Όλοι γνωρίζουμε, όλοι έχουμε αποδεχθεί ότι το βασικό προϊόν που παράγεται στην Ελλάδα είναι ένα: η κατανάλωση! Για μιαν ακόμη φορά, επιβεβαιώθηκε αυτό με την ανακοίνωση του νέου επιδόματος από τον Πρωθυπουργό: του επιδόματος για τις μηνιαίες αγορές τροφίμων.

Το ότι μια τέτοια απόφαση λαμβάνεται και ανακοινώνεται πανηγυρικά λίγες μόνο μέρες μετά την καταγραφή απογοητευτικών στοιχείων για την πορεία της οικονομίας για το γ’ 3μηνο της χρονιάς, με την κατανάλωση ξαφνικά άνευρη, μόνο σύμπτωση δεν είναι.

Ασφαλώς όμως το πιο εύγλωττο με το νέο εύρημα στην φαρέτρα των επιδομάτων που κινητοποίησε η Κυβέρνηση (από βήματος της Βουλής, δι’ ανακοινώσεως Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού όμως προηγήθηκαν ως «προθέρμανση» διαρροές/προ-ανακοινώσεις κυβερνητικών στελεχών στον μαγικό κήπο των καναλιών…), το FoodPass ή MarketPass – ο καθένας διαλέγει την ονομασία που προτιμά! – είναι η χρονική περίοδος χορήγησής του.

Εξάμηνη η διάρκεια, από Φεβρουάριο μέχρι και Ιούλιο του 2023. Συνεπώς καλύπτεται, σοφά, όλη η περίοδος πορείας προς τις κάλπες, τις ζυμώσεις μετά τα αποτελέσματα της απλής αναλογικής, η προσέλευση στις δεύτερες κάλπες, η υποδοχή του τελικού (;) αποτελέσματος, η στήριξη της μετέπειτα θέσμισης της εξουσίας. Σοφός ο χρονισμός που διαφαίνεται.

Ίσως είναι και μια συνεισφορά της σημερινής Κυβέρνησης στο απονήρευτο παιχνίδι των στοιχημάτων που θα μπαίνουν τώρα, στις γιορτές, για την ημερομηνία των εκλογών: δεν δηλώνεται ημερομηνία μεν, ορίζονται με αφοπλιστική ειλικρίνεια τα χρονικά όρια δε. Όχι πως δεν θεωρείται προεκλογικά πολύτιμο και το FuelPass, ή η επιταγή ακρίβειας ή οι επιδοτήσεις των λογαριασμών ρεύματος: όμως το FoodPass ή MarketPass, πια, είναι εντελώς ευθύβολο.

Θα συνιστούσαμε στον αναγνώστη να μην που-σταθεί στο πώς (ανακοινώθηκε ότι) θα χρηματοδοτηθεί το νέο μας –Pass, με κόστος 110 εκατ ευρώ/μήνα. Ότι, δηλαδή, από τα υπερέσοδα/υπερκέρδη των (δύο) διυλιστηρίων θα δοθεί ρευστότητα στους πιο αδύναμους καταναλωτές, ώστε να διατηρήσουν όσο γίνεται την κατανάλωσή τους που πνιγόταν από την βιωμένη ακρίβεια. Και να στηριχθούν σε κάποιες δεκάδες αλυσίδες σουπερμάρκετ αλλά και τα υπόλοιπα μαγαζιά ειδών διατροφής.

Στο κάτω-κάτω της γραφής, πρόκειται για προσηλυτισμό μιας Κυβέρνησης που φαντασιώθηκε τον εαυτό της ως ελευθερωτή της Ελληνικής οικονομίας από τα σοσιαλιστικά/ κρατικιστικά/ παρεμβατικά δεσμά, αλλά τώρα με εντιμότητα προχωρεί στην δική της εκδοχή του «Τσοβόλα δώστα όλα»! . Ωριμάνσεις, ωριμάνσεις…

Ούτε θα συνιστούσαμε στον αναγνώστη να συνταχθεί με το στενόκαρδο «τι είναι πια το FoodPass; 0,73 ευρώ την ημέρα!» (αυτό δίνει η διαίρεση του 10% επί του ορίου αγορών των 220 ευρώ για ένα μήνα 30 ημερών – βέβαια ο Φεβρουάριος έχει 28…). Το λέμε αυτό γιατί τα 220 ευρώ αφορούν ένα μόνο άτομο, ύστερα έχουμε κλιμάκωση, π.χ. στα 320 ευρώ όριο αγορών για το ζευγάρι, σε 520 ευρώ για ζευγάρι με δυο παιδιά; 52 ευρώ τον μήνα για το καλάθι της νοικοκυράς (μετά από το σύστημα Αδ. Γεωργιάδη για συγκράτηση της υψηλής πτήσης των τιμών!) δεν είναι κάτι που δικαιούται να υποτιμά κανείς.

Πάντως όχι για όσους ζουν κοντά στο όριο της (στατιστικά/φορολογικά μετρούμενης) φτώχειας.

Τα δε εισοδηματικά και περιουσιακά όρια που θεσπίζονται δεν είναι τσιγκούνικα, δεν περιορίζονται μόνο στους αληθινά ευάλωτους: έτσι άλλωστε μπορεί να σεμνύνεται η Κυβέρνηση ότι «βοηθά» σχεδόν 80% των νοικοκυριών της χώρας.

Άσχετο βέβαια το ότι στα υψηλότερα κλιμάκια τα 52 ευρώ/μήνα επί 6 δίνουν 312 ευρώ, δηλαδή απλώς ένα βοήθημα που, στα πάνω-πάνω κλιμάκια των 34.000 ευρώ εισοδήματος θα εισπράττεται περισσότερο ως «μάζευε» κι ας είν’ και ρώγες».

Όσο για το άλλο ερώτημα που κάποιοι έθεσαν, γιατί δηλαδή η μέσω τραπεζικού λογαριασμού είσπραξη (αντί για ψηφιακή χρεωστική κάρτα) να συνεπάγεται μείωση του επιδόματος κατά το 1/5, έχει – φοβούμεθα – δίδυμη απάντηση: αφενός καθιστά πιο άμεση, «μηνιάτικο», την είσπραξη του επιδόματος βοηθώντας την εγκατάσταση στον αστερισμό των ευλογημένων επιδομάτων αφετέρου λειτουργεί σαν πρόσθετη promotion του γενναίου νέου κόσμου της ψηφιοποίησης, χωρίς να περνάει κανείς συμβολικά από τους δυσάρεστους τραπεζίτες.

Είπαμε: ωριμάνσεις!