτος και η κάλυψη της τραγωδίας από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Κυβερνώντες δίχως ίχνος ντροπής και σεβασμού για τις ανθρώπινες απώλειες, για ό,τι συμβαίνει, όπως και δημοσιογράφοι χωρίς αιδώ, λες και απευθύνονται σε αγράμματους, δεν μιλούν οι πρώτοι για τις ευθύνες τους και δεν αναζητούν οι δεύτεροι τα πραγματικά αίτια της ανείπωτης καταστροφής.

Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το κράτος λειτούργησε καλά και ότι για όλα φταίνε ποιοι άλλοι (;), οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που αψήφησαν τους κινδύνους και χώθηκαν να κρυφτούν σ΄ ένα δάσος για να αποφύγουν τη σύλληψη στην καλύτερη εκδοχή, και στην χειρότερη, ότι οι ίδιοι οι κατατρεγμένοι είναι οι εμπρηστές, χωρίς, όμως, να έχουν σε βάρος τους αποδείξεις, ούτε καν ενδείξεις.

Το μόνο που δεν τόλμησαν να ισχυριστούν οι μηχανισμοί προπαγάνδας είναι ότι οι «εισβολείς» ως σύγχρονοι καμικάζι αυτοπυρπολούνται για να καταστρέψουν την χώρα μας.

Οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκιά τους εφαρμόζουν κατά γράμμα τη θεωρία του αποδιοπομπαίου τράγου, του αδύνατου κρίκου που δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί ακόμη και τον εαυτό του.
Και χρησιμοποιούν για αυτό στερεότυπα που ενισχύουν ακόμη περισσότερο τη ρητορική του μίσους εναντίον κατατρεγμένων.

Κουβέντα δεν γίνεται στη δημόσια σφαίρα, στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, με ελάχιστες εξαιρέσεις,

• για τις ελλείψεις σε προσωπικό στην Πυροσβεστική και στα Δασαρχεία (ολόκληρη η Δαδιά φυλασσόταν από έναν μόνον άνθρωπο),
• για την απουσία αντιπυρικών έργων (τα Δασαρχεία έλαβαν φέτος 1.700.000 ευρώ αντί 17.700.000 ευρώ),
• για τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης να επιμένει στη μη διασφάλιση νόμιμων και ασφαλών διαδρομών, την παραβίαση διεθνών Συνθηκών και ρατσιστικές πολιτικές βίας (άτυπες επαναπροωθήσεις),
• για τη δράση αυτόκλητων ένοπλων ομάδων δήθεν πολιτοφυλακής στα σύνορα της χώρας, οι οποίες στο όνομα της προστασίας μας από «εισβολείς» σπέρνουν τον τρόμο στην περιοχή,
• για τους λόγους που οδήγησαν ένα μετανάστη αλβανικής καταγωγής να συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρονταν κάποιοι Έλληνες σ΄ αυτόν όταν ήρθε στον τόπο μας.

Κουβέντα δεν γίνεται, κοντολογίς, για τις συνέπειες που έχει η οργανωμένη «πλύση εγκεφάλου», η προπαγάνδα που διαχέεται κυρίως μέσα από τα κανάλια και διεισδύει σε κάθε νοικοκυριό.

Ο μιθριδατισμός με τη συνεχή επανάληψη μηνυμάτων οδηγεί στην αδιαφορία για κάθε τι ανθρώπινο και τελικά στη μετάλλαξη της κοινωνίας, στη μεταμόρφωση του πολίτη σε υπήκοο, αν όχι δούλο.
Κι αυτό τρομάζει.

*Ο Παύλος Νεράντζης είναι δημοσιογράφος και παραγωγός ντοκιμαντέρ, διδάκτωρ του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ και συγγραφέας του βιβλίου «Η αλήθεια βομβαρδίζεται. Τα ΜΜΕ και ο πόλεμος με το βλέμμα ενός πολεμικού ανταποκριτή», εκδ. Παπαζήση.