Η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση απασχολεί δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, η οποία αποκαλείται χαρακτηριστικά ως η μεγαλύτερη κρίση που έχει αντιμετωπίσει ποτέ η Ευρώπη από την ίδρυσή της.

Ads

«Τόσο η Γερμανίδα καγκελάριος όσο και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου συμφωνούν στο ότι η ευρωπαϊκή οικονομική κρίση δεν έχει σε καμία περίπτωση ξεπεραστεί κι ότι η κατάσταση είναι το ίδιο κρίσιμη όσο και στις αρχές του χρόνου. Εάν αποτύχει το ευρώ, θα αποτύχει η Ευρώπη, ήταν η δυσοίωνη πρόβλεψη της κυρίας Μέρκελ, ενώ ο κ. Βαν Ρομπέι μίλησε για μάχη επιβίωσης λόγω της κρίσης χρεών ορισμένων χωρών. Οι δηλώσεις αυτές ακούγονται δραματικές και είναι όντως δραματικές. Το ευρώ, το οποίο θα συντελούσε στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, κινδυνεύει να γίνει η ταφόπλακά της», γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Την ίδια στιγμή, η Die Welt αναφέρει πως «όσα δήλωσαν η Καγκελάριος Μέρκελ και ο πρόεδρος του Συμβουλίου Βαν Ρομπέι δεν αποτελούν χρησμούς της Κασσάνδρας. Και οι δύο έχουν δίκιο και το λένε δυνατά και ξεκάθαρα… Το ευρώ, το κοινό νόμισμα και η περηφάνια των Ευρωπαίων βρίσκονται πολύ κοντά στο γκρεμό. Η κρίσιμη ερώτηση είναι: θα μπορέσουν οι κυβερνήσεις να ηρεμήσουν τις χρηματαγορές και να αποτρέψουν τους κερδοσκόπους; Το Ταμείο Διάσωσης των 750 δις ευρώ προφανώς δε θα επαρκέσει…

Η Ευρώπη βρίσκεται στην μεγαλύτερη κρίση που έχει ποτέ αντιμετωπίσει από την ίδρυσή της. Η κοινότητα ξεκίνησε ως ένα μεγαλειώδες πρόγραμμα ειρήνης και συμφιλίωσης. Το σύνθημα ήταν: Όλοι μαζί είμαστε σημαντικότεροι απ’ ότι ο καθένας μόνος του. Από το σύνθημα αυτό δεν έχουν μείνει και πολλά. Η Ε.Ε. μοιάζει σήμερα με ένα club 27 εγωιστών, οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους μέσω τεχνοκρατικών διαδικασιών γύρω από το ζητούμενο της ευημερίας. Η Ευρώπη είναι εξαντλημένη. Της λείπουν η δύναμη, οι ιδέες, η ομοφωνία και μία ταυτότητα».

Η Handelsblatt σημειώνει: «Η σύγχυση δηλώσεων φανερώνει και μία δραματική αδυναμία πολιτικής ηγεσίας. Εντός της Νομισματικής Ένωσης δεν έχει στην πραγματικότητα κανείς το πρόσταγμα και ο καθένας ακολουθεί την προσωπική του agenda. Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στην ευρωζώνη. Ωστόσο δεν είναι φυσιολογικό να μην υπάρχει ακόμη, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, εξισορρόπηση των συμφερόντων. Τα παραπάνω δεν αποτελούν θετικό δείγμα για το ηγετικό τρίο της ευρωζώνης.

Ο πρόεδρος του Eurogroup, Γιούνκερ, o πρόεδρος της ΕΚΤ, Τρισέ και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Ρεν δίνουν για μία ακόμη φορά την εντύπωση ότι δεν έχουν την κατάσταση υπό έλεγχο. Θα έπρεπε να φροντίζουν να υπάρχει συνεργασία μεταξύ των κρατών- μελών και των οργάνων της Ευρωζώνης σ’ αυτή την δύσκολη συγκυρία και να σχεδιάσουν μία ενιαία επικοινωνιακή στρατηγική έναντι των χρηματαγορών».

«Η Γερμανίδα Καγκελάριος έχει κατά συνέπεια απόλυτο δίκιο», υποστηρίζει σε δημοσίευμά της η Süddeutsche Zeitung, τονίζοντας, παράλληλα, πως «αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μία νέα αρχή προκειμένου να επικρατήσει ηρεμία εντός της Ευρωζώνης. Οι Έλληνες και οι Ιρλανδοί θα έπρεπε να σταματήσουν να επιτίθενται κατά εκείνων, που θέλουν να τους σώσουν». Η Ευρωζώνη παρουσιάζει μία τρομακτική εικόνα, όπως ακριβώς και στις αρχές του έτους. Οι επενδυτές τινάζουν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού των υπερχρεωμένων Ιρλανδών. Μαζί με την κυβέρνηση της Ιρλανδίας δέχονται εκ νέου πιέσεις η Πορτογαλία, Η Ισπανία και η Ελλάδα.

Και οι πολιτικοί;
Αντί να σταθούν ενωμένοι απέναντι στις αγορές, ορμούν ο ένας στον άλλον, λες και βρίσκονται σε κοκορομαχία. Τα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης επιτίθενται κατά του κύριου χρηματοδότη τους, ήτοι κατά της Γερμανίας. Πιο επιθετικό στο παιχνίδι των κατηγοριών είναι το πιο υπερχρεωμένο κράτος: Η Ελλάδα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κατηγόρησε τη Γερμανίδα καγκελάριο ότι τα μεταρρυθμιστικά της σχέδιά θα μπορούσαν να οδηγήσουν χώρες της Ευρωζώνης σε χρεοκοπία. Ο Παπανδρέου και οι λοιποί αγνοούν το σημαντικότερο δίδαγμα από τις αρχές του χρόνου: Οι κερδοσκόποι δεν επιθυμούν τίποτε περισσότερο από το να βλέπουν μέλη μίας νομισματικής ένωσης να αντιπαρατίθενται δημοσίως.

Αυτό μεταφράζεται σε ευκαιρία για κέρδη. Προκειμένου να αποφευχθεί μία κλιμάκωση θα πρέπει οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να εμφανιστούν ενωμένες. Στο σημείο αυτό είναι ορθή η δραματική προειδοποίηση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπέι, ότι η Ευρώπη βρίσκεται αντιμέτωπη με μία κρίση επιβίωσης. Οι ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει κατ’ αρχάς να αναγνωρίσουν τη σημασία των σταθερών δημοσιονομικών, κάτι που δεν ίσχυε μέχρι πρότινος στην Ελλάδα.

Και όσον αφορά την ουσία της κατηγορίας, που απευθύνθηκε προς τη Γερμανία; Τα σχέδια του Βερολίνου εμφανίζουν ήδη τα πρώτα αποτελέσματα. Είναι γεγονός ότι από τη στιγμή που συγκεκριμενοποιήθηκαν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του περασμένου μήνα, αυξήθηκε το κόστος χρηματοδότησης της Ιρλανδίας και άλλων κρατών. Οι επενδυτές όντως φοβούνται μία συμμετοχή στον υπό σύσταση μόνιμο μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων. Για το λόγο αυτό ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών έκανε λόγο για «φάουλ» της Merkel.

Η Πορτογαλία και τα άλλα υπερχρεωμένα κράτη δεν έχουν, όμως, δίκαιο. Εάν η Μέρκελ απέσυρε τα σχέδιά της, οι επενδυτές και τα μη σταθερά κράτη θα ήταν απολύτως ικανοποιημένα. Οι κερδοσκόποι μπορούν ανά πάσα στιγμή να αποκομίζουν οφέλη από τα υψηλά επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας και της Ιρλανδίας χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο απωλειών. Σε περίπτωση ανάγκης, θα πληρώσει ο φορολογούμενος. Οι Έλληνες θα μπορούσαν να συνεχίσουν ανενόχλητοι να συσσωρεύουν χρέη χωρίς πιέσεις από τις χρηματαγορές. Η Ευρωζώνη θα μετατρέπονταν σε μία ένωση μεταφοράς χρημάτων εις βάρος των φορολογουμένων με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να καταρρεύσει.

Η Γερμανίδα καγκελάριος έχει κατά συνέπεια απόλυτο δίκαιο. Και επιπλέον: Από τη στιγμή που η γερμανική κυβέρνηση κατέστησε σαφές ότι τα σχέδιά της αφορούν το χρονικό διάστημα μετά το 2013, μειώθηκε το επιτόκιο δανεισμού της Ιρλανδίας. Η καχυποψία απέναντι στο σαθρό τραπεζικό της σύστημα έχει χειρότερες συνέπειες επί της πιστοληπτικής ικανότητας του Δουβλίνου απ’ ό, τι η γερμανική πρόταση για μακροπρόθεσμη εξυγίανση του κοινού νομίσματος.

Αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι μία νέα αρχή προκειμένου να επικρατήσει ηρεμία εντός της Ευρωζώνης. Οι Έλληνες και οι Ιρλανδοί θα έπρεπε να σταματήσουν να επιτίθενται κατά εκείνων, που θέλουν να τους σώσουν. Αλλά και η Γερμανίδα καγκελάριος θα πρέπει να χρησιμοποιήσει θερμά λόγια για τις νευρικές κυβερνήσεις των υπερχρεωμένων χωρών, οι οποίες τελούν υπό μεγάλη πίεση στο εσωτερικό.

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα πρέπει κατ’ αρχάς να καταστήσουν σαφές στους διαδηλωτές στην Αθήνα ή στο Δουβλίνο ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πέρα από την εφαρμογή σκληρής πολιτικής λιτότητας. Και στη συνέχεια θα πρέπει να προσπαθήσουν να θεσμοθετήσουν μηχανισμούς διαχείρισης κρίσεων κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται δύο πράγματα όσον αφορά τους επενδυτές: 1ον, οι επενδυτές θα πρέπει σε μόνιμη βάση να αναλαμβάνουν ρίσκο, όπως σε οποιαδήποτε συναλλαγή και, 2ον, τα κράτη της Ευρωζώνης είναι θα πρέπει να είναι πρόθυμα σε περίπτωση ανάγκης να αναλάβουν το μερίδιο που τους αναλογεί στη διάσωση ενός κράτους. Γεγονός είναι ότι η Γερμανία θα φέρει το μεγαλύτερο βάρος. Για το λόγο αυτό η Γερμανίδα καγκελάριος δεν πρέπει να θυσιάσει τις αρχές της για χάρη μίας κάλπικης ειρήνης.