Ο Amin Maalouf είναι Λιβανέζος και Γάλλος. Έχει παγκόσμια φήμη χάρη στα μυθιστορήματά του.  Πέρυσι πέτυχε μια μεγάλη επιτυχία, καθώς εξελέγη πρόεδρος της Γαλλικής Ακαδημίας. Αυτή ήταν μια στιγμή αναγνώρισης και τιμής για τον ίδιο. Εκτός από άνθρωπος των γραμμάτων, ο Maalouf είναι και στοχαστής. Τα δοκίμιά του, και ιδιαίτερα το δοκίμιό του «Μοιραίες ταυτότητες», αποτελούν μια ουσιαστική απάντηση στις εθνικιστικές- ουσιολογικές εμμονές περί ταυτότητας.

Συχνά τον ρωτούν αν είναι Γάλλος ή Λιβανέζος, και δικαίως ενοχλείται πολύ από αυτή την ερώτηση. Αν και απαντά λέγοντας «είμαι και τα δύο», οι ερωτήσεις δεν σταματούν ποτέ: «Ναι, αλλά τι αισθάνεστε περισσότερο….» Σύμφωνα με τον Maalouf, η εθνικιστική κοσμοθεωρία δεν έχει χώρο για πολλαπλές ταυτότητες όπως το «και τα δύο». Πρέπει να είναι «μία και μοναδική»… Σε ένα άλλο βιβλίο, λέει ότι τα έθνη που οργανώνουν τα δικαιώματα των πολιτών μόνο σύμφωνα με την εθνοτική καταγωγή βρίσκονται στο δρόμο προς τη βαρβαρότητα…

Ο Amin Maalouf, σε ένα από τα τελευταία του έργα, «Η Δύση των Πολιτισμών», εξετάζει μεταξύ άλλων τις πολιτικές που ακολουθεί το Ισραήλ και καταλήγει σε πολύ σημαντικά συμπεράσματα που ρίχνουν φως και στο σήμερα. Σύμφωνα με τον Γάλλο-Λιβανέζο συγγραφέα, από την ημέρα που ανέβηκε στην εξουσία ο δεξιός εθνικιστής ηγέτης Μενάχαμ Μπέγκιν, το Ισραήλ «συνέχισε μια πολιτική εποικισμού που επεκτείνεται σταθερά.»

Σύμφωνα με τον Maalouf, αυτή η πολιτική εποικισμού «δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα που άλλαξε ριζικά τις προοπτικές για το μέλλον» και «μπλόκαρε το δρόμο προς την ειρήνη».

Ο εποικισμός, δηλαδή η εγκατάσταση του εβραϊκού πληθυσμού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, κατέστρεψε ουσιαστικά όλες τις επιλογές για λύση δύο κρατών.

Ο Amin Maalouf υποστηρίζει οι τέσσερις πιθανές προοπτικές διευθέτησης στην πραγματικότητα εξαλείφθηκαν:

Η πρώτη επιλογή: Να μείνει η Δυτική Όχθη στους Παλαιστίνιους και να επιστρέψουν οι εβραίοι έποικοι πίσω στο Ισραήλ!

Αυτό ίσως να ήταν εφικτό σε μια εποχή που οι έποικοι δεν ήταν τόσο πολυάριθμοι. Τώρα πια, οποιαδήποτε ισραηλινή κυβέρνηση που θα απαιτούσε την εκδίωξη εκατοντάδων χιλιάδων Εβραίων από τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη θα κινδύνευε με εμφύλιο πόλεμο…

Δεύτερη επιλογή: Η προσάρτηση των κατεχομένων και η πολιτογράφηση των Αράβων!

Σύμφωνα με τον Maalouf, ούτε αυτή είναι επιλογή, διότι θα σήμαινε ότι το Ισραήλ θα εγκατέλειπε την ιδιότητά του ως εβραϊκό κράτος. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα μακροπρόθεσμα οι Άραβες να γίνουν η πλειοψηφία…

Τρίτη επιλογή: Προσάρτηση των κατεχομένων εδαφών και διωγμός των Αράβων!

Ο Maalouf υποστηρίζει ότι αν το κράτος του Ισραήλ κατέφευγε σε μια τέτοια πορεία δράσης, θα αντιμετώπιζε σκληρή και οργισμένη κριτική από τον ίδιο τον εβραϊκό κόσμο και οι κατηγορίες για απαρτχάιντ θα εντείνονταν. Ας κάνουμε μια παρένθεση εδώ και ας πούμε ότι η σημερινή πολιτική του Νετανιάχου στη Γάζα είναι εν μέρει προς αυτή την κατεύθυνση. Η παρατήρηση του Maalouf ότι αυτό θα οδηγούσε σε εντατικοποίηση των κατηγοριών για απαρτχάιντ και θα αντιμετωπιζόταν με αντιδράσεις από την εβραϊκή κοινότητα αποδείχθηκε στην πράξη μια έγκυρη παρατήρηση. Πράγματι, η Νότια Αφρική, θύμα του Απαρτχάιντ, κατηγορεί το Ισραήλ για γενοκτονία, η παγκόσμια κοινή γνώμη γίνεται όλο και πιο επικριτική απέναντι στο Ισραήλ και ο αριθμός των Εβραίων που επικρίνουν την κυβέρνηση Νετανιάχου αυξάνεται μέρα με τη μέρα…

Επιλογή Τέταρτη: Διατήρηση του status quo!

Να παραμένουν τα κατεχόμενα εδάφη στα χέρια του Ισραήλ και να συνεχιστεί η κατοχή με τρόπο αόριστο χωρίς να κηρυχτεί η οριστικοποίησή της με τυμπανοκρουσίες.  Κάθε φορά που ένας νέος Αμερικανός πρόεδρος προσφέρεται να μεσολαβήσει, να γνέφουν απρόθυμα οι Ισραηλινοί πολιτικοί και μετά να περιμένουν υπομονετικά να αποθαρρυνθεί και να πετάξει το ειρηνευτικό του σχέδιο στο καλάθι των αχρήστων που προορίζεται γι’ αυτό το σκοπό…

Μέχρι χθες, οι εντυπωσιακές παρατηρήσεις του Amin Maalouf ήταν σε πλήρη ισχύ. Το Ισραήλ διατηρούσε το status quo «χωρίς να το ανακοινώνει με τυμπανοκρουσίες». Ωστόσο, το σημερινό νέο κύμα βίας έδειξε ότι δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί το status quo αθόρυβα και η λύση των δύο κρατών συζητείται ξανά.

Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης αλήθεια ότι εάν εφαρμοστεί λόγω της πολιτικής εποικισμού του Ισραήλ, η λύση των δύο κρατών, η οποία θεωρείται η μόνη ρεαλιστική λύση, έχει καταστεί μια εξαιρετικά δύσκολη επιλογή…