Ο κόσμος της συναίνεσης και της κοινής αντίληψης για το μέλλον δίνει την θέση του στον κόσμο της σύγκρουσης για το μέλλον. Οι ελίτ απέναντι στο 99%. Η δημοκρατία απέναντι στην ολιγαρχία. Η ασυδοσία απέναντι στο μέτρο.

Ο μικρός πρίγκιπας είναι o ορισμός της νοσταλγίας και της αθωότητας απέναντι στον κυνισμό. Ο μικρός πρίγκιπας κατορθώνει να μην τον επηρεάσει καταλυτικά ο κόσμος και να του αλλάξει την ματιά και την ψυχή.

Το βιβλίο του De Sade, Οι 120 μέρες στα Σόδομα, αντίθετα, διηγείται για τέσσερις ισχυρούς άντρες απ’ την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, που αποφασίζουν να επιδοθούν σε έναν πολυήμερο μαραθώνιο οργίων, απαγορευμένων για πληβείους, απολαύσεων και φόνων. Σκοπός τους είναι, εκτός απ’ το να καταφέρουν να νιώσουν τη μέγιστη δυνατή ικανοποίηση που μπορεί να αισθανθεί ποτέ θνητός, να παραβιάσουν μέχρις κορεσμού τις 10 εντολές. 

Αυτές τις μέρες ζούμε μια πραγματική σύγκρουση δυο κόσμων. Δεν είναι μια λογοτεχνική αντιπαράθεση, αλλά δυο οπτικές του ανθρωπίνου είδους που συγκρούονται. Από την μία έχουμε τους εκπροσώπους πλουσίων οικογενειών που τα έχουν όλα στα πόδια τους, όμορφοι, πλούσιοι, αναγνωρίσιμοι, με διασυνδέσεις, γνήσια παιδιά του κατεστημένου. Προφανώς, επήλθε ο κορεσμός στις απολαύσεις που μπορούν να έχουν και πλέον επιδιώκουν αυτό που δεν τους επιτρέπεται από τις κοινωνικές μας νόρμες. Ακολουθούν τον δρόμο των ισχυρών από τις 120 μέρες των Σόδομων που κατέληξε στις δολοφονίες.

Είναι άρρωστοι οι συγκεκριμένοι; Προφανώς. Είναι όμως παράγωγα ενός συστήματος πατριαρχίας, ασυδοσίας, ατιμωρησίας και αδηφάγων ορέξεων. Ο άνθρωπος στο καπιταλιστικό σύστημα προγραμματίζεται να είναι άπληστος και συνεχώς να ζητά περισσότερα υλικά αγαθά και απολαύσεις. Να μην σέβεται τα θέλω των άλλων και να ορίζει τον εαυτό του ως το κέντρο του κόσμου. 

Σε αντίθεση έρχεται ο μικρός πριγκιπάκος, ο Ηλίας Γκιώνης, ακτιβιστής για τα δικαιώματα και ο άνθρωπος που αναδεικνύει τα κακώς κείμενα. Διακινδυνεύει ο ίδιος μπαίνοντας στον στόχαστρο όχι μόνο των καταγγελλομένων, αλλά όλης αυτής της συνομοταξίας. Γίνεται ένα σύμβολο που πολλοί θα θέλουν να αποκαθηλώσουν. 

«Γνωρίζω ότι ο 27χρονος που κλήθηκε να απολογηθεί για τον βιασμό της 24χρονης στη Θεσσαλονίκη είναι ο Βασίλης Λεβέντης της Coca Cola, και πως υπάρχει εμπλοκή στην υπόθεση, άλλων δύο ατόμων στη συγκεκριμένη υπόθεση» δήλωσε ο ακτιβιστής. Στο ερώτημα πώς είναι η 24χρονη σήμερα απαντά: «Είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, ειδικά μετά τη δημοσιοποίηση του ονόματος της από το site The Toc. Είναι ντροπή αυτή η πράξη, να δημοσιοποιούν το όνομα της κοπέλας». 

Ξηλώνεται αυτήν την στιγμή ένα πουλόβερ μιας ασφυκτικής πατριαρχικής ελίτ. Ένα σύστημα που αντιστέκεται και που η συγκάλυψη των βιαστών τρέχει πιο γρήγορα από την έρευνα, όπως σωστά επισημαίνει η Φωτεινή Λαμπρίδη.

Δεν μπορούμε να λειτουργούμε με ήρωες και εμείς να χειροκροτούμε με ασφάλεια από τον καναπέ. Ο μικρός πριγκιπάκος δήλωσε ότι έχει άλλο ένα 90% υλικού που δεν το παραδίδει στις αρχές επειδή δεν τους εμπιστεύεται. Εκτιμά ότι η εμπλοκή προσώπων ισχύος, πολιτικών κλπ μπορεί να αλλοιώσει κάθε προσπάθεια. Είναι ο θεματοφύλακας της δικαιοσύνης για τον πόνο των θυμάτων.

Οι θεσμοί διαμορφώνονται όχι από τους πολιτικούς, αλλά από την κοινωνία. Έχουμε την δημοκρατία για την οποία μοχθήσαμε. Τα ΜΜΕ που ανεχόμαστε. Την δικαιοσύνη που μας αρμόζει. Την διαπλοκή που επιτρέπουμε. Εμείς καθορίζουμε το μέλλον μας, ειδάλλως ας διαβάσουμε τις 120 μέρες στα Σόδομα και για αυτούς που βαριούνται, υπάρχει και η ταινία….