Γεννήθηκε τον Νοέμβρη του 1938 στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης από γονείς που ανήκαν σε οικογένειες Εβραίων μεταναστών, κι έζησε μεταξύ Νέας Υόρκης και Λος Άντζελες μέχρι που ο πατέρας του έπεσε θύμα της μαύρης λίστας του Χόλιγουντ στο 1950. Η οικογένεια του έπρεπε να μεταναστεύσει και πάλι, παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής για τον ‘παλιό κόσμο’ (δλδ την Ευρώπη) ξανά.

Έπαιξε σε ταινίες (του πατέρα του, του P. Ustinov και του Savignac,  στο περίφημο μάλιστα Τοπ Καπί το 1964 έπαιξε τον ρόλο του Τζόζεφ), συνέθεσε τραγούδια και τα ερμήνευσε κι ο ίδιος, με την χαρακτηριστική του ‘βελούδινη φωνή’.. Γιος του Jules Dassin, του απίστευτου σκηνοθέτη του Brute Force the Naked City The City Lights, και πολλών άλλων, αγαπημένος στη δεκαετία του ’40 των Joan Crawford, Burt Lancaster John Wayne Lucille Ball κ.λπ. και της, γεννημένης στη Νέα Υόρκη βιολονίστριας Béatrice Launer που σπούδασε στην περίφημη Σχολή Julliard. Πέρασε τη ζωή του ανάμεσα σε δύο ηπείρους γράφοντας μουσική που αγγίζει ακόμη τις ψυχές των ανθρώπων. Αγαπούσε βαθιά την Ελλάδα.

Η τραγωδία τον χτύπησε νωρίς όταν έχασε το 1ο του παιδί με την Maryse Massiéra, μόλις 5 ημερών, κάτι που τον έριξε σε βαθιά κατάθλιψη κι οδήγησε στην διάλυση του γάμου του. Μα τελικά 10 χρόνια αργότερα, στα 1978, θα παντρευόταν και πάλι, αποκτώντας δυο παιδιά.

Ο Ντασέν πέθανε από καρδιακή προσβολή, 2 μόλις χρόνια μετά, κατά τη διάρκεια διακοπών στην Ταϊτή στις 20 Αυγούστου 1980, σε ηλικία μόλις 41 ετών… Ενταφιάστηκε στο Χόλλυγουντ. Ο Joe Dassin, που στέκεται λες αδίκως στο ‘περιθώριο’ της καλλιτεχνικής ιστορίας, ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970, την «ηλιόλουστη» δεκαετία, ήταν πολύ δημοφιλής επηρεάζοντας μια ολόκληρη γενιά στη γαλλική και όχι μόνο μουσική. Ηχογράφησε τραγούδια στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ισπανικά, ιταλικά και ελληνικά, όντας θετός γιος της Μελίνας Μερκούρη.

Το 2020, πολλοί καθιερωμένοι καλλιτέχνες απέτισαν φόρο τιμής διασκευάζοντας τραγούδια του Joe Dassin σε ένα άλμπουμ αφιέρωμα / À toi, Joe Dassin. “Δικός σας Τζο Ντασσέν”. Σήμερα ελάχιστοι πέραν της Γαλλίας τον θυμούνται. Και όμως τραγούδια όπως τα “Les Champs-Élysées” “Salut les amoureux” , “L’Été indien” “Et si tu n’existais pas” , και “À toi” θα είναι πάντα εδώ…

Το να θυμάσαι έναν καλλιτέχνη σημαίνει να θυμάσαι την Τέχνη, “την πληγή που μετατράπηκε σε φως”. Έγραψε ο μεγάλος ζωγράφος Ζορζ Μπρακ. Κι ο Ντασσέν, που αγαπούσε πολύ τους ζωγράφους αφού ζωγράφιζε στην κιθάρα, το είχε συμπληρώσει: «Αν δεν υπήρχες/ Θα προσπαθούσα να επινοήσω την αγάπη/Σαν ζωγράφος που βλέπει κάτω από τα δάχτυλά του». Salut Joe Dassin!