Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές ίσως να έχετε ασκήσει το κορυφαίο δικαίωμα σε μια Δημοκρατία. Την ελεύθερη έκφραση της βούλησης του καθενός και της καθεμιάς από εμάς στην ερώτηση του Δημοψηφίσματος και την αποδοχή ή μη της πρότασης των δανειστών για τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας μας ώστε να καλύψει τις δανειακές υποχρεώσεις της για επόμενα χρόνια.

Ελπίζω ότι όσες και όσοι έχετε ήδη ψηφίσει το κάνατε ξεπερνώντας τους φόβους και τα ψευτοδιλήμματα που τέθηκαν από πολλές πλευρές τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Άλλωστε τι φόβο μπορεί να νιώθει κάποιος μπροστά στην επιλογή για κακή, μέτρια ή καλή πορεία της χώρας μας τις επόμενες δεκαετίες.

Φόβο μπορείς να νιώθεις μπροστά στο άγνωστο. Φόβο μπορείς να νιώθεις μπροστά στο θάνατο.

Όμως το μέλλον δεν είναι άγνωστο. Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα παραμείνει στην Ευρώπη. Και κατά την ταπεινή μου άποψη θα παραμείνει και μέλος της Ευρωζώνης. Κανείς σε παγκόσμιο επίπεδο δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να δεί τις συνέπειες μιάς εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. ‘Οχι γιατί είμαστε ένα σπουδαίο οικονομικό μέγεθος, λιγότερο από το 2% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, αλλά γιατί όταν καταρρέει μια τράπεζα στις ΗΠΑ και ο πλανήτης ταλανίζεται για πάνω από μιά πενταετία, σκεφθείτε τι θα συμβεί αν αρχίσει να τεμαχίζεται ένα κοινό νόμισμα.

Ποιος μπορεί να εξασφαλίσει στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών και του Βερολίνου ότι οι θεοποιημένες αγορές δεν θα επιτεθούν σε άλλες χώρες με σοβαρά προβλήματα στις οικονομίες. Και άντε μα σώσουν την Πορτογαλία γιατί είναι μικρό μέγεθος και τα κεφάλαια που θα απαιτηθούν δεν θα δημιουργούν πρόβλημα. Αν όμως οι “καρχαρίες” των αγορών οσμιστούν αίμα και επιτεθούν στην Ιταλία ή στην Ισπανία πως θα βρεθούν τα κεφάλαια για να σωθούν οι οικονομίες τους;

Τι στα αλήθεια θα συμβεί αν οι Βρετανοί βλέποντας την ευρωπαϊκή “αλληλεγγύη” προς την Ελλάδα ψηφίσουν στο επερχόμενο δημοψήφισμα τους να αποχωρήσουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιά ή ποιός στο Βερολίνο και το Παρίσι θα συναινέσει στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Ο φόβος μπροστά στο θάνατο μπορεί να θεωρείται φυσιολογικός για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Αλλά ως λαός έχουμε δώσει παραδείγματα ότι ακόμη και σε ακραίες συνθήκες ένα ΟΧΙ μας οδήγησε σε λαμπρές σελίδες. Γιατί υπήρξαν Έλληνες που το 1940 δεν φοβήθηκαν το θάνατο όταν κατάλαβαν ότι κινδυνεύει η πατρίδα τους. Γιατί υπήρξαν Έλληνες που αμέσως μετά την Γερμανική εισβολή βγήκαν στα βουνά και αντιστάθηκαν με κάθε τρόπο στους κατακτητές.

Βεβαίως χωρίς να χάσει χρόνο ο ξένος παράγοντας, βλέπε Εγγλέζοι, “φρόντισαν” να καλλιεργήσουν τον εθνικό διχασμό και να οδηγηθούμε σε ένα καταστρεπτικό εμφύλιο, με αποτέλεσμα να χαθεί μιά ολόκληρη αξιόλογη γενιά από αυτή τη χώρα.

Αλλά και το 1973 υπήρξαν Ελληνίδες και Ελληνες που πρόταξαν τα στήθη τους στην πόρτα του Πολυτεχνείου για να βροντοφωνάξουν ΟΧΙ στη χούντα των προσκυνημένων συνταγματαρχών. Και το έκαναν χωρίς φόβο, γνωρίζοντας ότι δεν θα δουν την ημέρα που θα ξημέρωνε. Και όμως έμειναν εκεί όταν άκουγαν τις ερπύστριες του τάνκ να στριγκλίζουν στην Πατησίων.

Στην μακραίωνη ιστορία αυτού του τόπου έχουμε πλείστα παραδείγματα για τα αποτελέσματα της σύμπνοιας και της ομόνοιας αλλά και άλλα τόσα όταν πέφτουμε στην παγίδα του Εθνικού Διχασμού για να εξυπηρετηθούν τα ξένα συμφέροντα.

Είναι προφανές ότι σήμερα το συμφέρον της χώρας είναι να παραμείνει στο ευρώ και την Ενωμένη Ευρώπη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η παραμονή πρέπει να γίνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Βεβαίως δεν πρέπει να πάνε χαμένες θυσίες των περασμένων πέντε χρόνων. Και βεβαίως θα απαιτηθούν πρόσθετες ίσως και περισσότερες θυσίες αφού τα “νούμερα” δεν βγαίνουν για τα επόμενα χρόνια.

Οι ουρές στα ΑΤΜ’ς και στα βενζινάδικα, ο συνωστισμός στα σούπερ μάρκετς είναι εικόνες που ντροπιάζουν τη χώρα αλλά είναι πιθανόν ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν ασχέτως αποτελέσματος απόψε το βράδυ. Θα χρειαστεί πολύ καιρός για να επανέλθει η ομαλότητα σε τούτο τον τόπο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τον Πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα είναι προφανές ότι έκανε λάθη και παραλείψεις στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. Άλλωστε έχει ως ελαφρυντικό την έλλειψη εμπειρίας απέναντι σε διαπραγματευτές που “έχουν φάει με το κουτάλι” τη διαχείριση τέτοιων κρίσεων και όχι απαραίτητα οικονομικών κρίσεων.

Είναι κατ’ εμέ επίσης προφανές οτι ορισμένοι,από τους εμπλεκόμενους σε αυτή τη κρίση, Ευρωπαίοι πολιτικοί-οι ηγέτες στην Ευρώπη έχουν εκλείψει προ πολλού- δεν τήρησαν υποσχέσεις που είχαν δώσει ίσως και προσωπικά στον κ. Τσίπρα. Είναι επίσης προφανές οτι ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο θα έπρεπε να έχουν διασφαλίσει ότι θα οδηγηθούμε σε δημοψήφισμα με ανοικτές τις τράπεζες. Και τα μηνύματα δεν τα πήραν το τελευταίο δεκαπενθήμερο στις Βρυξέλλες. Τα είχαν πάρει από τον περασμένο Φεβρουάριο βλέποντας τη στάση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Όμως τα λάθη και οι παραλείψεις της Ελληνικής Κυβέρνησης κατ’ ουδένα τρόπο δεν νομιμοποιεί οποιονδήποτε να επιδιώκει, να σιγοντάρει και να πατρονάρει την ανατροπή της. Ο λαός που την εξέλεξε μπορεί να την ανατρέψει αλλά μόνο μέσα από εκλογική διαδικασία!

Ασφαλώς και δεν πιστεύω ότι όσοι από εσάς ψήφισαν ή ψηφίσουν ΝΑΙ σήμερα δεν έχουν δεί ουρές ανέργων στον ΟΑΕΔ, δεν έχουν δεί φίλους και γνωστούς τους στα κάθε είδους συσσίτια, δεν έχουν ακούσει στο φιλικό περιβάλλον τους για χιλιάδες αυτοκτονίες σε όλη τη χώρα γιατί κάποιες ή κάποιοι δεν άντεξαν την οικονομική καταστροφή και τον εξευτελισμό. Είναι επίσης προφανές οτι όσοι και όσες ψηφίσουν ΝΑΙ στην πρόταση των δανειστών γνωρίζουν οτι θα περικοπούν μισθοί και συντάξεις, ότι θα πληγούν  βάναυσα οι αγρότες, οτι οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα πληρώνουν από του χρόνου διπλάσιο φόρο εισοδήματος, αφού αυξάνεται στο 100% η προκαταβολή, οτι σε χιλιάδες καταναλωτικά αγαθά θα υπάρξουν μεγάλες ανατιμήσεις λόγω της ενταξής τους στο συντελεστή 23% του ΦΠΑ.

Επίσης προφανώς γνωρίζουν οτι την ίδια στιγμή δεν πέρασε η πρόταση της κυβέρνηση για τη φορολόγηση των μεγάλων κερδοφόρων επιχειρήσεων με κέρδη πάνω από 500.000 €, με έκτακτη εισφορά για ένα και μόνο χρόνο.

Προφανώς επίσης γνωρίζουν οτι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με την έκθεσή του αναγνωρίζει οτι το ελληνικό χρέος δεν ειναι βιώσιμο και πρέπει να κουρευτεί κατά τουλάχιστον ένα τρίτο. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ειναι βιώσιμο ούτε το 2030. Η θέση του Βερολίνου οτι ειναι βιώσιμο αν γίνουν μεταρρυθμίσεις, προϋποθέτει σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης ώστε να αυξηθεί το ΑΕΠ και να μειωθεί το χρέος ως ποσοστό του. Όμως με την εφαρμογή πολιτικών λιτότητας δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση του ΑΕΠ.

Αυτό που οφείλουμε να διαφυλάξουμε όμως ειναι η ενότητα του λαού μας. Γιατί μονο έτσι θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που έρχονται. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος ειναι πλέον σαφές οτι αν δεν αποκτήσουμε ένα σύγχρονο και αποτελεσματικό κράτος, που θα πατάξει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, που δεν θα “επιτρέπει” τη λαθρεμπορία καυσίμων και τσιγάρων, που θα προσλαμβάνει και θα διορίζει αξιοκρατικά στο Δημόσιο και εν τέλει θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας μας, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία και δεν υπερισχύσει το ΕΜΕΙΣ του ΕΓΩ για τις επόμενες δεκαετίες, το δημόσιο χρέος θα παραμένει η θηλιά που θα απειλεί να πνίξει ΟΛΟΥΣ μας.