Εδώ και αρκετό καιρό οργανώνονται διαδηλώσεις σε πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ηγέτες όπως τον Μακρόν και τον Σόλτς καλούν τους πολίτες να διαμαρτυρηθούν κατά του αντισημιτισμού.

Δηλώνουν ότι η καταδίκη του αντισημιτισμού είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της δημοκρατίας.

«Όποιος αγγίζει τους Εβραίους αγγίζει τη δημοκρατία μας», λέει ο Μακρόν. «Όποιος επιτίθεται στους Εβραίους επιτίθεται σε όλους εμάς» συμπληρώνει ο Σόλτς.

Δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε αυτό!

Διότι στην ιστορία και των δύο χωρών ο αντισημιτισμός απείλησε άμεσα τη δημοκρατία. Στη Γαλλία, τέλη του 19ου αιώνα, η υπόθεση Ντρέιφους μαρτυρεί μια σκοτεινή περίοδο. Για τη Γερμανία, τα λόγια είναι περιττά… Μάλιστα ο Σόλτς επέλεξε την 9η Νοεμβρίου για να καταδικάσει τον αντισημιτισμό. Μέρα μνήμης των θυμάτων του πογκρόμ που οργάνωσαν οι Ναζί εναντίον των Εβραίων στις 9 Νοεμβρίου 1938. Τη «Νύχτα των Κρυστάλλων» θα ακολουθούσε το Ολοκαύτωμα.

Είναι μεγάλη η λίστα των αμαρτιών της Δύσης όσον αφορά τον αντισημιτισμό. Οι Εβραίοι, οι οποίοι κατηγορούνται ότι σκότωσαν τον Ιησού, έχουν κατασκευαστεί ως ο τερατώδης «Άλλος». Ενώ στη νεοτερικότητα οι αντισημίτες τους φορτώνουν με διάφορους χαρακτηρισμούς: «συνωμότες», «συμφεροντολόγους» ή «μη αφομοιωμένους», «κοσμοπολίτες χωρίς ρίζες». Τους περιφρόνησαν, τους ταπείνωσαν, τους έδιωξαν και τελικά τους εξόντωσαν μαζικά…

Αν και ο σύγχρονος αντισημιτισμός μειώθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν έχει εξαφανιστεί εντελώς. Πράγματι, ακόμη και σήμερα συναντάμε μίσος κατά των Εβραίων.

Επομένως, είναι λογικό οι Δυτικοί να επαγρυπνούν για τον κίνδυνο του αντισημιτισμού.

Ωστόσο, ο δυτικός κόσμος δεν έχει θυματοποιήσει μόνο τους Εβραίους. Με τις ιμπεριαλιστικές και αποικιοκρατικές πολιτικές του, θυματοποίησε και τους Άραβες. Οι αποικιοκράτες έχουν επιφέρει μεγάλο πλήγμα στην ανεξαρτησία και την κοινωνική χειραφέτηση των λαών της Μέσης Ανατολής. Ακόμα και την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, η οποία σήμερα απειλεί την ειρήνη στην περιοχή, οι δυτικοί αποικιοκράτες τη δημιούργησαν.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι οι Άραβες έχουν επίσης κατασκευαστεί ως ο «Άλλος» και έχουν ταπεινωθεί, όπως ακριβώς και οι Εβραίοι.

Μια ματιά στο σπουδαίο έργο του Edward Said «Orientalism» είναι αρκετή για να αντιληφθεί κανείς πώς κατασκεύασε η Δύση την αρνητική εικόνα της Ανατολής.

Τα τελευταία χρόνια, έχει προστεθεί στη διαστρεβλωμένη άποψη των Δυτικών απέναντι στο μουσουλμανικό κόσμο, και η ισλαμοφοβία, η οποία έχει αποκτήσει ρατσιστική διάσταση. 

Αν προσθέσουμε και την άνευ όρων υποστήριξη της Δύσης προς το κράτος του Ισραήλ, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της τις τελευταίες ημέρες, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την έκταση της θυματοποίησης των Αράβων.

Η επιλογή μεταξύ αντισημιτισμού και ισλαμοφοβίας και η χρησιμοποίηση του ενός εναντίον του άλλου θα εμβαθύνει τα προβλήματα.

Θα πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση απέναντι και στα δύο κινήματα αποκλεισμού και περιθωριοποίησης.

Ομοίως, η αναγνώριση της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ δεν θα πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στην ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους.

Δεν θα πρέπει να δοθεί καμία προτίμηση μεταξύ των δραστών εγκλημάτων πολέμου στις συνεχιζόμενες επιθέσεις και συγκρούσεις. Η ανθρώπινη λογική και συνείδηση είναι ικανές να αντιταχθούν και στα δύο κακά.

Η «επιλεκτική ενσυναίσθηση» χρησιμεύει μόνο για να δικαιολογήσει ένα από τα κακά και αυτό ανοίγει το δρόμο για τη βία…

Ας συνοψίσουμε…

Ο δυτικός πολιτισμός θυματοποίησε τους Εβραίους και η δυτική αποικιοκρατία τους Άραβες.

Επομένως, το καθήκον των Δυτικών σήμερα είναι να αντιμετωπίσουν την ιστορία και να αναλάβουν την ευθύνη να εξασφαλίσουν τον άμεσο τερματισμό των επιθέσεων του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού και να ανοίξουν το δρόμο για μια λύση δύο κρατών.

Τα συλλαλητήρια κατά του αντισημιτισμού θα πρέπει να εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό.

Διαφορετικά, οι Δυτικοί δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν να διαπράξουν και άλλες αμαρτίες, ενώ προσπαθούν να απαλλαγούν από τις αμαρτίες του αντισημιτισμού…